Ισπανία: «Για την ολική αναρχία ΤΩΡΑ»

Ισπανία: «Για την ολική αναρχία ΤΩΡΑ»
Αυτό το γραπτό προκύπτει από την αγανάκτηση που μας προκαλεί το να βλέπουμε το κίνημα «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα» να αυτοπαρουσιάζεται ως αληθινή επανάσταση, όταν αυτό που στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει και υπερασπίζεται είναι η συνέχεια του καπιταλιστικού συστήματος, μπαλωμένο με κάποιες μεταρρυθμίσεις που δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να το νομιμοποιούν. Οι ιδέες που αντικατοπτρίζονται στο μανιφέστο αυτού του κινήματος είναι επερωτήσεις σε πολιτικούς, αιτήματα προς ένα σύστημα που λειτουργεί τέλεια, σε μία δημοκρατία που επιτρέπει μια καναλιζαρισμένη και ελεγχόμενη αντίδραση, ενόσω δεν θέτει σε κίνδυνο την επιβίωσή της.

ΔΕΝ στηρίζουμε την υπογραφή του μανιφέστου, μιας και πρόκειται για μια κενή περιεχομένου συζήτηση, ένα ασαφές μανιφέστο που απαξιώνει την αληθινή επανάσταση.

ΔΕΝ αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως πολίτες. ΔΕΝ παίρνουμε μέρος στο κίνημα «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα» γιατί είμαστε ενάντια σε κάθε εξουσία, συμπεριλαμβανομένης αυτής που απορρέει από το λαό. Είμαστε ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία, στην αντιπροσώπευση και στην υπηρεσία του συστήματος. Δεν θέλουμε έναν κόσμο ευτυχισμένης κατανάλωσης, εργοστασίων και εταιρειών εκμετάλλευσης.

Απαιτούμε σεβασμό ως προς τη χρήση του όρου «αντισυστημικός».* Η χρήση του για να περιγράψει πολιτικούς και τραπεζίτες συνιστά ασυναρτησία, μιας και αυτοί αντιπροσωπεύουν την ουσία του τωρινού συστήματος, το επιβεβαιώνουν και το προστατεύουν. Σε μια δήλωση του κινήματος της 15ης Μάη [στην Ισπανία] αναφέρεται πως η αστυνομία που επιτίθεται είναι αντισυστημική. Αυτό δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από καλλωπισμό της πραγματικής λειτουργίας του ισχύοντος συστήματος, που αποδέχεται την κυριαρχία της βίας στα χέρια των σωμάτων ασφαλείας. Είμαστε περήφανοι για την αντισυστημική μας στάση όσο προχωράμε προς την καταστροφή όλων όσα μας καταπιέζουν, επιδιώκοντας μια πραγματική αλλαγή στις ζωές μας.

Απορρίπτουμε την αλαζονεία με την οποία αυτό το κίνημα διαχωρίζεται από τις βίαιες επαναστατικές πράξεις, προωθώντας τις πασιφιστικές μορφές σαν «το μόνο δυνατό εργαλείο κοινωνικής αλλαγής». Καταλαβαίνουμε πως αυτή η δήλωση δεν αναγνωρίζει ιστορικές επαναστάσεις, όπως οι βίαιες δράσεις κατά τη διάρκεια της κοινωνικής επανάστασης την περίοδο της Δεύτερης Δημοκρατίας και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου σε αυτά τα χώματα. Απαξιώνει επίσης τους αγώνες διάφορων οργανώσεων αντάρτικου πόλης και αυτόνομων ομάδων των δεκαετιών του ’70, ’80 και ’90 (το Ιβηρικό Κίνημα Απελευθέρωσης, την Άμεση Δράση και πολλά ακόμα), όπως επίσης τις δράσεις βίαιης αντίστασης κάποιων εργατικών κινημάτων. Και για να σημειώσουμε και άλλους αγώνες σε διαφορετικά μέρη, που επίσης περιλαμβάνουν τη βίαιη απάντηση, θυμόμαστε την επανάσταση των Σαντινίστας και τους αγώνες της ένοπλης εθνικής απελευθέρωσης, όπως το EZLN. Σήμερα ο εξεγερσιακός αγώνας εξαπλώνεται σε όλο τον πλανήτη με τη μορφή αυτόνομων και βίαιων δράσεων ενάντια στις δομές και στα σύμβολα του Κεφαλαίου και της εξουσίας.

