Κατάληψη της πλατείας Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης και της Plaza cataluna στη Βαρκελώνη

Εικόνα από τη συγκέντρωση στην Πουέρτα δελ Σολ.

Μαδρίτη: Μια ξεχωριστή κινητοποίηση συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην Πουέρτα δελ Σολ, μία από τις γνωστότερες και κεντρικότερες πλατείες της ισπανικής πρωτεύουσας.

Χιλιάδες νεαροί Μαδριλένιοι συγκεντρώνονται κάθε βράδυ εκεί, διαμαρτυρόμενοι για την οικονομική κρίση. Ανάλογες συγκεντρώσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας, ιδιαίτερα της Ανδαλουσίας.

Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της 15ης Μαΐου, για αυτό και το κίνημα αποκαλείται «Κίνημα 15-Μ». Το βράδυ της Τρίτης βρίσκονταν στην Πουέρτα δελ Σολ περίπου 4.000 άτομα (σύμφωνα με την Αστυνομία), ενώ και το πρωί της Τετάρτης παρέμεναν σε σκηνές περίπου 400 άτομα.

Νέα συγκέντρωση έχει προγραμματιστεί για το βράδυ και για κάθε βράδυ μέχρι την Κυριακή 22 Μαΐου, ημέρα τοπικών εκλογών.

Οι συμμετέχοντες ξεκαθαρίζουν ότι δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα, δεν υποκινούνται από κανέναν και ότι η όλη η κινητοποίηση ουσιαστικά διοργανώθηκε από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης.

Κυκλοφορεί, πάντως, μια διακήρυξη γνωστή ως «plataforma Democracia Real Ya!» (στην οποία είναι αρκετά δύσκολο να συνδεθείς στο Ίντερνετ), ενώ γκρουπ έχουν ήδη δημιουργηθεί και στο Facebook.

Πολλές είναι ήδη οι προσωπικότητες της καλλιτεχνικής (κυρίως) ζωής της Ισπανίας που στηρίζει το κίνημα, με μηνύματα στο Facebook ή το twitter.

Υπάρχουν βέβαια και οι αντίθετες απόψεις: Μια ηλικιωμένη κατηγόρησε τους νεαρούς ότι «τους πληρώνει η Αριστερά για να διαδηλώνουν». Ένας άλλος ηλικιωμένος φαίνεται να συμφωνεί με την κινητοποίηση, δείχνοντας στα τηλεοπτικά συνεργεία τα λίγα χρήματα που του μένουν για να περάσει τον υπόλοιπο μήνα.

Ο Τύπος και τα Μέσα Ενημέρωσης της Ισπανίας καλύπτουν το γεγονός με την El Pais να δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις κινητοποιήσεις.

Περισσότερο συγκρατημένες εμφανίζονται οι εφημερίδες που στηρίζουν το Λαϊκό Κόμμα της αντιπολίτευσης, όπου αναπτύσσεται γνωστός προβληματισμός: διαμαρτυρία γιατί;

Η συντηρητική εφημερίδα ABC δίνει μάλιστα και τη σύνθεση των συγκεντρωμένων: άνεργοι, νέοι, φοιτητές, έχθροι του συστήματος, νοικοκυρές και συνταξιούχοι...

Πηγή: news.in.gr


http://periodismohumano.com/sociedad/aqui-esta-ocurriendo-algo-grande.html

Χαμός στην Ισπανία

Τις τελευταίες μέρες η Ισπανία συγκλονίζεται από ένα κίνημα νέων (κυρίως αλλά όχι μόνο), που διαδηλώνει έναντια στο σύστημα, ζητώντας πραγματική πολιτική και οικονομική δημοκρατία. Όλα ξεκίνησαν στις 15 Μαϊου, όπου είχαν καλεστεί διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις με το σύνθημα "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα". Αυτή η ημέρα δράσης, που προετοιμαζόταν εδώ και 2 μήνες, κυρίως μέσω ιντερνετ, ορίστηκε μια βδομάδα πριν τις τοπικές εκλογές της Ισπανίας, στις 22 Μαϊου, προφανώς όχι τυχαία.
Την Κυριακή 15 Μαϊου, σε 60 πόλεις τις Ισπανίας, δεκάδες χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους φωνάζοντας "Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια πολιτικών και τραπεζιτών" και "Δεν μας αντιπροσωπεύουν". Συνολικά υπολογίζεται ότι συμμετείχαν 130.000 άνθρωποι στις μέρες δράσεις, με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στη Μαδρίτη (25.000) και στη Βαρκελώνη (15.000). Το παρακάτω βίντεο δίνει το κλίμα της ημέρας:
https://www.youtube.com/watch?v=RZ55PC-ElSE

