Μεταφράσεις κειμένων από Χιλή για καταστολή που ακολούθησε το θάνατο του Mauricio Morales

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΣΤΗ ΧΙΛΗ εκκενωσαν 2 καταληψεις και προσπαθεισαν να εκκενωσουν μια τριτη με αποτελεσμα αρκετους συλληφθεντες.

Κειμενο της καταληψης Sacco y Vanzetti

σχετικα με τα γεγονοτα στις 22 μαιου μετα το θανατο του Mauricio Morales οταν δεκαδες συντροφων μετα απο συγρουση με την αστυνομια καταφεραν να αποφυγουν την ερευνα της καταληψης.

Η αγελη χαιρεταει το κορμι του αιλουροειδους που εφυγε αλλα βγαζει τα νυχια για να προστατεψει τη μνημη του.

Η παρασκευη 22 μαιου θα μεινει χαραγμενη στη μνημη.Η μερα σταματησε οταν εμφανιστηκε στις ειδησεις η φωτογραφια του αδερφου μας Μαουρι.ο θανατος του προηλθε λογω της απροσδοκητης εκρηξης του εκρηκτικου μηχανισμου που μετεφερε.θα επιτιθονταν σε μια αστυνομικη σχολη δεσμοφυλακων που η δουλεια τους ειναι να βασανιζουν.

Ηταν γυρω στις 3 το μεσημερι οταν στο σπιτι μας εφτασαν αυτοκινητα των ΜΜΕ με ορεξη να τραβηξουν μια εικονα, ευχομενοι να δουν ενα δακρυ πονου η την δημοσια καταδικη.

Την ιδια στιγμη 2 αλλα σπιτια της γειτονιας δέχονται εισβολή, το σπιτι “ Cueto con Andes”και η καταληψη “La idea”. Σ αυτην την τελευταια η επιχειρηση ηταν θεαματικη. Ομαδα εφοδου, ελευθεροι σκοπευτες, ελικοπτερα,ολα τα καινουργια παιχνιδια για το σοου στο κατακεντρο του Σαντιαγο ...Το σπιτι καταστραφηκε και οι συντροφοι συλληφθεντες μεταφερθηκαν σε μια μοναδα της ασφαλειας. Τους κινηματογραφουν, τους γδυνουν, τους απειλουν οτι αν δε συνεργαστουν με την ερευνα θα τους υποχρεωσουν να δουν τις φωτογραφιες με το σωμα του αδερφου μας στην κατασταση που ηταν. Το καταλαβαινουμε αυτο μονο σαν μια ακομα νοσηρη τεχνικη της εξουσιας. Δεν μας εκπλησσει η μας λυπεί. Μονο επιβεβαιωνει την πιο βαθεια μας περιφρονηση εναντιον τους. Η αστυνομια στην προσπαθεια της να επιφερει αποτελεσματα τοποθετησε στο σπιτι ενα κουτι μπαρουτι. Το τσιρκο συνεχιζεται. Δε θελουμε να χρησιμοποιησουμε το μονταζ σαν πολιτικη αμυνα αλλα το αναμφισβητητο, το πραγματικο περα απο καθε συζητηση ειναι οτι τεχνικα το μπαρουτι τοποθετηθηκε απ' την αστυνομια. Ειναι τοση η νευρικοτητα απο πλευρας των φρουρων της εξουσιας που παρα το γεγονος οτι νομικα το γεγονος επιφερει αυτοματη συλληψη οι συντροφοι ελευθερωθηκαν μετα απο μερικες ωρες. Τρεις απο αυτους, αργεντινοι, υποχρεωθηκαν με καθημερινη παρουσια στο τμημα και η παραμονη τους στη χωρα εξαρταται αποκλειστικα απο τη διαθεση των εισαγγελικων αρχων.

Παραλληλα με αυτο, εν μεσω της αυτης της πιεσης, η αστυνομια εκλεισε το δρομο μας με κορδελα ασφαλειας και κυκλωσαν την περιοχη. Η ερευνα στο σπιτι μας ηταν η επομενη κινηση. Με το προσωπο καλυμμενο ημασταν σε ετοιμοτητα....

