Η Γάζα είναι και δική μας υπόθεση

Γιά άλλη μια φορά το Ισραηλινό κράτος επιτίθεται ανηλεώς στην Γάζα. Η καταδίκη βεβαίως της επίθεσης είναι αυτονόητη.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια στον πληθυσμό της Γάζας είναι μόνο μέρος μιας συνολικά απαράδεκτης κατάστασης που έχει επιβάλει στην περιοχή το κράτος του Ισραήλ.

Τον Ιούνιο του 2007 η ισραηλινή κυβέρνηση αποφάσισε να ενδυναμώσει τον αποκλεισμό της περιοχής αυτής, η οποία ήταν ήδη σοβαρά «ελεγχόμενη».

Η Λωρίδα της Γάζας έχει χαρακτηριστεί από τότε ως η μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή στον κόσμο καθώς είναι μόνιμα αποκλεισμένη από ξηρά, θάλασσα και αέρα από την πανίσχυρη πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Το ενάμιση εκατομμύριο κατοίκων της ζει κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια αποτέλεσμα της επιβολής αυτής της διαστροφής :

34% του πληθυσμού (και το ήμισυ των νέων) είναι στην ανεργία.
80% του πληθυσμού εξαρτάται από την επισιτιστική βοήθεια.
Το ΑΕΠ ανά κάτοικο ήταν το 2011, 17% χαμηλότερο από το 2005 (με σταθερούς όρους).
Το 2011, έβγαινε από τη Γάζα μόνο ένα φορτηγό τη μέρα φορτωμένο με προϊόντα προς εξαγωγή,
35% της καλλιεργήσιμης γης και 85% των αλιεύσιμων υδάτων είναι μερικώς ή πλήρως μη προσβάσιμα στους κατοίκους της Γάζας αμέσως μετά την επιβολή των ισραηλινών περιορισμών.
85% των σχολείων είναι αναγκασμένα να λειτουργούν σε διπλή βάρδια –μία πρωινή και μία απογευματινή- λόγω του υπερπληθυσμού.

Σε ένα από τα κορυφαία ιατρικά περιοδικά του κόσμου, το Lancet , ή Γάζα περιγράφεται ως «κάτι σαν εργαστήριο για την απουσία της αξιοπρέπειας», «Η συνεχής επιτήρηση από τον ουρανό, η συλλογική τιμωρία μέσω του αποκλεισμού και της απομόνωσης, η εισβολή σε σπίτια και επικοινωνίες, καθώς και οι περιορισμοί για εκείνους που προσπαθούν να ταξιδέψουν, καθιστούν δύσκολο να ζήσει κανείς μια αξιοπρεπή ζωή στη Γάζα».

Η Γάζα μας αφορά για δύο πολύ σημαντικούς λόγους :

Το μοντέλο αυτοδιοικούμενου στρατοπέδου συγκέντρωσης που εφαρμόζεται εκεί φαντάζει για πολλούς ιδανικό για εφαρμογή και σε άλλες “ατίθασες” περιοχές. Σε μια περίοδο συστημικής κρίσης και καθώς οι ταραχές και εξεγέρσεις θα πληθαίνουν οι υπό επιτήρηση περιοχές των μνημονίων θα μοιάζουν όλο και περισσότερο με την Γάζα.
Το κυπριακό κράτος διάλεξε ως στρατηγικό εταίρο στην περιοχή το Ισραήλ ενώ παράλληλα η τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται σε μια συνεχή ένταση με το Ισραήλ για το Παλαιστινιακό. Η συμμαχία λοιπόν με το Ισραήλ δεν είναι μια αθώα ενεργειακή συνεργασία όπως θέλει να παρουσιάζεται. Είναι μια συνεργασία βασισμένη στον αποκλεισμό και βεβαίως αυξάνει την ένταση και περιπλέκει την κατάσταση τόσο στο Κυπριακό όσο και στο Παλαιστινιακό.

Η διακυβέρνηση Χριστόφια δεν θα μπορούσε να κάνει χειρότερη επιλογή σε μια εποχή μάλιστα που το Ισραήλ θέλει να παρασύρει Η.Π.Α. και Ε.Ε. σε ένα πόλεμο εναντίον του Ιράν αλλά και σε μια εποχή που το Ισραήλ είναι πιο απομονωμένο από ποτέ. Αν λέγαμε ότι αναμένουμε διορθωτικές κινήσεις από την κυβέρνηση θα ήταν ψέμα. Περιμένουμε ωστόσο σήμερα που το κράτος επιτήρησης και καταστολής επεκτείνεται δυτικά, σήμερα που ένας τρίτος κόσμος γεννιέται στην καρδιά του πρώτου, να κατανοηθεί επιτέλους ότι οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια σε όποιο μέρος του κόσμου και αν διεξάγονται αφορούν και επηρεάζουν όλους μας.

Επίσης θεωρούμε αναγκαίο να σημειώσουμε ότι το θρησκευτικό και εθνικιστικό μίσος και ο φαύλος κύκλος αντιπαραθέσεων που προκαλεί δεν είναι σύμμαχος αλλά εχθρός της ενιαίας τάξης των καταπιεσμένων.

Συσπείρωση Ατάκτων✮



Νοέμβριος 2012

http://wp.me/p2Ods6-5a

[img][/img][b]