Οργανωμένη, κοινή δράση ενάντια στο στρατό - Organized action against the army

Μετά απο τη χτεσινή συζήτηση στο αντι-μιλιταριστικό φεστιβάλ συμφωνήσαμε να συνεχίζουμε μια συζήτηση με την ελπίδα να καρποφορήσει σε δράση ενάντια όχι μόνο στη στρατιωτική θητεία αλλά και σε όλους τους στρατούς στην Κύπρο και σε όλο τον κόσμο.

Στη συζήτηση συμμετείχαν άτομα απο την ομάδα "Πρωτοβουλία για τους αντιρρησίες συνείδησης στην Κύπρο" (http://militarizmi.reddet.org/index.htm) η οποία ξεκίνησε πρόσφατα. Η ομάδα απαρτίζεται προς το παρόν απο άτομα της βόρειας κύπρου αλλά όπως μας είπαν θεωρούν ότι εκπροσωπούν όλο το νησί καθώς δεν πιστεύουν πως υπάρχουν 2 κύπρος! Η πρωτοβουλία είναι επίσης μέλος του European Bureau of Conscientious Objection (EBCO) που διεκδικεί δικαιώματα στην Ε.Ε. για τους αντιρρησίες συνείδησης και εκπρόσωπος της Κύπρου είναι σύντροφος απο την πρωτοβουλία.

Στη συζήτηση καταλήξαμε πως θα κανονίσουμε μια δεύτερη συνάντηση για να οργανώσουμε ίσως μια ομάδα που θα κινείται παράλληλα με την ομάδα των τ/κυπρίων και απο κοινού θα απαιτούν πλήρη αποστρατικωποίηση του νησιού. Θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό να γίνει αυτή η συνάντηση. Μέχρι τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε εδώ μια συζήτηση για να σκεφτούμε τις βασικές ιδέες για τη μετέπειτα δράση μας.

Θα μεταφράσω και στα αγγλικά γιατί θα προσπαθήσω να πρωωθήσω τη συζήτηση και στους συντρόφους απο τα βόρεια. Έτσι και αλλιώς δε μπορεί παρά η δράση μας να είναι κοινή. Ας προσπαθήσουμε όσο γίνεται η συζήτηση να γίνεται και στις 2 γλώσσες..

-------------------------------------------------------------------------------

After the discussion we had at the anti-militarist festival, we agreed to continue with a discussion hoping that it will turn out into action against not only the military service but also against the armies of cyprus and of the whole world.

In the discussion we also said that we will arrange for a second meeting to organize something like a team that will work in cooperation with the Initiative for COs in Cyprus and demand for full demilitarization of the island. Until then, we can begin a discussion here to consider some basic ideas for our future action.

Κάποια κείμενα που μου έστειλαν οι σύντροφοι απο την πρωτοβουλία:

On Tuesday 14th June 2011, Initiative for Conscientious Objection in Cyprus activist Nevzat Hami and Murat Kanatli, held a press conference in front of the Turkish Military Court in Nicosia before the trial of Murat Kanatli. A military judge adjourned Kanatli’s trial until July 5 after a brief hearing on 14th June…

The Initiative for Conscientious Objection in Cyprus:

Reject War, Reject Reservist Military Sessions!

Four years ago when we founded the Initiative for Conscientious Objection in Cyprus, we declared "Peace is our duty for our homeland, conscientious objection is our right" and stated that we would be supporting all individuals who do not accept the resultant effects of militarism and view militarism as a barrier for peace, democratisation and civilianisation, and we would endeavour to remedy the problems they face.

We would like to point once again that we are against the laws which accuse those standing against militarism of “Alienating people from the military”, and stress that we will in no circumstances accept that the right to conscientious objection, an advocacy of life, be subject to military trial and punishment. We are against the military justice system which also soldiers do not deserve, and we demand the removal of military judiciary, noting the uniqueness of law.

Cyprus has suffered greatly from war… Now, we raise our voice so that there will be no more war on this land and in the world. In order to deprive war of its human resources, we exercise our right to conscientious objection; we reject war and its preparations...

When we say we refuse to take part in war preparations, we mean to reject it absolutely. That is to say, as well as conscription, we refuse the war preparations taking place every year, gathering in military camps under the name of reservist military training sessions, even if this is only one day, one hour, or even one minute. Since we have declared that we will not take sides in a war in Cyprus or anywhere else in the world, taking part in the training therefore becomes meaningless…

In a while, the trial process against those activists who refuse to participate in war preparations, namely mandatory reservist training sessions, will begin. The activists will declare their conscientious objection during the press conference, and then go in the trial. We have gathered here as anti-militarist, anti-war activists and we will raise our solidarity.

