Άφθονο και τρανταχτό γέλιο προκαλεί η ανάληψη ευθύνης για τους πυροβολισμούς στο α.τ. Αγ. Παρασκευής από τις Ο.Π.Λ.Α. (Ομάδες Προλεταριακής Λαϊκής Αυτοάμυνας).
Πρόκειται για ονομασία που θυμίζει «άλλες εποχές» και για μια μεταφορά κειμένων και «εικόνων», που επιχειρεί να προαναγγείλει …«ανάσταση νεκρών».
Ανεξάρτητα από το αν αποτελεί μια χιουμοριστική παρέμβαση ή προσπάθεια σοβαρής τοποθέτησης πάνω στο γεγονός της Αγ. Παρασκευής, αν είναι προβοκατόρικη (όπως ισχυρίζεται το ΚΚΕ) ή προάγγελος μιας άλλης που πρόκειται να ακολουθήσει αφού …μετρηθούν αντιδράσεις, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για φετιχισμό ονομάτων και αντικειμένων, για προσπάθεια αποπροσανατολισμού ή αποδυνάμωσης μιας επικείμενης ανάληψης ευθύνης, η δυνατότητα έκδοσης τέτοιου χαρακτήρα ανακοινώσεων, παρουσιάζει μία από τις πλέον ευάλωτες πτυχές των καταστάσεων, που κάποιοι χαρακτηρίζουν ως παράνομες δραστηριότητες.
Πέρα, όμως, από τις εικασίες που γίνονται αυτονόητες, εκείνο που δεν θα πρέπει να διαφεύγει είναι πως οι Πασοκικές περίοδοι διαχείρισης της εξουσίας βρίθουν από παρόμοιου τύπου πρακτικές και κινήσεις. Αυτό μπορεί να το επαληθεύσει όποιος θελήσει να κάνει μια αναδρομή «στα χρόνια εκείνα τα παλιά».
«Τα χρόνια εκείνα τα παλιά» που φτάνουν μέχρι το 2002 και την «εξάρθρωση» της 17Ν.
Σε σχέση μ’ αυτό το γεγονός θεωρούμε ότι οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές στάθηκαν χωρίς υστεροβουλία και ιδεολογικές προκαταλήψεις ή αγκυλώσεις.
Όμως, αυτή η ανυστερόβουλη στάση δεν σήμαινε, ούτε στο μέλλον μπορεί να σημαίνει, ταύτιση με τις ιδεολογίες και τις πολιτικές των αριστερών και αριστερίστικων οργανώσεων και τάσεων και ιδιαίτερα με τις πρακτικές τους, που βρίσκονται σε ανταγωνιστική προοπτική από αυτή της αναρχίας.
Οι αναρχικοί δεν είναι ανταγωνιστικοί με κάθε μορφής εξουσίας και γι’ αυτό δεν θα μπορούσαν να συνδιαλλαγούν με το κράτος και τους υπαλλήλους του, όπως συνηθίζεται σε πολλές περιπτώσεις εξουσιαστικών ομάδων της αριστερής ιδεολογικής υφής και περιεχομένου. Στέκονται με ανιδιοτέλεια και υπερασπίζονται αγωνιστικές διαθέσεις και στάσεις, στο βαθμό που αυτές εμπεριέχουν τις δυνατότητες ή μπορούν να συνδεθούν μέσα από συγκεκριμένους τρόπους με την απελευθερωτική προοπτική από τα δεσμά της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης.
Η αναρχική θεώρηση και πρακτική δεν αναγνωρίζει, γενικότερα αλλά και ιδιαίτερα, στους κατ’ εξοχήν εχθρούς της ανθρώπινης φύσης, στο κράτος και στους ποικιλώνυμους και ποικιλόμορφους εξουσιαστές, το δικαίωμα να συλλαμβάνουν, να βασανίζουν και να δολοφονούν.
Η αναρχική θεώρηση αποδέχεται και αναδεικνύει την πολυμορφία των κοινωνικών αγώνων. Αυτό, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ΑΝΑΔΕΙΞΗ ενός μέσου ως κυρίαρχου απέναντι στα υπόλοιπα. Δεν σημαίνει την ειδίκευση και τον διαχωρισμό μιας πρακτικής σε σχέση με τις άλλες. Σημαίνει, αντίθετα, την ανάπτυξη δυνατοτήτων για την πραγματοποίηση πολλών μορφών δράσης από τους ίδιους ανθρώπους και το σπάσιμο των διαχωρισμών σε ειδικούς και μη.
Άλλωστε, η πολύμορφη δράση ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ τα μέσα και τους τρόπους, που έχει αναδείξει η δράση των ανθρώπων στην μακρόχρονη προσπάθεια για την απελευθέρωση από την καταπίεση και την εκμετάλλευση.
(Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών)