Περί Φυγοστρατίας

Εδώ και μερικά χρόνια παρατηρούμε την επανάληψη του ίδιου σκηνικού, όπου το 20-25% των 18χρονων αγοριών φτάνουν στο σημείο της. «τρέλας» για να αποφύγουν τον στρατό. Την ίδια ώρα, πολιτικοί, ΜΜΕ και κοινωνία πνέουν τα μένεα ενάντια σε όλους αυτούς τους «τρελούς» νέους. Οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους οι νεαροί απαξιώνουν τον στρατό δεν φαίνεται να απασχολούν κανέναν εκτός από εμάς, τους μαθητές που πρόκειται σύντομα να καταταγούμε, και οι λόγοι αυτοί πρέπει να προκαλέσουν ιδιαίτερο προβληματισμό.

1ος Λόγος: Ο στρατός παίρνει μακριά 2 χρόνια από τη ζωή μας. Η θητεία των 25 μηνών είναι τουλάχιστον προκλητική, από τη στιγμή που η εκπαίδευση διαρκεί μόλις λίγους μήνες ενώ ο υπόλοιπος καιρός χαραμίζεται χωρίς ουσιώδες νόημα. Σημειώνεται ότι η θητεία στην κατεχόμενη Κύπρο διαρκεί 10 μήνες λιγότερους.

2ος Λόγος: Ο στρατός προάγει το μίσος. Τα εθνικιστικά συνθήματα του τύπου «Τούρκος καλός μόνο νεκρός» που θεωρούνται αναγκαία για την εξύψωση του ηθικού, φανατίζουν και δηλητηριάζουν τις ψυχές και της ιδέες των νέων, την ώρα που όλα τα πολιτικά κόμματα υποστηρίζουν την ειρηνική συνύπαρξη με τους Τ/κύπριους.

3ος Λόγος: Ο στρατός καταπιέζει τη διαφορετικότητα. Ο μιλιταρισμός προωθεί και επιβάλλει την ομοιομορφία, προάγοντας πρότυπα εμφάνισης, θρησκείας και ιδεολογίας. Το επιχείρημα ότι «στο στρατό θα γνωρίσεις τον εαυτό σου» ακυρώνεται όχι μόνο από την επιβολή της ομοιομορφίας, αλλά και από το γεγονός ότι οι νέοι βρίσκονται 25 μήνες μακριά από τα δικά τους ενδιαφέροντα. Ο στρατός λειτουργεί επίσης ομοφοβικά, καταπιέζοντας και εξευτελίζοντας τους ομοφυλόφιλους.

4ος Λόγος: Ο στρατός δεν αποσκοπεί τόσο στον «εξωτερικό εχθρό», όσο στην πειθάρχηση της νεολαίας με αναχρονιστικές μεθόδους. Οι νέοι εξαναγκάζονται για 25 ολόκληρους μήνες σε υπακοή οποιασδήποτε διαταγής, είτε λογικής είτε παράλογης, είτε ηθικής είτε ανήθικης. Κατά τους 25 μήνες των σκοπιών, των φυλακών και των αγγαρειών, τα δημοκρατικά δικαιώματα των νέων αναστέλλονται.

Το παρών κείμενο δε γράφτηκε για να προτείνει εναλλακτικές λύσεις, ούτε για να υποστηρίξει την «τρέλα» ως μέσο φυγοστρατίας. Σκοπός μας είναι να υπενθυμίσουμε στην κοινωνία, ιδιαίτερα στους πολιτικούς, ότι οι λόγοι άρνησης του στρατού υπάρχουν και είναι σοβαροί. Αυτοί οι λόγοι είναι που προκαλούν το φαινόμενο της φυγοστρατίας, και πάνω σε αυτούς τους λόγους πρέπει να βασιστούν οι λύσεις του φαινομένου.

Χρίστος, Πάνος, Φειδίας

Μαθητές


Πηγή: Φάλιες

Εχτες επιαν με τηλ ο ανηψιός μου που τον επέψαν στην 28 ΕΤΟΜΑ στον Κόρνο...
Εκτός του ότι τους κάμνουν πολλά σκληρή εκπαίδευση καθημερινά, εχτές εμάζεψεν τους νέους τις 20ης ο ταξίαρχος και ελαλούσεν τους μαλακίες ότι πρέπει να παέννουν στρατό για να υπερασπιστούν την πατρίδα κτλ, να μην πιάννουν αναστολές να μην πηγαινουν ψυχίατρους κτλ.
Απλά το ρίχνω σαν ιδέα να κάναμε κάτι σαν αντιμιλιταριστική εκδήλωση, ή έναν σύνδεσμο..
Κάτω τα κράτη και οι στρατοι

Λατρεύω τους Ελληναράδες. Λατρεύω τον Σωτήρη τον Σαμψών. Λατρεύω τον Κουτσού, τον Ερωτοκρίτου και τον Συλλούρη. Πάνω από όλα λατρεύω την αγωνία τους για την καταστροφή του στρατού. Θαυμάζω τον τρόπο που υποτιμούν το δείκτη νοημοσύνης του κυπριακού λαού. Έχουν δίκιο για αυτή την υποτίμηση! Πρόκειται για μια ράτσα ηλιθίων! Μόνον ηλίθιοι μπορούν να πιστεύουν ότι έχουμε κυπριακό στρατό. Αυτοί και οι κατασκευαστές σημάτων, σώβρακων, στολών, σημαιών, καππελλουθκιών, κρανών. Επίσης οι κατασκευαστές και εισαγωγείς οπλικών συστημάτων. Οι κατασκευαστές τυροπιτών και μπρούντζινων σταυρών για τις σημαίες, σιηπέτων, ατμακάτων, τανκς και άλλων μασκαραλικιών, τα οποία ένας στρατός επιδεικνύει στις παρελάσεις. Μόνο όλοι αυτοί πιστεύουν στον κυπριακό στρατό. Οι άλλοι, όσοι πιστεύουν στην ανάγκη ύπαρξης του κυπριακού στρατού, είναι απλώς ηλίθιοι ή πολιτικάντηδες που πωλούν φούμαρα στους ηλίθιους προς άγραν ψήφων. Ποιος κυπριακός στρατός, ρε αρχικρετίνοι! Με ποιον θα πολεμήσει αυτός ο κυπριακός στρατός με τα 40 τανκς, χωρίς αεροπορία και χωρίς αντιαεροπορικά. Γιατί μαζεύετε τους έφηβους κάθε χρόνο και τους καταστρέφετε δυο χρόνια από τη ζωή τους ενώ ξέρετε εκ των προτέρων πως εκτός από το θάνατό τους δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα άλλο στην Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν έχετε χορτάσει από πτώματα; Δεν έχετε χορτάσει από ρηχούς τάφους; Θέλετε κι άλλους; Τι θέλετε, τέλος πάντων;

