Για τους "οργανωμένους οπαδούς" ΑΣΤΕΡΑΣ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

«…Με ξύδια, είσαι η Τσέλσι ίδια!» Εδώ, ο αθλητισµός είναι γιορτή µέχρι παρεξηγήσεως. Πέρσι, οι φίλαθλοι οργάνωσαν φιέστα… καθόδου για να γιορτάζουν τον υποβιβασµό της αγαπηµένης τους οµάδας.


Σ’ αυτή εδώ τη γειτονιά, το σύνθηµα είναι ένα: «Ελευθερία, αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση», κι ακόµη ένα: «... έχω Αστέρα στην καρδιά µου και παντού σ’ ακολουθώ». Σ’ αυτήν εδώ την οµάδα, εισιτήρια διαρκείας και... σουίτες δεν υπάρχουν, δεν υπάρχουν ούτε καν εισιτήρια, ούτε είναι αυτοσκοπός η νίκη. Οι παίκτες δεν παίζουν για τη µεταγραφή, δεν πληρώνονται καν... Και οι οπαδοί είναι πάντα δίπλα, σε χαρές και σε λύπες. Σ’ αυτήν εδώ τη γειτονιά, σ’ αυτήν εδώ την οµάδα, σηµασία έχει το «ταξίδι» και όχι ο προορισµός.

Στη µοναδική περιοχή της Αθήνας όπου η ανατροπή εκφράζεται µε κάθε τρόπο, ο αθλητισµός δεν θα µπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Στα Εξάρχεια δεν υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις ικανές να «οδηγήσουν τους νέους µας στον αθλητισµό». Μόνο ένα δύο παρακµιακά γηπεδάκια µπάσκετ, όπου οι ευρηµατικοί πιτσιρικάδες προσπαθούν να µυηθούν στην ανακάλυψη του Νέισµιθ µε τον τρόπο που το έκανε και ο ίδιος ο εφευρέτης τού µπάσκετ: Με αυτοσχέδιες µπασκέτες.
Κι όµως, η περιοχή των Εξαρχείων διαθέτει οµάδα, διαφορετική, ανατρεπτική, κι αυτή δεν είναι άλλη από τον θρυλικό Αστέρα, µε ποδοσφαιρικό και µπασκετικό τµήµα.
Η ποδοσφαιρική οµάδα τού Αστέρα Εξαρχείων µετράει 80 χρόνια ζωής. Ιδρύθηκε το 1928 ως Πανεξαρχειακός, ο οποίος συγχωνεύτηκε µε την Υπεροχή για να δηµιουργηθεί ο ΑΣΕΝ. Το 1967 έγινε ακόµη µία συγχώνευση µε τον Λευκό Αστέρα για να γεννηθεί ο Αστέρας Εξαρχείων που πλέον αγωνίζεται στην Γ’ Αθήνας. Το µπάσκετ βρίσκεται σε καλύτερη µοίρα, αφού οι γυναίκες έφτασαν µέχρι την Α1, την περασµένη χρονιά.
Το παρελθόν µε το παρόν και το µέλλον είναι άρρηκτα συνδεδεµένα στον ποδοσφαιρικό Αστέρα, χάρη στη µεγάλη προσωπικότητα του σωµατείου, τον «γίγαντα» Μιχάλη Λώλο. Ο προπονητής δεν είναι απλώς ένας παραδοσιακός ποδοσφαιράνθρωπος αλλά αποτελεί σύµβολο της περιοχής ολόκληρης. Βρίσκεται στις τάξεις τής οµάδας από τα τέλη τής δεκαετίας τού ’50 µέχρι σήµερα, αρχικά ως παίκτης κι έπειτα ως προπονητής...

Για 49 ολόκληρα χρόνια, ο Μιχάλης Λώλος προσφέρει τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς και εισπράττει ως αντάλλαγµα την απεριόριστη αγάπη όλων. Ίσως να είναι αυτός ο λόγος που τον έκανε να αρνηθεί επαγγελµατικές προτάσεις από άλλες οµάδες. Προσπάθησε, µάλιστα, κάποτε να φέρει και τον... Λένιν στην Πλατεία. Όταν βρέθηκε στη Ρωσία µαζί µε την Εθνική Οµάδα, ο Μιχάλης Λώλος επισκέφτηκε το µαυσωλείο τού Λένιν, και στο αντίκρισµά του, δεν δίστασε να φωνάξει... «έλα να σε πάω στην Πλατεία, εκεί πρέπει να είσαι».
«Αν εξαιρέσει κανείς τις ποδοσφαιρικές αποστολές, δεν έχω φύγει ποτέ απ’ τα Εξάρχεια, ούτε καν για διακοπές», λέει ο ίδιος την ώρα που πίνει ακόµη µια coca cola. Ο κ. Μιχάλης έχει ένα πάθος, το γνωστό αναψυκτικό! Το ξέρουν όλοι στην Πλατεία όπως ξέρουν κι ότι οι πολιτικές του πεποιθήσεις είναι άκρως αντίθετες από αυτές των παικτών και των οπαδών τού Αστέρα. Όµως, το γεγονός αυτό δεν στάθηκε ποτέ αρκετό για να βάλει φρένο στις εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του! «Όλα τα παιδιά είναι γίγαντες», µας λέει ο κ. Λώλος και εξηγεί πως «... χρήµατα η οµάδα δεν έχει, θέλουµε 150 ευρώ στο κάθε παιχνίδι αν παίζουµε στην έδρα µας, άσε που έχουµε και τα πρόστιµα από τις τιµωρίες».

Τα πρόστιµα και οι τιµωρίες έρχονται ως συνέπεια της καυτής εξέδρας που δηµιουργούν 200 τουλάχιστον οπαδοί τού Αστέρα σε κάθε παιχνίδι. Η οµάδα µπορεί να αγωνίζεται στην Γ’ Αθήνας, αλλά πολλοί σύλλογοι της Σούπερ Λίγκας θα ζήλευαν την κερκίδα της. Κανείς δεν θα ξεχάσει, άλλωστε, τη φιέστα... καθόδου που έγινε στην Πλατεία, στις 13 Ιουνίου 2008, όταν η οµάδα έπεσε κατηγορία σε ποδόσφαιρο και µπάσκετ. «Κάθοδος στο µπάσκετ, κάθοδος στην µπάλα, µαζί σου Αστεράρα τα γούστα τα µεγάλα», έγραφε το αφισάκι–κάλεσµα στη γιορτή. «Μου έλεγαν να πάω και τους λέω “µα είστε τρελοί; Πέσαµε κατηγορία και θα γιορτάσουµε;”» θυµάται ο κ. Μιχάλης. Κι όµως γιόρτασαν...
«Δεν µας ενδιαφέρει η άνοδος, ξέρουµε ότι η οµάδα δεν µπορεί να πάει πολύ ψηλά, άσε που όσο ανεβαίνει αυξάνονται και οι απαιτήσεις κι εµείς δεν θέλουµε να βρίζουµε τους παίκτες µας», λένε από τη δική τους πλευρά τα... παιδιά τής Πλατείας.

