«Φίλε Αναρχικέ» (ή πώς να κυνηγήσετε τις Antifa από την Ελλάδα μέχρι τη Ρωσία)

«Φίλε Αναρχικέ»
(ή πώς να κυνηγήσετε τις Antifa από την Ελλάδα μέχρι τη Ρωσία)


«Γιατί να σκοτώνετε το χρόνο σας;
Υπάρχουν ακόμα νεοναζί!»
(γερμανικό αντιφασιστικό σύνθημα)


Όταν πριν κάτι χρόνια είχαμε μεταφράσει το «Οι ναζί γίνονται ποπ» (http://www.terminal119.gr/cgi-bin/load.cgi?show.php?id=332 ), διαβλέπαμε ήδη τη φαιοκόκκινη στροφή του νεοναζιστικού χώρου, ενός χώρου που τα τελευταία πέντε χρόνια γουστάρει να ξεφεύγει λιγάκι από τις πατροπαράδοτες συνταγές, έστω για το θεαθήναι, και να φλερτάρει με την ιδέα που ονομάστηκε «νέος εθνικός χώρος». Η αρχή έγινε εξ «αριστερών», από την τάση του Άρδην[i] και την πιο ακραία του έκφραση το περιοδικό Ρεσάλτο του αριστεροφασίστα Θ. Παπανικολάου, η οποία έτεινε χείρα φιλίας στα νεοναζί σκουπίδια καθώς και τους mainstream εθνικιστικές τύπου Λάος. Η πρόταση παρελήφθη με μερική αμηχανία και καλή διάθεση από τον πρώην μαχαιροβγάλτη των αυγών και νυν αρχισυντάκτη του Ελεύθερου κόσμου… Ζαφειρόπουλο[ii]. Ανέλαβε στη συνέχεια το περιοδικό Patria – που όλους τους ενώνει – με ένα αφιέρωμα στην πατριωτική αριστερά. Από τότε το πράγμα παίρνει το δρόμο του: Πλεύρης[iii], Καρατζαφέρης[iv], Ελληνικό Μέτωπο[v], Πατριωτικός Σύνδεσμος Λάρισας[vi], Χρυσή Αυγή[vii], Μαύρος Κρίνος[viii] και λοιποί ελληνομαλάκες εμπεδώνουν το νόημα της συνεργασίας πάνω σε μια νέα βάση και μια παλιά από το εξωτερικό δοκιμασμένη συνταγή. Καλώς ήρθατε στον κόσμο του φαιοκόκκινου! Αυτά που λείπουν από την τρομερή παρέα των εθνοαριστεροφασιστών είναι προς το παρόν είναι τα εξής: οι ηγετικές φυσιογνωμίες πλην του Καρατζαφέρη που θα την κάνουν συμπαγή και συνεκτική και φυσικά – πάνω από όλα – η επιβολή στους δρόμους[ix]. Το ιδεολογικό πλαίσιο πάντως έχει βρεθεί – όπου να ναι εξάλλου θα ψοφήσουν και οι παλιότεροι, περισσότερο κολλημένοι στα παλιά σύμβολα και ιδέες και θα περιοριστούν και οι αγκυλώσεις εντός των οργανώσεων.

