Οι Αρχές μου

Ενώ βρισκόταν στη φυλακή, το παρακάτω ντοκουμέντο υπαγορεύτηκε στην αστυνομία από τον Ραβασόλ. Παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι που ο ιστορικός του Γαλλικού αναρχικού κινήματος Ζαν Μαιτρόν το ανακάλυψε στα Αρχεία της Παρισινής Αστυνομίας το 1964. Μεταφράζεται για πρώτη φορά από την aixmi.
O άνωθεν, αφού έφαγε το συσσίτιό του, μας είπε τα εξής:

“Μessieurs, είναι συνήθειο, όπου κι αν είμαι, να κάνω προπαγάνδα. Ξέρετε τί είναι αναρχισμός;”

Απαντήσαμε ”Όχι” στην ερώτηση.

“Δε μ’ εκπλήσσει”, απάντησε. “Η εργατική τάξη που, όπως εσείς, είναι αναγκασμένη να δουλεύει για να βγάζει το ψωμί της, δεν έχει χρόνο ν’ αφιερώσει στην ανάγνωση των φυλλαδίων που της δίνονται. Το ίδιο ισχύει για σας.

“Αναρχία είναι η κατάργηση της ιδιοκτησίας.

“Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πολλά άχρηστα πράγματα· πολλά επαγγέλματα είναι επίσης άχρηστα, λογουχάρη, τα λογιστικά. Με την αναρχία δεν υπάρχει πια ανάγκη για περισσότερα χρήματα, καμιά επιπλέον ανάγκη για τήρηση βιβλίων και των άλλων μορφών απασχόλησης που απορρέουν απ’ αυτά.

“Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάρα πολλοί πολίτες που υποφέρουν ενώ άλλα κολυμπούν στη χλιδή, στην αφθονία. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί· όλοι θα πρέπει να κερδίζουμε απ’ την υπεραξία των πλουσίων· αλλ’ ακόμα περισσότερο ν’ αποκτήσουμε, όπως αυτοί, ό,τι είναι αναγκαίο. Στη σημερινή κοινωνία, δεν είναι δυνατόν να φθάσουμε σ’ αυτό το στόχο. Τίποτα, ούτε ακόμα η φορολογία του εισοδήματος, θα μπορούσε ν’ αλλάξει την όψη των πραγμάτων. Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων πιστεύει ότι αν ενεργήσουμε μ’ αυτό τον τρόπο, τα πράγματα θα βελτιωθούν. Είναι λάθος να σκεφτόμαστε έτσι. Αν φορολογήσουμε τον ιδιοχτήτη, θ’ αυξήσει τα ενοίκιά του και μ’ αυτό τον τρόπο θα φροντίσουμε για κείνους που υποφέρουν να πληρώνουν τα νέα τέλη που τους επιβάλλονται. Σε κάθε περίπτωση, κανένας νόμος δεν μπορεί ν’ αγγίξει τους ιδιοχτήτες, απ’ το νάναι κύριοι των εμπορευμάτων τους, δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν μ’ αυτά. Τί θα πρέπει να γίνει, τότε; Εξαλείψτε την ιδιοκτησία κι, έτσι, εξαφανίζονται αυτοί που τα παίρνουν όλα. Αν αυτή η κατάργηση γίνει εφικτή, θ’ απαλλαγούμε επίσης κι απ’ τα χρήματα, ώστε θ’ αποτραπεί οποιαδήποτε ιδέα συσσώρευσης, που θ’ αναγκάσει την επιστροφή στο ισχύον καθεστώς.

“Στην ουσία το χρήμα είναι η πηγή για όλες τις διαφωνίες, για όλα τα μίση, για όλες τις φιλοδοξίες· είναι, με μια λέξη, ο δημιουργός της ιδιοκτησίας. Το εν λόγω μέταλλο, στην πραγματικότητα, δεν έχει τίποτα, παρά μια συμφωνία πάνω στην τιμή, που δημιουργήθηκε απ’ τη σπανιότητά του. Αν δεν είμασταν πια υποχρεωμένοι να δώσουμε κάτι σαν αντάλλαγμα γι’ αυτά τα πράγματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, ο χρυσός θα έχανε την αξία του και κανείς δε θα τον αναζητούσε. Ούτε θα μπορούσαν κάποιοι να πλουτίζουν, γιατί τίποτα απ’ ό,τι θα συσσώρευαν δε θα μπορούσε να χρησιμεύσει για την απόκτηση μιας καλύτερης ζωής απ’ ό,τι των άλλων. Δε θα υπάρχει πια καμμιά ανάγκη για νόμους, καμιά ανάγκη γι’ αφεντικά.

“Όσο για τις θρησκείες, θα έχουν καταστραφεί, γιατί η ηθική επιρροή τους δε θα έχει πια κανένα λόγο ύπαρξης. Δε θα υπάρχει πια η ανοησία να πιστεύεις σ’ ένα Θεό που δεν υπάρχει, δεδομένου ότι μετά θάνατο τα πάντα τελειώνουν. Γι’ αυτό θα πρέπει να κρατηθούμε επίμονα στη ζωή, αλλ’ όταν λέω ζωή εννοώ ζωή, πράγμα που δε σημαίνει δουλεία όλη την ημέρα για να παραπαχαίνουν τ’ αφεντικά και, ενώ κάποιος λοιμοκτονεί, να γινόμαστε οι δημιουργοί της δικής τους ευημερίας.

