Για την υπόθεση του συντρόφου Άρη Σ.

Η απίστευτη μεθόδευση που επιχειρείται τις τελευταίες μέρες εναντίον του συντρόφου Άρη Σ. είναι μια προβολή στο μέλλον των παλιών και γνωστών συνταγών της εμφυλιακής και μετεμφυλιακής περιόδου, εμπλουτισμένων, όμως, με νέα υλικά. Οι δοκιμασμένες πρακτικές της σκευωρίας και της λάσπης διεκδικούν αληθοφάνεια μέσω της επιστήμης (βλ. DNA), ενώ τα νέα διοχετεύονται από την ΓΑΔΑ όχι στον ρουφιάνο της γειτονιάς, αλλά στους σύγχρονους δωσίλογους των καναλιών και των διαδικτυακών φτωχών συγγενών τους.

Η αποτυχημένη απόπειρα να συνδεθεί ο Άρης με τη ληστεία στο Πράκτικερ και η επιχειρούμενη σύνδεσή του με τον τρελό πιστολέρο με το σομπρέρο και τις σαγιονάρες, όσο και αν μας αφήνει άφωνους, δεν είναι συμπτωματική. Δεν είναι τυχαίο ποιες κατηγορίες επιλέγονται και για ποιο άτομο. Ο Άρης Σ. είναι γνωστός αναρχικός, με μακροχρόνια και σταθερή παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες, με συμμετοχή σε πλήθος συλλογικών διαδικασιών και, κυρίως, με ένα κοινώς ομολογούμενο ήθος. Αυτός, λοιπόν, ο αγωνιστής έπρεπε να σπιλωθεί, πρώτα ως ληστής που πυροβολεί αθώους υπαλλήλους (αλήθεια, ξέρει κανείς τι έγινε με εκείνον τον ταμία, για τον οποίο κλαυθμύριζε ο Λαμπρόπουλος στο Βήμα;, και όταν αυτό το σενάριο κατέρρευσε, τότε επιστρατεύτηκε η συνταγή της γελοιοποίησης.

Ας γνωρίζει ο Χρυσοχοϊδης και τα τσιράκια του ότι δεν γελάμε με τα αστεία τους. Δεν θα αφήσουμε τον σύντροφό μας όμηρο στα χέρια τους.



Πίσω ρουφιάνοι, μπροστά Άρη!