Βάσει της σημαντικότερης έλλειψης που αναφέραμε πως χαρακτηρίζει λοιπόν το σημερινό εθνικιστικό χώρο – της επιβολής της παρουσίας τους στο δρόμο – και δεδομένου του νέου προσανατολισμού αυτό που κρίθηκε ως απαραίτητο ήταν μια α’ προσέγγιση των αναρχικών ή τουλάχιστον του ρευστού χώρου της νεολαίας που πλαισιώνει τις αναρχικές πορείες, συλλογικότητες κτλ. Αυτή η τακτική εφαρμόστηκε με έναν υποτίθεται έξυπνο τρόπο: την προσπάθεια διαίρεσης των αναρχικών με βάση το θέμα που πιο πολύ ανησυχεί τον εθνοαριστεροφασιστικό χώρο, δηλαδή τον αντιφασισμό: με βάση το σκεπτικό αυτό οι «καλοί» αναρχικοί είναι αγωνιστές, οι «κακοί» αναρχικοί είναι αντιφασίστες. Έτσι ξεκίνησε η επίθεση. Τιμή μας είναι ότι αποτελέσαμε για τις αναλύσεις των φασιστών το δαιμονοποιημένο «κακό» αναρχικό μιας και έγινε η ευθεία σύνδεσή μας με τις… μοβόρικες anti-deutsche ομάδες της Γερμανίας «που σηκώνουν ισραηλινές σημαίες». Εχθρός εξίσου δόλιος στάθηκε η Antifa – γενικότερα – λόγω των προδοτικών αφισών της για τη Μακεδονία, τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, την αντίθεση στον ελληνικό εθνικισμό κτλ. Έτσι δημιουργήθηκε το χάσμα: οι Antifa είναι πράκτορες, οι αναρχικοί λαϊκά παιδιά που έχουν παραστρατήσει. Στα κείμενα των φασιστών γίνονται συνεχείς και επίπονες προσπάθειες να μην ξεστρατίσουν και οι τελευταίοι αυθεντικοί Έλληνες αναρχικοί. Έχει σημασία πως ο φα χώρος εκμεταλλεύεται και εσωτερικές κριτικές προς τον οργανωμένο αντιφασισμό[x]. Επίσης έχει σημασία πως ο φα χώρος κατά το ξεδίπλωμα της νέας του αυτής ιδεολογικής τάσης δεν ξεπερνά τις αντιφάσεις του ή τελικά κολλάει σε τόσο πολλά εμπόδια που δεν μπορεί να βγάλει έναν συνεκτικό λόγο προς τα έξω. Αλλά, αν μπορούσαμε να τα συνοψίσουμε, θα λέγαμε ότι τα βασικά του σημεία απεύθυνσης στον… «ανώνυμο φίλο αναρχικό» είναι τα εξής:

α) μια κοινή λαϊκή καταγωγή και μια εργατίστικη, prole ρητορική ενάντια στα συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης (βλέπε την αντικαπιταλιστική… αποτυχημένη κατά τα άλλα πορεία των αυγών στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης το 2008),

β) ένας δήθεν acab αντι-κρατισμός (καλά, αυτό για την ελλάδα είναι ανέκδοτο, να ήταν σκινάδες της Αγγλίας τη δεκαετία του ’90 να το καταλαβαίναμε κάπως…) και ένας ντεμεκ ατίθασος νεολαιίστικος αυθορμητισμός ενάντια στο κατεστημένο.

γ) ένας ωραίος και νομιμοποιημένος αντισιωνισμός ενάντια στο Ισραήλ και είναι περιττό να πούμε για χιλιοστή φορά ότι δεν στοχεύει στο Ισραήλ αλλά στους Εβραίους.

και δ) μια οικολογική φιλολογία (βλέπε τα απρόοπτα της εφετινής συνύπαρξης αριστερών, μκο, αναρχικών και μαύρων κρίνων στο μοναστηράκι – αλλά για αυτό θα επανέλθουμε σε άλλη φάση)[xi]

Δική μας θέση απέναντι σε αυτή αλλά και σε κάθε είδους προπαγάνδα από πλευράς φασιστών είναι μία: Αν μας κατηγορούν ότι είμαστε αντιφασίστες, απαντάμε ως αντιφασίστες! Δεν απαντάμε ως καλύτεροι αντικαπιταλιστές από αυτούς, δεν απαντάμε ως καλύτεροι εργατιστές, δημοκράτες ή πολέμιοι της… παγκοσμιοποίησης, απαντάμε ενάντια στον φασισμό! Κι αυτό γιατί δεν μας λείπουν ποτέ τα επιχειρήματα, η ευαισθησία και το μίσος ενάντια στους φασίστες. Κι αυτό γιατί δεν συνδιαλεγόμαστε σε κανένα επίπεδο μαζί τους! Κι αυτό γιατί δεν επιτρέπουμε να αμβλυνθεί η διαφορά ανάμεσα σε εμάς και αυτούς. Κι αυτό γιατί ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, δηλαδή την ολοκληρωτικοποίηση της κοινωνίας και το κυνήγι των ξένων, των όποιων «άλλων», είναι σημαντικότερος από οποιαδήποτε άλλη απόδειξη συνεπούς αντι-παγκοσμιοποίησης, οικολογίας ή αντικαπιταλισμού. Γιατί το Ολοκαύτωμα των ναζί και οι σφαγές που έχουν προκαλέσει ιστορικά οι φασίστες είναι ήδη αρκετοί λόγοι για να επιτεθείς στους σημερινούς νοσταλγούς τους!