As the Initiative for Conscientious Objection in Cyprus, we call everyone to confront the rulers, the system and war, in the framework of conscientious objection.

This call is to those who lost something from themselves in the war which continue in Cyprus for years, mothers who send sons to the army and suffer, young people who cannot see the future because of military service, Cypriots who are forced to live away from their homeland; in short this is a call to all individuals, all men and women.

This is a call to stand to the difficulties and to organise against war and its preparations, against the occupations and militarism.



Initiative for Conscientious Objection in Cyprus activist

Nevzat Hami

14 June 2011



We will not take part in a war, hence we will not join the preparations of a war!!!



Cyprus has been suffering from wars and its results for centuries...

Cyprus has suffered from militarism for centuries, and it is still suffering...

We, the anti-militarists, those who have been seeing the consequences of war everywhere in the world, have been resisting against militarism for centuries, with a struggle as old as war itself…

For centuries, people have been refusing to take part in and become a tool for war, for reasons of religion, conscience or ideology. Many anti-war individuals have achieved significant gains on various grounds as a result of a long history of struggle against being part of war which they conscientiously object.

In the face of the destruction of war, conscientious objection has also become a struggle for freedom of thought and expression. In the international arena, organisations such as the Council of Europe and the European Parliament have published many decisions and recommendations regarding this topic. As a result of these decisions, many countries had to change their laws regarding compulsory military service. Despite all this struggle and even though significant achievements have been made, war and the destructions resulting from war could not be stopped.

Anti-militarists continue their struggle in these conditions. While the economic crisis is affecting the world, so many campaigns have been organised to decrease military budgets. Anti-militarists are trying to speak to the conscience of humanity and remind them of the bad results of war.

In Cyprus, that knows war very well, the anti-militarist struggle has been continuing for a long time... The struggle for conscientious objection, which also serves to exhaust the human resources for war, has also been going on for years. The Initiative for Conscientious Objection in Cyprus has long been contributing in this struggle with its various activities.

I, Murat Kanatlı, as someone who has been active in the anti-militarist movement for the last 20 years, have worked actively in Salih Askeroğlu’s conscientious objection campaign in 1993. Since 1993, with so many other activists, we have requested at different levels, for the right of conscientious objection to become legal. Finally in December 2007, we have established The Initiative for Conscientious Objection in Cyprus. We have since voiced our demand for this right to also be legalised in the northern part of Cyprus…

In our interview published in Kıbrıs newspaper on 15 May 2008, we said that conscientious objectors are those who stand up in times of war and declare not to be part of war, and call for peace.

As this struggle must also continue internationally, the Initiative for Conscientious Objection in Cyprus organised the annual general meeting of the European Bureau for Conscientious Objection (EBCO) on 15 May 2009, in Cyprus. At this meeting the Initiative for Conscientious Objection has become the representative of EBCO for the whole of Cyprus and also a member of the Board.

In these conditions it is meaningless to join the preparations for war in which we will not take part.

Considering that we have thousands of friends and acquaintances in Cyprus, it is clear that we cannot take sides in a war on this island which would cause suffering to our people and humanity, regardless of their religion, language, colour or gender.

Who is the enemy for us? Everybody on the other side of the barbed wire? Everyone who we see every day and drink coffee with on Ledras Street? Those people with whom we have continuously protested against war in front of the USA’s, Israel’s or other embassies, are these our enemies? Will we draw weapons against each other in our country while we struggle together against wars in other territories? Or are those with whom we organise bi-communal activities for the reunification of Cyprus meant to be our enemies?

The stories of missing peoples’ relatives teach us that there no difference in the pain, no matter what the religion or race. They are all still suffering. Are we to take part in another war and add new pains to old ones?

Has war ever resolved any problem for good?

When we talk about the ‘defence of our homeland’; as Cyprus is our homeland as a whole, how are we to defend against the other side of a barbed wire that has been put there in the middle?

In fact, there are thousands of young people on both sides of Cyprus who are not joining this war mechanism for whatever reason. They show clearly that they will not be part of this war. So, what is the reason of ignoring this demand?

Despite the fact that in several international meetings it has been declared and noted that Cyprus will be demilitarised completely with the solution of the Cyprus problem, why is there so much investment being made for war and its resources on both sides?

Can’t we see that, if military budgets were cut, education and health services could be improved and the lives of many be changed?

