Η Αίγυπτος και πάλι στους δρόμους | 2η Επανάσταση; (Live stream)

Στρατιωτικός νόμος κυρήχθηκε σε 3 πόλεις της Αιγύπτου!!

Μικρός κολυμπάει μέσα στον Νείλο για να ρίξει πέτρες στην αστυνομία

τζιαι η άλλη πλευρά των εξεγέρσεων. η λλιόττερο ριζοσπαστική τζιαι παραπάνω εξουσιαστική - τζείνη της κακοποίησης των γυναικών που τολμούν να εξεγείρονται επίσης. τζιαι της συγκάλυψης (τουλάχιστο) που τους άντρες εξεγερμένους (στην πλειοψηφία τους). Όταν οι εξεγέρσεις εν λαμβάνουν υπόψη τους τα διάφορα επίπεδα όπου ασκούνται εξουσίες (τζιαι τούτο εν εν κριτική προς τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο μόνο):

1) Testimony from an OpAntiSH Member - January 25th, 2013
https://www.facebook.com/notes/op-anti-sexual-harassmentassault-%D9%82%D9%88%D8%A9-%D8%B6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%AA%D8%AD%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D9%84%D8%A5%D8%B9%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%86%D8%B3%D9%8A-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9%D9%8A/testimony-from-an-opantish-member-january-25th-2013-code-teeng/202856863191547

2) The Gendered Body Public: Egypt, Sexual Violence and Revolution
http://www.jadaliyya.com/pages/index/9826/the-gendered-body-public_egypt-sexual-violence-and
(By de-gendering Tahrir the square, the protestors, and the revolution itself is depoliticized. This is similarly the case across the uprising and upheavals in the Arab world and beyond. We cannot continue to deny that men and women and boys and girls face different assemblages of violence and vulnerability daily in the streets of Homs or in a Jordanian refugee camp. To de-gender the Syrian uprising is to depoliticize its costs, the people waging it and the tactics used by them and by the state. There is no universal, ungendered, unclassed, and anonymous protestor or body of protestors. And yet, writing about rape in Syria, sexual assault in Egypt is somehow a “social issue” and, shunted off to those boxes called “gender studies,” “women's issues,” or “social/cultural dynamics,” comfortably outside politics. We can no longer afford such comfort.

This comfort is unethical. It imposes analytical limitations on the very possibility of understanding the various ongoing struggles for transformative change we are witnessing today. It reinforces a long-standing reality in which agents of power appropriate, control, and limit struggles for gender equality by folding them in the residual categories of “women’s empowerment,” and “women’s participation.” This folding pretends to offer an easy solution to gender violence and inequality—that they will simply dissipate if more women were to exercise their right to vote or serve in parliament, for example.

In Egypt, it is this bifurcation of the “social” from the “political” that has allowed Mubarakists, officers, and Brothers, along with their regional and international allies, to set the terms of struggles for gender equality. Those terms—gender quotas for parliament and cabinet, family laws, and birth control—are silent on the dire need of meaningful social and political change. It is these false dichotomies between gender and politics, between the economic and the cultural that will continue to impede the very possibility of transformative revolution in Egypt and beyond.

It is not possible to write the political without beginning with plurality, without multivalent injuries, without bodies and the organs that mark them with difference by interconnected regimes of power. It is not possible to write the political without writing about the body; the body itself is both a medium and the primary target of modern politics and state intervention. Gender and sex are a product of this intervention and regulation of the body by the intersection of state, economic, historical and cultural practices. One cannot approach politics or revolution without a focus on the body. One cannot approach the body without thinking through sex and gender.

Analysts and journalists who write on the Syrian refugee crisis or Egyptian protestors who use the singular voice are making a choice. They choose to interpolate a universal that does not exist. This choice a political act. Is this singular voice due to ignorance, and if so, can we read ignorance as a political act? Is it even possible to write three dimensionally? And if it isn't, should we stop trying?)


3) Our Bodies are not Battlefields
http://uprisingofwomeninthearabworld.org/en/?p=2145
(It is interesting to observe that during times of political conflict, a woman’s role is reduced from an active citizen to a “female body” under aggression by the regime in place. Her body becomes a battlefield: a witness on the regime’s brutality and the exploitation of those who want to overthrow it. The rhetoric goes as such: the regime is attacking even the weakest, those should be protected!

However, it is just as interesting to observe that most of those who are shocked by the brutality used against women during protests don’t seem to mind the physical, sexual and psychological violence that women in the Arab world are facing every single day of their lives.)

