Στη Γένοβα, πριν δέκα χρόνια…

anarchypress.gr

Η προκήρυξη που ακολουθεί μοιράστηκε στη Γένοβα κατά τη διάρκεια της Συνόδου των G8, τον Ιούλιο του 2001. Την δημοσιεύουμε σαν μια κατάθεση ιστορικής μνήμης. Θεωρούμε, επίσης, πως μετά από 10 ολόκληρα χρόνια υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη δυνατότητα να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα, που θα συμβάλλουν στην ολική απελευθερωτική προοπτική.

ΔΕΝ ΚΡΙΤΙΚΑΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΝΟΥΜΕ

ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ



«Γι‘ αυτό, το καλύτερο φρούριο που μπορείς να έχεις είναι να μη σε μισεί ο λαός‘ γιατί, ακόμα κι αν έχεις φρούρια, αν ο λαός σε μισεί, αυτά δεν σε σώζουν γιατί στο λαό που πήρε τα όπλα δεν λείπουν ποτέ οι ξένοι που θα τον βοηθήσουν».

Niccolo Machiavelli, Il Principe



Οι παρουσιαζόμενοι ως παγκόσμιοι άρχοντες (G8) συναντιούνται αυτή τη φορά στην Γέ­νοβα για ν’ αντιμετωπίσουν, όπως ισχυρίζονται, μεταξύ των άλλων και την εξάπλωση της φτώχειας στον πλανήτη. Οι μοναδικοί υπεύθυνοι και συνεχιστές αμέτρητων πολέμων και ανθρωποσφαγών σε κάθε χρόνο και χώρο, εκείνοι που απλόχερα δεν έπαψαν να εξασφαλίζουν τον αργό ή γρήγορο θάνατο σε εκατομμύρια καταπιεσμένους ανθρώπους έρχονται δήθεν να πείσουν για τα φιλάνθρωπα αισθήματα τους.

Δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν πια.

Έρχονται για να σχεδιάσουν και να συναποφασίσουν τους τρόπους διατήρησης και επέ­κτασης της ισχύος τους πάνω στις ανθρώπινες κοινωνίες και την συνέχιση της καταστρο­φής του πλανήτη. Αυτό είναι που σήμερα ονομάζουν «παγκοσμιοποίηση» και χθες το λέ­γανε αυτοκρατορία ή βασίλειο.

Αυτοί, όμως, που δεν αλλάζουν όνομα και τότε και σήμερα είναι εκείνοι που δεν έπαψαν να βρίσκονται απέναντι τους αποφασισμένοι να σπάσουν τις αλυσίδες: Οι εξεγερμένοι και οι κοινωνικοί επαναστάτες.

Ανάμεσα τους κι αυτοί που βρέθηκαν στους φλεγόμενους δρόμους της Αθήνας, μ’ α­φορμή την επίσκεψη Κλίντον, λίγο καιρό μετά από τους βομβαρδισμούς στα Βαλκάνια. Το ίδιο παρόν δόθηκε και μ’ αφορμή διάφορες συναντήσεις των κυρίαρχων στους δρόμους του Σιάτλ, της Πράγας, της Νίκαιας, της Νάπολης, του Κεμπέκ και του Γκέτεμποργκ αλλά και σε κάθε άλλο χρόνο και τόπο και μ’ οποιαδήποτε αφορμή.

Είναι όλοι αυτοί που δεν έπαψαν να περιγελούν το επονομαζόμενο από τους εξουσια­στές τέλος της ιστορίας, την φαντασίωση τους δηλαδή για την εξαφάνιση των κοινωνικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων.

Είναι όλοι αυτοί που δεν τρέφουν καμία αυταπάτη για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το δολοφονικό πρόσωπο κάθε εξουσίας.

Είναι αυτοί επίσης που δεν είδαν στις δολοφονικές επιθέσεις κατά διαδηλωτών στο Γκέτεμποργκ, μετά και τη ματαίωση της συνόδου στην Βαρκελώνη, κανενός είδους «πρωτοβουλιακές» ενέργειες των Σουηδών μπάτσων. Γεγονός, άλλωστε, που αποδεικνύεται περί­τρανα και από την παρουσίαση της Γένοβας από το ιταλικό κράτος, και όχι μόνο, ως τόπου ξεκαθαρίσματος με τις ανεξέλεγκτες πρακτικές και απόψεις.

Προσπαθούν οι εξουσιαστές να τρομοκρατήσουν με εξαγγελίες για εκτεταμένη ανταλ­λαγή μεταξύ των κρατών των ονομάτων των ανεπιθύμητων «αναρχικών στοιχείων», για α­πελάσεις των υπόπτων για τις βίαιες διαθέσεις τους διαδηλωτών ακόμα και για την διαθε­σιμότητα 200 σάκων για σώματα νεκρών διαδηλωτών.

Δεν πετυχαίνουν τίποτα άλλο παρά να παραδέχονται τον πανικό τους μπρος στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, που για μιαν ακόμη φορά θα αψηφήσουν τις κάνες των πιστολιών των ένστολων και μη μισθοφόρων τους.

Δεν αμέλησαν, βέβαια, να έρθουν σε διάλογο με τους επίσημους φορείς της αριστεράς που θα συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις για να πάρουν και να δώσουν εγγυήσεις για την εξασφάλιση της τάξης και της ασφάλειας κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων.

Ζητούν από νέους Κον Μπεντίτ, επίδοξους εκπρόσωπους των διαδηλωτών, να διασφα­λίσουν όσο περνάει από το χέρι τους την απομόνωση εκείνων «των επικίνδυνων αναρχι­κών στοιχείων», αλλά και κάθε ταραχοποιού.

Γνωρίζουμε ότι θα ξαναδούμε κάποιους απ’ αυτούς στον ρόλο του «εσωτερικού» περιφρουρητή της διεκπεραίωσης μιας ειρηνικής διαμαρτυρίας, να καταγγέλλουν εκ νέου κά­θε προβοκάτορα ενός εναλλακτικού αντιπολιτευτικού κινήματος, που θα μιλάει ισότιμα με τους κάθε είδους Σολάνα, Μπλερ και Μπερλουσκόνι. Ενός κινήματος που έρχονται να κα­λύψουν ιδεολογικά οι διάφοροι αξιοθρήνητοι διανοητές, φιλόσοφοι και ακτιβιστές της πο­λυθρόνας. Μάταια, λοιπόν, κοπιάζουν να μας εντάξουν στα κινήματα τους. Η ανεξέλεγκτη δράση ποτέ δεν χώρεσε σ’ αυτά, πάντα περίσσευε και θα περισσεύει. Γιατί περιφρονούσε πάντα κάθε είδους πολιτική ακόμα και αν αυτή φορούσε επαναστατικά στολίδια και δια­λαλούσε επαναστατικά λογύδρια.

Η Γένοβα δεν είναι ούτε η αρχή ούτε και το τέλος της αδιάλλακτης σύγκρουσης και ε­ξέγερσης ενάντια στους δήμιους της ανθρωπινότητας. Είναι, όμως, μια ακόμα ευκαιρία οι εφιάλτες τους να γίνουν πραγματικότητα. Και οι φωτιές των οδοφραγμάτων μπορούν να κάνουν κυριολεκτικά φωτεινή αυτή την πραγματικότητα.

Ας αφήσουμε την οργή μας να φουσκώσει και να τους παρασύρει σαν χείμαρρος.

Αθήνα – Γένοβα Ιούλιος 2001

Συσπείρωση Αναρχικών