Η κουβέντα µας µε κάποιους εκ των φιλάθλων τού Αστέρα εξελίχθηκε σε... παρεΐστικη και διαφωτιστική. Οι οπαδοί διαφωνούν µε τις ταµπέλες που «…βάζουν κάποιοι για να πουλήσουν. Ο Αστέρας δεν είναι για πούληµα», λένε και εξηγούν: «Τι σηµαίνει αναρχικός; Όχι, δεν είµαστε όλοι αναρχικοί. Κυρίως είµαστε µια παρέα. Ο καθένας έχει τα πολιτικά του ‘‘πιστεύω’’, σίγουρα ακροδεξιοί δεν υπάρχουν, ούτε στην οµάδα ούτε στην κερκίδα, όµως κανείς δεν θα σου πει ότι είναι αναρχικός, ακόµη κι αν είναι...».
Συµφωνούν ότι ο Αστέρας Εξαρχείων δεν µοιάζει µε άλλες οµάδες... «Εµείς δεν ζητάµε να πληρώσουν εισιτήριο οι φιλοξενούµενοι στην Αλεπότρυπα, γι’ αυτό και δεν θέλουµε να πληρώνουµε». Χρήµατα δεν υπάρχουν, κι αυτό το γνωρίζουν καλά οι οπαδοί της... «Κάποια στιγµή βγάλαµε κασκόλ, τα πουλήσαµε και µε τα χρήµατα αγοράσαµε µια εµφάνιση για την οµάδα, δώρο από µας», λένε...
Σύνδεσµο δεν έχουν, ωστόσο όταν χρειάζεται οργανώνονται όσο πρέπει ώστε να βρίσκονται κοντά στην οµάδα ή να έρχονται σε επαφή µε άλλες οµάδες τής Ελλάδας και του εξωτερικού µε τις οποίες ταιριάζουν... Μία από αυτές είναι και η πασίγνωστη γερµανική St Pauli, ενώ φιλικές σχέσεις διατηρούν και µε τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Οι δραστηριότητες των οπαδών τού Αστέρα δεν σταµατούν... εντός συνόρων, καθώς τα δύο τελευταία χρόνια δίνουν το «παρών» στο γνωστό αντιρατσιστικό φεστιβάλ Mondiali Antirazzisti που διεξάγεται στην Μπολόνια και στο οποίο συγκεντρώνονται οπαδοί οµάδων απ’ όλο τον κόσµο.

Μεϊµαράκης και Αλέφαντος

Με τη διαφορετικότητα του Αστέρα συµφωνεί και ο Μιχάλης Λώλος... «Ναι, δεν µοιάζει µε άλλες οµάδες», λέει και θυµάται τις εποχές που είχε ποδοσφαιριστή στην οµάδα τον Βαγγέλη Μεϊµαράκη! «Ήταν γύρω στο ’80 όταν έπαιζε στην οµάδα. Είχα παίκτη µέχρι και τον Κώστα Παταβούκα», ενώ θυµάται µε νοσταλγία τις εποχές που βρέθηκε στον Αστέρα µε τον Νίκο Αλέφαντο.
Ο Αστέρας Εξαρχείων είναι µια ανατρεπτική οµάδα και για έναν ακόµη λόγο: Η καυτή κερκίδα δεν επιδίωξε ποτέ να κάνει επεισόδια µε οπαδούς άλλων οµάδων... Την ώρα που η βία παραµένει το µεγαλύτερο «αγκάθι» για τον ελληνικό αθλητισµό, οι οπαδοί τού Αστέρα τής γυρνούν την... πλάτη επιδεικτικά και λένε: «Εµείς πηγαίνουµε στο γήπεδο για να φωνάξουµε για την οµάδα µας, να τη στηρίξουµε, να βρεθούµε µε φιλαράκια και να περάσουµε καλά, όχι για να παίξουµε ξύλο. Και όσοι προσπάθησαν να µπουν στην κερκίδα τού Αστέρα έχοντας αυτόν τον σκοπό, σύντοµα κατάλαβαν ότι δεν έχουν καµία θέση εδώ».
Μπορεί στα συνθήµατα των... παιδιών τής Πλατείας το «µπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» να κατέχει εξέχουσα θέση, µπορεί να ανάβουν καπνογόνα στην εξέδρα και να πίνουν µπύρες, µπορεί να µεταφέρουν στην Αλεπότρυπα τις ανατρεπτικές και αντιεξουσιαστικές τους ιδέες, όµως δεν έγιναν «πρόβατα» κατευθυνόµενα, όπως οι περισσότεροι οργανωµένοι οπαδοί των «µεγάλων» οµάδων...
Ο Αστέρας Εξαρχείων πιθανότατα να µη γίνει ποτέ «µεγάλη» οµάδα, όµως θα αντιπροσωπεύει πάντοτε τον υγιή οπαδισµό, την αγνή αγάπη για µια οµάδα και τη συντροφικότητα και «...µε ξύδια, θα είναι η Τσέλσι ίδια».


Συνθήµατα της εξέδρας τού Αστέρα

«Έχουµε τον Λώλο, δεν θέλουµε τον Δώνη / µπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»
«Την παίρνω στο τηλέφωνο κι αυτή δεν το σηκώνει / µπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»
«Ο σκύλος µου τρελάθηκε, µε γάτα ζευγαρώνει / µπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι»
«Αστέρα ολέ και είναι αργά / αρχίζω να τα βλέπω όλα ασπρόµαυρα / Αστέρα ολέ µπάτσοι παντού / όπου κι αν παίζεις τα Εξάρχεια µε ντου»
«Εχω ζάλη, ζάλη στο κεφάλι / έχω τρέλα, τρέλα στο µυαλό / έχω Αστέρα, Αστέρα στην καρδιά µου / και παντού σ ακολουθώ»
«Είµαι πλατεία, πίνω ρετσίνα / είµαι ο πιο µάγκας µες στην Αθήνα
Είµαι πλατεία, πίνω σιρόπι / είµαι ο πιο µάγκας µές στην Ευρώπη»
«Αστέρα, µε χόρτο, µοιάζεις µε την Πόρτο
Αστέρα, µε κόκα, µοιάζεις µε την Μπόκα
Αστέρα, βελόνα, σαν την Μπαρτσελόνα
Αστέρα, µε ξύδια είσαι η Τσέλσι ίδια
Αστέρα, µε αρντάν σαν την Παρτιζάν»

είναι ένα μεγάλο θέμα προς συζήτηση ιδίως με άτομα του χώρου που υποστιρίζουν και "πολιτικοποιούν" επαγγελματικές αθλητικές ομάδες. (και όχι μόνο τους οπαδούς της Ομόνοιας ή της Αελ).