Why is this insistence on war, while it is so clear that problems can be solved without war or violence, and in fact this solution can be more permanent? In these conditions that every de-facto situation created as a result of war still continues to cause pain and blood, is it a crime to want to dry the war out of its human resources?

Is it a crime to refuse to kill?

We will not take part in any of these wars, that is to say, any war here or anywhere in the world and we will continue to express our ideas freely…

In these conditions, we are defending ourselves at the court for rejecting reservist service since 2009 in the light of these ideas. We are rejecting to join the preparations for war and we will defend our freedom of thought at the court.

Yes, refusing to kill is not a crime...



Murat Kanatlı

14 June 2011

Αντι-μιλιταρισμός, αποστρατιωτικοποίηση, απελευθέρωση από το μιλιταρισμό και Κύπρος


Μουράτ Κανατλί - το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό ΡΕΥΜΑ, Τεύχος 6, Μάρτης 2010



Ο μακρύς τίτλος δείχνει πόσο δρόμο έχουμε ακόμα να διανύσουμε στην Κύπρο.

Ο αντιμιλιταρισμός συγχέεται συνήθως με τον αγώνα ενάντια στην κατοχή. Γι’ αυτό το λόγο, η απελευθέρωση από το μιλιταρισμό και ο αντιμιλιταρισμός φαίνονται ίδιες έννοιες σε πολλούς ανθρώπους.

Αν πείτε: «ΟΚ, πως θα γίνει αυτό;», η πρώτη απάντηση που έρχεται στο μυαλό είναι «αποστρατιωτικοποίηση».

Και η αποστρατιωτικοποίηση είναι σχετική, αναλόγως από ποια γωνία την κοιτάει κανείς. Κάποιες φορές σημαίνει την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων κι αυτό είναι αρκετό για να περιγράψει κανείς την αποστρατιωτικοποίηση. Κάποιοι προσθέτουν σ’ αυτό τις βρετανικές βάσεις, αλλά όταν το ζήτημα φτάνει στην πλήρη αποστρατιωτικοποίηση, τότε το ερώτημα: «Μπορεί να υπάρξει κράτος χωρίς στρατό;» έρχεται στο μυαλό, το οποίο αποδεικνύει πόσο αναγκαίο είναι να απελευθερωθούμε από το μιλιταρισμό.

Το γεγονός ότι και οι πλέον αντιμιλιταριστές λατρεύουν τις φωτογραφίες του Che δείχνει πόσο περίπλοκο είναι το θέμα.

Όπως όλες οι έννοιες στην Κύπρο, τους δίνουμε σημασίες σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πολύ μακριά με αυτό…

Γι’ αυτό το λόγο, θα προσπαθήσω να παρουσιάσω σύντομα τις απόψεις μου σ’ αυτό το άρθρο για την αποστρατιωτικοποίηση και τους αντιρρησίες συνείδησης.

Όπως όλα τα δύσκολα θέματα, αυτά είναι ζητήματα για τα οποία δεκάδες βιβλία και χιλιάδες έγγραφα έχουν γραφεί. Το γεγονός ότι είναι καθαρό και σύντομο σημαίνει ότι λαμβάνεται υπόψη το ρίσκο να παρεξηγηθεί κανείς. Παραταύτα, είναι σημαντικό να ξεκινήσει η συζήτηση και να ληφθεί αυτό το ρίσκο...



Αποστρατιωτικοποίηση

«Άμεση αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων!»

Αυτό είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο σλόγκαν, αλλά και το πιο άχρηστο από όλα.

Να αποχωρήσουν όλα τα ξένα στρατεύματα, αλλά πως;

Οποιοσδήποτε είναι ειλικρινής θα ήξερε ότι αυτό θα γίνει βήμα με βήμα. Για αυτό το λόγο, οι απαιτήσεις θα πρέπει να είναι εντός αυτού του πλαισίου.

Σ’ αυτό το σημείο, η πρώτη απαίτηση θα πρέπει να είναι η απαγόρευση εισόδου νέου οπλισμού στο νησί. Αυτή η απαίτηση δεν θα γίνει αρεστή από τους μεσίτες όπλων, αλλά η εισαγωγή τους, καθώς και σχετικών τεχνολογιών θα πρέπει να σταματήσουν. Η πραγματοποίηση της απαγόρευσης θα σημαίνει ότι υπάρχουν σημάδια προς την κατεύθυνση της λύσης επειδή η επένδυση στον οπλισμό και τις τεχνολογίες του θα καταστούν πραγματικά άνευ ουσίας.

Το δεύτερο θα πρέπει να είναι η απόσυρση όλων των στρατευμάτων από την γραμμή κατάπαυσης του πυρός και η εκχώρηση της φύλαξης της στην αστυνομία. Είναι, επίσης, σημαντικό σε ένα νησί όπως το δικό μας, η νεκρή ζώνη που αναλογεί στο 2% της επικράτειας και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, να αποδοθεί πίσω στους ιδιοκτήτες της προς ανάπτυξη. Ίσως η μόνη θετική συνέπεια για αυτή την περιοχή τα τελευταία 35 χρόνια είναι ότι μερικές περιοχές έχουν μετατραπεί σε πολύτιμα οικοσυστήματα και ο εμπλουτισμός της βιοποικιλότητας έχει φτάσει σε ένα απίστευτο βαθμό. Αυτή η πλευρά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και τέτοιες περιοχές θα πρέπει να απαλλοτριωθούν για το δημόσιο συμφέρον.

Το τρίτο στάδιο είναι η απαίτηση αποστρατιωτικοποίησης των κατοικημένων περιοχών. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί μονομερώς. Η Λευκωσία είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό το σκοπό. Η αποστρατιωτικοποίηση της, ξεκινώντας από την Ερμού, θα επέτρεπε τη χρήση των κτηρίων μετά την αποκατάστασή τους. Με την επέκταση της αποστρατιωτικοποίησης το πρόβλημα της τροχαίας κίνησης θα επιλυθεί και οι εκκενωθείσες από το στρατό περιοχές θα ενωθούν με την πόλη ως περιοχές πρασίνου.

Παρομοίως, η αποστρατιωτικοποίηση της Αμμοχώστου θα διευκολύνει την επανεγκατάσταση των κατοίκων των Βαρωσίων.

Με την αποστρατιωτικοποίηση των περιοχών Πύργου-Λιμνίτη και Λεύκας που είναι ίσως οι πιο απείραχτες περιοχές της Κύπρου, η ανάπτυξη τους θα μπορέσει να καταστεί δυνατή. Αν η διαδικασία ανάπτυξης γίνει με περιβαλλοντικές ευαισθησίες, αντίθετα με άλλες περιοχές της Κύπρου, ένα διαφορετικό είδος τουρισμού θα γίνει εφικτό. Αυτό θα σημαίνει τη μετατροπή τους σε μια περιοχή έλξης για τουρίστες που θέλουν να αποφύγουν αστικές περιοχές. Διαφορετικά πολλοί από τους δρόμους στην περιοχή θα συνεχίσουν να είναι αδιέξοδα όπως έχει η κατάσταση με τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις να παραμένουν στις θέσεις τους. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ανάπτυξη στην περιοχή όπου η μετακίνηση είναι δύσκολη λόγω του φυσικού περιβάλλοντος είναι δύσκολη, αν όχι ανέφικτη. Επιπρόσθετα, η αποστρατιωτικοποίηση της περιοχής είναι, επίσης, σημαντική για την πιο αποτελεσματική διαχείριση των υδάτων στην ευρύτερη περιφέρεια.

Στην περιοχή της Μόρφου, η αποστρατιωτικοποίηση των χωριών που κατοικούνταν από Μαρωνίτες θα ανοίξει το δρόμο για την προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων. Η επιστροφή των Μαρωνιτών στα χωριά τους και η επανέναρξη της κοινωνικής ζωής θα προετοιμάσει το έδαφος για τη συνέχιση της χρήσης της γλώσσας και της κουλτούρας τους. Διαφορετικά, με την διάσπαρτη εγκατάσταση τους μετά το 1974 θα είναι αδύνατο να συνεχίσουν τη χρήση της γλώσσας και της κουλτούρας τους. Μια σημαντική κουλτούρα θα εξαφανιστεί στο εγγύς μέλλον, αν η κατάσταση συνεχίσει ως έχει. Για αυτό το λόγο, η άμεση επιστροφή των Μαρωνιτών στα χωριά τους είναι σημαντική.

Παρομοίως, η άμεση αποστρατιωτικοποίηση μερικών περιοχών στη Μόρφου και τη Μεσαορία είναι σημαντική καθώς αυτές οι περιοχές θα είναι πιθανότατα κάτω από ελληνοκυπριακή διοίκηση μέσα στα πλαίσια της εδαφικής αναπροσαρμογής μετά από μια λύση και είναι αναγκαία για την προετοιμασία της επανεγκατάστασης.