Δεδομένης της ιστορίας του 20ου αιώνα, δηλαδή των εκατομμυρίων θυμάτων που προκάλεσαν οι επιμέρους φασισμοί αλλά και το έγκλημα των εγκλημάτων που προκάλεσε ο εθνικοσοσιαλισμός στα στρατόπεδα εξόντωσης, πεποίθησή μας είναι ότι δεν πρέπει να δοθεί δεύτερη ευκαιρία για ένα νέο Άουσβιτς και ο αγώνας ενάντια στο φασισμό πρέπει να τίθεται ως πρωταρχική επιδίωξη ανεξαρτήτως επιμέρους ιδεολογικών διαφορών και τελικών πολιτικών στόχων, προταγμάτων κτλ. Για αυτό στρατηγικά οι αντι-φασιστικές συμμαχίες χωρούν κυριολεκτικά τους πάντες. Τέλος-τέλος, όμως, ο αντιφασιστικός είναι και ένας αγώνας για επιβίωση που ζητά ξεκάθαρη στάση πάνω σε μια πολωμένη ιστορική πραγματικότητα. Δεν θα μας ενδιαφέρει την κρίσιμη αυτή στιγμή αν κάποιος είναι αντιφασίστας επειδή δεν του αρέσουν τα ξυρισμένα κεφάλια ή αν είναι αντιφασίστας για τους σημαντικότερους λόγους του κόσμου: μας αρκεί που είναι αντιφασίστας. Για όποιους πάνε να υποψιαστούν φρικωδώς ότι νομιμοποιούμε, για την περίπτωση των φασιστών και μόνο αυτή την περίπτωση, τη ρήση «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», ναι, το επιβεβαιώνουμε. Και μόνο έτσι μπορούν να συντριβούν τα φαινόμενα Πάτρας, Παντελεήμονα και Χανίων: με μια συστηματική, έμπρακτη αντίθεση από πλευράς μιας μεγάλης συμμαχίας ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι αναρχικοί, αριστεροί, αυτόνομοι, οικολόγοι, ο,τι θέλουν αλλά το κυριότερο: να είναι εναντίον των φασιστών, μια ταυτότητα που δεν μπορεί να ταυτιστεί με μια ιδεολογία και, για αυτόν ακριβώς το λόγο, δεν μπορεί να τεθεί εναλλακτικά των προαναφερθεισών ταυτοτήτων γιατί πολύ απλά πρέπει να είναι προϋπόθεσή τους.

Το παράδειγμα της Hoyerswerda
Αυτά τα τελευταία ας τα εξηγήσουμε λίγο παραπάνω με το παράδειγμα της Hoyerswerda. Η Hoyerswerda βρίσκεται στη Σαξονία, στην ανατ. Γερμανία. Είναι μια τεχνητή πόλη, μιας και μέχρι το 1957 αριθμούσε ελάχιστους κατοίκους, κυρίως αγρότες, και το 1957 φτιάχτηκε εκεί ένα μεγάλο εργοστάσιο άνθρακα, η λεγόμενη «schwarze Pumpe» = «μαύρη αντλία» και η κωμόπολη γέμισε εργάτες, φτάνοντας το 1981 τους 71.000 κατοικους (σήμερα αριθμεί 40.000). Προλεταριακή πόλη δηλαδή με όλη τη σημασία της λέξης.
Το 1991, πραγματοποιήθηκε εκεί το πρώτο πογκρόμ στην μεταπολεμική γερμανία που κράτησε μια βδομάδα, από τις 16. Σεπτέμβρη μέχρι τις 23 Σεπτέμβρη, με επιμέρους καταστροφή και κάψιμο των καταυλισμών και τραυματισμό 39 μεταναστών και προσφύγων, με κάποιους από αυτούς σοβαρά. Από τους θύτες μόνο 3 άτομα πέρασαν μετά από δίκη, κυρίως με την κατηγορία των υλικών ζημιών (οι καταυλισμοί ήταν κρατική ιδιοκτησία γαρ). Το πογκρόμ αυτό ήταν η αφετηρία για τα επόμενα που ακολούθησαν και που κόστισαν τη ζωή σε 150 ξένους.