Ας πάρουμε παράδειγμα την παραπάνω συνέντευξη και να αναδείξουμε τις υγιείς ιδέες στον αθλητισμό. Οχι τον χουλιγκανισμό και πόσο παραπάνω την άμεση υποστίρηξη του καπιταλισμού..

και εδώ δείτε το βίντεο -- http://asteras1928.wordpress.com/media-2/videos/

κι εδώ το μποκ -- http://asteras1928.wordpress.com/

ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

punkunin wrote:

είναι ένα μεγάλο θέμα προς συζήτηση ιδίως με άτομα του χώρου που υποστιρίζουν και "πολιτικοποιούν" επαγγελματικές αθλητικές ομάδες. (και όχι μόνο τους οπαδούς της Ομόνοιας ή της Αελ).

Ας πάρουμε παράδειγμα την παραπάνω συνέντευξη και να αναδείξουμε τις υγιείς ιδέες στον αθλητισμό. Οχι τον χουλιγκανισμό και πόσο παραπάνω την άμεση υποστίρηξη του καπιταλισμού..

Στη κυπρο ισως η μονη ομαδα που δεν ειναι εταιρια ειναι η ομονοια ομως απο τη αλλη φετος ειχε τον μεγαλυτερο προυπολογισμο..

Υπαρχουν οι φωτεινες εξαιρεσεις σωματειων και οπαδων οπως η λιβορνο στη ιταλια,η σ.παουλι στη γερμανια,η μαρσειγ στη γαλλια,ο αστερας εξαρχειων,η παναχαικη στην πατρα(που τη ιδρυσαν αναρχικοι) αλλα δυστυχως αυτο που κυριραχει παγκοσμια ειναι ο τυφλος φανατισμος στη οπαδικη σκηνη.Τα αφεντικα των ομαδων δημιούργησαν ιδιωτικούς στρατούς, τάγματα εφόδου, τυφλής βίας μεταξύ εργαζόμενων, νέων που στο όνομα της μαγκιάς? του οπαδισμού? της ομάδας? του προέδρου είναι η απάντηση! σκοτώνονται μεταξύ τους(δεν είναι μακριά το θλιβερό γεγονός της παιανίας στην ελλαδα με νεκρο οπαδο του παναθηναικου)

Επομένως σε αυτες τις περιπτωσεις δεν μιλάμε για ιδεολογία, δε μιλάμε για όραμα. Μιλάμε νέα παιδιά που αποχαυνωνονται στη τυφλή βία, στο δήθεν καθήκον τους να κάνουν εξέδρα για την ομάδα. Μιλάμε για ανθρώπους θεατές σε ένα στημένο παιχνίδι. Για το δαπάνημα χρημάτων από το υστερημά τους προκείμενου "να μην λείπουν από το πέταλο"

Επικρατεί σε πολλούς η άποψη ότι το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού. Εν μέρη είναι αλήθεια αυτό. Βλέπουμε ανθρώπους να κατεβαίνουν σε πορείες για την ομάδα όχι όμως για την αλληλεγγύη σε ανθρώπους που είναι φυλακισμένοι- όμηροι στο κρατικό μηχανισμό.Ανθρώπους που βραχνιάζουν φωνάζοντας συνθήματα για την ομάδα όχι όμως σε μια πορεία για το ρατσισμό, για τα ρατσιστικά χτυπήματα που δέχονται οι μετάναστες, για το πόλεμο, στη πορεία του πολυτεχνείου κλπ.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι να αναγνωρίσουμε ότι το κενό που "καλύπτουν" στις ομαδες το αφήνει η ίδια η επαναστατικη αριστερά, ο ίδιος ο αναρχικός χώρος..Αυτο ειναι ιδιαιτερα χαρακτηριστικο στην κυπρο οπου οι νεοι μη βρισκοντας στη πολιτικη κατι που να τους εμπνευει και να τους δινει οραμα για να αγωνιστουν για ενα καλυτερο κοσμο,τελικα αποστασιοποιουνται και παραιτουνται απο την κοιινωνικη δραση και στρεφονται προς τον τυφλο οπαδικο φανατισμο καταντωντας στη τελικη τσιρακια των αφεντικων των ομαδων.Εδω ειναι που πρεπει ο αντικαπιταλιστικος χωρος να δρασει,να δωσει μια απάντηση, ένα εναλλακτικό σχέδιο για την ολοκληρωτική αποδέσμευση από το σκοταδισμό που απλώνει η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Για ολοκληωτική απελευθέρωση της κοινωνίας από τη χούντα των νόμων της αγοράς, της εκμετάλλευσης, της υπερξίας.

Αυτό αποτελεί ένα ακόμα στοίχημα και ανοίγεται μπροστά μας.Και αυτο μπορει να γινει και με παρεμβασεις εντος και εκτων γηπεδων οσων απο μας ειμαστε και οπαδοι.
Παραδειγμα η προσπαθεια που κανουμε τωρα στη κυπρο να δημιουργηθει συσπειρωση οπαδων εναντια στην κρατικη καταστολη με βαση τον αθλητικο τρομονομο που εχει ριξει στην φυλακη 7 ατομα τον τελευταιο μηνα!!
Για το θεμα αλλα και γενικα περι αθλητισμου ειχε γινει και ενδιαφερουσα συζητηση στη βιβλιοθηκη οπου συμμετειχαν οπαδοι της ομονοιας και της αελ.
Εχω βάλει σχετικό κείμενο για το θεμα στο τοπικ αλητες και χουυλιγκανς ειναι οι μμαδιτες που ισως θα δειτε αντιφατικα πραγματα απ αυτα που λεω σε αυτο το ποστ τωρα, αλλα εκει το κειμενο το προσαρμοσα περισσοτερο στη ψυχολογια του οπαδου που τους αφορα αμεσα και κυριαρχα το θεμα της καταστολης στα γηπεδα και οχι τοσο στις προσωπικες μου αποψεις που λεω εδω για τη αλλοτροιωση του ανθρωπου οταν γινεται οπαδος με τυφλο φανατισμο και βαζει τα συμφεροντα της ομαδας του πανω απο οτιδηποτε αλλο στη ζωη του

Σημαντικο ειναι να δημιουργουνται οπου ειναι δυνατον πυρηνες οπαδων με αντιφασιστικες ιδεες και δρασεις,αλλα και γενικοτερα εναντια στο συγχρονο επαγγελματικο ποδοσφαιρο. Αυτο ισως αποτελεσει ενα βημα αφυπνισης και πολιτικοποιησης οπαδων ωστε να αναπτυξουν κοινωνικη δραση και να μη αποχαυνωνονται στα γηπεδα αγνοωντας τα οσα γινονται εξω απο αυτα.