Πέρασαν χρόνια από το 1974. Ο ανθός του κυπριακού λαού σκοτώθηκε στα πεδία του σφαγιασμού. Εκεί που τον στείλατε να πεθάνει για να κάνετε το κομμάτι σας. Τώρα εσείς που ήσαστε άκαπνοι το 1974, έρχεστε να πωλήσετε φούμαρα πάνω στο γαίμα αυτών που σκοτώθηκαν. Ντροπή! Αυτή όμως είναι άγνωστη λέξη για τον Κουλία και τους ομοίους του. Ντροπή, ρε γαμώτο, να έρχεται ο κάθε καραγκιόζης και να απαιτεί όλοι να υπηρετήσουν ακόμα κι αυτοί που έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Ο κάθε καραγκιοζοπαίχτης της Βουλής αμφισβητεί το ρόλο ανθρώπων που θυσίασαν τη ζωή τους για να διατηρήσουν την ψυχική υγεία σε αυτόν τον τόπο. Γιατί, ρε Σωτήρη, οι άνθρωποι αυτοί να πάνε να θυσιαστούν; Για σένα; Για τον πατέρα σου; Για τον Χριστόφια; Για τον 'Αντρο; Για τον Παρασκευαΐδη; Τον Σιακόλα; Για ποιον; Για τον Αναστασιάδη ή μήπως για τον Λυσσαρίδη; Ούτε βέβαια για τη συναπαρτζιά του ΔΗΚΟ. Όταν ρωτάς, γιατί έχουμε τόσους πολλούς φυγόστρατους, να στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη, να κοιτάς τον εαυτό σου και να απαντάς: για αυτό έχουμε τόσους πολλούς φυγόστρατους, διότι εγώ και οι όμοιοί μου καταντήσαμε αυτό το λαό σε αυτό το κιλίκι: να γράφεται πελλός κάποιος για να μην υπηρετήσει σε ένα στρατό που δεν τον εμπνέει αλλά μόνο τον προβληματίζει. Για αυτό, κύριε Κουλία, δεν θέλουν να υπηρετήσουν τον κυπριακό στρατό. Βλέπουν εσένα και τους άλλους προβοκάτορες τους όμοιούς σου. Κύριε Χριστόφια, όταν λες ότι θα μειώσεις τη θητεία, πρέπει να το κάνεις. Αν δεν το κάνεις εισπράττεις φυγόστρατους. Ούτως ή άλλως καμιά σημασία δεν έχουν οι φυγόστρατοι διότι στρατός δεν υπάρχει. Υπάρχει ένα συνονθύλευμα κυβερνητικών υπαλλήλων κι άλλων που τρώνε από το στρατό αλλά δεν προσφέρουν τίποτε στην προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τελειώνοντας θέλω να σας πω: κάτω τα χέρια από τους έφηβους της Κύπρου. Σκοτώσατε ήδη αρκετούς. Φθάνουν. Η Κύπρος για να επιβιώσει χρειάζεται έφηβους. Όχι Λυσσαρίδηδες και Κουλίες.


Γιάγκος Μικελλίδης

http://antiphonist.blogspot.com/2009/08/blog-post_12.html

Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε προαγωγές του 2008 που έγιναν με Κρίσεις του 2007

Τους παίρνουν πίσω τούς αστέρες

Αντισυνταγματάρχες γίνονται Ταγματάρχες και Μονάδες της ΕΦ αναζητούν Διοικητές μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που δικαιώνει αριθμό Ταγματαρχών και Πλωταρχών, οι οποίοι προσέβαλαν τις προαγωγές του 2008

Τα πάνω κάτω φέρνει στην Εθνική Φρουρά απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου που ακυρώνει τις προαγωγές πέντε Αντισυνταγματαρχών, αποδίδοντας στον Υπουργό 'Αμυνας κατάχρηση και υπέρβαση εξουσίας και λανθασμένη ερμηνεία των σχετικών με τις προαγωγές κανονισμών.
Η απόφαση που εξέδωσε ο δικαστής του Ανωτάτου Στέλιος Ναθαναήλ δεν «αγγίζει» μόνο τους πέντε αξιωματικούς των οποίων ακυρώθηκαν οι προαγωγές, αλλά την πρακτική που ακολούθησε το Υπουργείο 'Αμυνας.
Εκ των πραγμάτων οι πέντε Αντισυνταγματάρχες πρέπει να ξηλώσουν ένα χρυσό αστέρι από τις επωμίδες τους και να επανέλθουν στον βαθμό του Ταγματάρχη. Τις πέντε κενές θέσεις Αντισυνταγματαρχών, που εκ των πραγμάτων δημιουργούνται, μπορούν να τις διεκδικήσουν με αναδρομική ισχύ όσοι Ταγματάρχες είχαν αδικηθεί από την απόφαση του Υπουργού 'Αμυνας. Αυτό σημαίνει σοβαρές ανατροπές στην πυραμίδα της ΕΦ, και ενδεχομένως σημαντικό οικονομικό κόστος.

Με «ληγμένες» κρίσεις
Την 1η Ιουλίου του 2008, ο Υπουργός 'Αμυνας προήγαγε στον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη τρεις Ταγματάρχες Όπλων του Στρατού Ξηράς, έναν Ταγματάρχη Σώματος Υλικού Πολέμου και έναν Ταγματάρχη Σώματος Στρατολογικού. Οι προαγωγές έγιναν με βάση τις κρίσεις του 2007, χωρίς να έχουν γίνει κρίσεις το 2008. Αυτό που ξεκαθαρίστηκε από τον συνήγορο των αξιωματικών που προσέφυγαν εναντίον της απόφασης είναι ότι η προσφυγή αφορά στην ουσία τη νομιμότητα της απόφασης του Υπουργού να προβεί σε προαγωγές με βάση τις κρίσεις του 2007 και όχι απλώς οι συγκεκριμένες πέντε προαγωγές. Ο Δικαστής στην απόφασή του σημείωσε πως «η προαγωγή σημαίνει περιορισμό θέσεων και άρα μείωση των προοπτικών προαγωγής κάθε προσοντούχου ο οποίος εκ τούτου έχει έννομο συμφέρον». Η διευκρίνιση αυτή έγινε γιατί η πλευρά του Υπ. 'Αμυνας υποστήριξε ότι οι αξιωματικοί που προσέφυγαν εναντίον της απόφασης του Υπουργού δεν είχαν έννομο συμφέρον και ως εκ τούτου θα έπρεπε η υπόθεση να απορριφθεί.

