Halloween Street parade, Λευκωσία 29/10: Εορταστικές ενοχλήσεις

Από: Ανείπωτος

http://rojanegra.blogspot.com/2011/11/halloween-street-parade-2910.html

Η συμπαράταξη διαφορετικών μεταξύ τους ατόμων και συλλογικοτήτων στο street parade 29/10 σε συνδυασμό με την “εν κινήσει” μεταφορά τους από χώρο σε χώρο, καθιστά το εορταστικό συμβάν άξιο αναφοράς αλλά και περαιτέρω ανάγνωσης σε σχέση με πιθανά εγχειρήματα που έπονται και που αφορούν την από τον κόσμο επανα-οικειοποίηση των χώρων της πόλης.




Η συμπαράταξη διαφορετικών μεταξύ τους ατόμων και συλλογικοτήτων στο street parade 29/10 σε συνδυασμό με την “εν κινήσει” μεταφορά τους από χώρο σε χώρο, καθιστά το εορταστικό συμβάν άξιο αναφοράς αλλά και περαιτέρω ανάγνωσης σε σχέση με πιθανά εγχειρήματα που έπονται και που αφορούν την από τον κόσμο επανα-οικειοποίηση των χώρων της πόλης. Το συμβάν αδυνατεί να ταυτοποιηθεί ως αμιγώς πολιτικό, με την έννοια δηλαδή του ότι κάποια συγκεκριμένη συλλογικότητα παρατάσσεται στον δρόμο και ακολουθεί πορεία προδιαγεγραμμένη και ελεγχόμενη έχοντας απτό αίτημα και σκοπό. Το συμβάν ωστόσο ήταν ταυτοχρόνως εν τη γενέσει του και πολιτικό. Κατάφερε να περάσει τα μηνύματα που ήθελε χωρίς καν να χρειάζεται αυτά να τεθούν επί τάπητος είτε προς αποδοχή είτε προς απόρριψη. Η επιλογή του χώρου της νεκράς ζώνης για παράδειγμα ως πρώτου σημείου στρατοπέδευσης κατέδειξε τους προσανατολισμούς και τις διαθέσεις των παρευρισκομένων: να δώσουν ζωή, ανάσα και χρώμα στον περιβάλλοντα χώρο της νεκράς ζώνης, αναγνωρισμένο από τις υπάρχουσες αντιμαχόμενες εξουσίες ως νεκρό. Ως εκ τούτου προσέβαλαν τον ίδιο τον νόμο και τους χωροφύλακές του με το να αψηφήσουν την παρουσία τους στο χώρο, δίνοντας σινιάλο στον κόσμο της άλλης πλευράς να έρθει κοντά και να νιώσει στιγμές χαράς και ευθυμίας.

Οι μεθυστικές διαθέσεις του κόσμου φάνηκαν από την στιγμή της πρώτης συνάντησης στην πλατεία Φανερωμένης. Τα μασκαρεμένα ξωτικά που κατέκλυζαν την ημι- φώτιστη πλατεία προσέδιναν μια ατμόσφαιρα μυστηριακή στο όλο συμβάν. Το τελετουργικό εξελισσόταν δίπλα από την εκκλησία και έξω από την περιφραγμένη επικράτεια της δημιουργώντας μια α-σχεσία η μάλλον σχέση απόκλισης μεταξύ του μέσα χώρου (εκκλησίας) και του έξω (πλατείας). Η πλατεία να σφύζει από ζωή, ενέργεια και διάθεση ενώ ο εσώκλειστος χώρος της εκκλησίας να παραμένει βουβός και άψυχος. Ακόμη ένας χώρος, δηλαδή, που πληροί τις προδιαγραφές ενός νεκρού τόπου, που η ύπαρξη του έρχεται να επικυρώσει τον διαχωρισμό μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου, και κατ’επέκταση την αμοιβαία σύγκρουση μεταξύ ιερού κατεστημένου και μη-θεοσεβούμενου πανηγυρίζοντος πλήθους.