ST.PAULI

Υπάρχει μια ομάδα στον πλανήτη γη, ο μάνατζερ της οποίας, Κρίστιαν Μπένιχ, δηλώνει με υπερηφάνεια πως «ο Αμπράμοβιτς δεν θα γινόταν πρόεδρος εδώ! Θα έπρεπε να τον προτείνει το εποπτικό συμβούλιο του συλλόγου και να τον εκλέξουν τα 6.700 μέλη. Θεωρώ ένα εξάρι στο Λόττο πιο πιθανό!».

Μια ομάδα, της οποίας το καταστατικό του γηπέδου απαγορεύει κάθε εκδήλωση εναντίον ανθρώπων διαφορετικού χρώματος, διαφορετικών πεποιθήσεων και διαφορετικών σεξουαλικών προτιμήσεων. Ο δε πρόεδρος της, ο Κόρνι Λίτμαν, δεν είναι κανένας ισχυρός οικονομικός παράγοντας που οι σύμβουλοί του τον κατεύθυναν να επενδύσει στο ποδόσφαιρο, αλλά ηθοποιός και ιδιοκτήτης θεάτρου που φέρει το όνομά του. Η φιλοσοφία του για τον σύλλογο και το ποδόσφαιρο γενικότερα μοιάζουν με παραμύθι: «Η ομάδα αυτή είναι ένα συναίσθημα ζωής που ξεπερνά κατά πολύ το ποδόσφαιρο. Αντιπροσωπεύει τον διαφορετικό, τον αντιφασίστα, τον αντιρατσιστή, τον αγώνα, τους αουτσάιντερ.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον μύθο της». Δεν διαβάσατε το καλύτερο: «Οποιος σύλλογος ισχυρίζεται ότι δεν τον αφορά η αχαλίνωτη εμπορευματοποίηση ψεύδεται ασύστολα. Υπάρχει όμως και ο παράγοντας ανθεκτικότητα. Δεν θα δεχθούμε ποτέ ως σπόνσορα μια επιχείρηση παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από πυρηνική ενέργεια. Θα ήταν ανθυγιεινή συνεργασία».

Η φιλοσοφία των παικτών της κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Ο Φάμπιο Μορένα, ο 27χρονος αμυντικός και αρχηγός της ομάδας, δηλώνει: «Οι φίλαθλοί μας δεν περιμένουν να παίξουμε σαν τη Βραζιλία. Ενθουσιάζονται, όταν για 90 λεπτά τα δίνουμε όλα. Είναι λαϊκό άθλημα το ποδόσφαιρο. Οι σύλλογοι δεν πρέπει να ξεχνούν τους απλούς φιλάθλους που θέλουν στο ημίχρονο να φάνε ένα λουκάνικο και να πιούν ένα αναψυκτικό. Δεν πρέπει να εξαρτώνται από σπόνσορες και από πλούσιους που μπορούν να αγοράζουν ή να νοικιάζουν σουίτες στα γήπεδα». Λίγο δύσκολο να ισχυριστείς πως έχει άδικο. Ακόμα πιο δύσκολο να αντιπαρατεθείς στον Μπεν Αντριον, τον ακτιβιστή χάφ της ομάδας. Ο Αντριον είναι ιδρυτής του συλλόγου «Viva con aqua», που σημαίνει ζωή με νερό και σκοπός του είναι να συγκεντρώνει χρήματα για την εξασφάλιση πόσιμου νερού στον Τρίτο Κόσμο. Με υπερηφάνεια δηλώνει: «Το 2005 είχαμε πάει για προετοιμασία στην Κούβα.

Οι εμπειρίες ήταν πολύ έντονες. Τότε αποφάσισα να δράσω. Μαζέψαμε 50.000 ευρώ από δωρεές και εξοπλίσαμε με συσκευές παροχής πόσιμου νερού νηπιαγωγεία στην Κούβα. Πρόσφατα συγκεντρώσαμε ακόμη 50.000 ευρώ για την διάνοιξη πέντε πηγαδιών στην Αιθιοπία». Αναρωτιέμαι, υπάρχει φίλαθλος σε γήπεδο που θα μπορούσε να βρίσει αυτόν τον παίκτη;

Οι οπαδοί της ομάδας έχουν κλαμπ με ονομασίες όπως «Ούλτρας» - «Οι ποδοσφαιριστές του Χάους» ή «Πειρατές» και εμφανίζονται στο γήπεδο με σημαίες στα χρώματα της ομάδας αλλά και με πανό που γράφουν «Πολεμήστε τον φασισμό». Δίπλα στα πολύχρωμα κασκόλ θα δεις να κυματίζουν σημαίες με τον Τσε! «Είμαστε αντιρατσιστές και αντιφασίστες. Για μας δεν υπάρχουν εθνικά όρια. Είμαστε διεθνιστές»! Το λένε και το πιστεύουν!

H FC St. Pauli είναι φημισμένη για την αριστερή καταβολή της πλειοψηφίας των οπαδών της.

Οι περισσότεροι από αυτούς χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους ως αντί-ρατσιστή, αντί-φασίστα και αντί-σεξιστή. Αυτό τους κάνει να έρχονται σε μεγάλες αντιπαραθέσεις με νέο-ναζί και άλλους Hooligans στους αγώνες εκτός έδρας. Ο σύλλογος έχει πάρει θέση επίσημα εναντίον του φασισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού. Η ομάδα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει τους περισσότερους οπαδούς γυναίκες σε όλο το Γερμανικό ποδόσφαιρο. Το 2002 αφαιρέθηκαν από το γήπεδο, διαφημίσεις από το περιοδικό Maxim λόγο των διαμαρτυριών οπαδών για φυλετικές διακρίσεις εναντίων γυναικών. Η St. Pauli είναι επίσης, παγκοσμίως γνωστή ως σύμβολο Punk και παρόμοιων υποκουλτούρων!