Παραδοξότητα
Ο δικηγόρος Σ. Οικονομίδης, που εκπροσωπούσε τους αξιωματικούς που προσέβαλαν τη διαδικασία των προαγωγών, προέβαλε τη θέση πως, σύμφωνα με τους κανονισμούς, εφόσον δεν προκύπτουν κενές θέσεις εντός του έτους στο οποίο λαμβάνουν χώραν οι κρίσεις, τότε απλά δεν γίνονται προαγωγές, εφόσον τον επόμενο χρόνο θα γίνουν νέες κρίσεις οπότε και τα δεδομένα δυνατόν να διαφοροποιηθούν. Τη θέση αυτή υιοθέτησε και ο δικαστής Στ. Ναθαναήλ, ως συνάδουσα με το όλο πνεύμα και το λεκτικό των κανονισμών που διέπουν τις Κρίσεις και τις προαγωγές στην ΕΦ. Όπως σημειώνεται στην απόφαση, ορισμένες κενές θέσεις, που κατελήφθησαν από τους αξιωματικούς που προήχθησαν παρανόμως, είχαν δημιουργηθεί μέσα στο 2008. Συνεπώς είναι τουλάχιστον παράδοξο αξιωματικοί που κρίθηκαν το 2007 για να καλύψουν υπάρχουσες κενές θέσεις, τελικώς να καλύπτουν θέσεις που κενώθηκαν το 2008.


Γενικό μπάχαλο
Η ακύρωση των προαγωγών των Συνταγματαρχών δεν αποτελεί τον μοναδικό πονοκέφαλο του Υπ. 'Αμυνας, το οποίο εδώ και χρόνια έχει εισέλθει σε έναν φαύλο κύκλο με τα θέματα των προαγωγών και των αποστρατειών, από τον οποίο δεν βρίσκεται διέξοδος. Τον περασμένο Φεβρουάριο η ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου (10 δικαστές) με ομόφωνη απόφαση είχε δικαιώσει 61 ανώτατους αξιωματικούς που είχαν αποστρατευθεί από το Συμβούλιο Κρίσεων του 2005 και του 2006, ακυρώνοντας την απόφαση για ευδόκιμο τερματισμό της υπηρεσίας τους. Πρόκειται για τον αντιστράτηγο ε.α. Μουστούκη, τους υποστρατήγους ε.α. Βρυώνη, Αγαπίου, Τσίγκη, Θεοδώρου, Κλεάνθους, Χατζηχαραλάμπους, Ανδρέου, Περικλέους και Τσιολή, τον υποναύαρχο ε.α. Κρητιώτη και 50 ταξίαρχους ε.α. Οι 61 προσφυγές είχαν κατατεθεί μαζικά, και για πρακτικούς λόγους το Ανώτατο Δικαστήριο επέλεξε να εξετάσει τυχαία μία από αυτές, ώστε η όποια απόφαση να συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες 60. Η προσφυγή που εξετάστηκε ήταν αυτή του υποστρατήγου ε.α. Μιχάλη Θεοδώρου. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι προσφυγές αρχικώς ήταν 62, αλλά κατά τη διάρκεια της διαδικασίας απεβίωσε ο ταξίαρχος ε.α. Καραμανλής και η προσφυγή του αποσύρθηκε. Η απόφαση εκείνη ήταν η φυσική συνέχεια αποφάσεων με τις οποίες είχαν ακυρωθεί οι αποστρατείες του 2002, 2003 και 2004, οι οποίες στοίχισαν στο κράτος 24 εκ ευρώ για αποζημιώσεις.

Αυθαιρεσία
Είναι προφανές τόσο από την πρόσφατη απόφαση για τις προαγωγές των Αντισυνταγματαρχών όσο και από τις παλαιότερες για τις αποστρατείες ανώτατων αξιωματικών, πως επικρατεί μια τάση αυθαιρεσίας. Οι κανονισμοί ερμηνεύονται κατά το δοκούν και οι αποφάσεις συχνά δεν βρίσκουν έρεισμα όχι μόνο στον νόμο, αλλά ούτε καν στη λογική. Για τις αποστρατείες των 61 ανώτατων αξιωματικών το Ανώτατο Δικαστήριο είχε σημειώσει πως η απόφαση που είχε ληφθεί ήταν «νομικά τρωτή λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας». Πέραν των πρακτικών προβλημάτων που δημιουργούν στη λειτουργία της ΕΦ τα αλλεπάλληλα δικαστικά «χαστούκια», συντηρείται και ένα κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης σε σχέση με την αξιοκρατία και τις επιλογές που κατά καιρούς γίνονται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπ. 'Αμυνας.

Σύμφωνα με τον Κανονισμό 37(3), το Συμβούλιο Κρίσεων που είναι υπεύθυνο για τις κρίσεις αξιωματικών μέχρι τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, συγκροτείται και συνέρχεται σε τακτική σύνοδο μία φορά τον χρόνο, την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου, και εκτάκτως οποτεδήποτε κρίνεται αναγκαίο. Η κρίση του Συμβουλίου περατώνεται σε ένα μήνα και σε κάθε περίπτωση όχι αργότερα από τις 15 Μαΐου. Το ίδιο ισχύει και για έκτακτη συνεδρία, η οποία πρέπει να περατώνεται σε ένα μήνα. Το Σ. Κρίσεων μπορεί να κατατάξει τους κρινόμενους αξιωματικούς σε προακτέους κατΆ εκλογήν, σε προακτέους κατΆ αρχαιότητα και διατηρητέους στον ίδιο βαθμό. Στη συνέχεια συντάσσονται πίνακες με τους κριθέντες κατά διαβάθμιση και κυρώνονται εντός 15 ημερών από τον Υπουργό 'Αμυνας. Οι κρίσεις αφού κυρωθούν γνωστοποιούνται στους ενδιαφερόμενους μέσα σε 10 μέρες και οι προαγωγές γίνονται μέσα σε ένα μήνα. Προτεραιότητα έχουν οι προακτέοι κατΆ εκλογήν. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι κανονισμοί προνοούν ότι οι προαγωγές γίνονται εντός του έτους που υπήρξε η κρίση των αξιωματικών, εάν βεβαίως υπάρχουν κενές θέσεις.