Η 31η Οκτωβρίου μέρα που το Street Parade έλαβε θέση, είναι η μέρα που γιορτάζεται το Halloween, το οποίο, σύμφωνα με το έθιμο, σηματοδοτεί την επίσκεψη των νεκρών υπό μορφή πνευμάτων στον Πάνω κόσμο, γεγονός που ανέκαθεν προκαταλάμβανε αρνητικά τους εν ζωή θεοσεβούμενους και προκαλούσε ανησυχία. Η μεταμφίεση, λοιπόν, των μετεχόντων στο Street Parade σε κολασμένα πνεύματα που όλα μαζί συγκεντρώνονται δίπλα από τον προαύλιο (περιφραγμένο) χώρο της εκκλησίας, λέει από μόνο του κάτι: εικονογραφεί ένα πλήθος που προσβάλλει τα καθέκαστα μέσω της μεταμφίεσης του. Καταδεικνύει επίσης το χωροθετημένο πεδίο δράσης του ‘χριστιανικού ιερού’ που παραμένει νεκρό δια της απουσίας οιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας και κίνησης. Οι παρευρισκόμενοι λοιπόν, μπορεί να μην κινήθηκαν με εχθρικές διαθέσεις απέναντι στην εκκλησία, όμως τη χλεύασαν και την προσέβαλαν. Έθιξαν τα ιερά και τα όσια μιας κοινωνίας που ανέχεται εδώ και χρόνια τους παπάδες σαν πρωταγωνιστές και ρυθμιστές των εγχώριων πολιτικοκοινωνικών πραγμάτων.
Το καρότσι που φιλοξενούσε τους εναλλασσόμενους DJ’s λειτούργησε ως μέσο συντονισμού και χάραξης δρομολογίων από το πλήθος. Δρομολόγια που ναι μεν ήταν προκαθορισμένα από τους οργανωτές, εύκολα μπορούσαν δε, να αλλάξουν την πορεία και να επαναπροσδιοριστούν. Η οργάνωση του συμβάντος αναλήφθηκε από κάποια άτομα, δεν καθοδηγήθηκε ωστόσο από κανένα ‘κέντρο’. Το καρότσι μπορούσε να διαβεί μονοπάτια ακαθόριστα να χαράξει τις δικές του λωρίδες διαφυγής, να φράξει την κανονική ροή της κυκλοφορίας. Ο κόσμος δημιουργούσε τη δική του κατάσταση σε χώρους που έμαθε ως τώρα να είναι ανοίκειος ή στην καλύτερη των περιπτώσεων απλά περαστικός. Τώρα κουβεντιάζει, χορεύει, και μεθά στον δρόμο και στις πλατείες, στα πάρκα, και στις ‘νεκρές ζώνες’. Χαρτογραφεί εκ νέου τους χώρους της πόλης περπατώντας μέσα σε μέρη ανοίκεια. Η διέλευση του πανηγυρίζοντος πλήθους μέσα από τις αστραφτερές βιτρίνες και τα café της Μακαρίου είχε ένα τόνο παρενοχλητικό. Ενοχλούσε τους καθώς πρέπει θαμώνες της περιοχής πληροφορώντας τους ότι εδώ συμβαίνει κάτι που σίγουρα αποκλίνει από ότι άλλο έχουν μέχρι τώρα δει. Ταυτόχρονα τους καλούσε να ακολουθήσουν και να δουν τι συμβαίνει, να λύσουν την περιέργεια τους και ενδεχομένως να γίνουν ένα με το ξέφρενο πλήθος.

Το πρωί της 29/10 ο Πολίτης με άρθρο του πληροφορούσε σχετικά με την πρωτοβουλία “Occupy the buffer zone” που παίρνει θέση τα τελευταία Σάββατα στον νεκρό χώρο της οδού Λήδρας. Καταληκτικά ενημερώνει ότι το Street Parade που λαμβάνει θέση την ίδια μέρα θα έχει σαν σημείο κατάληξης το νεκρό χώρο της οδού Λήδρας. Αυτή η πληροφορία από όπου και αν προήλθε -έγκυρη η μη έγκυρη πηγή αυτό δεν έχει σημασία-, φροντίζει να διαψευστεί λίγες ώρες μετά. Το Street Parade επιλέγει το νεκρό σημείο της οδού Λήδρας σαν πρώτο σημείο στρατοπέδευσης και όχι σαν καταληκτικό όπως είχε αρχικά γραφτεί. Η επιλογή αυτού του δρομολογίου ασχέτως αν αυτή πάρθηκε για να πάει κόντρα στην δημοσιογραφική πληροφορία ή όχι, έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Δείχνει πως οι όποιες πληροφορίες φθάνουν στα αυτιά των μηχανισμών ελέγχου και επιτήρησης( ΜΜΕ, αστυνομία) σχετικά με τις ενδεχόμενες διαθέσεις και σκοπούς κάποιου κοινωνικού συνόλου, εύκολα μπορούν να σαμποταριστούν, και να διαψευστούν την επόμενη κιόλας στιγμή. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το πλήθος αναλάμβανε την πρωτοβουλία των κινήσεων του στο εδώ και τώρα, χωρίς να χρειάζεται να λογοδοτήσει σε κανένα, χωρίς να προσυμφωνήσει δρομολόγια με κανένα αρμόδιο εξουσιαστικό φορέα. Το πανηγυρίζον πλήθος αναλάμβανε δράση, έκανε πράξη το δικαίωμα του στην διασκέδαση και την ευθυμία. Ως εκ τούτου οι όποιες προσπάθειες να κατευναστούν οι επιθυμίες του αποτελούν αντίδραση, μια βίαιη παρεμβολή στην καθόλα ανθρώπινη θέληση για έκφραση και κοινωνικότητα.