“Τ’ αφεντικά δεν είναι απαραίτητα, αυτοί οι άνθρωποι που η οκνηρία τους συντηρείται με τη δουλεία μας· καθένας πρέπει να γίνεται χρήσιμος για την κοινωνία, μ’ αυτό εννοώ να εργάζεται σύμφωνα με την ικανότητα και την κλίση του. Μ’ αυτό τον τρόπο, ένας θα μπορούσε να είναι φούρναρης, ένας άλλος καθηγητής, κτλ. Σύμφωνα μ’ αυτή την αρχή, η εργασία θα μειωνόταν, κι ο καθένας μας θα είχε μόνο μία ή δύο ώρες εργασία τη μέρα. Ο άνθρωπος, που δεν είναι σε θέση να παραμείνει χωρίς κάποια μορφή ενασχόλησης, θα έβρισκε την περίσπασή του στην εργασία· δε θα υπήρχαν τεμπέληδες, κι αν υπήρχαν, θάταν τόσο λίγοι που θα μπορούσαμε να τους αφήσουμε στην ησυχία τους και, χωρίς παράπονο, θα τους αφήναμε να ζουν απ’ την εργασία των άλλων.

“Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πια νόμοι, ο γάμος θα καταστρεφόταν. Θα ενωνόμασταν με τη φυσική προδιάθεση, κι η οικογένεια θα στηριζόταν στην αγάπη του πατέρα και της μητέρας για τα παιδιά τους. Λογουχάρη, αν μια γυναίκα δεν αγαπούσε πια αυτόν που είχε επιλέξει ως σύντροφο, θα μπορούσε να χωρίσει απ’ αυτόν και να δημιουργήσει μια νέα μορφή σχέσης. Με μια λέξη, πλήρης ελευθερία να ζήσουμε μ’ αυτούς που αγαπάμε. Στην περίπτωση που απλά παρέθετα ότι υπήρχαν παιδιά, η κοινωνία θα τα ανέτρεφε, δηλαδή, εκείνοι που θ’ αγαπούν τα παιδιά θα τ’ αναλάβουν.

“Μ’ αυτήν την ελεύθερη ένωση, δε θα υπάρχει πια πορνεία. Κρυφές ασθένειες δε θα υπήρχαν πια, αφού αυτές γεννιούνται μόνο απ’ την κατάχρηση της επαφής των δύο φύλων· κατάχρηση στην οποία οι γυναίκες αναγκάζονται να υποβληθούν, εφόσον οι σημερινές συνθήκες της κοινωνίας τους υποχρεώνουν να το κάνουν αυτό σαν δουλειά με σκοπό να επιβιώσουν. Δεν είναι απαραίτητα τα χρήματα για να ζήσουν, να τα κερδίζουν με οποιοδήποτε κόστος;

“Σύμφωνα με τις αρχές μου, τις οποίες δεν μπορώ σε τόσο λίγο χρόνο ν’ αναφερθώ σ’ όλες τους τις λεπτομέρειες, ο στρατός δε θα έχει πια κανένα λόγο ύπαρξης, εφόσον δε θα υπάρχουν πια χωριστά έθνη· η ιδιωτική περιουσία θα καταστρεφόταν, κι όλα τα έθνη θα έχουν προσχωρήσει σ’ ένα, τη λεγόμενη Οικουμένη.

“Όχι πια πόλεμος, όχι πια φιλονικίες, όχι πια ζήλια, όχι πια κλεψιά, όχι πια δολοφονία, όχι πια δικαστικό σύστημα, όχι πια αστυνομία, όχι πια διοίκηση.

“Οι αναρχικοί δεν έχουν ακόμα υπεισέλθει σε λεπτομέρειες σχετικά με τη συγκρότητή τους: κοντός ψαλμός αλληλούια. Σήμερα οι αναρχικοί είναι αρκετοί ώστε να ανατρέψουν τη σημερινή τάξη πραγμάτων, κι αν αυτό δεν έχει ακόμα συμβεί, είναι διότι πρέπει να ολοκληρώσουμε τη διαπεδαγώγηση των οπαδών, να δώσουμε ζωή σ’ αυτούς με την ενέργεια και την ακλόνητη θέληση ώστε να βοηθήσουν στην πραγματοποίηση των σχεδίων τους. Το μόνο που χρειάζεται γι’ αυτό είναι μια σπρωξιά, που κάποιος θα τους βοηθήσει να το συνειδητοποιήσουν κι η επανάσταση θα λάβει χώρα.

“Αυτός που ανατινάζει σπίτια έχει σα στόχο την εξόντωση όλων εκείνων που, απ’ την κοινωνική θέση ή απ’ τις πράξεις τους, είναι επιβλαβείς για την αναρχία. Αν μπορούσε να επιτεθεί ανοιχτά σ’ αυτούς τους ανθρώπους χωρίς να φοβάται την αστυνομία, κι έτσι για το κεφάλι του, δε θα καταστρέφαμε τα σπίτια τους μ’ εκρηκτικούς μηχανισμούς, που θα μπορούσαν να σκοτώσουν μαζί μ’ αυτούς τις εξαθλιωμένες τάξεις που έχουν στην υπηρεσία τους.”

1892

Related Link: http://aixmi.wordpress.com/2009/04/28/ravachol-%ce%bf%c...f%85/