Το σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται, αλλά καταστρέφεται. Τίποτα απ’ αυτά που θέλουμε δεν πρόκειται να μας δώσουν, ούτε και πρόκειται να τους τα ζητήσουμε. Δεν θα εκπέσουμε σε αιτήματα προς αυτούς που δεν αναγνωρίζουμε· αποφασίσαμε να τα πραγματώσουμε μόνοι μας. Το σύστημα το συγκροτούν οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, οι εργάτες, οι πολίτες και τα πολιτικά τους δικαιώματα· από τη στιγμή που η υπογραφή του μανιφέστου καλεί σε σωστή λειτουργία αυτού του συστήματος, στη διασφάλιση σεβασμού για τα κοινωνικά δικαιώματα, στην εγγύηση της προόδου, της δουλειάς, της κατανάλωσης και της ευτυχίας. Δεν θέλουμε ένα σύστημα ευμάρειας που διαιωνίζεται ενάντια στη ζωή και στην ελευθερία. Δεν θέλουμε να είμαστε τα ειρηνικά και παθητικά υποκείμενα που το συντηρούν. Είμαστε ενάντια στη λογική του δίπολου εργασία – κατανάλωση. Η μισθωτή εργασία είναι σκλαβιά, εκπόρνευση του σώματος και του πνεύματός μας και ενέργεια στην υπηρεσία του καπιταλισμού. Έτσι συντηρούνται οι δομές πάνω στις οποίες στηρίζεται το κράτος της κυριαρχίας: Η μάζα των εργατών-καταναλωτών είναι συνεργός και θεμελιώδες μέρος της εύρυθμης λειτουργίας του παρόντος συστήματος.

Ένας αγώνας δεν μετριέται από την ποσότητα της μάζας που κινείται και από τα επίπεδα της θεαματικότητάς του αλλά μάλλον από το περιεχόμενό του, τις μορφές του, τη συνοχή του και τη συνέχειά του. Η επανάσταση βρίσκεται στην καθημερινότητα, στις ζωές μας, σε αυτό που είμαστε.

Μας εξαγριώνει η αγανάκτησή σας, που απαντά μονάχα στην άμυνα των εγωιστικών συμφερόντων και στην αναζήτηση βολικών και ανεπαρκών λύσεων, που δεν επιζητά μια βαθιά και ριζοσπαστική επανάσταση (η οποία να φτάνει στη ρίζα των προβλημάτων), αλλά, αντιθέτως, τη βελτίωση των συνθηκών εκμετάλλευσης εντός αυτού του μοντέλου της επίπλαστης ευμάρειας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, διεκδικούμε και προτείνουμε:

- Μη αναγνώριση οποιουδήποτε συστήματος διακυβέρνησης αποφασίζει για εμάς και τις ζωές μας, είτε νεοφιλελεύθερο είτε δημοκρατικό, σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό, λαϊκό, φασιστικό, δικτατορικό, σοσιαλδημοκρατικό κ.τ.λ.

- Καμία νομιμοποίηση της εξουσίας σε οποιαδήποτε μορφή, θεσμό ή δομή της: πατριαρχική οικογένεια, στρατό, αστυνομία, κυβέρνηση, γιατρούς νοσοκομεία, ψυχιάτρους, ψυχιατρική, σχολεία, πανεπιστήμια, έμφυλους ρόλους, φυλακές ( συμπεριλαμβανομένων των κέντρων κράτησης αλλοδαπών, των ζωολογικών κήπων κ.τ.λ.), επιχειρήσεις, θρησκείες…

- Κατάργηση της μισθωτής εργασίας και κάθε μορφής εκμετάλλευσης.

- Τέλος της κοινωνίας-φυλακή, κατάργηση των φυλακών και ελευθερία σε όλους τους κρατούμενους. Τέλος στο σύστημα κοινωνικού ελέγχου, στις κάμερες παρακολούθησης, στην αστυνομία και στην αστυνόμευση από πολίτες.

- Αλληλεγγύη στους συντρόφους μας που αγωνίζονται, διώκονται, φυλακίζονται ή και δολοφονούνται στα χέρια αυτών που αντιπροσωπεύουν αυτό το σύστημα εξολόθρευσης.

- Τέλος στο οικονομικό σύστημα που βασίζεται στο χρήμα και στις καπιταλιστικές ανθρώπινες σχέσεις, τις οποίες αναγεννά στο περιβάλλον του.