Ο όχλος επιτέθηκε στην αρχή ενάντια στις κατοικίες των βιετναζμένων και μοζαμβικανών εργατών που βρίσκονταν εκεί από την εποχή της ΛΔΓ και μετά ενάντια στον καταυλισμό των προσφύγων από τις αφρικανικές χώρες. Το πογκρόμ έληξε μόνο όταν η αστυνομία εκκένωσε τους καταυλισμούς και τους μετέφερε σε άλλα μέρη και πολλούς τους απέλασε. Να σημειωθεί ότι καθόλη τη διάρκεια του πογκρόμ, η παρουσία της αστυνομίας ήταν μηδενική και μόνο όταν οι απαίσιες εικόνες έκαναν τον γύρο του κόσμου, επενέβη... όχι ενάντια στον όχλο αλλά ενάντια στους ξένους. Ακόμη και η μεταφορά με τα λεωφορεία ήταν μετ’ εμποδίων, μιας και καθοδόν, ο όχλος μαζευόταν και στις δύο πλευρές του δρόμου και επιτίθετο με πέτρες και μολότοφ ενάντια στα λεωφορεία μεταφοράς, τραυματίζοντας πολλούς από τους μεταφερόμενους.

Μερικά διεθνιστικά συνθήματα του εξεγερμένου γερμανικού προλεταριάτου: «Η γερμανία στους γερμανούς, έξω οι ξένοι», «σκατοξένοι», «βρωμοξένοι» και για τις μετανάστριες «Ausländerfotzen = ξενομουνιά», καθώς και τα απελευθερωτικά συνθήματα, όπως «Ηoyerswerda, ausländerfrei!» = «περιοχή απελευθερωμένη από ξένους». Το σύνθημα αυτό προέρχεται από το παλιά γνωστό και αγαπημένο τους σύνθημα, «Judenfrei» = «απελευθερωμένη από Εβραίους περιοχή». Και προς αποτροπή παρεξηγήσεων, μόνο ένα ελάχιστο τμήμα από τους χιλιάδες προλετάριους διαδηλωτές εκείνης της βδομάδας ήταν νεοναζί (γύρω στους 50 με 60). Όλοι οι άλλοι ήταν απλοί βιοπαλαιστές, μανάδες με μωρά στην αγκαλιά (η Horyerswerda ήταν η πρώτη πόλη στην ανατολική Γερμανία με τον μεγαλύτερο αριθμό γεννήσεων), παιδιά, νεολαίοι, γέροι, μεσήλικες κλπ[xii].

Στις 29 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε στην Hoyerswerda μεγάλη παγγερμανική διαδήλωση ενάντια στο πογκρόμ με πάνω από 4.000 άτομα από τον αυτόνομο, αντιφά και μεταναστευτικό χώρο. Και αυτή η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε μετ’ εμποδίων, μιας και η πλειοψηφία των Γερμανών διαδηλωτών απέτρεψε στους μετανάστες και τους Γερμανούς υποστηριχτές τους, να μπουν στην πόλη, για να αποτελειώσουν το έργο του κόκκινου στρατού, καταστρέφοντας την (το 1945, ο κόκκινος στρατός βομβάρδισε την τότε κωμόπολη, καταστρέφοντας μεγάλο τμήμα της, γιατί είχε κηρυχθεί από την Βέρμαχτ σε «φρούριο αντίστασης»). Ως συνέπεια των παραπάνω, η αντιπαράθεση εξελίχθηκε τελικά σε βίαια σύγκρουση μεταξύ Γερμανών και μεταναστών διαδηλωτών (ένα από τα αποτελέσματα της οποίας αντιπαράθεσης ήταν και η δημιουργία της αντιφασιστικής ομάδας μεταναστών Café Morgenland).

Η «εταιρία γερμανικής γλώσσας» (Gesellschaft für deutsche Sprache), που κάθε χρόνο «βραβεύει» την αντι-λεξη της χρονιάς (δηλαδή την πιο αρνητική λέξη που έχει την πιο μεγάλη διάδοση στη Γερμανία), διάλεξε για το 1991, το αγωνιστικό σύνθημα του όχλου της Hoyerswerda: «Ausländerfrei» (ελεύθερη από ξένους).