Ο δικαστής Στ. Ναθαναήλ στην κατακλείδα της απόφασής του τονίζει πως οι αιτητές (αξιωματικοί που προσέβαλαν τις προαγωγές) έχουν δίκαιο σε όλα τα νομικά σημεία που ηγέρθησαν, μεταξύ των οποίων και σε αυτό της κατάχρησης και υπέρβασης εξουσίας από τον Υπουργό 'Αμυνας, εφόσον αυτός ενήργησε υπό το κράτος λανθασμένης αντίκρισης του δικαιώματός του. Επίσης διαπιστώνεται πλάνη περί τον νόμο εφόσον λανθασμένα ερμηνεύθηκαν οι σχετικοί κανονισμοί για τις Κρίσεις και τις προαγωγές στην ΕΦ. Το Ανώτατο Δικαστήριο επιδίκασε έξοδα 1.500 ευρώ συν ΦΠΑ εναντίον του Υπουργείου 'Αμυνας και βεβαίως ακύρωσε τις προαγωγές που έγιναν. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι με την ίδια πρακτική έγιναν και προαγωγές το 2009, οι οποίες θεωρείται σίγουρο ότι θα ακυρωθούν προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις και αναταράξεις στις τάξεις των ανώτερων αξιωματικών της ΕΦ. Κάποιοι εκ των Αντισυνταγματαρχών που επανέρχονται στον βαθμό του Ταγματάρχη είναι τοποθετημένοι ως Διοικητές Μονάδων, και θα πρέπει μετά την απόφαση του Δικαστηρίου να αντικατασταθούν.



ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΛΑΤΖΗΣ

Κωδικός άρθρου: 899661

ΠΟΛΙΤΗΣ - 01/10/2009, Σελίδα: 20

ta polla logia en ftoshia...... touti i kerdofora epixirisi pou onomazete stratos je ekatafere na arpa3i tin eleftheria je ton politimo xrono toson je toson geneon en mporoume na tin kontraroume xoris praksis... logia eshi xronia pou akounte je pou diaforetikon idon stomata... to klidi en i aftoorganosi na tous di3oume oti emis opos je oi epomenes genies en imasten diathetimenoi na ginoume douloi sta pseftika idanika tous je na ipakousoume sti gamimeni propaganda tous gia mia matsa xomata pou tosoi je tosoi epethanan je pou toses je toses oikogenies ekla4an je eponisan gia ta gousta kapion megalon kirion pou efaan je espaasan pou kerdos apo polemous je stratous .... opios en diekdika en mpori na kerdisi me ta logia mono en mporoume... mono me pra3is...

p.s epiko to kimeno tou mikellidi

Δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης
κείμενο: Γεράσιμος Κορωναίος Οκτώβρης 2009
copy-paste απο το indymedia

Στις 23/10/2009 για δεύτερη φορά από τον αύγουστο οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις επισκέφθηκαν το πατρικό μου ψάχνοντας να με βρουν. Από τον φλεβάρη του 2008 έπρεπε να έχω καταταγεί στο στρατό, πράγμα που ηθελημένα δεν το έκανα περιμένοντας την ώρα που θα συντάξω αυτή τη δήλωση. Στην αρχή υπήρξαν κάποια τηλεφωνήματα προς τους συγγενείς μου από το στρατολογικό γραφείο της πάτρας και την αστυνομία, στη συνέχεια έγινε μια επίσκεψη από την αστυνομία στο σπίτι που διαμένουν οι γονείς μου και στις 23/10/2009 έγινε η τελευταία επίσκεψη από τους χακί εξουσιαστές (στρατονόμους) οι οποίοι πιστοί στις ιδέες που έχουν από τα χρόνια της Ε.Σ.Α., απείλησαν χωρίς κανένα νομικό δικαίωμα, πως θα στείλουν στη φυλακή τη μητέρα μου με την κατηγορία ότι ξέρει που είμαι και δεν το λέει. Αυτή η τελευταία τους κίνηση με εξόργισε λόγω του γεγονότος ότι, παρ’όλο το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει από το 1967 μέχρι σήμερα, στρατιωτικοί συνεχίζουν και απειλούν απλούς πολίτες παραμένοντας πιστοί στις συνήθειες και επιταγές της εξουσιαστικής τους θέσης η οποία έχει εδραιωθεί από τις περιόδους που ήταν στην εξουσία (’36, ’67) και του ρόλου τους ως σημαντικού παράγοντα για το ελληνικό κράτος διαχρονικά. Δηλώνω ότι δεν επιθυμώ να καταταγώ στον στρατό ούτε να έχω καμία επαφή με αυτήν την δομή του εξουσιαστικού συστήματος, δεν επιθυμώ καμία εναλλακτική θητεία ούτε καν να εμφανιστώ ενώπιον σας για κάποιου είδους απαλλαγή.
Η απόφαση αυτή πάρθηκε ύστερα από πολλές σκέψεις σχετικά με την ώρα που θα ερχόμουν αντιμέτωπος με αυτό το ζήτημα. Πιστεύω ότι οι δρόμοι είναι δύο: ή πας ή δεν πας. Φυσικά το δεν πας έχει διάφορες προεκτάσεις και τρόπους ώστε να γίνει. Σέβομαι την επιλογή της απαλλαγής Ι5, αλλά δεν υποστηρίζω την εναλλακτική θητεία που επιλέγουν οι αντιρρησίες συνείδησης για το λόγο ότι δε σε αποδεσμεύει ως άτομο από την κράτηση χρόνου και έργου. Επιλέγω το δρόμο της ολικής άρνησης ως αναρχικός που δεν θέλει ούτε να περάσει απ’έξω από κάποιο στρατόπεδο ούτε να‘ρθει σε επαφή με χακί-ζώα για κανένα λόγο παρά μόνο απέναντί τους και πάντα με εχθρική στάση. Είναι μια καθαρά πολιτική επιλογή η οποία δε θα εκφραζόταν αν αποφάσιζα να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλον τρόπο ώστε να μην υπηρετήσω. Και όπως κάθε πολιτική επιλογή εμπεριέχει ένα σύνολο σκέψεων και απόψεων, έτσι και αυτή έχει αρκετές προεκτάσεις. Από την κοινωνικοποίηση σε καθεστώς εγκλεισμού στον σεξισμό, από τον εθνικισμό στην υποχρέωση, από τον ιμπεριαλισμό στην οικονομία. Προεκτάσεις και λόγοι που βιώνουμε καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις και δομές του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο στρατός σε κάνει άντρα: φυσικά και αρνούμαι το πρότυπο και την ισχυρή θέση που έχει επιβάλει το αρσενικό φύλο στην κοινωνία και που βρίσκει την καλύτερη εκφρασή του στον καπιταλισμό όπου ο σωστός άντρας διαμορφώνεται από κάποιες συγκεκριμένες δομές. Δυνατό παιδί από μικρό να είναι το αγόρι μας, στην εφηβεία να έχει μια γκομενίτσα (διαφορετική κάθε μήνα, κατά προτίμηση του άντρα πατέρα), να πάει στο σχολείο του και όταν φύγει από τα χέρια των γονιών του να πάει στρατό όπου θα ολοκληρώσει την εκπαιδευσή του ως αρσενικό. Που βοηθάει ο στρατός? Μαθαίνεις να ζεις μόνο με άντρες για αρκετό διάστημα με αποτέλεσμα να ισχυροποιούνται τα στερεότυπα που υπάρχουν μέσα σου.Προσπαθείς να γίνεις μυικά πιο δυνατός για να ανταπεξέρθεις ,και καλά, στις δυσκολίες και όχι απλά για να ενισχύσεις την εικόνα σου ως αρσενικό. Έχω σιχαθεί να βλέπω φωτογραφίες φαντάρων με τα σώβρακα να κρατάνε όπλα στους θαλάμους με τσιγάρο στο στόμα και μπουκάλια αλκοόλ τριγύρω. Και στην άδεια πας και σε κανά μπουρδέλο γιατί τώρα που δεν έχεις χρόνο και είσαι μέσα μπορείς να πας να τα ακουμπήσεις για ένα γαμήσι αφού είσαι και πιο άντρας από πριν. Πολλοί έρχονται σε επαφή με τον αγοραίο έρωτα την περίοδο που είναι φαντάροι. Πιστεύω στην ανεξαρτησία του κάθε ατόμου χωρίς διακρίσεις φύλου. Η ανωτερότητα του άντρα είναι αυτή που προωθείται μέσα από το στρατό με σκοπό να συντηρήσει την πατριαρχική δομή της κοινωνίας και να εξυψώσει τις σχέσεις εξουσίας μέσα στο σύνολο.