Επίσης η St. Pauli μπορεί να υπερηφανεύεται γιατί πουλάει και περισσότερα εισιτήρια διαρκείας και από μερικές ομάδες της Bundesliga. Μια έρευνα που έγινε τελευταία έδειξε ότι οι φίλοι της FC St. Pauli μπορεί να είναι και πάνω από 11 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, κάνοντας τον σύλλογο μακράν από τους ποιο αναγνωρίσιμους στην Γερμανία. Υπάρχουν περίπου 200 επίσημα Clubs οπαδών, εκ των οποίων πολλά είναι εκτός Γερμανίας

Την ομάδα αυτή, λοιπόν, δεν τη φαντάστηκα. Δεν είναι το «Αβαλον», εκεί όπου, σύμφωνα με τη βρετανική μυθολογία βρισκόταν το Ιερό Δισκοπότηρο ούτε η «Neverland», η πατρίδα του θρυλικού Πίτερ Παν! Ούτε έβαλα το εργοστάσιο του μυαλού μου να την κατασκευάσει. Εδρεύει σε μια κακόφημη συνοικία 27.000 κατοίκων, το όνομα της οποίας είναι Ρέπαρμαν. Στους δρόμους της θα βρεις οίκους ανοχής, μπαρ και ντισκοτέκ για όλα τα γούστα. Εκεί βρίσκεται και το θρυλικό, πλέον, «Star Club», όπου οι Beatles, άσημοι ακόμα, έκαναν τις πρώτες τους εμφανίσεις. Η περίφημη περίοδος του Αμβούργου για τα «Σκαθάρια». Το όνομα της ομάδας: F.C. ST. PAULI, ελληνιστί Ζανκτ Πάουλι. Καλώς ήρθατε στη λαϊκή ποδοσφαιρική δημοκρατία της Ζανκτ Πάουλι. Καλώς ήρθατε στον ποδοσφαιρικό παράδεισο!

Μια τέτοια ομάδα θα ήταν λίγο δύσκολο να μην έχει φανατικούς οπαδούς στην Ελλάδα.

Το Αthen Klub λειτουργεί απ’ τον Γενάρη του 2007. Ιδρύθηκε από δυο οπαδούς του St.Pauli που συνδέονται εδώ και χρόνια με τον σύλλογό μας, έχουν κάνει καιρό στο Αμβούργο κι έχουν παρευρεθεί σε πολλά παιχνίδια. Ίδρυσαν το Αthen Klub για να οργανώσουν στη μακρινή Αθήνα οπαδούς του συλλόγου μας. Eίναι δε αξιοσημείωτο πόσες δραστηριότητες διοργανώνονται εκεί. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι εκεί οι άνθρωποι κάνουν περισσότερα από ότι μερικά club εδώ στο Αμβούργο, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Πάντως έκτός από ένα πανό, δικά του μπλουζάκια έχει κι ένα τόπο συνάντησης όπου βρίσκονται σε εβδομαδιαία βάση 5-15 άτομα. Ενώ οι πρώτες συναντήσεις διέπονταν από την επιθυμία των μελών να γνωριστούν και να ορίσουν τους λόγους της ύπαρξης του Αthen Klub, στη συνέχεια επιδιώχθηκε να γνωριστούν καλλίτερα, να συζητηθεί το είδος των δραστηριοτήτων και φυσικά να γίνει ανταλλαγή πληροφοριών για ό,τι συμβαίνει στο Αμβούργο. Εκεί συναντιούνται τα άτομα κάθε τόσο και κάνουν ατέλειωτες συζητήσεις πάνω στα τελευταία παιχνίδια, τους επόμενους αντιπάλους, τους παίχτες κι άλλα παρόμοια. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό το γεγονός, ότι το Αthen Klub διοργάνωσε στην Αθήνα πάρτυ για να γιορτάσει την άνοδο της ομάδας. Στα Εξάρχεια, μια εναλλακτική συνοικία της Αθήνας, πάνω από 1.000 άτομα (!) γίορτασαν την άνοδο του FC St.Pauli στην δεύτερη Bundesliga με μουσική Punk, Break και Drum’n’Bass.

Εξάρχεια είναι το όνομα μια συνοικίας της Αθήνας στην οποία δεν γίνονται μόνο πάρτυ αλλά κι οι εβδομαδιαίες συναντήσεις. Εξάρχεια σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση «εκτός αρχών» κι είναι μια συνοικία γνωστή για τα αναρχικά κι αριστερά στοιχεία της. Σε αρκετές πορείες τα αυτοκίνητα της αστυνομίας έχουν δυσκολίες ακόμη και να μπουν μέσα. Οι κάτοικοι απεχθάνονται το κράτος σε τέτοιο βαθμό ώστε να επικρατούν περίεργες καταστάσεις –υπάρχει πάντα θέμα ασφάλειας για όσους εργάζονται σε κρατικές υπηρεσίες. Συχνά γίνονται συγκρούσεις με την αστυνομία στις οποίες οι μπάτσοι εκδιώκονται από την περιοχή κι οι μηχανές ή τα αυτοκίνητά τους πυρπολούνται. Τα Εξάρχεια έχουν ένα ξεχωριστό χρώμα, που θα μπορούσε ίσως να συγκριθεί με την Schanze προ 15ετίας, που λειτουργούσε σαν καταφύγιο μετά από διαδηλώσεις. Οι αναρχικοί στην Ελλάδα αποτελούν ισχυρή δύναμη. Κανένας φασίστας δεν τολμάει να πατήσει το πόδι του σε ορισμένα σημεία των Εξαρχείων δίχως να βάζει τη ζωή του σε κίνδυνο. Στους εκεί δρόμους η ζωή είναι άγρια, χαώδης κι ενδιαφέρουσα.

Το Αthen Klub έχει δική του κοινότητα στο internet με διεύθυνση www.fcstpauli.gr. Eκεί συζητιούνται και δημοσιεύονται όλα όσα απασχολούν την ψυχή της καφετίλευκης παρέας στον ελληνόφωνο χώρο. Υπάρχουν πάνω από 300 εγγεγραμμένα μέλη. Πολλά από αυτά δεν είναι από την Αθήνα και δεν μπορούν να παρευρίσκονται στις συναντήσεις -η καινούργια ιστοσελίδα έχει σαν σκοπό της να απλοποιήσει την επικοινωνία. Μετά από κάθε Σαββατοκύριακο μπορεί να βρει κανείς εκεί ρεπορτάζ των αγώνων στα ελληνικά, στατιστικές και πραγματικά ενδιαφέρουσες ειδήσεις σχετικά με το FC St.Pauli. Δεν είναι απίστευτο το ότι ο σύλλογός μας συγκενρώνει τόση προσοχή πάνω του; Ένα σωρό άλλοι πολύ μεγαλύτεροι σύλλογοι αγωνίζονται να βελτιώσουν λίγο το image τους στον αγγλόφωνο χώρο. Aντίθετα για το FC St.Pauli υπάρχουν τέλεια ειδησεογραφικά ρεπορτάζ, σε υψηλό επίπεδο και δίχως ο σύλλογος να κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι του. Αυτός είναι κι ο λόγος που η δημοτικότητα του συλλόγου μας και του χώρου μας στη Νότια Ευρώπη έχει ανέβει αισθητά. Πριν από λιγο καιρό δημοσιεύτηκε ένα εκτενές αφιέρωμα στην Καθημερινή, μια από τις γνωστότερες ελληνικές εφημερίδες. Το πολυσέλιδο άρθρο αναφερόταν γενικά στο St.Pauli κι ειδικά στο ματς εναντίον της Leverkusen. Οι συντάκτες του είχαν πολύωρη συζήτηση με δύο μέλη των Ultras του Sankt Pauli για να συγκεντρώσουν πληροφορίες. Πρόκειται για ένα πολύ καλό άρθρο που αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς. Σκοπεύω να το βρω με κάπου και να γράψω ένα μικρό σχόλιο για την Gazzetta. Υποθέτω ότι το ενδιαφέρον για το St.Pauli οφείλεται μεταξύ άλλων και στο Αthen Klub.