Αποφασισμενοι να σταθουμε απεναντι στην καταστολη. Αντισταθηκαμε ξεροντας οτι ισως αυτο που θα μπορουσαμε να κανουμε ηταν απλα μια μικρη χειρονομια. Ο λογος μας πηρε νοημα χωρις αμφιβολια. Οι χωροι αμυνονται ,δεν τους χαριζουμε δεν εγταλειπονται. Αναλαμβανοντας ολες τις συνεπειες που η πραξη μας θα μπορουσε να προκαλεσει.

Εδω να σταματησουμε μια στιγμη.

Ειναι σημαντικο να σκεφτουμε σχετικα με το να αντιμετωπισουμε την καταστολη ή οχι και πως θα το κανουμε. Η ζωη τρεχει ιλιγγιωδως, με μια βιασυνη στο να παρουμε θεση. Ειναι ευκολο μερικες φορες να υποκυπτεις σ' αυτο το ρυθμο και να μη δινεις την απαραιτητη σημασια στα εμποδια με τα οποια βρισκομαστε καθημερινα αντιμετωποι. Η πεποιθηση με την οποια ηρθαμε αντιμετωποι εκεινη τη μερα,το ειχαμε ξεκαθαρο δεν εμποδισε ουτε για μια στιγμη την επιστροφη των δυναμεων καταστολης, αλλα ποιο ειναι το πραγματικο ρισκο;

Τιποτα περισσοτερο απο την ηθικη μας, τιποτα περισσοτερο απο τη βαρυτητα της θεσης μας .

Το πως εμεις θα αντιμετωπισουμε αυτη τη στιγμη επισης θα καθοριζοταν απο την απαντηση των συντροφων που ηταν απεξω.

Η πιο συνετη επιλογη, συμφωνα με την απαιτουμενη λογικη, που δεν εχει ουτε αρχες, ουτε ηθικη περα απο την ανεση και τον τρομο, ηταν να εγκαταλειψουμε το σπιτι,να προστατεψουμε την ακεραιοτητα μας, την “ελευθερια” μας, τις ζωες μας , αλλα δεν το καναμε.

Εαν ο Μαουρι θα ειχε παρει εκεινο το δρομο, εαν ειχε σαγητευτει απο την ανετη ζωη του κεφαλαιου,σημερα θα ηταν ζωντανος, θα ευχαριστιοταν με τις εφημερες χαρες που προσφερονται.

Αλλα ειναι νεκρος. Πεθανε οντας σε πολεμο με το υπαρκτο, διαλεξε το δυσκολο μονοπατι, παλευε σε καθε στιγμη της ζωης του.Πρεπει να καταλαβουμε οτι καμια πραξη απο μονη της δεν προκαλει την πτωση του κεφαλαιου, ουτε το να ταμπουρωθεις κατω απο μια στεγη,ουτε το να κλεισεις μια βιβλιοθηκη, ουτε το να κουβαλας εκρηκτικα στην τσαντα.

Αυτο δεν τιθεται απο συζητηση. Ειναι το νοημα που υποκινει τις πραξεις, αυτο που γενναει μια ρηξη με μια κοινωνια συντηρουμενη απο την εκμεταλευση και την εξουσια.Δεν ζουμε ελπιζωντας σενα ιδανικο μελλον στο οποιο μπορουμε να πραγματοποιουμε τα ονειρα και τους ποθους μας.Ζουμε εδω και τωρα σε καθε μικρη η θεαματικη πραξη εξεγερσης, επανακτουμε τις ζωες μας. Και ειναι ειρωνεια οτι τις επανακτουμε ακομα και οταν δινουμε την ζωη μας γι' αυτο.

Ενω ολη αυτη η αναληση συμπυκνωνοταν στα μυαλα μας,απεξω μας υποστηριζαν αλληλεγγυοι συντροφοι.μας εστελναν δυναμη και συγκρουονταν με την αστυνομια και τα ΜΜΕ καταγραφοντας τους πρωτους συλληφθεντες.Σε στηριξη των φερεφωνων της εξουσιας παρεμβαινουν αστυνομικοι ριχνοντας δακρυγονα και τοξικο νερο. οι συντροφοι αντιστεκονται, παρολαυτα καταφεραν να διαλυσουν τους αλληλεγγυους, μενοντας μονο η αστυνομια στην περιοχη. οταν νυχτωσε οι φρουροι του κεφαλαιου και τα φερεφωνα τους απομακρυνονται...