Το τέταρτο ζήτημα είναι η επιστροφή των στρατιωτικών στα στρατόπεδα. Εκτός από αυταρχικές χώρες, μόνο σε πολύ λίγα μέρη στον κόσμο διοργανώνονται στρατιωτικές τελετές και στρατιωτικά γυμνάσια διεξάγονται σε ειδικές περιστάσεις. Ο αγώνας για την ακύρωση στρατιωτικών ασκήσεων και τελετών είναι σημαντική για την Κύπρο. Αυτό θα σημαίνει, επίσης, ότι θα έχουμε μια κοινωνία των πολιτών και την άρση της πίεσης των στρατιωτικών στους πολίτες μέσω των όπλων.

Το πέμπτο ζήτημα είναι να σταματήσει ο εξοπλισμός των πολιτών. Τα G3 που διανεμήθηκαν στους ελληνοκύπριους θα πρέπει να επιστραφούν άμεσα και θα πρέπει να υπάρξει μια καμπάνια για να σταματήσει η πρακτική της συνεχούς εκμάθησης της χρήσης όπλων από τους πολίτες και στις δυο πλευρές κάτω από το πρόσχημα της επιστράτευσης. Ας ανοίξουμε μια παρένθεση εδώ: το G3 είναι ένα από τα πιο θανατηφόρα όπλα που παράγονται. Είναι κατασκευασμένο για να σκοτώνει. Για αυτούς που δεν ξέρουν, μια σφαίρα που φεύγει από ένα G3 δεν ακολουθεί ευθεία πορεία. Ακολουθεί μια σπειροειδή πορεία και όταν εισέλθει στο σώμα κάνει τα εσωτερικά όργανα κομμάτια, ανοίγοντας μια μεγαλύτερη τρύπα όταν εξέρχεται του σώματος, παρά όταν εισέρχεται σ’ αυτό. Για το λόγο αυτό, το κάθε G3 είναι ένα θηριώδες κατασκεύασμα.

Τέλος, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι στρατιώτες θα αποσυρθούν κατά στάδια όπως θα προβλέπουν οι συμφωνίες, είναι σημαντικό να παλέψουμε για την απόσυρση τουρκικών στρατευμάτων σε κάθε ένα από τα στάδια. Για αυτό το λόγο, όπως λέχθηκε και προηγουμένως, ο αριθμός των στρατευμάτων που θα αποσυρθούν μπορούν να καθοριστούν σε 10,000 και να συνεχιστεί ο αγώνας μέχρι την επίτευξη αυτού του αριθμού.

Με τη δημόσια επίκληση σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και κάτω από διαφορετικές συνθήκες ένας δυνατός αγώνας για την αποστρατιωτικοποίηση θα μπορούσε να διεξαχθεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ελευθερωθούμε από το μιλιταρισμό.



Αντιμιλιταρισμός

Ένα στρατιώτης δεν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτός μόνο ως κάποιος που φορά στολή παραλλαγής. Κατ’ ουσίαν, ο μιλιταρισμός είναι ένας τρόπος σκέψης. Αν δούμε τη ζωή στην Κύπρο μπορούμε να δούμε τα ίχνη του παντού.

Ο λόγος της μη ανεκτικότητας μας προς τους ομοφυλόφιλους, τους αιτητές ασύλου και τους πρόσφυγες και προς άλλους που είναι διαφορετικοί από εμάς, οφείλεται σε αυτό. Το γεγονός ότι οι γυναίκες υπο-αντιπροσωπεύονται οφείλεται σε αυτή την «πολεμική» μας φύση.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες το ερώτημα «Μπορεί να υπάρξει χώρα χωρίς στρατό;» τίθεται επανειλημμένως όταν απαιτείται η αποστρατιωτικοποίηση.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο το δικαίωμα των αντιρρησιών συνείδησης μπορεί να είναι ένα σημαντικό εργαλείο στη διαδικασία της απελευθέρωσης από το μιλιταρισμό.

Το δικαίωμα των αντιρρησιών συνείδησης, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, είναι το δικαίωμα της μη συμμετοχής στο στρατό. Τα άτομα μπορούν να αρνηθούν να συμμετέχουν στο στρατό για διαφορετικούς λόγους, θρησκευτικούς ή ιδεολογικούς. Αυτό το δικαίωμα αναγνωρίζεται εδώ και πολύ καιρό σε πολλές χώρες. Ωστόσο, αυτό το δικαίωμα έχει επεκταθεί σταδιακά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και έχει περιληφθεί σε έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου της Ευρώπης στα πλαίσια του δικαιώματος της έκφρασης. Υπάρχουν ευαισθησίες ως προς την ποινικοποίηση αυτού του δικαιώματος στην ΕΕ.