Επίσης στο περιβάλλον του Αthen Klub μαζεύονται οπαδοί άλλων ομάδων. Έτσι υπάρχουν συμπαθούντες από όλες σχεδόν τις μεγάλες ελληνικές ομάδες. Μπορεί να αγαπούν όλοι τις ομάδες τους αλλά αυτό που τους ενώνει είναι το ενδιαφέρον για το το FC St.Pauli. Ένας διαίτερα σημαντικός παράγοντας είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις. Τα μέλη του Αthen Klub είναι ενάντια στον φασισμό, στον ρατσισμό, στο μοντένρο ποδόσφαιρο και μπορούν να χαρακτηριστούν σωστοί αριστεροί, πράγμα στο οποίο δίνουν μάλιστα μεγάλη σημασία. Αποτελούν ένα παρδαλό μείγμα από όλες τις αποχρώσεις της αριστεράς. Τα νεώτερα μέλη έχουν μάλλον αναρχικό προσανατολισμό. Το Αthen Klub έχει γενικά καταφέρει να κάνει το St.Pauli θέμα συζήτησης σε ευρύτερους κύκλους. Πολλά άτομα από τον αναρχικό χώρο έχουν γίνει συμπαθούντες του FC St.Pauli, φοράνε μπλουζάκια του St.Pauli, επισκέπτονται την ελληνική ιστοσελίδα και πληροφορούνται για τα γεγονότα στο Αμβούργο. Ο συλλογός μας είναι από τους πιο αγαπητούς στην Ελλάδα –φυσικά υπάρχουν πολλοί γερμανικοί σύλλογοι που είναι γνωστοί από τις διεθνείς εμφανίσεις και τις επιτυχίες τους στον αθλητικό τομέα, οι οποίοι όμως δεν είναι τόσο δημοφιλείς. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι η πρώτη συνάντηση των μελών του Αthen Klub μετά τις θερινές διακοπές ανακοινώθηκε στη μεγαλύτερη (σ.σ. ηλεκτρονική) αθλητική εφημερίδα στα πλαίσια των ειδήσεων της δεύτερης Bundesliga. Αυτό θα πει τρέλα!

Πολλοί από το Αthen Klub σκοπεύουν να επισκευτούν παιχνίδια του St.Pauli. Μεμονομένα μέλη έχουν ήδη παρακολουθήσει πολλούς αγώνες κι έχουν κάνει το πρώτο tour με το club στο derby στην ΑΟL-Arena –στη φωτογραφία κρατάτε το πανό του Αthen Klub με το σύνθημα «immer alternativ» (πάντα εναλλακτικοί). Επίσης δυο παιδιά ήθελαν να ρθούν στο εκτός με το (Μόναχο) 1860 αλλά η πτήση ακυρώθηκε προς μεγάλη τους αγανάκτηση λίγο πριν την απογείωση. Το μέλλον θα δείξει κατά πόσον θα μπορέσουμε να ενσωματώσουμε έναν τόσο μακρινό σύλλογο στις εξελίξεις της εξέδρας μας. Για την ώρα είναι πολύ δύσκολο για τα μέλη να πληροφορηθούν λεπτομέρειες για insider από τον οπαδικό χώρο μας και φυσικά είναι αδύνατο να πάρουν μέρος σε ανάλογες εκδηλώσεις. Εξαρτώνται λίγο πολύ από το δικό μας ενδιαφέρον και τη δική μας βοήθεια –σίγουρα στο μέλλον θα βελτιώσουμε τη πληροφόρηση τους. Πάντως περιμένουμε με χαρά την επόμενη επίσκεψή τους, αφού και μόνο το γεγονός ότι οπαδοί του St.Pauli τόσο μακριά από το Αμβούργο οργανώνονται και ιδρύουν ένα fan club είναι νομίζω κάτι άξιο μεγάλου σεβασμού. Όποιος έχει περισσότερες απορίες ή θέλει να έρθει σε επαφή με τα παιδιά, μπορεί να απευθυνθεί στη διεύθυνση τους, είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Η επικοινωνία στα αγγλικά δεν είναι πρόβλημα ενώ κάποιος από αυτούς που ήρθαμε σε επαφή μιλάει σχεδόν άπταιστα γερμανικά.

Πολλά χρήσιμες οι πληροφορίες που έδωσες, σύντροφε.




Α! και που 'σαι.. το γήπεδο θα το βρούμε την κυριακή!

Σαββατο παιζουν αλλα εχει πορεια τη ιδια ωρα και μαλλον εκει θα παμε

Θύμα της πολιτικής το ποδόσφαιρο στην Κύπρο

Οι κερκίδες βγάζουν πρόεδρο


Η ιδεολογική ανεπάρκεια των πλείστων Κύπριων "ποδοσφαιρόφιλων" και κυρίως των νεαρότερων, που αλόγιστα χρησιμοποιούν σύμβολα και φωνάζουν συνθήματα στα γήπεδα χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική σημειολογία και ιστορική σημασία τους, καταδεικνύει τη γενική ανυπαρξία ιδεολογίας στην κυπριακή κοινωνία. Με τη διαπίστωση αυτή συμφωνούν δύο ακαδημαϊκοί, ο Χρίστος Κασσιμέρης, βοηθός καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και ο Καίσαρας Μαυράτσας, αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου στον τόπο μας, αν και παλαιότερα στηριζόταν σε κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο, σήμερα φαίνεται να στοχεύει απλώς στο "μάντρισμα" των κομματικών οπαδών.

