Οι αποφάσεις παίρνονται στους δρόμους, όχι από γραφειοκράτες και καπιτα-ληστες

Χθές(8/6) κατά τις 4 το απόγευμα, η "συνέλευση πλατείας ελευθερίας" ανάρτησε ένα μεγάλο πανό για περίπου μία ώρα πάνω στα τείχη του δημαρχείου που έγραφε: "Οι αποφάσεις παίρνονται στους δρόμους, όχι από γραφειοκράτες και καπιτα-ληστές". Μοιράστηκε και το παρακάτω κείμενο στους γύρω δρόμους και στα φώτα.



Η Δημο-κρατία βρίσκεται στον Δήμο

(λαό)

Στη σημερινή κοινωνία ο έλεγχος των ζωών μας δυστυχώς δεν βρίσκεται στα χέρια μας,παρόλο που προσπαθούν να μας κάνουν να το πιστέψουμε.

Πιο συγκεκριμένα,τα διάφορα διαπλεκόμενα συμφέροντα(επιχειρηματίες/κεφάλαιο,κράτος,κλήρος,ΜΜΕ) έχουν τον πλήρη έλεγχο,τον οποίο χρησιμοποιούν για να διατηρούν την υπάρχουσα κατάσταση,η οποία τους συμφέρει εις βάρος μας,αφού:

Στην καθημερινή μας εργασία ως υπάλληλοι(όσοι έχουμε την τύχη να έχουμε δουλειά...) παράγουμε εκατομμύρια σε πλούτο για τα αφεντικά μας αλλά αναγκαζόμαστε να δεχόμαστε μισθούς κοροιδίας.Και όταν τολμήσουμε να αγωνιστούμε για τα δικαιώματα μας στην εργασία και την αμοιβή,οι πουλημένες κομματοκρατούμενες συντεχνίες ανταλλάσσουν τους αγώνες μας για καλύτερους όρους εργασίας με ψήφους για να θέσουν εαυτόν/διατηρηθούν στην εξουσία. Τα κόμματα, φοβούμενα μην χάσουν τους χορηγούς τους και την εύνοια και έμπρακτη υποστήριξη αυτών και των ΜΜΕ, υποτάσσονται-η μάλλον συνεργάζονται- με τα συμφέροντα των λίγων οικονομικά ισχυρών,ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας-εξ ου και η κρατική εξουσία συντάσσεται στο πλευρό των λίγων και ισχυρών, ανεξαρτήτως αν ντύνεται με τον μανδύα του "αριστερού". Τα ΜΜΕ, έχοντας ως πηγή των εσόδων τους το μεγάλο κεφάλαιο και κυρίως τις τράπεζες(διαφημίσεις), επίσης παίζουν το παιχνίδι των ισχυρών. Και ο κλήρος(εκκλησία-η πιο μεγάλη επιχείρηση της Κύπρου) και τα κόμματα, αλλά και η τιβί με τα σίριαλ της αποβλάκωσης φροντίζουν να βρισκόμαστε σε μόνιμη νάρκη σχετικά με τα πιο πάνω.

Στην καθημερινή μας ζωή δεχόμαστε την καταστολή των σωμάτων (αν)ασφαλείας όταν τολμούμε να αντιδράσουμε δυναμικά ενάντια στα πιο πάνω, αλλά και για ένα μεγάλο εύρος "εγκλημάτων" χωρίς θύματα, όπως την χρήση επιστημονικά αποδεδειγμένα μη επικίνδυνων ουσιών, αλλά και ακόμη και χωρίς λόγο και αφορμή-τα περιστατικά πάμπολλα, με πρώτο και χειρότερο την δολοφονία του 16χρονου Αλέξη το 2008 στην Αθήνα.

Τελευταίος λόγος της κυριαρχίας των πιο πάνω,αλλά και ίσως ο πιο σημαντικός, είναι ότι εμείς ως πολίτες και μέλη αυτής της κοινωνίας αφεθήκαμε στο έλεος των πιο πάνω, αγοράζοντας με πίστωση τις υποσχέσεις τους και σκεπτόμενοι με μια αδικαιολόγητη ηττοπάθεια ότι δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο της κοινωνίας και της μοίρας μας οι ίδιοι, την στιγμή που ο οποιοσδήποτε ανίκανος με διασυνδέσεις βρίσκεται στα πόστα της εξουσίας.