Οι συντροφοι πλησιαζουν το σπιτι,καταλαμβανοντας τον δρομο. Για πρωτη φορα μεσα στην μερα μπορουμε να ειμαστε ολη μαζι, να συζηταμε ,να νιωθουμε τα χερια των συνενοχων μας. Συγκινημενοι βλεπουμε απο την σκεπη τον μεγαλο αριθμο αδελφων που μας συντροφευουν, νιωθουμε την παρουσια τους με πολυ εκτιμηση. Ειναι εδω που καποιοι μολις συνηδητοποιησαν την απουσια του αδελφου μας Μαουρι, μερικοι κλαινε, αγκαλιαζονται και μας φωναζουν κατι που ολοι μπορουμε χωρις αμφιβολια να αιστανθουμε “ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ” και οχι,δεν νιωθαμε μονοι. Η νυχτα προχωραει,το κρυο διαπερναει τα κοκκαλα, μοιραζομαστε το φαγητο, αναβουν οι πρωτες φωτιες και ακουγεται η μουσικη που περισσοτερο αρεσε στον Μαουρι.

Μας φερνουν τροφιμα.Σ' αυτο το σημειο οι τοιχοι της γειτονιας ειναι γραμμενοι με συνθηματα στηριξης στον αδελφο μας.

Ξαφνικα μας ειδοποιουν για την αφιξη αστυνομικων δυναμεων. Τα αδελφια μας απεξω,αποφασιζουν να μην περιμενουν, αρχιζουν τα οδοφραγματα.Υποσχονται να μην μας εγκαταλειψουν και τηρουν ως το τελος την υποσχεση τους.Φωναζουμε για τον Μαουρι ολοι μαζι,κανουμε τον βαθυ πονο που μας καταστρεφει φλογες εναντια στην εξουσια. Η φωτια εξαπλωνεται στην γειτονια. Τα ματια μας δεν φτανουν για να καταλαβουν την διασταση αυτου που συμβαινει εκει εξω, μονο ακουμε τις φωνες, τον θορυβο της συγκρουσης και μυριζουμε τον καπνο. Η αστυνομια ριχνει δακρυγονα και νερο παρολαυτα δεν αποφασιζουν να επιτεθουν αμεσα στο σπιτι,ουτε σε εμας που ξεσκιζαμε τις φωνες μας ουρλιαζοντας με το δερμα παγωμενο και τα ματια πρησμενα. Συνειδητοποιουμε το ποσες ωρες ειμαστε σε ενταση,το σωμα ζυγιζει σαν μια τεραστια τσαντα.

Με το περασμα των ημερων μπορουμε να αναλυσουμε οτι οι αστυνομικοι αποφασισαν να μην μπουν στο σπιτι μας, να μην το σπασουν και το καταστρεψουν οπως τα αλλα σπιτια,μονο σαν ενα παιχνιδι στρατηγικης...μας κρατανε ισως για κατι μεγαλυτερο.Αλλα η αποφαση να μην επιτεθουν ανοιχτα σε μας δεν επεκταθηκε και στους συντροφους μας που εδειχναν την αλληλεγγυη τους απ'εξω. Πανω τους επιτεθηκαν με ολα τα μεσα. Τα κτηνη ηθελαν αιμα και χρησιμοποιησαν γι' αυτο ολα τα μεσα, παρολαυτα τα αδελφια μας δεν οπισθοχωρησαν παρα την αριθμητικη διαφορα. Εγιναν αισθητοι σε ολη την γειτονια,σηκωνοντας οδοφραγματα και δειχνοντας την οργη τους. Ο αστυνομικος κλοιος ξεπεραστηκε με την στρατηγικη της διαιρεσης, εξαπλωνοντας ετσι την εξεγερση. Επιτιθονται σε θεσμους του κεφαλαιου, ενω η γειτονια δεχοταν την μισητη παρουσια διαφορετικων σωματων αστυνομιας. Για το κυνηγι των συντροφων μας δεν τσιγκουνευτηκαν δυναμεις, χτυπηματα και πυροβολισμους, τιποτα δεν ελειπε...

Μετρωντας πανω απο μια δεκαδα συλληφθεντες, τα προσωπα τους εδειχναν την σκληροτητα της επιχειρησης .Σε ολους αυτους, μια αδελφικη αγκαλια, εναν ειλικρινη χαιρετισμο για την αφωσιωση, για την στηριξη και την δυναμη που μας εστειλαν.

Θα μας ειναι αδυνατο να ξεχασουμε ολα τα ματια που αναψαν στην κραυγη της φλογας και των οδοφραγματων, ουτε να σβησει στην μνημη μας ο θορυβος απο τα ουρλιαχτα στηριξης. Ο Μαουρι ηταν μαζι μας, τρεχωντας η γελωντας αναμεσα σε ολους αυτην την νυχτα,σε στιγμες κατω στο δρομο, σηκωνοντας οδοφραγματα η απο την στεγη με την καρδια στις φλογες, σε αυτη την ατελειωτη νυχτα που ακομα παραμενει ζωντανη στην μνημη.

Τα ξημερωματα αστυνομικοι προσπαθουν να μπουνε απο τα σπιτια και τα κτηρια γειτονων. Μην μπορωντας να το κανουν, η αστυνομια φωτογραφιζει τα σπιτια μας απο διαφορετικες γωνιες.

Οι πρωτες ακτινες του ηλιου μας επετρεψαν να δουμε την κατασταση που επικρατουσε γυρω απο το σπιτι. Ζησαμε ενα πρωινο που δεν πιστευαμε οτι θα εφτανε...Ανοιγοντας το σπιτι μοιραστηκαμε την στιγμη με τα αδελφια που ακομη μας συντροφευαν. Εξω εκαιγαν ακομα οι φλογες.

Ο αποχαιρετισμος του κορμιου του συντροφου Μαουρι...μονο του κορμιου του.Ο αποχαιρετισμος του αναρχικου συντροφου ηταν πολυαριθμος , συγκινητικος και μαχητικος. Εκατονταδες κουκουλοφοροι, ντυμενοι στα μαυρα γεμισαν τους δρομους. Η αστυνομια χωρις ανακωχη, απο αποσταση, μας φρουρει, απο μακρινους λοφους, μας φιλμαρουν και μας στοχευουν με οπλα πολεμου.

Φυγαμε με πορεια απο το σπιτι του Μαουρι μεχρι το νεκροταφειο. Η μητερα και ο αδελφος του Μαουρι σταθηκαν χωρις αμφιβολια στο υψος των περιστασεων, περπατησαν με ολους εμας.

Κανεις δεν υπολογιζει την κουραση και τον πονο σε τετοιες στιγμες. Παρα την εκτενη προσπαθεια του μηχανισμου σε σκοπο να τρομοκρατησουν, εμεις και οι συντροφοι αντιμετωπισαμε αποφασισμενοι αυτην την στιγμη.Θελουμε να αποχαιρετησουμε με τιμη το σωμα ενος μαχητη αλλα κατανοωντας οτι αυτο που φευγει ειναι μονο το σωμα του, μονο νεκρο κρεας, η ενεργεια του, η δημιουργικη και καταστροφικη του δυναμη σημερα αναμιγνυεται με μας με χιλιες περισσοτερες μορφες.

Κατα την διαρκεια του αποχαιρετισμου υπηρξε κοσμος που πηρε τον λογο, καποιοι διαβασαν ποιηματα και αλλοι τον αποχαιρετησαν με ειλικρινεια αλλα υπηρξαν και αλλοι που προσπαθησαν να επιδειχθουν και να εκμεταλευτουν μια δυσκολη στιγμη. Υψωσαν την φωνη τους μονο για να σπασουν την σιωπη με ασυναρτησιες και υποτιθεμες σκεψεις του Μαουρι που ειναι μονο οι ιδεες τους αλοιωμενες και που δεν εχουν καμια σχεση με οσα σκεφτοταν και εκανε ο συντροφος και με τον λογο για τον οποιο τελικα πεθανε. Αυτο ισχυει επισης στα διαφορα κειμενα και χαιρετισμους που γραφτηκαν στο ιντερνετ τα οποια εχουν περισσοτερο να κανουν με πολιτικο προσυλητισμο παρα με την ιδεολογια που ο συντροφος μας ειχε...

Εδω πρεπει να ειμαστε ξεκαθαροι. Δεν υπαρχει αμφιβολια ο Μαουρι ηταν ενας αντικοινωνικος, ειτε συμφωνει καποιος, ειτε οχι, κριτικαροντας ή στηριζοντας το αλλα παντοτε με γνωμονα τις ιδεες του και οχι αυτο που πιστευουμε η λεγεται οτι σκεφτοταν.Μονο ετσι υπαρχει σεβασμος σε ενα συντροφο και περνει πληρες νοημα ο θανατος του. Ο συντροφος αντιλαμβανονται αυτην την κοινωνια και οποιαδηποτε αποσκοπουσε να φτιαξει,σαν την αρνηση της ελευθερης συνδεσης, σαν την ακυρωση της ατομικιστικης αυτονομιας. Αποσκοπουσε στην καταστροφη του πολιτισμου και στην επιστροφη στην αγρια ζωη. Αυτοπροσδιοριζοταν ως vegan και την ζωη του καθοριζαν αρχες για την απελεθερωση των ζωων, παντα με ενα χαρακτηρα επαναστατικο και οχι συμπονετικο. Μισουσε μεχρι θανατου τις ρεφορμιστικες και γραφειοκρατικες θεσεις, τους πυροσβεστες της εξεγερσης και οσους πιστευαν σε μια μαχη σταδιακη εναντια στο κεφαλαιου. Δεν θεωρουσε το κεντρο του αγωνα μια πλαστη συγγενεια με αλλους εκμεταλευομενους. Ηταν τα νοηματα ,οι πραξεις και οι συνενοχες που γενουσαν την αδελφοσυνη και την συγγενεια.

Ο πονος δεν σβηνει την οργη. Πυρπολει ολα τα σπερματα εξουσιας. Αυτος ειναι ο συντροφος μας,ο αδελφος μας και δεν ανεχομαστε περισσοτερη λασπη ως προς τις ιδεες, τις πραξεις και την ζωη του. Μαζι του μοιραστηκαμε μισος,οργη, συναντησεις και ρηξεις. Ειναι ο αδελφος μας,οχι ενα συνθημα,οχι ενα κρυο προσωπο στο αστυνομικο δελτιο, ειναι ακομα στη ζωη, δεν δεχομαστε τον θανατο του. Εξεγειρομαστε σε αυτο παρολο που μας κοστιζει σε συναισθηματικη σταθεροτητα.

Ο Μαουρι ειναι εδω, μας δινει δυναμη σ' αυτη την σκληρη μαχη, που τοσες φορες νομιζουμε μακρινη. Οι μερες περνουν και η μονιμη ενταση δεν μας αφηνει μια στιγμη ηρεμιας για να κλαψουμε οπως του αξιζει. Εχουμε το μονιμο βαρος του να ειμαστε συλληφθεντες,δεχομενοι βασανιστηρια, συντετριμενοι απο αποφασεις που μονο ψαχνουν να μας αποτελειωσουν στην φυλακη 'η στην μοναξια της λιποταξιας του πολεμου.Ο πονος μας σπαει την καρδια αλλα αυτο δεν μπορει να μας ακινητοποιησει, αυτο ψαχνουν, με αυτο θα μας εχουν νικησει.Ο θανατος χτυπαει και αγκαλιαζει την πραγματικοτητα μας, διαλυει καποιες στιγμες τα σχεδια μας και αποσταθεροποιει τα βηματα μας αλλα την ιδια στιγμη με μια σχιζοφρενικη διασταση μας δινει δυναμη, μας αναγκαζει να υψωσουμε το κεφαλι για να μην προδωσουμε τον αδελφο μας, για να μην προδωσουμε εμας τους ιδιους.Αφοσιωση σε μας και σε αυτον παρολο που μας κοστιζει την πνευματικη αρμονια. Η τρελα μας χαιρετα απο τον γκρεμο, η φυλακη μας περιμενει ανυπομονα.