Ιδεολογικό μπάχαλο

Έχουμε λοιπόν έναν Ομονοιάτη που ψηφίζει ΔΗΚΟ, έναν Αποελίστα, μάλλον δεξιό, που δεν ψηφίζει συγκεκριμένο κόμμα, έναν Απολλωνίστα του ΑΚΕΛ, έναν άλλον Ομονοιάτη θαυμαστή της ΕΟΚΑ και έναν Ανορθωσιάτη με πρότυπο τον Τσε Γκεβάρα... Η ταύτιση πολιτικών προσανατολισμών και ποδοσφαίρου είναι για τους νέους με τους οποίους μιλήσαμε κάτι εκτός πραγματικότητας. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μαυράτσα, οι ποδοσφαιρικές κερκίδες αντικατοπτρίζουν το "μπάχαλο" που χαρακτηρίζει την κοινωνία και την πολιτική μας. Το ιδεολογικό κομφούζιο των γηπέδων προεκτείνεται σε όλο τον κοινωνικό ιστό. "Μοναδικός ρόλος των ιδεολογιών στην Κύπρο είναι να μαντρίζουν οπαδούς! Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι λέει η κάθε ιδεολογία".
Σύμφωνος με αυτή τη θέση είναι και ο καθηγητής Κασσιμέρης. "Ρωτώ τους μαθητές μου ποια ομάδα υποστηρίζουν και αν ξέρουν τι σημαίνουν τα σύμβολα που χρησιμοποιούν, αλλά κανείς σχεδόν δεν γνωρίζει τι ακριβώς υπονοεί το καθετί. Αν όμως τους ζητηθεί να το κουβαλήσουν στο γήπεδο, θα το πράξουν!" Σύμφωνα με τον κ. Κασσιμέρη, τα πλείστα παιδιά 18 και 20 χρόνων αμφιέζονται για να πάνε στο γήπεδο, απλώς για να συνεχίσουν μια ποδοσφαιρική παράδοση. "Το ποδόσφαιρο είναι μια τελετουργία, και το μασκάρεμα, το βάψιμο του προσώπου, τα λάβαρα, είναι κομμάτι αυτού του τελετουργικού. Πολιτικοποίηση σήμερα που να διχάζει πραγματικά δεν υπάρχει, μάλλον θέλουν απλά να εκνευρίσουν ο ένας τον άλλο".
Ποιος ο λόγος ύπαρξης συμβόλων και συνθημάτων στις κερκίδες; Χρησιμοποιούνται οι ιδεολογίες για το "καλούπιασμα" της μάζας; "Μάλλον να υπάρχει κάτι για να τσακώνονται οι οπαδοί, να εκτονώνονται στο γήπεδο!", πιστεύει ο κ. Μαυράτσας.

Οπαδοί: όργανα συσπείρωσης

Στις περσινές εκλογές, σε προεκλογική συγκέντρωση του ΔΗΣΥ, κάποιοι υποστηρικτές του κ. Κασουλίδη φώναζαν συνθήματα υπέρ του ΑΠΟΕΛ. Μετά την εκλογή του κ. Χριστόφια, οπαδοί του ΑΚΕΛ πανηγύριζαν με σημαίες της Ομόνοιας. "Τα κόμματα στην Κύπρο εξουσιάζουν σχεδόν τα πάντα. Μεταξύ αυτών και το ποδόσφαιρο", υποστηρίζει ο Καίσαρας Μαυράτσας. Τα προεκλογικά φυλλάδια υποψήφιων βουλευτών που βλέπουμε κατά τη διάρκεια αγώνων δείχνουν και το βαθμό εμπλοκής των κομμάτων στο ποδόσφαιρο.


Ο Μάριος και ο Νίκος, ο πρώτος φίλος της Ομόνοιας και ο δεύτερος του ΑΠΟΕΛ, πιστεύουν ότι οι ομάδες τους χρησιμοποιούνται από συγκεκριμένα κόμματα για να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους. Αν και ίδιοι πηγαίνουν στο γήπεδο για να απολαύσουν ένα ματς, κάποιοι άλλοι, αυτοί που κακοποιούν κάποια σύμβολα χρησιμοποιώντας τα στο γήπεδο, πηγαίνουν στους αγώνες μάλλον για να βγάλουν τα απωθημένα τους...

Κυπριακή συνείδηση

Στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες, το ποδόσφαιρο χρησιμοποιήθηκε εν τη γενέσει του για τη διαμόρφωση εθνικών ταυτοτήτων. Αυτό δεν συνέβη στην Κύπρο, αφού η ύπαρξη δύο κοινοτήτων, της ε/κ και της τ/κ, με εθνικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές διαφορές, εμπόδιζε την ανάπτυξη ενιαίας κυπριακής συνείδησης. "Δεν χρησιμοποιήθηκε όμως ούτε για τη δημιουργία ελληνικής εθνικής ταυτότητας, αφού υπήρχαν πολιτικές διαφωνίες μεταξύ των δεξιών που ήθελαν Ένωση με την Ελλάδα και των αριστερών που δεν ήθελαν Ένωση", επισημαίνει ο κ. Κασσιμέρης. Ο κ. Μαυράτσας συμφωνεί: "Το κυπριακό ποδόσφαιρο αντικατοπτρίζει το δίλημμα των Κυπρίων: είμαστε Έλληνες ή Κύπριοι;" Όπως, όμως, συμφωνούν οι δύο ακαδημαϊκοί, το ποδόσφαιρο ίσως κάποτε να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενιαίας εθνικής ταυτότητας Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, αφού η διαδικασία εθνογένεσης στην Κύπρο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Φτάνει βέβαια να λυθεί το Κυπριακό.

Δεν ξέρουν μπάλα οι Τ/Κ!

Μέχρι το 1974 γινόταν λόγος για τη Μικτή Κύπρου. "Τη λέγαμε Μικτή διότι μέχρι τότε Εθνική θεωρούσαμε την Εθνική Ελλάδος", μάς είπε ο κ. Μαυράτσας. Ούτε όμως στη Μικτή Κύπρου έπαιξαν ποτέ Τ/Κ. Μοναδική τ/κ παρουσία στο κυπριακό ποδόσφαιρο, το σύντομο πέρασμα δύο Τ/Κ από τη Νέα Σαλαμίνα πριν λίγα χρόνια. Για τη συμμετοχή των Τ/Κ στο εθνικό μας συγκρότημα βέβαια, ούτε λόγος. Για τον Αντρέα, Αποελίστα, είναι αδιανόητο: "Δε θέλω να δω Τ/Κ στην Εθνική! Αλλά, ούτε ονειρεύομαι να ενωθούν οι Εθνικές Ελλάδος και Κύπρου". Στο ερώτημά μας σκεπτικοί παρουσιάστηκαν και οι οπαδοί την Ομόνοιας: "Δεν θα ενθουσιαζόμουν, αλλά θα το δεχόμουν, όπως θα δεχόμουν να συμμετάσχει και ένας Ελλαδίτης στην Εθνική Κύπρου", μας είπαν ο Μάριος και ο Νίκος.
Ρωτήσαμε τους φιλάθλους να μας πουν γιατί τα σωματεία τους δεν ψάχνουν παίχτες στα κατεχόμενα. Η απάντησή τους μάς έκανε να μειδιάσουμε. "Δεν ξέρουν ποδόσφαιρο οι ΤΚ!" Και όμως... Το ποδόσφαιρο είναι από τα απλούστερα αθλήματα, μπορείς να το παίξεις παντού, με μπάλα ένα τενεκεδάκι και τέρματα δύο πέτρες!