Στην ελλάδα πιθανόν να γράφτηκαν κείμενα αλληλεγγύης στους μετανάστες της Hoyerswerda εκείνη την περίοδο. Θα σταθούμε, όμως, σε ένα αντι-αντιφασιστικό κείμενο για να καταλάβουμε το πώς ο αντικαπιταλισμός δεν έχει καμιά σημασία για τον αντι-φασισμό. Η ομάδα «τα παιδιά της Γαλαρίας» στο τέταρτο της τεύχος (1994) επέλεξε να ειρωνευτεί τους αντιφασίστες για την αγωνιστική στάση τους στα συνταρακτικά γεγονότα (’91-‘93) της επανένωσης των δύο Γερμανιών κατά τα οποία οι Γερμανοί ρατσιστές είχαν βγει για κυνήγι και κάψιμο ξένων κατά συρροή. Σε εκείνο το τεύχος τα TPTG (sic) είχαν αφιερώσει μπόλικες γραμμές ενάντια στον… τούρκικο εθνικισμό των μεταναστών στη Γερμανία ο οποίος θεωρούταν υπεύθυνος για το ερέθισμα και τις κάψες των Γερμανών, ενώ για το ίδιο το κάψιμο ανθρώπων, μεταναστών είχαν να πουν πως αυτές οι ενέργειες «μπορούν να κατανοηθούν σα μια συλλογική, στρεβλή προσπάθεια κοινωνικής ενσωμάτωσης αυτών που μισούν τον προλετάριο εαυτό τους ή βλέπουν να έρχεται η σειρά τους στον μύλο της προλεταριοποίησης» (σελ.25) http://www.tapaidiatisgalarias.org/wp-content/uploads/2009/11/4.pdf . Είναι να απορεί κάποια μετά γιατί η ανάλυση των «παιδιών της γαλαρίας» θα χρησιμοποιούταν άνετα σε «άλλα» συγκείμενα; Περιττό να πούμε ότι ο τουρκικός εθνικισμός ως … «πρόβλημα» απέφερε από το 94’ μέχρι σήμερα στη Γερμανία κάτι κλωτσιές στους Γερμανούς (τις οποίες ευχαριστιόμαστε σε κάθε περίπτωση) ενώ οι «συλλογικές, στρεβλές προσπάθειες κοινωνικής ενσωμάτωσης των ανατολικογερμανών προλετάριων» απέφεραν 150 νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Αρκεί να σημειώσουμε ότι με βάση επίσημες μετρήσεις του γερμανικού κράτους, οι ρατσιστικές επιθέσεις στη Γερμανία υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 20,000 μετά την επανένωση των Γερμανιών.

Αν τώρα νομίζει κανείς ότι κάτι άλλαξε μετά από τόσο καιρό, σημαίνει ότι δεν κατάλαβε τίποτε. Το 2006, την 15χρονη επέτειο του πογκρόμ, στο ίδιο μέρος επιτέθηκαν και κατέστρεψαν 9 κεμπαπτζίδικα και μαγαζάκια ξένων, κυρίως Τούρκων μεταναστών. Πριν από μερικούς μήνες, αναγκάστηκε η ιδιοκτήτρια ενός τοπικού κινηματογράφου, μετά από ανώνυμες απειλές για κάψιμο και ανατίναξη του κτιρίου, να σταματήσει την προβολή του φιλμ «Inglourius Basterds». Η, δε, περιβόητη εγκληματικότητα στη Hoyerswerda, μετά την απέλαση των μεταναστών, αυξήθηκε κατακόρυφα. Προφανώς για μας, κλείνοντας εδώ την παρέκβαση αυτή, αυτοί που αναμειγνύονται στα σκατά για να πείσουν δολοφόνους ρατσιστές πώς να εξεγερθούν ως αντικαπιταλιστές αποτελούνται από την ίδια πάστα: έχουν γαλουχηθεί στην ποιότητα του όχλου.

Γνωρίζουμε καλά πως η φαιοκόκκινη στροφή των νεοναζί και των καραμπελιάδων έχει απαντηθεί ήδη σε ένα βαθμό στη δημόσια σφαίρα (στο δρόμο, στα πανεπιστήμια και αλλού) με αποτελεσματικά μέσα και δεν χρειαζόταν αυτό το κείμενο για να ξεκινήσει. Θέλαμε όμως να κάνουμε αυτές τις σημειώσεις εδώ για δύο-τρεις λόγους: αφενός, για να θυμίσουμε την αναγκαιότητα του αντιφασισμού σήμερα σε πλήρη αντίθεση με τη μειοψηφική ευτυχώς τάση που αντιλαμβάνεται στον ελληνικό ριζοσπαστικό χώρο τον αντιφασισμό ως άλλη όψη του νομίσματος του φασισμού (βλέπε Ζαν Μπαρό και τους προαναφερθέντες εν ελλάδι εκφραστές της). Αφετέρου, τα γράφουμε για να κάνουμε κάποιες πρώτες συμπερασματικές σκέψεις γύρω από μια επάνοδο του φαιοκόκκινου στην ιστορία. Τέλος, για να βοηθήσουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας στη Ρωσία και τη σημερινή κατάσταση του αντιφασιστικού κινήματος εκεί, το οποίο βρίσκεται σε μια φάση άμυνας που πολύ θα ήθελαν να μας οδηγήσουν οι αγαπησιάρικες απευθύνσεις του εθνοαριστεροφασιστικού χώρου.