Σε ολόκληρο τον πλανήτη (κυρίως στην Δύση, όπου επικρατούσε τα τελευταία χρόνια μια πλαστή αφθονία) τα πιο πάνω επέτρεψαν στην παγκόσμια ελίτ να δρα ανενόχλητη. Μέχρι που η ίδια τους η απληστία οδήγησε το (έτσι κι αλλιώς χαοτικό) σύστημα της παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας στο σημείο ο πλούτος να βρίσκεται συγκεντρωμένος στα χέρια των λίγων ισχυρών, κάτι το οποίο οδήγησε το σύστημα σε αδράνεια,αναγκάζοντας τους ισχυρούς στα επικίνδυνα παιχνίδια που έφεραν την κρίση, την οποία καλούνται τώρα να πληρώσουν οι καταπιεσμένοι παντού(Ελλάδα,Ισπανία,Αγγλία,Ιρλανδία,Ισλανδία,Γαλλία) από τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει.

Αυτό το τραγικό σκηνικό οδήγησε, έπειτα και από την ανάφλεξη του αραβικού κόσμου, στην δημιουργία κινημάτων αντίστασης σε ολόκληρη την Ευρώπη, και την δημιουργία του κινήματος των "αγανακτισμένων"-αυτών που δεν έχουν σχεδόν τίποτα άλλο να χάσουν. Εκατοντάδες χιλιάδες σε Ισπανία, Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη υψώνουν τιν φωνές τους και τις θελήσεις τους διεκδικώντας τα αυτονόητα: Πιο δίκαιη κοινωνία, πιο ελεύθερη κοινωνία, και ένα μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Τα κινήματα αυτά δεν ελέγχονται ούτε υποκινούνται από κανέναν, αλλά αντίθετα αποτελούν κινήματα από τα κάτω, του ίδιου του λαού ο οποίος από μόνος του αυτοοργανώνεται δημιουργώντας δομές χωρίς ιεραρχία, ώστε όλοι να μιλούν για όλους και όλοι να διεκδικούν τα δίκαια όλων, έχοντας υπόψη τους ότι οι οποιοιδήποτε αυτόκλητοι σωτήρες δεν έφεραν παρά μόνο διαφθορά και έπειτα καταστροφή στους λαούς.

Σε ένδειξη αλληλεγγύης στους λαούς ανά τον κόσμο που αγωνίζονται, αλλά και αγανακτισμένοι οι ίδιοι με όσα συμβαίνουν στην Κύπρο(διαφθορά μηχανισμών εξουσίας,καταπάτηση δικαιωμάτων των εργαζομένων, επιθέσεις κατά εργατικών και κοινωνικών κεκτημένων, αστυνομική και συστεμική κατασυκοφάντηση και καταστολή του οτιδήποτε διαφορετικού, αξιώσεις εκκλησίας για έλεγχο της παιδείας, της οικονομίας και της κοινωνίας) προβήκαμε εμείς, άτομα με πολλές διαφορετικές ιδεολογίες και πιστεύω, στην δημιουργία της κίνησης των αγανακτισμένων της Κύπρου.

Ανάμεσα σε άλλες δράσεις μας, αποφασίσαμε την συμβολική κατάληψη του δημαρχείου Λευκωσίας, θέλοντας να στείλουμε το μήνυμα ότι οι επαγγελματίες πολιτικοί πρέπει να καταλάβουν επιτέλους ότι αποφάσεις για τον λαό λαμβάνονται μόνο από τον ίδιο τον λαό, ο οποίος λαός δεν κοιμάται, αλλά αντίθετα ξυπνά. Και ότι αν συνεχίσουν την κοροιδία κατά του λαού και της κοινωνίας, θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Και ταυτόχρονα να στείλουμε το μήνυμα σε όλους ότι μόνο η κοινωνία ως σύνολο μπορεί να δώσει λύσεις στα σημαντικά προβλήματα του σήμερα και του αύριο, αφού μια οποιαδήποτε μειοψηφία δεν ενδιαφέρεται παρά για τα στενά της συμφέροντα. Τέλος, ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες των λαών της Ευρώπης και του κόσμου για ένα καλύτερο αύριο.

Συνέλευση πλατείας Ελευθερίας

η φωτογραφια του πανο;

mpike