Για την εκδίωξη Φασιστών από την Φανερωμένη

Για την εκδίωξη Φασιστών από την Φανερωμένη

Η προκλητική εμφάνιση πριν δύο εβδομάδες, μελών του ΕΛΑΜ (και στελεχών της Ε.Φ.) με μπλούζα της Χρυσής Αυγής σε καφέ της Πλατείας Φανερωμένης στη Λευκωσία δε θα μπορούσε παρά να λάβει δυναμική αντιφασιστική απάντηση. Όταν έγινε αντιληπτή η παρουσία τους, αρκετός κόσμος που βρισκόταν στο χώρο της πλατείας απομόνωσε και έδιωξε τους ΕΛΑΜήτες φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα και δείχνοντας ουσιαστικά πως δεν υπάρχει καμία ανοχή στους πολιτικούς εκφραστές του ναζισμού.
Γιατί έγιναν όλα αυτά; Γιατί επιτέθηκε έτσι μια μερίδα κόσμου ενάντια στους “θαμώνες” του καφέ με την μπλούζα της Χρυσής Αυγής; Δεν είναι δημοκρατικό δικαίωμα να φοράει ο καθένας ότι θέλει και να πίνει τον καφέ του όπου θέλει; Γιατί ξεσηκώθηκε τέτοια φασαρία;

Για έναν πολύ απλό λόγο...

Για μας ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι μια στείρα επίκληση στο δημοκρατικό συναίσθημα και μόνο. Δεν είναι ο συμψηφισμός των “άκρων”, ο θρίαμβος της αστικής δημοκρατίας και ο καθωσπρεπισμός μιας κοινωνίας που κοιτά αμέτοχη το έγκλημα πλάι της.
• Για μας αντιφασισμός σημαίνει καθημερινή μάχη στη δουλειά, το σχολείο και τη γειτονιά ενάντια στους υπερασπιστές της ναζιστικής φρίκης.
• Σημαίνει κόπο για να κερδίσουν στην κοινωνία οι τάσεις χειραφέτησης, για να κερδίσει ένας άλλος πολιτισμός, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας
• Σημαίνει πείσμα για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ελεύθερης από τα υλικά και ιδεολογικά δεσμά του μίσους και της φασιστικής κτηνωδίας.
• Σημαίνει επιμονή και μεράκι για το δημόσιο χώρο, για την ελεύθερη σκέψη για την ανθρώπινη συναναστροφή στην πλατεία, το δρόμο, τη γειτονιά.

Η Πλατεία Φανερωμένης, όπως και οποιαδήποτε γειτονιά δεν μπορεί παρά να αποκλείει και να απομονώνει αυτούς που θέλουν ουσιαστικά να τσακίσουν έναν τέτοιο κόσμο .
Γιατί η απάθεια και η ανοχή οδηγεί στη νομιμοποίηση της σκέψης και δράσης των φασιστών και αργά ή γρήγορα μας κάνει να συνηθίζουμε το “πρόσωπο του τέρατος”.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που τόσο η όξυνση της κρίσης όσο και οι πρώτες κινητοποιήσεις των εργαζομένων περιγράφουν το τοπίο στην Κύπρο. Σε μια τέτοια περίοδο ο αγώνας ενάντια στα μέτρα, τη φτώχεια, τις απολύσεις και τις περικοπές δεν μπορεί παρά να είναι δεμένος με τον πολιτισμό και τις αξίες εκείνες που περιγράφουν την κοινωνία και τον άνθρωπο μακριά από τις στρεβλώσεις του εθνικισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του μισογυνισμού και της μιλιταριστικής κουλτούρας.

Η επέλαση του κεφαλαίου, στην εντός των τειχών πόλη, είναι πιο έκδηλη από ποτέ και οι γειτονιές της γίνονται πρόσφορο έδαφος κερδοφορίας για τους ιδιοκτήτες γης σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους επιχειρηματίες., Η πλατεία Φανερωμένης έχει μπει από καιρό στο στόχαστρο των σχεδίων “ανάπτυξης”. Σχέδια που θέλουν το δημόσιο χώρο αποστειρωμένο για καταναλωτική και τουριστική δραστηριότητα με ταυτόχρονο στόχο την άνοδο των αξιών γης και την υπεραξία στα χέρια των ιδιοκτητών. Σε αυτό το κλίμα, ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος φροντίζει να προλειαίνει το έδαφος της “εκκαθάρισης” από τον κόσμο που δρα, συναναστρέφεται, συχνάζει και συγκεντρώνεται στην πλατεία προσδίδοντάς του περιθωριακά χαρακτηριστικά . Σειρά θα έχουν οι γειτονιές των μεταναστών, τα πολιτικά στέκια και άλλοι ελεύθεροι χώροι.

Οι φασιστικές συμμορίες ζουν και αναπνέουν μέσα από την πρόκληση, την επίδειξη δύναμης στον αδύναμο και τις παρακρατικές συμμαχίες με το ίδιο το σύστημα. Δε θα τους περάσει! Όπως δεν τόλμησαν να εμφανιστούν στις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις του λαού την προηγούμενη περίοδο έτσι θα ηττηθούν πριν στεριώσουν τόσο οργανωτικά όσο και σε ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.

Για να μην ξαναζήσουμε ΕΟΚΑ Β, πραξικοπήματα και χούντες
Για μια κοινωνία ελευθερίας, κοινωνικής ισότητας, δικαιοσύνης

Ούτε στη Φανερωμένη, ούτε πουθενά να τσακίσουμε το φασισμό σε κάθε γειτονιά!

αντιφασίστριες / αντιφασίστες