Μετά το τέλος της διαδήλωσης στη Μαδρίτη, μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές, εντελώς αυθόρμητα, παρέμειναν στην κεντρική πλατεία Puerta del Sol, και κατασκήνωσαν εκεί. Ο παραλληλισμός με την πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο, μάλλον δεν ήταν τυχαίος. Τα ξημερώματα της 17ης Μαϊου, η αστυνομία εκκένωσε βιαίως τους συγκεντρωθέντες, 19 από τους οποίους συνελήφθησαν. Αφέθηκαν αργότερα ελεύθεροι/ες, αφού τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα.
Καθώς τα νέα της βίαιης εκκένωσης διαδόθηκαν, οι ιστοσελίδες μέσω των οποίων οργανώνονται οι διαδηλώσεις άρχισαν να βουϊζουν από το κάλεσμα για επανακατάληψη της πλατείας στις 8.00 το απόγευμα. Και έτσι έγινε: 10.000 κόσμος γέμισε την Puerta del Sol, όπου το κλίμα θύμιζε προεπαναστατική κατάσταση. Δείτε εδώ:


Στην συνέλευση που ακολούθησε αποφασίστηκε να παραμείνει η κατάληψη της πλατείας μέχρι την Κυριακή 22 Μαϊου, ημέρα των εκλογών. Κάθε βράδι στις 8.00 θα γίνεται μαζική συγκέντρωση και διαδήλωση.
Αντίστοιχες καταλήψεις έχουν γίνει και σε δεκάδες άλλες κεντρικές πλατείες της Ισπανίας, με μικρότερη πάντως μαζικότητα.

Για αναλυτική ενημέρωση στα ισπανικά:
http://www.diagonalperiodico.net/
http://www.anticapitalistas.org/

Φωτογραφιες απο την διαδήλωση της Κυριακής στη Μαδριτη




H αναρχοσυνδικαλιστική CGT στηρίζει τις κινητοποιήσεις
http://www.20minutos.es/noticia/1054303/0/

Live από την κατάληψη της πλατείας στην Μαδρίτη:



και: http://www.godotec-live.com/directo_fla.swf

κατάληψη της plaza cataluña στην Βαρκελώνη

η κεντρικότερη πλατεία της πόλης έχει καταληφθεί απο χιλιάδες ανθρώπους.



ο αγωνας που ξεκινησε στη Μαδριτη προκύπτει τωρα και στη Βαρκελωνη, χιλιαδες κοσμος απο το πρωι εχει καταλαβει την plaza cataluña και δειχνει αποφασισμενος να συνεχισει μεχρι τελους. Έντονες και συγκινητικές εικόνες συντροφικότητας σε κάθε γωνιά της πλατείας. Μέχρι τώρα, ξημερώματα πέμπτης, διαφορετικές συνελεύσεις προσπαθούν να αποφασίσουν τον χαρακτήρα, τις προοπτικές και τη δράση της απαρχής,ίσως, μιας κοινωνικής εξέγερσης. Στην νυχτερινή γενική συνέλευση μίλησε και ένας αιγύπτιος περιγράφοντας την προσωπική του εμπειρία απο την πλατεία ταχριρ, συνδέοντας αυτόν τον ξεσηκωμό με την αιγυπτιακή επανάσταση. Ο κόσμος καταχειροκροτώντας τον, απάντησε φωνάζοντας πως και απο αυτην την πλατεία θα ξεκινήσει επανάσταση. Έχει δημιουργηθεί και μια ομάδα για μεταφράσεις οπότε τις επόμενες ήμερες θα κυκλοφορησουν τα κειμενα των συνελεύσεων και στα ελληνικά. Τέλος, αυτό σαν πρόταση, θα ήταν πολύ όμορφο να οργανωθούν κινήσεις αλληλεγγύης στην ελλαδα.