Γνωρίζεις κόσμο και μένουν δυνατές φιλίες μετά τη θητεία σου: σε συνθήκες εγκλεισμού η μόνη επιλογή που έχεις για να μην σαλτάρεις είναι να προσπαθήσεις να βρεις κάποιους ανθρώπους να συναναστρέφεσαι. Από προηγούμενες εμπειρίες μου δουλεύοντας στα πλοία διαπίστωσα ότι οποιαδήποτε συναναστροφή σε συνθήκες πίεσης σε απομακρύνει από τον εαυτό σου και λειτουργεί ως παραίσθηση κοινωνικότητας. Φυσικά στο στρατό το να συναναστρέφεσαι με ένα πλήθος ατόμων που σε άλλες συνθήκες δεν θα γνώριζες καν, κάτω από ένα πρίσμα το οποίο απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών διαβιώνοντας κάτω απο συνθήκες άθλιες χωρίς πολλές επιλογές, μόνο κοινωνικοποίηση δεν είναι αλλά αναγκαστική σπατάλη της διάθεσης για συνεύρεση.

Είναι υποχρεωσή σου να υπηρετήσεις την πατρίδα: δεν είμαι έλληνας απλά έτυχε να γεννηθώ σε αυτό τον χώρο, δεν έχω καμία εθνική υπερηφάνεια και δεν νιώθω καμία συγκίνηση κάτω από το γαλανόλευκο πανί το οποίο κάθε φορά που καίγεται λέω <γαμώ τη σημαία σας>. Ο στρατός της ελλάδας που δημιουργήθηκε στις απαρχές του ελληνικού κράτους είναι αναγκαστική συνθήκη για να υπάρξει ένα κράτος (σύνορα-στρατός). Είναι το μέσο που εξασφαλίζει την επέκταση του κράτους μέσα από μαζικές δολοφονίες, επεκτατικούς πολέμους και σύμπραξη συμμαχιών για την οικονομική επέκταση. Δηλαδή όπου η ελλάδα έχει οικονομικά συμφέροντα έχει και στρατό π.χ. σερβία – αφγανιστάν. Στο στρατό εγκολπώνεται η μερίδα αυτή της κοινωνίας που επιθυμεί να συνεισφέρει έμπρακτα σε αυτή τη συνθήκη (φασίστες,χουντοβασιλικοί,μεγαλοιδεάτες). Στο στρατό θα σε διδάξουν πώς στην πράξη θα καταφέρεις να πραγματώσεις όλα αυτά που σου μαθαίνουν στο σχολείο, υποστηρίζοντας την ανωτερότητα της φυλής σου. Από το 1821 μέχρι σήμερα έχουμε πήξει στους λεβέντες κολοκοτρωναίους, καραισκάκηδες, παλικαράδες του αέρα που με το ένα παπούτσι διέσχισαν την αλβανία. Καθάρματα τούρκους, γερμανούς, ιταλούς που έσφαζαν έλληνες για το κέφι τους μόνο και μόνο για μια σημαία στην ακρόπολη. Οι λεβέντες του ‘21 που έσφαζαν επαναστατημένους έλληνες, αλβανούς, τούρκους υπηρετώντας την εξουσία, τα τάγματα που είχαν φύγει για να πολεμήσουν με τους τσάρους στην επαναστατημένη ουκρανία (μαύρος καβαλάρης), τη θέση των στρατιωτικοπολιτικών που εκφράστηκε στο αποκορύφωμά της με τη χούντα του 1967 δεν την αναφέρουν πουθενά στο στρατό. Λοιπόν επειδή ούτε στην παγίδα του σχολείου έπεσα, άλλο τόσο δεν θα μπώ και στο βούρκο του στρατού αποσκοπώντας στην ενδυνάμωση της πατριωτικής μου συνείδησης. Είμαι εχθρός κάθε κράτους κάθε έθνους και εν δυνάμει καταστροφέας τους.

12 μήνες είναι θα περάσουν: Ζώντας σε μια κοινωνία που ο χρόνος του ατόμου έχει μετατραπεί σε πρόγραμμα, 12 μήνες από τη ζωή φαίνονται λίγοι.!!!!Ε δεν είναι!!!!.Μιλάμε για δώδεκα μήνες κενού, δώδεκα μήνες εκπαίδευσης στο όνομα μιας σάπιας ιδέας, δώδεκα μήνες ομοιογένειας στην εμφάνιση κοινής με αυτή των χακί – δολοφόνων, δώδεκα μήνες μακριά από φίλους και συντρόφους, δώδεκα μήνες αποχής από τον έρωτα, δώδεκα μήνες χωρίς άποψη για την κοινωνική πραγματικότητα λόγω αποχής, δώδεκα μήνες μέσα σε συρματοπλέγματα, δώδεκα μήνες που κρατάς όπλο χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να το στρέψεις στον εχθρό σου (ο εχθρός είναι η εξουσία που σε κουμαντάρει), δώδεκα μήνες κενού. Τους χαρίζω μόνο τις ώρες που γράφω αυτήν την επιστολή. Επιλέγω να διαχειρίζομαι το χρόνο μου δημιουργικά σε ότι θέλω με το λιγότερο κόστος και δεν πετάω στα σκουπίδια ένα χρόνο στον οποίο μπορώ να ζήσω τόσα άλλα πράγματα.

