Για την Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα στον Αχελώο (10-15 Αυγούστου)

http://ipposd.wordpress.com/




Ύστερα από μια σειρά συντονισμένων εκδηλώσεων και παρεμβάσεων τα τελευταία χρόνια σε Αθήνα, Άρτα, Πάτρα, Γιάννενα, Αγρίνιο, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Λάρισα, Ηγουμενίτσα και άλλες πόλεις, πραγματοποιήθηκε ξανά για πέμπτη χρονιά, στις όχθες του Αχελώου στη Μεσοχώρα, η Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα με τη συμμετοχή δεκάδων αγωνιστών από πολλές διαφορετικές περιοχές.

Η Συνάντηση ξεκίνησε την Τετάρτη 10 Αυγούστου με παρεμβάσεις στο χωριό, τη δημιουργία χώρου με ενημερωτικό -έντυπο και φωτογραφικό- υλικό από στιγμές αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, αλλά και γενικότερα από κινητοποιήσεις ενάντια στην επίθεση που δέχονται διάφορες περιοχές του φυσικού κόσμου από το κράτος και το κεφάλαιο. Ήδη από την προηγούμενη μέρα (9 Αυγούστου), αρκετοί σύντροφοι και συντρόφισσες βρέθηκαν στη Μεσοχώρα προπαγανδίζοντας στη γύρω περιοχή με αφίσες την επικείμενη κινητοποίηση αλλά και προετοιμάζοντας το χώρο που υποδέχεται τους κατασκηνωτές τα τελευταία χρόνια.

Καθημερινά, η Αυτόνομη Συνάντηση πραγματοποιούσε την ανοιχτή της συνέλευση στην όχθη του ποταμού και εκεί, συλλογικά, λαμβάνονταν όλες οι αποφάσεις για τις κινήσεις των επόμενων ημερών, καθώς και για ζητήματα λειτουργίας του χώρου που μας φιλοξένησε (φαγητό, καθαριότητα κλπ.).

Την Πέμπτη 11 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε στην πλατεία της Μεσοχώρας η καλεσμένη προβολή βίντεο για τον Αχελώο και ευρύτερα για την ολοένα και εντεινόμενη επίθεση που δέχεται το φυσικό περιβάλλον τα τελευταία χρόνια μέσα από το ιδεολόγημα της “πράσινης” ανάπτυξης. Από νωρίς το απόγευμα είχε στηθεί μικροφωνική όπου διαβάζονταν το κείμενο της Αυτόνομης Συνάντησης, ενώ αναρτήθηκαν και δύο πανό τα οποία παρέμειναν εκεί όλο το επόμενο διάστημα. Το ένα έγραφε “ο πολιτισμός της μόλυνσης δεν καθαρίζεται, ανατρέπεται”, ενώ το άλλο “ενάντια στην πράσινη ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή – ο Αχελώος θα νικήσει”. Η προβολή κράτησε ως τις 11.30 το βράδι περίπου με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου.

Την επομένη, Παρασκευή 12 του μήνα, ομάδα συντρόφων κινήθηκε προς την περιοχή της Μεσούντας, 35 χλμ. μακριά από τη Μεσοχώρα, επιδιώκοντας να γνωρίσει από κοντά ένα διαφορετικό κομμάτι του ποταμού. Αρκετοί μάλιστα σύντροφοι και συντρόφισσες κινήθηκαν μέσω ενός μονοπατιού και ύστερα από μια ώρα περίπου περιήγησης στο βουνό, έφτασαν στο σημείο όπου σκοτώθηκε ο καπετάνιος του ΕΛ.Α.Σ, Άρης Βελουχιώτης.

Το Σάββατο 13 Αυγούστου, ορισμένοι σύντροφοι ξεκίνησαν από τη Μεσοχώρα και ανέβηκαν μερικά χιλιόμετρα βορειότερα, διασχίζοντας τον ποταμό, ερχόμενοι από κοντά σε επαφή με το εξαιρετικής ομορφιάς φυσικό περιβάλλον που τον περιβάλλει αλλά και με τα πρώτα σημάδια αποψίλωσης των παρόχθιων δασών. Ήδη από την περυσινή παρέμβαση είχε παρατηρηθεί πως οι αποψιλώσεις αυτές έχουν φτάσει σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από τη Μεσοχώρα.