Σε αυτό το σημείο ακριβώς, το ζήτημα αποκτά δυο διαστάσεις.

Η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνώρισε το δικαίωμα ώστε να μην αποτελεί παραφωνία στην ΕΕ, αλλά παρόλο το ότι το αναγνώρισε έχει δώσει έμφαση στο να το κάνει τιμωρητικό ή ακόμα και αποτρεπτικό. Στο βόρειο μέρος της Κύπρου το δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται.

Όταν λαμβάνουν θέση οι επίσημοι κύκλοι φέρνουν ως πρόσχημα τις πολεμικές συνθήκες, αλλά δυστυχώς, είναι μια πραγματικότητα ότι και οι πολίτες δεν υπερασπίζονται αυτό το δικαίωμα. Υπάρχει ένα μικρό γκρουπ που είναι ενεργό και στις δυο πλευρές και απαιτεί την εφαρμογή του δικαιώματος, αλλά άλλες οργανώσεις απέχουν από την προσπάθεια.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον θέμα είναι ότι υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας που δεν συμμετέχει στο στρατό. Αυτό είναι θετικό, αν και αυτό δεν έχει εξελιχθεί σε ένα συνειδητό πολιτικό κίνημα, η παρουσία τους θέτει διαρκή πίεση στις διοικήσεις πιέζοντας τις να μειώσουν τη στρατιωτική θητεία και να βελτιώσουν τις συνθήκες. Ωστόσο, αυτό το κίνημα δεν είναι μαζικό επειδή οι κοινωνίες δεν έχουν απελευθερωθεί από το μιλιταρισμό και έχουν ενσταλάξει τη νοοτροπία του πολέμου στην καθημερινή ζωή τους και είναι σχεδόν αδύνατο να παλέψουν για αυτό το δικαίωμα.

Σε αυτό το σημείο το να φέρνουμε στην προσοχή της κοινωνίας το δικαίωμα των αντιρρησιών μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο.

Το δικαίωμα των αντιρρησιών συνείδησης έχει θέσει κατά κάποιο τρόπο σήμερα τα δικά του standards. Η διακήρυξη της αντίρρησης σημαίνει την απόρριψη της στρατιωτικής υπηρεσίας, δηλαδή την απόρριψη των στρατιωτικών θεσμών. Για αυτό το λόγο αυτή η αρχή θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από την αρχή της διαδικασίας. Δηλαδή, αν μια εναλλακτική υπηρεσία θα προσφερθεί σε ένα άτομο που θέλει να επικαλεστεί την αντίρρηση του, τόσο η διαδικασία αίτησης όσο και η εκτέλεση της εναλλακτικής θητείας πρέπει να έχει πολιτικό χαρακτήρα. Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμιά σχέση με στρατιωτικούς θεσμούς. Κανείς δεν γεννιέται στρατιώτης και κανένας δεν μπορεί να εξαναγκαστεί σε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Για αυτό το λόγο, η πίεση προς εκπλήρωση της υποχρεωτικής θητείας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Μόνο και μόνο επειδή κάποιοι θέλουν να παίζουν παιχνίδια πολέμου κανείς δεν πρέπει να τους προσφέρει στρατιώτες. Για αυτό το λόγο, η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας και της εναλλακτικής θητείας θα πρέπει να είναι η ίδια. Η εναλλακτική θητεία δεν πρέπει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα για να εξωθεί προς τη στρατιωτική θητεία. Επιπλέον, καθώς κανείς δεν μπορεί να εξαναγκαστεί σε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, η υποχρεωτική εναλλακτική θητεία δεν πρέπει να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα. Όπως και στην περίπτωση των αντιρρησιών συνείδησης, ολική άρνηση στράτευσης θα πρέπει να αναγνωριστεί ως δικαίωμα.