4) Operation Anti-Sexual Harassment/Assault condemns the attacks on female protesters in Tahrir Square on Friday January 25th, the failure of political groups to secure the square and unprofessional media conduct
https://www.facebook.com/notes/op-anti-sexual-harassmentassault-%D9%82%D9%88%D8%A9-%D8%B6%D8%AF-%D8%A7%D9%84%D8%AA%D8%AD%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D9%84%D8%A5%D8%B9%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%86%D8%B3%D9%8A-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9%D9%8A/press-release-operation-anti-sexual-harassmentassault/202877116522855

διαδήλωση στην αίγυπτο ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση γυναικών. μία γυναίκα που έχει βιώσει σεξουαλική επίθεση στην πλατεία ταχρίρ μιλά ανοιχτά για το θέμα και λέει πως οι σεξουαλικές επιθέσεις εναντίων γυναικών στην πλατεία ταχρίρ είναι σχεδιασμένες πάντα με τον ίδιο τρόπο: μια γυναίκα δέχεται επίθεση στη μέση του πλήθους των διαδηλωτών, ώστε να μην φαίνεται από έξω. κάποιοι άντρες επιτίθενται ενώ άλλοι υποκρίνονται πως προσπαθούν να βοηθήσουν, ενώ στην ουσία αυτό που κάνουν είναι να δημιουργούν ένα κλοιό γύρω από την επίθεση εμποδίζοντας τ@ υπόλοιπ@ από το να αντιληφτούν τι γίνεται και να βοηθήσουν, ενώ πολλοί από αυτούς συμμετέχουν και οι ίδιοι στην επίθεση. οργάνωση κατά των σεξουαλικών επιθέσεων στην αίγυπτο καταγγέλει ότι το ποιοί κρύβονται πίσω από τις οργανωμένες αυτές επιθέσεις παραμένει αβέβαιο. ο σκοπός των επιθέσεων πάντως φαίνεται να είναι οι γυναίκες να κρατηθούν μακρυά από την εξέγερση, αλλά και μακρυά από τους δημόσιους χώρους. όπως και στη δύση, οι επιβιώσασες σεξουαλικών επιθέσεων ή/ και βιασμών αργότερα βιώνουν και κοινωνική κατακραυγή με την κατηγορία ότι φταίνε οι ίδιες για την επίθεση που δέχτηκαν. η γυναίκα στο βίντεο όπως και άλλες γυναίκες που έχουν βιώσει σεξουαλικές επιθέσεις εναντίων τους στην πλατεία ταχρίρ δηλώνουν αποφασισμένες να μην εγκαταλείψουν τους αγώνες κι εξακολουθούν να συμμετέχουν σε αυτούς παρά τις τραυματικές εμπειρίες που έχουν βιώσει μέσα σε αυτούς.

Αίγυπτος: Ο βιασμός το νέο όπλο κατά των διαδηλωτριών

Ο Αιγύπτιος κληρικός Αχμέντ Μοχάμεντ Αμπντάλα σε δημόσια ομιλία του καταφέρθηκε λεκτικά εναντίον των γυναικών που διαδηλώνουν στη πλατεία Ταχρίρ, ενώ ανέφερε πως ο βιασμός τους δικαιολογείται ως αποτέλεσμα της ανάρμοστης συμπεριφοράς τους.

Υποστήριξε ακόμα πως οι γυναίκες που παρευρίσκονται σε τέτοιες διαδηλώσεις είναι, στην πλειονότητά τους, Χριστιανές και οι άλλες είναι χήρες που απλά δεν έχουν κάποιον να τις χαλιναγωγήσει.

Τα στοιχεία μόνο σοκ μπορούν να προκαλέσουν καθώς στις 25 Ιανουαρίου, ημέρα εορτασμού της διετούς επετείου από την αιγυπτιακή επανάσταση, τουλάχιστον 19 γυναίκες έπεσαν θύματα επιθέσεων, μία εκ των οποίων χρειάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, καθώς υπέστη κλειτοριδεκτομή με μαχαίρι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων.

Όπως μεταδίδουν ξένα Μέσα Ενημέρωσης, πολλοί κληρικοί δεν διστάζουν να εκφέρουν ακραίες απόψεις με στόχο τον εκφοβισμό των διαδηλωτών, απειλώντας με τιμωρία που φτάνει ως και στη θανατική καταδίκη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γουατζί Γκονέιμ που καλεί τους πιστούς να «σκοτώσουν τους εγκληματίες και τους κακοποιούς που καίνε τη χώρα», αναφέροντας πως αν δεν δράσει η κυβέρνηση του Μοχάμεντ Μόρσι θα πρέπει να το πράξουν οι πολίτες.

Οι προτροπές των κληρικών για την επιβολή της θανατικής ποινής, του ακρωτηριασμού ή της σταύρωσης είναι εμπνευσμένες από το νόμο της Σαρία.

Ο Μόρσι, την περασμένη Πέμπτη, καταδίκασε τις ακραίες απόψεις των κληρικών και τόνισε πως «η άσκηση θρησκευτικής βίας ή οι απειλές αυτής αποτελούν μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η Αραβική Άνοιξη». Παράλληλα, κάλεσε όλες τους φορείς, θρησκευτικούς και πολιτικούς να απορρίψουν τη ρητορική της βίας που υποδαυλίζει τα αισθήματα βίας μεταξύ των πολιτών.

http://tvxs.gr/news/kosmos/aigyptos-o-biasmos-neo-oplo-kata-ton-diadilotrion