Τα τελευταία χρόνια είναι γνωστό ότι οι μετανάστες στη Ρωσία και οι Ρώσοι αντιφασίστες, καθώς και οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι της χώρας, αντιμετωπίζουν μια άγρια καταστολή από πλευράς κράτους και δολοφονικές επιθέσεις από ομάδες νεοναζί. Αποτέλεσμα αυτού του κυνηγιού της Antifa στη Ρωσία είναι δολοφονίες συντροφισσών και συντρόφων μας με τελευταίο θύμα τον 26χρονο αντιφασίστα Ιβάν “Βάνια Κοστολομ” Κχουτόρσκοϊ που δολοφονήθηκε στην πόρτα του σπιτιού του ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχαν προηγηθεί τρεις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του[xiii]. Σε μια χώρα που υπολογίζεται πως έχει περισσότερους νεοναζί από τη Γερμανία, η σιωπή πνίγει τις αντιφασιστικές φωνές κι αυτό δεν είναι κακό για τον ταξικό αγώνα, την οικολογία ή την παγκοσμιοποίηση. Αυτό είναι κακό γιατί χάνονται οι ζωές και οι δυνάμεις αντίστασης ενάντια στο ντόπιο ολοκληρωτισμό δίχως κανείς να δίνει δεκάρα.

Η ρωσική Antifa ονόμασε την 19η Ιανουαρίου παγκόσμια μέρα δράσης αλληλεγγύης σε όσες και όσους υφίστανται αυτήν την καταστολή και τις δολοφονικές επιθέσεις, σε όσους και όσες ζουν με το φόβο αλλά και με το θάρρος για τη συνέχιση του αγώνα τους. Η 19η Ιανουαρίου θα είναι ημέρα μνήμης για τα θύματα των δολοφονιών των νεοναζί και ημέρα καταγγελίας του ρωσικού κράτους και των νεοναζί στη Ρωσία και παντού. Η αλληλεγγύη μας πρέπει να είναι δεδομένη.


ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ANTIFA ΣΤΙΣ 19 ΓΕΝΑΡΗ!