Προτιμώ Τ/Κ αντί μετανάστη

Ο ρατσισμός στο κυπριακό ποδόσφαιρο δεν εκδηλώνεται μόνο κατά των έγχρωμων παιχτών. Οι χιλιάδες μετανάστες που διαμένουν στην Κύπρο πιθανόν να ήθελαν μια Κυριακή να παρακολουθήσουν ένα ματς με τα παιδιά τους. Μπορούν όμως να το κάνουν, ή θα έχουν να αντιμετωπίσουν παράξενες ματιές και εχθρικές χειρονομίες; Στην Ευρώπη, παιδιά μεταναστών δεύτερης ή τρίτης γενιάς συμμετέχουν ακόμα και στο εθνικό συγκρότημα της χώρας. Εμείς, πόσο κοντά βρισκόμαστε στο να επιτρέψουμε σε παιδιά μεταναστών με κυπριακή υπηκοότητα να ενταχθούν στα σωματεία μας ως Κύπριοι πολίτες, ακόμα και να κληθούν στην Εθνική; "Αυτή η εποχή είναι ακόμα μακριά", πιστεύει ο Χρίστος Κασσιμέρης. "Η μετανάστευση στην Κύπρο είναι πρόσφατο φαινόμενο, οι Κύπριοι δεν έχουν ακόμη εξοικειωθεί με την ιδέα".


Αυτό μας το επιβεβαίωσαν και οι συνομιλίες με φιλάθλους. Κάποιοι θα δεχόντουσαν τη συμμετοχή παιδιών μεταναστών στα σωματεία ως Κυπρίων, όλοι όμως δε θα ήθελαν τα τους δουν να φοράνε τη φανέλα της Εθνικής. Χαρακτηριστική ήταν η ατάκα του Γιώργου: "Θα προτιμούσα να δω Τ/Κ στην Εθνική αντί μετανάστη!"

Το σχίσμα του ποδοσφαίρου

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Αλκής, Θανάσης Αλεξάνδρου, ο οποίος ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο το 1962, μίλησε στον "Π" για περιστατικά που δείχνουν την έντονη πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου στην τότε εποχή.
Η αφετηρία της πολιτικοποίησης του κυπριακού ποδοσφαίρου ξεκίνησε το 1948, με το ξέσπασμα του ελληνικού εμφυλίου στην Ελλάδα. Μάλιστα, η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) ζητούσε από τους αθλητές να υπογράψουν δήλωση ότι δεν ασπάζονται την κομουνιστική ιδεολογία. Αυτό δημιούργησε αντιδράσεις και το 1948 ιδρύθηκαν τα πρώτα αριστερά σωματεία: η Νέα Σαλαμίνα, η Αλκή, ο Ορφέας και η Ομόνοια. Τον ίδιο χρόνο οι αριστερές ομάδες ίδρυσαν δική τους Κυπριακή Ερασιτεχνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, ολοκληρώνοντας το σχίσμα στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Η ένταξη αριστερών ομάδων στην ΚΟΠ έγινε το 1953, χωρίς όμως αυτό να σημάνει κι άρση των προκαταλήψεων.

"Το 1969 παίζαμε με το ΑΠΟΕΛ. Διαιτητής ήταν ο Ξανθούλης. Για να μας νικήσουν έδειξαν κόκκινη κάρτα σε τρεις παίχτες: σε εμένα, στον Παναή Νικολάου και στον τερματοφύλακα Θεοδόση. Οδηγηθήκαμε μάλιστα στο δικαστήριο με τη δικαιολογία ότι δήθεν χτυπήσαμε το διαιτητή! Στο τέλος μας ανάγκασαν να παραδεχτούμε ενοχή".
Εκτός από τους ελεγχόμενους από τη Δεξιά, ΚΟΠ και διαιτητές, τότε γίνονταν και πολλοί σικέ αγώνες, κάτι που ψυθιρίζεται μέχρι και τις μέρες μας. "Οι αριστεροί χάριζαν στους αριστερούς και οι δεξιοί στους δεξιούς. Τις πλείστες φορές οι ποδοσφαιριστές δεν το αντιλαμβανόμασταν. Όταν, λόγου χάρη, παίζαμε με την Ομόνοια και έβγαζε εμένα ή τον Παναή, έναν δηλαδή από τους σέντερ φορ, και έναν αμυντικό, κατευθείαν αποδυναμωνόταν η ομάδα και η ήττα ήταν αναπόφευκτη".

Οι παίχτες όμως αντιμετώπιζαν και προβλήματα με τις μεταγραφές σε ομάδες του αντίπαλου στρατοπέδου. "Όταν εγώ και ο αδερφός μου φύγαμε από την αριστερή Αλκή και πήραμε μεταγραφή στον δεξιό Πεζοπορικό, πολλοί μας χαρακτήρισαν προδότες. Ήμασταν για χρόνια στιγματισμένοι. Δεχόμασταν λεκτικές επιθέσεις... Ακόμα και σήμερα με ρωτάνε γιατί έφυγα από την Αλκή. Εμείς όμως το είδαμε καθαρά επαγγελματικά. Θέλαμε να πάρουμε πρωτάθλημα με τον Πεζοπορικό!"


Της Σοφίας Θεοδοσίου

Κωδικός άρθρου: 859242

ΠΟΛΙΤΗΣ - 15/03/2009, Σελίδα: 50

Pragmati ekseretiki oi opadoi tou Astera, ixa akousta alla tora ematha parapano, san opados kai ego, exoun ton thavmasmo mou!Touton en opados, agni agapi tou athlimatos kai mias omadas simvolo, kai oi eteries klp klpMesa pou kino pou agapas stirizis kai tes idees sou, esto kai stin 4i katigoria, esto kai agrotiko, i omada en omada, i agapi en agapi, kai i diaskedasi en diaskedasi.San omada steketai enantia stin monternopoiisi, zi se mia "fimismeni" perioxi, kai diatirite pou ton kosmo kiame, kai panta esto kai emmesa prootha to ti antiprosopevi.Kai etsi eni, aman ise me ta arfouthkia sou, tous sintrofous sou kai tous filous sou kiame, kai thoris kino pou sou areski, sto telos, to teliko apotelemsa, kai oi "katigories" mikri simmasia exoun.

Gia to pio pano kimeno, ennen "kipriako fenomeno" i politikopoiisi tou podosfairou, antitheta, os epi to pliston oi mades en politikopoiimenes, toulaxiston sioura oi opadoi.Kai ntaksi, sioura i neolaia pleon akolouthi ta nea "monopathkia" ta "trendy" kai tou ti lali i parea mou(fisika iparxoun kai ekseresis)..An pamen se pio palies ilikies, kseroun kai ti laloun mes ta gipeda, kai giati kai ta panta.O sigrafeas egine polla apolitos krinontas mono kai mono pou tin neolaia.Tora oti to minimum 90% en arnia, en kai tipote to neo, en enas kathreftis tis kinonias mas outos i allos.

Οσοι ειστε Αθηνα μη το χασετε