Επιπροσθέτως, το δικαίωμα των αντιρρησιών συνείδησης έχει μπει στη ζωή μας με ένα φυσικό τρόπο. Ειδικά με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, πολλοί Κύπριοι άρχισαν να συναντώνται σε σχολεία, στους χώρους εργασίας και σε άλλες περιστάσεις. Αργότερα, αναλαμβάνουν οπλισμό και φυλάνε την πράσινη γραμμή ο ένας έναντι του άλλου. Κάποιοι έχουν ερωτικούς συντρόφους και κάποιοι έχουν μοιραστεί το ίδιο θρανίο για χρόνια. Έτσι, το να είσαι συνειδητά εναντίον της θητείας είναι κατ’ ουσία μέρος της καθημερινής ζωής μας. Αλλά οι μιλιταριστές, με τη συνεχή τους πολεμική προπαγάνδα δηλητηριάζουν τα μυαλά και εμποδίζουν ακόμα και αυτές τις αθώες απαιτήσεις από το να εκφραστούν. Ένας νέος που εκφράζει τέτοιες απαιτήσεις αντιμετωπίζει εμπόδια από την οικογένεια του και από τους κρατικούς θεσμούς. Οι οικογένειες που τόσο πρόθυμα στέλνουν τα παιδιά τους στον πόλεμο, για να πολεμήσουν, να σκοτώσουν και να σκοτωθούν είναι ίσως ένα σπάνιο φαινόμενο παγκοσμίως. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραγνωριστεί ότι οι νέοι θα αντισταθούν σε αυτό το μηχανισμό με τη δημιουργία των δικών τους τρόπων.

Όταν θα ξεκινήσουμε να συζητάμε τα θέματα αυτά με ανοικτή καρδιά θα απελευθερωθούμε από το μιλιταρισμό, αλλά η Κύπρος είναι ακόμα μακριά από αυτό.



Συμπερασματικές σκέψεις

Όταν η συζήτηση για αυτά τα θέματα δεν θα θολώνεται από τα «αλλά», θα φτάσουμε κάπου. Ωστόσο, πρέπει να ξεχάσουμε τη λέξη «αλλά» που προέρχεται από το μιλιταριστικό υποσυνείδητό μας.

Ο αγώνας για ειρήνη στην Κύπρο θα έχει νόημα όταν στερέψουν οι ανθρώπινες πηγές του πολέμου.

Καθώς εντείνουμε τον αγώνα για αποστρατιωτικοποίηση, θα προχωρήσουμε γρηγορότερα αν κάνουμε τον αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό πιο αποτελεσματικό στην καθημερινή μας ζωή.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι κανένα όπλο δεν μπορεί να αποτρέψει μια νέα σύγκρουση στην Κύπρο. Μόνο η συνείδηση των Κυπρίων μπορεί να την αποτρέψει, τίποτα άλλο!

Εθνικής Φρουράς Νόμος του 2011 Ν. 19(I)/2011



Στοιχεία που μας ενδιαφέρουν:



Ανυπότακτος κάθε στρατεύσιμο ή έφεδρο που καλείται για εκπλήρωση στρατιωτικής υποχρέωσης και δεν προσέρχεται για κατάταξη ή υπηρεσία εντός της καθοριζόμενης ημερομηνίας ή προθεσμίας

Ειδική στρατιωτική θητεία, σημαίνει την θητεία που εκπληρώνεται από εθνοφρουρό σύμφωνα με το άρθρο 19 εδάφιο 4 και άρθρο 38 εδάφιο 1 και 2

Εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία σημαίνει υπηρεσία που εκπληρώνεται από πρόσωπο που αναγνωρίζεται ως αντιρρησίας συνείδησης ως ορίζεται στο άρθρο 49 εδάφιο 2

Εναλλακτική στρατιωτική υπηρεσία, σημαίνει υπηρεσία που εκπληρώνεται από πρόσωπο που αναγνωρίζεται ως αντιρρησίας συνείδησης ως ορίζεται στο άρθρο 49 εδάφιο 1



Άρθρο 18 παρ 1 όλοι οι πολίτες από την 1η Ιανουαρίου του έτους που συμπληρώνουν το 18ο έτος τους και την 31η Δεκεμβρίου του 50ου έχουν υποχρέωση στρατιωτικής υπηερεσίας

Άρθρο 18 παρ 4 όσοι λόγω θρησκευτικών ή ιδεολογικών τους πεποιθήσεων αρνούνται να εκπληρώσουν την υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας και αναγνωρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης σύμφωνα με το άρθρο 51 υποχρεούνται να εκπληρώσουν εναλλακτική στρατιωτική υπηρεσία ή εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία ανάλογα με την περίπτωση ως ορίζει το άρθρο 49



Άρθρο 20 διάρκεια υπηρεσίας η στρατιωτική είναι 24 μήνες

Όσοι αναγνωρίζονται αντιρησσίες συνείδησης υπάρχει προσαύξηση όπως ορίζει το άρθρο 48



Ειδική στρατιωτική θητεία ίση με εκείνη που οι ίδιοι θα εκπλήρωναν αν υπηρετούσαν στρατιωτική θητεία πλήρη ή μειωμένη προσαυξημένη κατά οκτώ μήνες