Terminal 119
για την κοινωνική και ατομική αυτονομία
13/01/10



[i] Ίσως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καλύτερο κείμενο για αυτή τη σύνδεση φα και Άρδην-Ρεσάλτο από αυτό που είχε γράψει ο Ιός της Ελευθεροτυπίας (‘Ο νέος «εθνικός χώρος». Το who is who των κινήσεων και των περιοδικών’). Το κείμενο θα το βρείτε εδώ http://www.iospress.gr/ios2007/ios20070311.htm . Σχετικό επίσης κείμενο πάλι από τον Ιό είναι αυτό http://www.iospress.gr/ios2009/ios20090201.htm
[ii] Η συνέντευξη του Ζαφειρόπουλου γίνεται στην εφημερίδα του… είναι δηλαδή αυτοσυνέντευξη για το μέλλον του πατριωτικού χώρου, όπως λέει.
[iii] Σε γνωστό παλιό του βίντεο από τηλεοπτική εκπομπή κάνει το λεγόμενο κάλεσμα στην … «αναρχική γροθιά», εν είδει νέου Μαρινέτι.
[iv] Συχνά-πυκνά, αναφέρει τους φίλους του «Μαύρο-Κόκκινο» ως αληθινούς αναρχικούς… όχι σαν τους άλλους, τα αντεθνικά κοπρόσκυλα!
[v] Κείμενο Κ. Αθανασίου, μετρ επί θεμάτων αντι-αντιφασισμού. Το κείμενό του άρεσε τόσο που παρήλασε σε πολλές ιστοσελίδες του εθνοαριστεροφασισμού, μεταξύ των οποίων και του Μαύρου Κρίνου.
[vi] Με ένα συγκινητικό κείμενο στην ιστοσελίδα τους έκαναν έκκληση στον… «φίλο αναρχικό» που κι αυτόν μανούλα τον γέννησε, Ελληνίδα, μα τώρα τα μπέρδεψε και δεν παλεύει ενάντια στην παγκοσμιοποίηση όπως θα έπρεπε αλλά ενάντια στη δική του μάνα-μητέρα-μαμά πατρίδα.
[vii] Τα χρυσά αυγά συνήθως είναι πιο hardcore ωστόσο συχνά-πυκνά εμφανίζονται και τα κείμενα που βλέπουν θετικά τους αναρχικούς ή το target group των αναρχικών. Η δική τους στόχευση απευθύνεται βέβαια κυρίως στον νεολαίο που μάχεται το πολιτικό κατεστημένο και άλλες τέτοιες γενικότητες....
[viii] Το φρούτο αυτό παίζει να αριθμεί και 30 μέλη πανελλαδικώς… Είναι η αριστερά των χρυσών αυγών, ένα post-Κουσουμβρή ρεύμα που γουστάρει τους αδερφούς Στράσε των Ναζί, τον Χορστ Μάλερ και άλλα αριστεροναζί σκατά της Γερμανίας. Τελευταίως εμφανίζονται και με το όνομα «Αυτόνομοι Εθνικιστές».
[ix] Με αυτό που λέμε εδώ καθόλου δεν θα θέλαμε να ευλογήσουμε τα γένια του ντόπιου αντιφασισμού ο οποίος είναι εξάλλου αδύναμος και πολλές φορές και ηλίθιος (βλέπε το κείμενο «Antifa σημαίνει αντίφα-ση»). Για αυτό μιλάμε κυρίως για έλλειψη «επιβολής» και όχι απλώς παρουσίας των φασιστών, δίχως να παραγνωρίζουμε έτσι τα σημαντικά επιτεύγματα των φασιστών με τον εμπρησμό του καταυλισμού των Αφγανών στην Πάτρα, την εκδίωξη των μεταναστών από τον Άγιο Παντελεήμονα καθώς και τα πρόσφατα περιστατικά ξυλοδαρμού μεταναστών και του καψίματος ενός στεκιού και μιας συναγωγής στα Χανιά. Αναφερόμαστε, όμως, κυρίως στο ότι ακόμα είναι δύσκολο να μιλήσουν ανοιχτά και δημόσια ως «χρυσαυγίτες» ή «εθνικιστές» υπερασπιζόμενοι τις πράξεις τους, στο ότι φοβούνται ακόμα να μιλήσουν στα πανεπιστήμια ή να κάνουν αφισοκολλήσεις στους δρόμους και να γράψουν συνθήματα σε κεντρικούς τοίχους. Με λίγα λόγια δεν φτάσαμε (ακόμα) στην κατάντια της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στο Βελιγράδι ή, ακόμη χειρότερα, στην ανατολική Γερμανία.
[x] Πχ στο κείμενο που εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα Ελληνικές Γραμμές του Ελληνικού Μετώπου ο περίφημος Κ. Αθανασίου παραπέμπει σε κριτική εναντίον του terminal119 από το κομμουνιστικό περιοδικό Blaumachen. Μάλιστα παραπέμπει σε όλο το pdf κειμένου αυτού του περιοδικού δίχως καμία κριτική παρατήρηση, πράγμα που σημαίνει ότι συμφωνούν 100%, άντε 98% με την κομμουνιστική κριτική. Κοίτα που μπορεί να σε ρίξει τελικά η επιλογή ενός γερμανικού ονόματος και η απαξίωση του αντιφασισμού, ε;
[xi] Τόσες δενδροφυτεύσεις έχει κάνει εξάλλου και η «Πράσινη Πτέρυγα» των αυγών, θα ξεπεράσουν και τον Skai σε λίγο!
[xii] Για του λόγου το αληθές, δείτε κι ένα αποκαλυπτικό βίντεο από τα τότε γεγονότα: https://www.youtube.com/watch?v=FGdJWFFv6Bs
[xiii] Για πληροφορίες για τη δολοφονία του συντρόφου δείτε στο πρώτο λινκ ενώ για κάποιες από τις προηγούμενες δολοφονίες τον περασμένο Γενάρη δείτε στο δεύτερο λινκ: http://antifasismos.wordpress.com/2009/11/23/%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%B1/ , http://antifasismos.wordpress.com/2009/02/10/%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1/




http://www.terminal119.gr/show.php?id=473