Στρατός – φονιάς: Ο στρατός πέρα απο την εσωτερική του ύπαρξη ως θεσμού δρα και εκτός συνόρων, άλλοτε κρυφά άλλοτε φανερά. Έχει πάντα και ας μην τη χρησιμοποιεί τη δυνατότητα να προκαλέσει μαζικές καταστροφές και δολοφονίες. Έχει συγκεκριμένο επιστημονικό περιεχόμενο που σχετίζεται με την ανακάλυψη τεχνικών και όπλων για ακόμα μεγαλύτερους ολέθρους από αυτούς που ήδη μπορεί να προκαλέσει. Φυσικά για να καλύψει όλες αυτές τις ενεργειές του απομυζά χρήματα από το μόχθο των ιδίων που αυτός σκοτώνει. Εκτός από θανάτους σε καιρό πολέμου ευθύνεται για το θάνατο αρκετών νέων που τους οδηγεί στην αυτοκτονία. Επίσης ευθύνεται για αρκετές ψυχολογικές διαταραχές που προκαλούνται σε άτομα κατά τη θητεία τους. Είναι ρυθμιστής της κίνησης των συνόρων, άλλοτε σκοτώνοντας μαζικά σε ναρκοπέδιαμετανάστες άλλοτε σκοτώνοντας φαντάρους που τυχαίνει να δουν κάποια σύμπραξη στρατιωτικών με εμπόρους ναρκωτικών-λευκής σάρκας –όπλων. Εκπαιδεύει μαζικά δολοφόνους στις ειδικές δυνάμεις, πολλοί από τους οποίους μετά βρίσκονται στα σώματα ασφαλείας ή απαρτίζουν φασιστικές και παρακρατικές ομάδες. Εν ολίγης είναι μια δεξαμενή θανάτου υπηρετώντας τα σχέδια κρατιστών, καπιταλιστών, και μη.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ - ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ

Ας το πούμε απλά. Δε γουστάρουμε να πάμε φαντάροι. Δε θέλουμε το στρατό ούτε για εμάς, ούτε για κανέναν. Μας απωθεί ένας μηχανισμός εξουσίας, ιεραρχίας, απόλυτης πειθαρχίας, παραλογισμού, ισοπέδωσης της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας. Ένας μηχανισμός που υπάρχει για να ασκεί βία προς τρίτους, αλλά και στους ίδιους τους “μετέχοντες” σε αυτόν.

Γνωρίζουμε τι ρόλο έχουν παίξει οι στρατοί ως σφαγείς της ιστορίας, κατακτητές, δυνάμεις κατοχής ή εσχάτως “ειρηνευτικές δυνάμεις” και “ανθρωπιστικές αποστολές”. Ξέρουμε και τα παράσημα του “δικού μας” εθνικού στρατού. Το ρόλο του στις δικτατορίες τόσο τις προπολεμικές όσο και κυρίως της επταετίας. Τις διεθνείς του αποστολές στην Ουκρανία, στην Κορέα, στη Βοσνία, το Κόσοβο, το Αφγανιστάν.

Αν υπάρχει κάποιο νόημα στη λέξη πατρίδα σίγουρα για εμάς δεν είναι το μίσος για το γείτονα Τούρκο, Μακεδόνισσα, Αλβανό κτλ. εργαζόμενο, μαθήτρια, φοιτητή που αναγκάζεται να καταπίνει τις αντίστοιχες αηδίες περί εθνικού συμφέροντος που μας ταΐζει και η εγχώρια άρχουσα τάξη και η στρατοκρατική κάστα (ευτυχώς αδύναμη και σε απαξίωση όσο ποτέ σε αυτή τη χώρα). Μας είναι ξεκάθαρο πως το μέτωπο σύγκρουσης που διαλέγουμε είναι ενάντια στο αφεντικό μας, στο λαμόγιο πολιτικό που μας κυβερνά, τους κεφαλαιοκράτες του τόπου που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα, έναντια στον κάθε τύπου φασίστα της διπλανής πόρτας και όχι εναντίον των απέναντι (που η αμαρτία τους είναι απλά ότι γεννήθηκαν απέναντι).

Μας εξοργίζουν οι στρατιωτικές δαπάνες. Έχουμε δέκα χρόνια που τελειώσαμε το σχολείο, πολύ λίγα που βγάλαμε την όποια κάποια σχολή μας, μόλις (άλλα ήδη) 2-3 τουλάχιστον που μπήκαμε στην εργασία. Δεν προλάβαμε να ξεχάσουμε τις ελλείψεις στα προηγούμενα χρόνια σε δασκάλους, σε υποδομή, σε βιβλία και γενικά σε δυνατότητες. Κι έχουμε ήδη νιώσει στο πετσί μας την τρομοκρατία του βασικού μισθού, την αγωνία αν θα μας κολλήσουν ένσημα ή όχι, αφού (λέμε τώρα) μετά από πολύ κόπο γλιτώσαμε από την αγωνία αν θα έχουμε δουλειά. Την ίδια στιγμή τα αεροπλάνα του στρατού ψηλότερα και περισσότερα πετούν, οι φρεγάτες μακρύτερα πλέουν. Κανένας μπαμπούλας για εχθρούς του έθνους δεν μας πείθει για την ανάγκη αυτών των εξοπλισμών, και σίγουρα το δόγμα “για να έχεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο” είναι από τα πιο άρρωστα που σκέφτηκε ποτέ ανθρώπου νους.

Μας κάθεται στο σβέρκο κι ο κοινωνικός ρόλος του στρατού. Ένα ακόμα κεφάλαιο στη γραμμικότητα της ζωής μας. Ένας χρόνος έξω από τον κόσμο, μακριά από όσα αγαπούμε, από όσα κάνουμε, από τους αγώνες μας. Κι αυτό γιατί «οι εμπειρίες από το στρατό είναι αξεπέραστες», «το κλίμα φανταστικό» (σχεδόν θλίψη προκαλούν αυτές οι ατάκες) και κυρίως γιατί θα γίνουμε (επιτέλους) άντρες. Ε, όχι, αν η αντροσύνη είναι αυτό που είστε, κρατήστε την για τον εαυτό σας, ας παραμείνουμε παιδιά, ας μπορούμε να αγγίξουμε και τη θηλυκή (ή όποια άλλη) πλευρά μας.