Ο θανατος πηρε ενα αιλουροειδες απο την αγελη μας, και η ανεση εδω και καιρο παει μαζι με πολλους που θεωρουμε δικους μας.

Ολα αυτα τα μονοπατια βαζουν φωτια στην περιφρονηση μας και φωτιζουν το εξεγερτικο μοποπατι που διαλεγουμε. Ναι, διαβαστε το καλα, ετσι αυτοπροσδιοριζομαστε.

Ο Μαουρι μας μιλησε πριν μερες σχετικα με το ξηπνημα του μαχητη που ζουσε μεσα του, αυτο πιστευουμε πρεπει να κανουμε ολοι μας ,καθενας με τις πεποιθησεις του και τις πραξεις του.

Αλλα να το κανουμε,να μην αφεθουμε να πτοηθουμε ουτε απο τον θρηνο, ουτε απο την οργη, ουτε απ' τους εχθρους με τα χιλια πιθανα χρωματα.

Ειμαστε αλληλεγγυοι με τους συλληφθεντες που ηδη καταγραφονται και μ' αυτους που συντομα θα διογκωσουν τις λιστες των φυλακισμενων ,τους ομηρους του κρατους και του κεφαλαιου. Στελνουμε εναν συνενοχο και αδελφικο χαιρετισμο στον συλληφθεντα αδελφο μας που εδω και χρονια ορκιστηκε να ειναι μαζι μας αντιπετωπιζοντας μια στιγμη οπως αυτη. Υπηρξες,δεν σε ξεχναμε.

Χαιρετισμούς στον συληφθέντα αδερφό μας Axel Osorio [φυλακισμένος χιλιανός σύντροφος] και εσυ εισαι εδω. Φαινεται οτι συντομα καποιοι θα μπορουμε να σε αγκαλιασουμε.

Συντροφοι,να εχουμε το νου μας και να ειμαστε σε ετοιμοτητα.Ο κοινωνικος πολεμος ειναι ανοιχτος και ζητα το καλυτερο μας ενεχυρο.

“Και οι πραξεις μου οταν κοιμαμαι κατευθυνονται οταν ξυπνησω αυριο να σπασουν την καθημερινοτητα και με την ατομικη πραξη, με το στηθος σαν πετρα, φουσκωμενο απο θεληση για την καταστροφη αυτης και οποιασδηποτε κοινωνιας... Ζητω η αναρχια” Μαουρισιο Μοραλες

***

O Freddy Fuentevilla και o Marcelo Villaroel ειναι χιλιανοι κοινωνικοι αγωνιστες αιχμαλωτοι του αργεντινικου κρατους απο τις 15 μαιου του 2005 και κρατουμενοι αυτη την στιγμη στο U11 στην πολη Neuquen.

Ειναι καταζητουμενοι στη χιλη απ' τον Νοεμβριο του 2007 ,οταν λογω του θανατου ενος αστυνομικου σε ληστεια στην τραπεζα Security ενα τηλεοπτικο και αστυνομικο μονταζ τους ενοχοποιησε εκμεταλευομενο το γεγονος της μεγαλης τους διαδρομης στον κοινωνικο αγωνα.

Βλεποντας απειλουμενη την ακεραιοτητα τους ,o Freddy και ο Marcelo εξαναγκαστηκαν να κρυβονται για πολλους μηνες και τελικα υποχρεωθηκαν να καταφυγουν στην Αργεντινη σε αναζητηση πολιτικου ασυλου απο την “κυβερνηση των ανθρωπινων δικαιωματων”.

Μπηκαν στην χωρα με τα ποδια απο την περιοχη San martin των Ανδεων στις 14 Μαρτιου του 2008 και μια μερα μετα συλλαμβανονται απο την τοπικη αστυνομια εχοντας στην κατοχη τους οπλα. Mεταφερονται στη Zapala και αργοτερα στο Neuquen (και οι δυο πολεις στην Παταγονια) δικαζονται και καταδικαζονται σε 3 χρονια και 6 μηνες φυλακη χωρις αναστολη.

