Το γράμμα του Μάριου, που συλλήφθηκε στην Αθήνα στην διαδήλωση ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα

Αʼ ΠΤΕΡΥΓΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

19.03.2010



Στις 11 Μαρτίου, ημέρα Πέμπτη, έγινε η σύλληψή μου από τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής. Το αίσθημα της ελευθερίας και το δικαίωμα του διαδηλώνειν κόπηκε με μιας με μένος κι βία από πάνοπλο αστυνομικό των ΜΑΤ, αφού του έχει δωθεί το δικαίωμα αυτό. Αφορμή της σύλληψης η συμμετοχή σε διαδήλωση υπεράσπισης των δικαιωμάτων του εργαζόμενου και μη, πολίτη, έχοντας περίεργο κούρεμα και σακίδιο. Αιτία ο παραδειγματισμός.

Στην χούντα έσκιζαν με μαστίγιο τα πρόσωπα των εφήβων σπουδαστών μέσα και έξω από την νομική σχολή. Τώρα, με την ίδια βαρβαρότητα, η ¨σοσιαλιστική¨ κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας όλα της τα μέσα σκίζει και μαστιγώνει τις ζωές των ανθρώπων που έχουν μοχθήσει, εκείνων που μοχθούν και εκείνων που αντιστέκονται και δεν φοβούνται να υπάρχουν, με βίαιες οικονομικές και τρομοκρατικές πολιτικές.

Την πολιτική ευθύνη της παράλογης σύλληψης υποχρεούται να την αναλάβει το κράτος. Η καθολική πολιτική αντίδραση που εκφράστηκε μέσα από το κύμα διαμαρτυρίας, αποδεικνύει ότι η κοινωνία αντιστέκεται. Κι αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό για ʼμένα, που συνειδητά επέλεξα να παραμένω ανένταχτος. Το κράτος ζητά την ανυπαρξία μας και φοβάται την ύπαρξή μας.

Δεν είναι τόσο η δική μου περίπτωση προφυλάκισης, όσο τα αλλεπάλληλα παραδείγματα ψευδών κατηγοριών που αναδεικνύουν και αποδεικνύουν την προσπάθεια του κράτους να τρομοκρατήσει και να ταπεινώσει τον κάθε άνθρωπο που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, όσο και να αποθαρρύνει τον οποιονδήποτε άλλο διανοηθεί να τα υπερασπιστεί, δημιουργώντας κοινωνίες άβουλες που δεν θα αντιδρούν και δεν θα διεκδικούν.

Ευχαριστώ όσους αγωνίζονται για την αποφυλάκισή μου τόσο από την αρχή όσο και κατά την διάρκεια, από πραγματικό ενδιαφέρον, μακριά από κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες, είτε συμφωνώ με τις μορφές είτε όχι, γιατί δεν νιώθω ότι αυτό που είναι κρίσιμο αυτή την στιγμή είναι να συζητηθούν οι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται αυτή η αλληλεγγύη, όσο να κριθεί το ίδιο το κράτος για τις πράξεις του.

Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά, συνεχιστές στην προσπάθεια για απελευθέρωση των κρατουμένων και της σκέψης.

Από τα κρατητήρια στην ΓΑΔΑ, γραμμένος στους κίτρινους τοίχους όπου υπάρχουν ακόμα ξεχασμένοι κρατούμενοι για μέρες και μέρες μέσα σε άθλιες συνθήκες.

Χρυσό κλουβί, υγρό κλουβί, λίγο το νοιάζει το πουλί.



Μάριος Ζ.



Υ.Γ. «Απ΄ όσα παρέχει η σοφία για την ευτυχία της ζωής συνολικά, το κατά πολύ πιο σημαντικό είναι η απόκτηση φίλων» - ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.




http://www.freemariosz.wordpress.com/

Το δευτερο γραμμα του Μάριου:

Πέντε βράδια μετά τον εγκλεισμό μου στον Κορυδαλλό και παραμένω κι εγώ θεατής σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι που έχει στηθεί εις βάρος μου. Δεν καταλαβαίνω αν το μίσος μεγαλώνει ή η μοναξιά με καταρρακώνει. Βρίσκομαι άδικα εδώ μέσα και δεν γνωρίζω που και πως να το φωνάξω. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι καλοί άνθρωποι εκεί έξω που το φωνάζουν και για μένα.

Τι θα γίνει με αυτό το ‘’αστείο ‘’ τελοσπάντων ; Θα δωθεί ένα τέλος τώρα, που θα μπορούσε να σημάνει ένα τέλος και για τους υπόλοιπους; Είναι κρίμα νέοι άνθρωποι να μην μπορούν να είναι ελεύθεροι να δημιουργήσουν κι να προσφέρουν. Εάν ένα τέτοιο κόσμο θέλετε, με μεθόδους τις οποίες βιώνω εδώ και κάποιες μέρες, το καταφέρνετε. Αλλά το πουλί ακόμα και στο κλουβί πετάει γιατί έχει φτερά και νου. Μην το τσακίζετε άλλο.

Κάποιος να στείλει την αγάπη μου και δύο μπουρμπουλήθρες στα παιδάκια μου στο κολυμβητήριο. Θα είναι ίσως το πιο δύσκολο απ’ όλα να τους εξηγήσω τι συνέβη. Να συνεχίσουν να χτυπάνε πάντα δυνατά τα ποδαράκια τους, για να ξεφύγουν απ’ αυτούς που δεν φροντίζουν για ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτά.

Μάριος Ζ.

Stencil και αφίσσα για τον Μαριο Ζ.
Free Marios