- Καταστροφή του βιομηχανικού-τεχνολογικού συστήματος. Επιστροφή σε μια ζωή ισορροπίας και σεβασμού απέναντι στη φύση και στα άλλα ζώα, μακριά από τη μη ζωή, το συνωστισμό και την υποκρισία των πόλεων.

- Τέλος στους έμφυλους ρόλους που μας επιβάλλει η κοινωνία, την αντιστροφή του φύλου. Είμαστε άνθρωποι ανεξάρτητα από τα γεννητικά μας όργανα.

- Γη και απελευθέρωση των ζώων. Τέλος στη χρήση άλλων ζώων ως αντικειμένων/προϊόντων διατροφής, ένδυσης, διασκέδασης, συντροφιάς, πειραμάτων… και της χρήσης και κακομεταχείρισης της φύσης ως πηγής στην υπηρεσία των εξωπραγματικών ισοπεδωτικών ανθρώπινων αναγκών.

- Ρήξη με τη γενική απάθεια και συνέχιση των ατομικών και συλλογικών αγώνων που διεξάγονται με ειλικρίνεια και επιμονή.


Υπογραφή: κάποιοι βίαιοι αντικοινωνικοί αντισυστημικοί τρομοκράτες.



Πηγές: waronsociety (αγγλικά), alasbarricadas (ισπανικά)

* Βλ. επίσης σχετικό κείμενο και σημειώσεις εδώ: actforfreedomnow.wordpress.com
«Antisistema» (στα ισπανικά: αυτοί που αντιτίθενται στο κράτος και στον καπιταλισμό) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται κατά τρόπο μειωτικό από τα ισπανικά μίντια στην προσπάθειά τους να ποινικοποιήσουν και να στοχοποιήσουν κοινωνικά κινήματα, συλλογικότητες και άτομα που δραστηριοποιούνται και παλεύουν όσο μπορούν εκτός του συστήματος. Η λέξη «αντισυστημικός» έχει έρθει να αντικαταστήσει, σε αυτό το πολύ συγκεκριμένο δημοσιογραφικό «λεξιλόγιο της καταστολής», έναν παλιότερο όρο ο οποίος χρησιμοποιούνταν στη δεκαετία του 1990: «οι βίαιοι» (los violentos) – ενδεικτικό της ανοιχτής στάσης που έχουν ορισμένες από αυτές τις ομάδες έναντι της χρήσης αντι-βίας/άμεσης δράσης σε περίπτωση που κριθεί αναγκαία.


πηγη
http://gr.contrainfo.espiv.net/2011/05/31/ispania-gia-thn-olikh-anarxia-tora/

Βρίσκω ορθές τις περισσότερες παρατηρήσεις τζαι κριτικές που γίνουνται στο κείμενο, όπως τζαι τις προτάσεις στο τέλος.

Όμως, πιστεύκω πως οι αναρχικοί δεν πρέπει να σνομπάρουν ούτε να απέχουν απο αυτά τα γεγονότα. Στο κείμενο αλλά τζαι γενικά άκουσα πολλούς να υποστηρίζουν ότι οι ανθρώποι στις πλατείες εν ότι νά'ναι, ότι ζητούν αλλαγή της κυβέρνησης αντί κατάργησής της κ.α.

Όντως έτσι έχουν τα πράγματα. Τι άλλο επεριμέναμε όμως; Ένας νέος ευρωπαίος μετά που τόση πλύση εγκεφάλου που την εκπαίδευση, τα μιντια, το κρατος, την εκκλησία κτλ τι θα ήταν αναμενόμενο να έχει ως αίτημα; Μια καλύτερη κυβέρνηση, γιατί το πιο πιθανόν είναι πως δεν ξέρει ότι υπάρχουν άλλες επιλογές όπως η κατάργηση της κυβέρνησης, ή τις ξέρει με διαστρεβλωμένο τρόπο όπως του τις έμαθαν οι πιο πάνω φορείς.

Σωστή τζαι καλή η κριτική αλλά όι τζαι το σνομπάρισμα. Αν δεν αναμυχθούν τωρά οι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές πότε θα το κάμουν; Τωρά υπάρχει κόσμος που ψάχνεται, ακούει, συζητά, θέλει να βρει καινούργιους δρόμους. Εδώ πρέπει να γίνει η ζύμωση με τις αντιεξουσιαστικές ιδέες. Δεν θα έρθει ξαφνικά ένα λεωφορείο με έτοιμους αναρχικούς για να μπορούμε να ξεκινήσουμε μια αναρχική κοινότητα. Πρέπει να γίνει απο κάπου μια αρχή