Κατερίνα Γώγου

Guest

Απ'το αρχείο της Λίνας Καρανασοπούλου
Γράμμα στον Α.Καφετζόπουλο παίζοντας με το σύνθημα "ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ" του Πολυτεχνείου του 1980

"Αντώνιον Καφετέτιον

Ζήτω το 1980
ή
της πουτάνας θα γίνει

Μάγκες γειά! Μου λείπετε...
Όλοι μαζί,κάτι γίνεται..
Ο καθένας μόνος του μόνο ν'αυτοκτονήσει ή να τραβήξει μια μαλακία μπορεί..[..]"

Το απόσπασμα που ακολουθεί ανήκει σε ένα κείμενο που γράφτηκε στις 16.8.91 και απευθύνεται στον πατέρα της, που ήταν τότε ήδη τρία χρόνια πεθαμένος

"[i]Ερχόμουνα, όπως με είχες εκπαιδεύσει στη Βία, να σε βρω στο καφενείο, στου Μακρυγιάννη, που έπαιζες πρέφα,
να σου θυμίσω να με δείρεις, αλλά δεν είχε τελειώσει η παρτίδα και μου'λεγες 'Ξανάλα σε μια ώρα', κι εγώ ξαναρχόμουν ξανά και ξανά, μέχρι να αισθανθώ τη βία σαν λύτρωση, μαθαίνοντας να προσεύχομαι σ'αυτό που δεν ήξερα, στο Θεό, να με δείερεις με την πέτσινη λούρα σου, να με χτυπάς στα γόνατα και στα καλάμια με τα μυτερά σου καφετιά παπούτσια[..]"

Για την Κατερίνα Γώγου είχε γραφτεί ότι μετά το θάνατό της άφησε μια δυναμική κατάθεση αλήθειας, που από πολλούς θεωρήθηκε κοινωνική ύβρις. [..]στο τέλος της δεκαετίας του 70' υπήρξε ένα σύμβολο για τη νεολαία του αντιεξουσιαστικού χώρου, που ήταν οργισμένη με την επίσημη Αριστερά. Ένοπλοι, που δρούσαν συχνά τις δεκαετίες του 70' και 80' στην Αθήνα, αναφέρονται συχνά στο έργο της, καθώς και για την ποιήτρια ήταν κοινωνικοί αγωνιστές, κάτι που τους έκανε νότερους, ομορφότερους και τους αγιοποιούσε "όμορφος σαν τρομοκράτης" έγραφε. Κασίμης, Τσιρώνης, Τσουτσουβής, Καλτεζάς, Πρέκας, όλοι έγιναν στα δικά της μάτια άγγελοι μετά το θάνατό τους.
Η Γώγου πολέμησε για τις ιδέες της όχι μόνο με την ποίησή της, αλλά και με τον τρόπο ζωής της.
Στις 18.3.1991 έγραψε ένα γράμμα στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" με τίτλο "Ξεχάσατε τον Πετρόπουλο", στο οποίο εξέφραζε την αλληλεγγύη της προς τον αναρχικό Κυριάκο Μαζοκόπο και τον ποιητή Γιάννη Πετρόπουλο, που βρίσκονταν στην φυλακή.
Όταν η 17 Νοέμβρη σκότωσε στο Παγκράτι δύο αστυνομικούς, η Γώγου δέχτηκε επίσκεψη δύο αστυνομικών, που έσπασαν την πόρτα του σπιτιού της και την πήραν μαζί τους σαν ύποπτη.[..]

"Είμαι ελεύθερη ελεύθερη ελεύθερη
κι όταν έρθει ο καιρός
που θα κρέμεται στο τσιγγέλι
το πετσί μου σαν τομάρι
απ'τους κρατικούς εκδορείς και τη λογοκρισία
η φαντασία μου θα τρέχει...τρέχει...τρέχει
είμαι φευγάτη από τώρα τρέχει..γειαααα".

Πηγή "Έρωτας Θανάτου"

Αβυσσαλέα και ανυπότακτη κραυγή.
Ανισόρροπο και ασυμβίβαστο πνεύμα.
Μα πάνω απ'όλα,ΑΝΘΡΩΠΟΣ
κατατρεγμένος και κυνηγημένος..ανεμόδαρτος σε κάθε πέρασμά του..
ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