Άρθρο 24 αναβολή δικαιούνται όσοι φοιτούν σε σχολή μέσης εκπαίδευσης

Φοιτούν ή επιλέχθηκαν να φοιτήσουν στο τμήμα νοσηλευτικής ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος της κύπρου ή στον κλάδο μαγειρικής ζαχαροπλαστικής ανώτερου ή ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος της κύπρου





Άρθρο 38 1 η υποχρέωση στρατιωτικής υπηρεσίας περιλαμβανομένης και της ειδικής στρατιωτικής θητείας και της εναλλακτικής στρατιωτικής θητείας εκπληρώνεται σε μονάδες της ΕΦ εκτός αν αλλοιώς ορίζει ο νόμος



Εναλλακτική στρατιωτική υπηρεσία και εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία

Άρθρο 47 , 1 όσοι για λόγους συνείδησης αρνούνται να εκπληρώσουν την στρατιωτική υπηρεσία επικαλούμενοι θρησκευτικές ή ιδεολογικές τους πεποιθήσεις μπορεί να αναγωνρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης σύμφωνα με το άρθρο 51

Παρ 2, οι προβαλλόμενοι λόγοι συνείδησης πρέπει να απορρέουν από μια γενική αντίληψη για τη ζωή βασισμένη σε συνειδητές θρησκευτικές φιλοσοφικές ή ηθικές πεποιθήσεις που εφαρμόζονται από το άτομο απαράβατα και εκδηλώνονται με τήρηση ανάλογης συμπεριφοράς





Άρθρο 48 διάρκεια της εναλλακτικής στρατιωτικής θητείας και της εναλλακτικής κοινωνικής θητείας στρατεύσιμου που αναγνωρίζεται ως αντιρρησίας συνείδησης είναι ίση με εκείνην που ο ίδιος θα εκπλήρωνε αν υπηρετούσε στρατιωτική θητεία πλήρη ή μειωμένη προσαυξημένη ως ακολούθως

ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ

+5 μήνες αν εκπλήρωνε θητεία 18 μηνών

+4 μήνες αν εκπλήρωνε θητεία 12 μηνών και μικρότερη των 18 μηνών

+3 μήνες αν εκπλήρωνε θητεία μικρότερη των 12 μηνών



ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ

+9 μήνες αν έκανε θητεία 18 μηνών και μέχρι πλήρη θητεία

+8 μηνών αν έκανε θητεία 12 μηνών και μικρότερη των 18 μηνών

+7 μηνών αν έκανε θητεία μικρότερη των 12 μηνών



Άρθρο 49, 1 Εναλλακτική στρατιωτική υπηρεσία εκπληρώνεται αποκλειστικά στις μονάδες της ΕΦ με την ανάθεση καθηκόντων από τον αντιρρησία συνείδησης που δεν συνεπάγονται την χρήση ή εκπαίδευση σε όπλα



49, 2 Εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία εκπληρώνεται σε υπηρεσίες φορέων του δημόσιου τομέα κατά προτεραιότητα στον κοινωνικό τομέα και την προστασία του περιβάλλοντος





Άρθρο 50 αίτηση για αναγνώριση ως αντιρρησία συνείδησης υποβάλλεται σε προθεσμία καθορισμένη πριν την κατάταξη



Άθρο 52, 1 μετά την αίτηση προβαίνει σε έλεγχο και παραπέμπεται σε 5 μέρες για εξέταση της σωματικής ικανότητας του

Όσοι κρίνονται ικανοί παραπέμπονται στην Επιτροπή του άρθρου 53



Άρθρο 53 Ειδική Επιτροπή Εξέτασης αντιρρησιών συνείδησης

Δύο καθηγητές ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με ειδικότητα στην φιλοσοφία ή στις κοινωνικές πολιτικές επιστήμες ή στην ψυχολογία

Ένα νομικό λειτουργό της Νομικής Υπηρεσίας

Δύο ανώτερους αξιωματικούς της ΕΦ ένα του Στρατολογικού και ένα του Υγειονομικού



Οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά πλειοψηφία και σε περίπτωση ισοψηφία κερδίζει η ψήφος του προέδρου

Ο πρόεδρος και τα μέλη διορίζονται από τον Υπουργό



Άρθρο 55 αντιρησίας συνείδησης που υποχρεούται να εκπληρώσει εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία οφείλει να παρουσιαστεί στον φορέα δημόσιου τομέα

Εθνικής Φρουράς Νόμος του 2011 Ν 19 I 2011

http://osr55.wordpress.com/2011/06/19/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%86%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB-19-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85/