Τι νόημα έχει αν δε βγεις να το φωνάξεις;

Αισθανόμαστε αλληλέγγυοι με καθέναν που αρνείται την ένταξη στο στρατιωτικό μηχανισμό, που αμφισβητεί δια της απουσίας του ή της πάσης φύσεως διαφορετικής – εναλλακτικής στάσης του την υποχρεωτική στράτευση. Με αυτούς που βγάζουν τη γλώσσα και πηδούν από τη βάρκα ή διαλέγουν άλλο καράβι. Απλά δεν είναι αυτό που μας ταιριάζει, αυτό που (μετά από πολλή σκέψη και κουβέντα) διαλέγουμε. Θαρρούμε πως είναι πια ώριμος ο καιρός να βγούμε και να αρνηθούμε τη στράτευση πολιτικά, δημόσια και ωραία. Πως χρειάζεται να σπάσει η σιωπή γύρω από το θέμα, να δημιουργηθεί ένα ρήγμα στο πλέγμα της βεβαιότητας πως “έτσι έχουν τα πράγματα” και της αφωνίας των σκέψεων ότι δεν είναι μόνο έτσι. Να μιλήσουμε ξεκάθαρα για κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης (σκεπτόμενοι διαρκώς την κατάργηση του στρατού ως τέτοιου), αρνούμενοι μαζί με αυτήν κάθε δικαίωμα του στρατού και του κράτους να μας την επιβάλλουν. Να κάνουμε σαφές και αδιαπραγμάτευτο το δικαίωμά μας στην συνειδητή και “στρατευμένη” προσφορά του χρόνου, της διάθεσης, της γνώσης και της κάθε ικανότητάς μας στις κοινωνικές δράσεις και τα κοινωνικά πεδία που ιεραρχούμε υψηλότερα και στα οποίες γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε υδροκέφαλο μηχανισμό πως μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερο.

Χαιρόμαστε και γεμίζουμε δύναμη από τη συνάντησή μας και την αβίαστη απόφαση της συμπόρευσής μας. Βρεθήκαμε και ενώνουμε διαθέσεις και δυνάμεις για να κινηθούμε όχι, όπως θα μας προτιμούσαν, κατά μονάδες χαμένες στην επικαιρότητα και το χάος των γεγονότων, αλλά ως συλλογικότητες, μικρές ή μεγαλύτερες με αλληλεγγύη και αμοιβαία εμπιστοσύνη με λόγο επιθετικό και ξεκάθαρο.

Στις σειρές του Μαΐου και του Αυγούστου του 2010, κάποιοι ούτε θα παρουσιαστούμε, ούτε θα κρυφτούμε. Θα φορέσουμε καλοκαιρινά κι όχι παραλλαγή, θα κάνουμε κάμπινγκ κι όχι στρατόπεδο. Γνωρίζοντας τις ενδεχόμενες συνέπειες και αναλαμβάνοντας πλήρως τις ευθύνες της επιλογής μας, θα αρνηθούμε το στρατιωτικό μας πεπρωμένο, διατηρώντας ακέραιη την πολιτική και κοινωνική μας υπόσταση.

Μάιος 2010

Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Γιάννενα-Κόρινθος,

Παναγιώτης Σιαβελής
Άγγελος Νικολόπουλος
Μόρις Ζαφειριάδης
Δημήτρης Σωτηρίου
Μενέλαος Εξίογλου
Ευάγγελος Ζώης
Σταύρος Κεφάλας


Στις 30-3-10, έλαβα το χαρτί που με καλεί να παρουσιαστώ στον ελληνικό στρατό, για το Μάιο 2010 με την Β/ΕΣΣΟ. Δηλώνω δημόσια την άρνησή μου να καταταγώ σε οποιονδήποτε εθνικό στρατό καθώς και σε οποιονδήποτε άλλο κρατικό μηχανισμό που στρέφεται ενάντια στην κοινωνία.

Συμφώνα με την ελληνική νομοθεσία είμαι υποχρεωμένος να υπηρετήσω για 3 μήνες (λόγο αλβανικής καταγωγής), σε ένα στρατό που πρώτα αυτός δε με θέλει -όλοι θυμόμαστε τα ρατσιστικά συνθήματα περήφανων ελλήνων φαντάρων στην παρέλαση την 25η Μαρτίου 2010- όχι βέβαια επειδή προσέβαλε κάποιο εθνικό μου φρόνημα, αλλά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Εγώ που γνώρισα τον πόλεμο από μικρός και σημάδευσε τη ζωή μου, όπως και τη ζωή των οικείων μου και τόσων άλλων που εξαναγκάστηκαν στον ξεριζωμό από την επιθετικότητα της εξουσίας, αρνούμαι να δω ως εχθρό κάποιον που έτυχε να είναι πέρα από τα σύνορα, που έχουν στήσει τα αφεντικά για το διαχωρισμό των καταπιεσμένων. Για εμένα ο εχθρός βρίσκεται ¨εντός των τειχών¨ και είναι αυτός που απαξιώνει και σκυλεύει καθημερινά τη ζωή.

Ο στρατός που γεννά το ρατσισμό, προάγει την καθαρότητα, την ιεραρχία, την πειθαρχεία και τη δύναμη είναι μικρογραφία της κοινωνίας της ζούγκλας οπού επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου. Ανήκω σε μια άλλη κοινωνία, σε αυτή που δεν παραιτείται από τον αγώνα για ζωή και ελευθερία και θεωρεί ότι μόνο μέσα από την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την αυτοοργάνωση, ο άνθρωπος μπορεί να ξαναβρεί την ανθρωπιά του.

Οι λόγοι για τους οποίους αρνούμαι να υπηρετήσω αλλά και που διάλεξα τον αγώνα ενάντια στην εξουσία είναι απλοί και κατανοητοί, για έναν ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο, αρκεί να κοιτάξει γύρω του, να δει την πραγματικότητα και η στοιχειώδης αξιοπρέπεια και συνείδηση να τον σπρώξει στην προσπάθεια να την αλλάξει.

Επίσης, γνωρίζω ότι ο στρατός είναι πολύ πιθανόν να βρεθεί εναντίον μου και εναντίον των συντρόφων μου στον κοινωνικό-ταξικό αγώνα, όπως και στο παρελθόν. Καθώς όταν στερείς την κριτική σκέψη από τον άνθρωπο τον μετατρέπεις σε ανδρείκελο. Ένα εκτελεστικό όργανο, χωρίς συνείδηση, θα κάνει όποιο έγκλημα του ζητηθεί απέναντι σε όποιον ¨εχθρό¨ παρουσιαστεί ως τέτοιος.