Την Κυριακή, στις 14 του μήνα υπήρχε από τις 10 το πρωί συγκέντρωση στο χωριό όπου μοιράστηκαν αρκετά κείμενα σε ντόπιους, ενώ γύρω στις 12 το μεσημέρι και ύστερα από παρέμβαση-πρόσκληση στη διαδήλωση σε κατοίκους που εκείνη την ώρα πραγματοποιούσαν συνέλευση του συνδέσμου κατακλυζομένων Μεσοχώρας, ξεκίνησε κομβόι μηχανών και αυτοκινήτων προς το φράγμα για να πραγματοποιήσει συγκέντρωση στο χώρο όπου συντελείται η καταστροφή. Περίπου 150 άτομα, ανάμεσα τους και αρκετοί κάτοικοι του χωριού, συμμετείχαν στη συγκέντρωση στην οποία υπήρχε αρκετός παλμός, φωνάχτηκαν συνθήματα ενάντια στην “πράσινη” ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, ενώ είχε στηθεί μικροφωνική και μοιράζονταν κείμενα σε διερχόμενα αυτοκίνητα. Η παρουσία της αστυνομίας ήταν ισχυρή, με τρεις διμοιρίες ΜΑΤ να βρίσκονται παραταγμένες σε κοντινή απόσταση από τους συγκεντρωμένους. Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε γύρω στις 2 το μεσημέρι.

Τέλος, τη Δευτέρα 15 Αυγούστου σύντροφοι πραγματοποίησαν ανάβαση στην κοντινή κορυφή του βουνού “Αυγό”, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 1.500 μέτρων, πραγματοποιώντας ακόμα μια επαφή με το εξαιρετικά σπάνιο και πλούσιο φυσικό περιβάλλον της περιοχής της νότιας Πίνδου.

Για μια ακόμη χρονιά, φέτος, καμιά από τις υπόλοιπες συνιστώσες του ευρύτερου αγώνα ενάντια την εκτροπή και τα φράγματα του Αχελώου, ενάντια στην καταστροφή και τη λεηλασία της φύσης δε βρέθηκε στις όχθες του ποταμού αγωνιζόμενη για να υπερασπίσει την ύπαρξη του από τις αδηφάγες ορέξεις του κράτους και της ΔΕΗ. Εμφανής ήταν άλλωστε και η γενικότερη αδιαφορία πολλών μεσοχωριτών για την υπόθεση αυτή. Για μας, αυτή η λογική της παραίτησης και του εφησυχασμού, της εμπιστοσύνης σε αποφάσεις θεσμικών δικαστηρίων και σε διαμεσολαβητικούς μηχανισμούς είναι ότι πιο επικίνδυνο και αυτοκαταστροφικό μπορεί να συναντήσει μπροστά του ο κοινωνικός αγώνας που εκτυλίσσεται συλλογικά, οριζόντια κι από τα κάτω για την υπεράσπιση της φύσης και των τοπικών κοινωνιών από τις καταστρεπτικές βλέψεις των κρατικών και καπιταλιστικών συμφερόντων. Η αποδυνάμωση αυτού του αγώνα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να συντελεστεί. Ακόμα κι αν ορισμένοι φορείς του είτε έχουν αδρανοποιηθεί είτε σφυρίζουν αδιάφορα, με την παρουσία μας στο ίδιο το σημείο των φραγμάτων και της επιχειρούμενης εκτροπής του ποταμού αλλά και συνολικά, μέσα από την ανάδειξη του ζητήματος κατά τόπους με πολύμορφες εκδηλώσεις και δράσεις, επιδιώκουμε την όξυνση, τη ριζοσπαστικοποίση και εν τέλει την αναζωπύρωση του ίδιου του αγώνα, μιας και παρά τις όποιες εξαγγελίες για το αντίθετο, είμαστε βαθιά πεπεισμένοι πως το κράτος, οι κατασκευαστικές εταιρίες και η πολιτική και οικονομική εξουσία που διαφεντεύει την Θεσσαλία, καμία στιγμή δεν παραιτήθηκαν από τον στόχο της ολοκλήρωσης και λειτουργίας του μεγαλύτερου κατασκευαστικού έργου που πραγματοποιήθηκε ποτέ στην Ελλάδα.

Σε τελική ανάλυση, ο αγώνας ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου δεν αρχίζει και δεν τελειώνει εδώ. Συνεχίζεται διαρκώς σε κάθε γωνιά της χώρας όπου υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται στην επέλαση του κράτους και των κατασκευαστικών εταιριών πάνω στη φύση και την κοινωνία. Συμπλέκεται με μια σειρά από άλλους αγώνες ενάντια στην καταστροφή και τη λεηλασία της φύσης από τη ΒΑ Χαλκιδική μέχρι το Τυμπάκι της Κρήτης και από την Πάρνηθα και τον Αμβρακικό, μέχρι τη Λευκίμμη και την Κερατέα. Αποτελεί κομμάτι του συνολικότερου αγώνα προάσπισης του φυσικού κόσμου και της κοινωνίας από τη βάρβαρη επίθεση που δέχονται από τον καπιταλισμό και το κράτος, του αγώνα για τη γη και την ελευθερία...

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ “ΠΡΑΣΙΝΗ” ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ

Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

Αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”

Πάτρα, 17 Αυγούστου 2011

περισσότερες φωτογραφίες υπάρχουν εδώ