Για να ειναι σεβαστοι “φυλακισμενοι τρομοκρατες” τους πρωτους 6 μηνες τους περνουν κατω απο συνθηκες ακραιας απομονωσης και υψιστης ασφαλειας, περνοντας πανω απο 20 ωρες την μερα στα “κουτια”, χωρις επικοινωνια με τους αλλους κρατουμενους ουτε την δυνατοτητα να δουν το φως του ηλιου.

Απο νομικης πλευρας το παραπτωμα τους ειναι συνηθισμενο στην Αργεντινη και η ποινη ηταν δυσαναλογη της πραξης για την οποια κατηγορουνται. Χωρις αμφιβολια κατα την διαρκεια ολης της δικης ο Freddy και ο Marcelo παρεμειναν κρατουμενοι για ενα παραπτωμα που δεν επιφερει φυλακιση, δηλαδη θα μπορουσαν κατοπιν αιτησεως στο δικαστηριο να ειναι ελευθεροι.

Ειναι ξεκαθαρο οτι τυγχανουν ειδικης μεταχειρισης απο πλευρας του αργεντινικου κρατους λογω της ενεργης συμμετοχης τους στην αντικαπιταλιστικη παλη, που ξεκινησε εναντια στην δικτατορια του Πινοτσετ και συνεχιστηκε εναντια στις διαδοχικες κυβερνησεις της φασιστικης σοσιαλδημοκρατιας .

Επειτα απο μια απεργια πεινας 46 ημερων, που ξεκινησε στις 17 Νοεμβριου, καταφεραν να μεταφερθουν σε μια κοινη πτερυγα και να εξασφαλισουν τις εξοδους στην αυλη καθως και τις επισκεψεις σε ολους τους κρατουμενους.

Ενω συνεβησαν τοσα, η αιτηση πολιτικου ασυλου απορριφθηκε σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα απο το υπουργειο εσωτερικων και αμεσως υπογραφηκε η απελαση τους απο την χωρα απο το ιδιο υπουργειο. Και οι δυο διαδικασιες εκτελεστηκαν απο τον Florencio Randazzo κατω απο την συνεχη πιεση του Χιλιανου Πρεσβη Luis Mayra , πραγμα που σημαινει οτι ολοκληρωνοντας την ποινη

τους θα μεταφερθουν στην χιλη για να δικαστουν απο την στρατιωτικη εισαγγελια.

Στις αρχες αυτου του μηνα εφθασε η ειδηση της ζητησης εκδοσης τους απ' την μερια της Χιλης.

Εκει τους περιμενει μια δικη πριν το στρατιωτικο δικαστηριο, ωφειλομενη στην διπλη δικαστικη αρμοδιοτητα που υπαρχει σ' αυτο το “κρατος δικαιου”, τους περιμενουν τα βασανιστηρια στα αστυνομικα στρατοπεδα, ισοβια φυλακιση σε μια φυλακη υψιστης ασφαλειας ή ο θανατος, οπως δηλωσε δημοσια ενας υψηλα ισταμενος στην στρατιωτικη διοικηση σε μια συνεντευξη στα χιλιανα μεσα ενημερωσης.

Αυτα τα γεγονοτα επιβεβαιωνουν την εφαρμογη του αντιτρομοκρατικου νομου που προσφατα ξεκινησε στην λατινικη αμερικη συμφωνα με τον οποιο ολοι οι διαφωνουντες της Κρατικης πολιτικης ειναι καταδικασμενοι και εγκλειστοι.

Οχι στην απελαση ,οχι στην εκδοση τους!

Πολιτικο ασυλο τωρα!

Γι' αυτο σημερα περισσοτερο απο ποτε η ενεργη αλληλεγγυη μετατρεπεται σε απαραιτητο εργαλειο για να γυρισουν στους δρομους ο Φρεντυ, ο Μαρσελο και ολοι οι κρατουμενοι, ελευθεροι και ζωντανοι.

Οσο θα υπαρχει μιζερια, θα υπαρχει εξεγερση

Μονο ο αγωνας μας κανει ελευθερους

ολοι οι φυλακισμενοι στο δρομο!