Καθ’όλη την διάρκεια της διαδρομής η αστυνομία ακολουθούσε διακριτικά, προσπαθώντας να κρατά κάποιες αποστάσεις από τους προπορευόμενους. Πάγια πολιτική της όπως και σε κάθε πορεία είναι να ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο κινείται ο κόσμος αλλά και να εξασφαλίζει την παροδικότητα του κάθε εγχειρήματος. Η κατάσταση οφείλει να επιστρέψει στην ομαλότητα, οι δρόμοι να δοθούν και πάλι στην κυκλοφορία, να φανεί όσο το δυνατόν λιγότερο ότι από εδώ πέρασαν κάποιοι που διέκοψαν τους κανονισμένους ρυθμούς ζωής της πόλης. Το πλήθος του Street Parade όμως φαινόταν να μην συμπλέει με αυτούς τους όρους. Η αστυνομία ακολουθούσε νωχελικά και αμήχανα. Δεν γνώριζε πού ακριβώς θα ηταν η επόμενη στάση και πόση ώρα αυτή θα διαρκούσε. Περίμενε απλώς το πότε θα λάβει τέλος αυτό το συμβάν που για εκείνη παρέμεινε και παραμένει ένας γρίφος, μια περίεργη και αλλόκοτη συνεύρεση.

Η στιγμή που το πλήθος πλησιάζει τον κυκλικό κόμβο του ΟΧΙ συμβαίνει το εξής αξιόλογο: Ενώ οι ενδείξεις είναι ότι ο κόσμος θα πορευτεί δεξιά του κυκλικού κόμβου με κατεύθυνση την παλιά πόλη, κάποιοι από τους παρευρισκόμενους αλλάζουν πλάνα.. Επιλέγουν αντί αυτού να κινηθούν περιμετρικά, κάνοντας κύκλο γύρω από τον κυκλικό κόμβο. Το περιπολικό της αστυνομίας πιάνεται στον ύπνο και το καρότσι είναι ξαφνικά μποτιλιαρισμένο πίσω από το περιπολικό! Και οι όροι αντιστρέφονται. Τώρα είναι τα όργανα της τάξης αυτά που φράζουν την κυκλοφορία και εμποδίζουν τους διερχόμενους να προχωρήσουν. Ένας ελιγμός της στιγμής στέκεται αρκετός για να μετατρέψει τους κυνηγούς σε κυνηγημένους, τους ελεγκτές σε ελεγχόμενους. Η σύγχυση και το γενικότερο μποτιλιάρισμα που ακολουθεί αναγκάζει το περιπολικό να κινηθεί ευθεία. Το καρότσι απελευθερώνεται και το πλήθος κατευθύνεται δεξιά προς την παλιά πόλη χωρίς να συνοδεύεται πια από την αστυνομία.

Το περιστατικό είναι ενδεικτικό του πόσο εύκολα μπορούν να εκτεθούν και να ξεγελαστούν οι μηχανισμοί ελέγχου και αστυνόμευσης. Μέσα από μικρο-τακτικές και αυθόρμητες κινήσεις της στιγμής το πλήθος είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Αναπροσαρμόζει και εμπλουτίζει τις αντιστάσεις του, εκθέτοντας με τον τρόπο του την “αρχαΐζουσα” λογική των μηχανισμών ελέγχου και επιτήρησης. Είναι έτοιμο να ξεγελάσει αλλά και να διασκεδάσει, να εκθέσει και να εκτεθεί. Πάνω απ’όλα πρόθυμο να ζει ζωή χωρίς ενστάσεις.