Ενοικιάζονται Εργαζόμενοι

Ενοικιάζονται Εργαζόμενοι

Το καπιταλιστικό σύστημα δημιούργησε την «αγορά εργασίας». Οι καπιταλιστές κινούνται ως αγοραστές εργατικής δύναμης. Ο εργάτης παράγει πολύ παραπάνω για τον καπιταλιστή σε σχέση με αυτά που ο καπιταλιστής ξοδεύει για την αγορά της εργατικής δύναμης, των πρώτων υλών και των μέσων παραγωγής. Προκύπτει λοιπόν η υπεραξία. Λειτουργιά που βασίζεται στην μετατροπή του εμπορεύματος σε χρήμα και του χρήματος πάλι σε εμπόρευμα στην οποία όμως το χρήμα αυξάνει συνεχώς.

Οι καπιταλιστές υπάρχουν χάριν της υπεραξίας έτσι με την πρόοδο των χρόνων βρίσκουν όλο και περισσότερες αφορμές για την καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως σημειώνεται το τελευταίο διάστημα, με τη πρόσχημα την «οικονομική κρίση». Υπό την απειλή της απόλυσης και τον εφιάλτη της ανεργίας καλούνται εκβιαστικά οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν ατομικές συμβάσεις εργασίας, μετατροπής βασικών όρων της εργασιακής σχέσης όπως τα ελαστικά ωράρια εργασίας (περικοπή ωρών εργασίας) με αντίστοιχη ή μεγαλύτερη αποκοπή αποδοχών. Αυτές οι «ατομικές συμφωνίες», που επιβάλλονται από τον εργοδότη, έχουν εξαιρετικά δυσμενή αποτελέσματα για τον εργαζόμενο, αφού ουσιαστικά μετατρέπουν τη μόνιμη σε μερική ή σε «εκ περιτροπής» εργασία και οδηγούν στην απώλεια εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Είναι γεγονός πως το φαινόμενο της ενοικίασης εργαζομένων τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Πολλές εταιρίες (ειδικά εργοληπτικές) με το πρόσχημα ανάληψης συγκεκριμένου έργου προσλαμβάνουν εργαζόμενους τους οποίους τους χρησιμοποιούν ως τη λήξη του έργου με συμβάσεις προσωρινής απασχόλησης. Και ενώ συμβάλουν τα μέγιστα στα υπέρογκα κέρδη των εταιριών με πενιχρές αποδοχές και σε πολλές περιπτώσεις παροχές πολύ λιγότερες από αυτές που περιγράφονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ουσιαστικά όμως εργάζονται στην ίδια θέση για πολλά έτη χωρίς να απολαμβάνουν μέρος αυτού που παρήγαν λόγο της απόλυσης και της επαναπρόσληψης τους σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Άλλη μια κατηγορία εργαζομένων που βιώνει με παρόμοιο τρόπο τον εργασιακό εξευτελισμό είναι αυτή τον ξενοδοχοϋπαλλήλων. Όπου οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται κατά τις καλοκαιρινές περιόδους με των κατώτατο μισθό στην καλύτερη των περιπτώσεων και απολύονται με το πέρασμα της περιόδου αυτής για να επαναπροσληφθούν την επόμενη χρονιά πάλι με τον ίδιο άθλιο μισθό, όπως φυσικά και σε τόσα άλλα επαγγέλματα αφού οι τακτικές αυτές έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο σχεδόν τον ιδιωτικό τομέα.

Ο εργασιακός μεσαίωνας επιστρέφει …

Στην περίοδο του μεσαίωνα οι άνθρωποι εξαναγκάζονταν να δουλέψουν κάτω από την απειλή της αφαίρεσης της ζωής τους. Στις μέρες μας αντικαταστάθηκε από τις αόρατες αλυσίδες που δένουν τους ανθρώπους με τους χώρους εργασίας, όπως ο πραγματικός φόβος της πείνας, της φυλάκισης λόγω των χρεών τους, είτε των πλαστών υλικών αναγκών που τόσο μεθοδικά του δημιούργησαν. Ο άνθρωπος όπως στον μεσαίωνα έτσι και σήμερα συνεχίζει να βρίσκετε σε μια κατάσταση υποδούλωσης, συμβιβασμού, καθημερινής εξαθλίωσης , στερώντας του τη χαρά της δημιουργίας, της ελεύθερης συνύπαρξης, την αυτοδιαχείριση των αναγκών της ίδιας του της ζωής. Η εργασιακή αυτή υποδούλωση του ανθρώπου μπορεί να ονομαστεί εύστοχα και σαν μισθωτή σκλαβιά.


από http://adespotoisyntrofoi.wordpress.com/