Θεωρώ ότι η μόνη βία είναι αυτή του κράτους και του κεφαλαίου, η βία των πολέμων, της εξαθλίωσης, της λεηλασίας της ζωής, της μισθωτής σκλαβιάς, της καταστολής, του ψέματος, η βία των φιλήσυχων, η βία της κανονικότητας. Από την άλλη η κοινωνική αντιβία, είναι η άμυνα μας και ένα εργαλείο -που δεν μας εκφράζει- αλλά οικειοποιούμαστε στον αγώνα για την καθολική ανατροπή του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Για έναν κόσμο χωρίς κράτη, σύνορα, πατρίδες, εκμετάλλευση…

Για την όξυνση του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού,

ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ ΑΡΝΗΣΗ ΘΗΤΕΙΑΣ ΟΛΙΚΗ

Αγρίνιο, 10/5/2010

Σπύρος Ζαρκαλής

(http://anarxikoiaigaleo.squat.gr/?p=2045)

Ακόμα ένα εξαιρετικό άρθρο στο φιλελεύθερο, που έναν καθόλου άχρηστο άνθρωπο

ΚΑΘΩΣ πλησιάζει η κατάταξη των νεοσυλλέκτων στην Εθνική Φρουρά επανεμφανίζεται το φαινόμενο των φυγόστρατων. Των ατόμων που την ώρα που πρέπει να δείξουν ωριμότητα και σεβασμό προς την πατρίδα τους αυτοί λιποψυχούν και τρέχουν να γλυτώσουν από το ελάχιστο προς τον τόπο τους χρέος.

Η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο εκείνους που εν αγνοία τους καταφεύγουν στην εύκολη λύση της φυγοστρατίας αλλά πολύ περισσότερο εκείνους τους γονείς που επικαλούμενοι διάφορα προσχήματα σπεύδουν να συμβάλουν σ’ αυτό το θλιβερό κατάντημα μιας μερίδας των νέων. Είναι να διερωτάται κανείς πώς μπορούν κάποιοι γονείς να αρνούνται προς την πατρίδα τους όλα κι όλα δύο χρόνια υπηρεσίας στην Εθνική Φρουρά. Πολύ δε περισσότερο προκαλεί τους πάντες όταν τα ίδια άτομα σπεύδουν μετά και αναζητούν εργασία από το ίδιο το κράτος το οποίο τους καλεί σε 24 μήνες θητεία.

Στο τέλος, αυτό που βγαίνει μέσα από τέτοιες ενέργειες είναι ότι όσοι δεν υπηρετούν είναι οι έξυπνοι και όσοι υπηρετούν οι βλάκες. Γι’ αυτό και κάποιοι γονείς αγανάκτησαν απ’ αυτό το φαινόμενο και βγήκαν στους δρόμους, πράττοντας το ορθό, για να απαιτήσουν ισονομία. Για να ζητήσουν άρση της εις βάρος τους διάκρισης.
Η πολιτεία, Βουλή και κυβέρνηση, θα πρέπει επιτέλους να λάβουν αποφάσεις που να τερματίζουν αυτό το φαινόμενο. Όχι μόνο φραστικά και γενικές και αόριστες τοποθετήσεις. Ούτε και πρέπει να κρύβο-νται πίσω από κάποιες ανούσιες δικαιολογίες. Εάν το
θέλουν και έχουν την τόλμη θα πρέπει να λάβουν μέτρα τα οποία όντως θα βάλουν ένα τέλος σ’ αυτό το θλιβερό κατάντημα της κοινωνίας.

Εφόσον αυτοί οι «έξυπνοι» παρουσιάζουν χαρτιά ότι
δήθεν έχουν ψυχολογικά προβλήματα, αυτά τα τρε-
λόχαρτα να αποτελούν και τροχοπέδη για να αποκτή-
σουν άδεια οδήγησης, για να εργοδοτηθούν στο δη-
μόσιο ή σε ημικρατικό οργανισμό. Γιατί ένα άτομο το
οποίο πάσχει από ψυχικές διαταραχές σίγουρα δεν
μπορεί να οδηγεί με ασφάλεια.

Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα όσοι αρνούνται υπη-
ρεσία προς την πατρίδα δεν μπορεί παρά να είναι
άχρηστοι για τον τόπο τους. Και μια κοινωνία η
οποία θέλει να κοιτάζει προς τα εμπρός δεν χρειάζε-
ται τέτοια άτομα. Οφείλει να τους απομονώσει και να
τους αποσείσει από πάνω της. Διαφορετικά θα μετα-
τραπούν σε ένα καρκίνωμα που θα την οδηγήσουν
αργά και σταθερά στο θάνατο

Eshi onoma(ypografi) toutos o xrisimotatos an8rwpos..? i kanena link?

Κατα την αποψη μου τον στρατο μπορουμε ανετα να τον καταργισουμε τζε να τον καμουμε εθελοντικο..Εαν ξεσηκωθουν τζινοι που εννα πασιν του χρονου τζε φκουν στουσ δρομουσ η καπου τζε πουν εν θα παμεν στρατο,εννα μου πειτε οτι εν λιγοι..Εν νομιζω ο σημερινος νεος να θελει να χασει 2 χρονια που την πολιτιμη ζωη του..Απλως θελει ξεσικομον η κουβεντα για να σκασουν,γιατι σκεφτητε 1000 νεουσ να διαμαρτιρουντε,τι εννα μας καμουν δηλαδη εννα μας βαλουν φυλακη ουλλους επειδη εννα πουμεν οτι εν πατουμε στρατο.Θελει οργανωση το θεμα.ΟΥΤΕ 1 ΛΕΠΤΟ ΣΤΟΝ ΚΟΛΟΣΤΡΑΤΟ

ε φιλε μου ενεν θεμα να μας βαλουν φυλακη.. πρωταπολα εγω εν πιστευκω οτι ενα κλεισουν ποττε τον στρατο εν πα να φκουν ξε 10000 στους δρομους! αλλα εν θα εβρεις ουτε 200 που να θελουν να φκουν στους δρομους. επειδη εν λιοι τζινοι που εν παν στρατο για ιδεολογια τζαι ξερουν το που πριν.. 95% φεφκουν μετα που μπενει μεσα επειδη γυριζεις τους. οποταν εν μπορεις να τους μαζεψεις με καποιον τροπο. Αλλα μπορουμεν να καμουμεν αντιμιλιταριστικα φεστιβαλ οπως γινουνται στην ελλαδα να δοθουν φυλλαδια(εξαναγινεν ηδη τουτο) γιατι να μεν παεις στρατο τζαι να δοκουμεν παρουσια τελοσπαντων

Αντρέας Πιμπίσιης λέγεται ο δημοσιογράφος

πιστευω πως τωρα που ειναι και καλοκαιροι και σε λιγο καιρο θα καταταχτουν οι νεοι, αν οργανωθει ενα αντιμιλιταριστικο φεστιβαλ θα ηταν καλη ιδεα...