libertad-solidaridad- revolucion

apo email filou sthn Barkeloni:

... Ebrethika epses tyxaia me kati paithkia, katalipsies pou egnwrisa dame jai phamen mazi sthn plaza catalunya gia thn sinelefsi, pou ginete kathe nyxta stes dekamisi. Eboithisa tous na paroun gennitria kai hxeio pas sena karotsoui ths yperagoras. Erwtousa na mathw diafora alla h alhthkeia enei ta llia pramata pou mou eksigisan sta agglika en pramata pou mporeis eukola na breis sto internet sta ellhnika - oti en parapanw neoi jai anergoi, oti en exoun sxesh me kanena komma jai en anentaxtoi, ktl - en exw kanena synarpastiko neo. Sthn sinelefsi en ekatalebenna tipote giati ta ispanika mou en akoma se nhpiako epipedo, ase pou dame miloun jai catalanika. Eishen para pollhn kosmo sthn plateia, kathountan xame stauropodi jai milousan kapoioi sto kentro, o kosmos gennika htan enthousiasmenos. Sxedon oullos o kosmos htan neoi diladi katw pou 30, kyriws ispanoi. Enwsame to hxeio pas thn gennitria (laloun thn 'burra' dame pou shmainei gaidoura) alla en eksekinouse h gennitria epeidi en eishe pezina. H sinelefsi arkepse, anti to hxeio exrhshmopoiousan ntountouka gia na akoun oulloi. Epha me 2 paithkia pou egnwrisa jeinh thn wra gia na ebroume pezina, diladi ekratousa tsilies enw o enas eklefke pezina pou motores pou htan parkarismenes sta stena. Gamise ta. Ekamame kanena sarantalepto jai mazepsame anamisi litro. Pou eteliwsame lalw tous "afinete ta oulla teleutaia stigmh, etsi eimaste jai sthn xwra mou" jai gelasan. Estrafikame sthn plateia jai gemwsame thn gennitria omws telika en thn exrhshmopoihsan (en ekatalaba giati, ta ispanika mou en llia) jai h syneleush esynexise me thn ntountouka. H katalipsi synexizetai jai en nomizw na stamatisei prin thn kyriakh pou exoun dhmotikes ekloges. Efatchisa jai enan gyro shmera alla ta pramata en pio hsyxa oson eshei fws.

episis sxoleio apo athinakio indymedia
Βαρκελώνη, ο ζεστός αραβικός άνεμος περνάει την Μεσόγειο. Προς ποιά κατεύθυνση;
από Πάντως φυσάει.(Αυτόπτης μάρτυρας) 11:55πμ, Πέμπτη 19 Μαΐου 2011
Πρόκειται οπωσδήποτε για σημαντική διαδικασία. Φαίνεται οριζόντια και αμεσοδημοκρατική, αν και , ειδικά στην Μαδρίτη, έχουν ξεφυτρώσει κάτι επιτροπάτα για να κάνουν τις "επαφές με τον τύπο". Τέλος πάντων, ο κόσμος μαζεύεται, μιλάει, κάνει συνέλευση , τρώει, κοντολογίς υπάρχει ένας χώρος συλλογικής έκφρασης και ελευθερίας, ένας πραγματικά δημόσιος χώρος.

Από την άλλη βέβαια, το περιεχόμενο είναι τελείως μπερδεμένο. Επικρατεί ένα κλίμα αποφυγής της έννοιας "σύγκρουση", λες και τα αφεντικά θα οπισθοχωρήσουν σε κάποια απόφαση τους εχοντας πειστεί από το μεγαλείο της κινητοποίησης. Κι όμως αυτή η αφέλεια κυριαρχεί στους περισσότερους συγκεντρωμένους. Ο γενικόλογος και μη συγκρουσιακός χαρακτήρας των κινητοποίησης έχει δημιουργήσει πλατιές συμπάθειες τόσο κοινωνικές όσο και δησοσιογραφικές , από προσωπικότητες κτλ.

Ωστόσο τα γεγονότα έχουν τη δική τους δυναμική: την Κυριακή στην Ισπανία είναι οι δημοτικές εκλογές. Κάθε συγκέντρωση από την παρασκευή απογορεύεται. Η εκλογικές επιτροπές του κράτους έχουν αρχίσει να κρίνουν τις συγκεντρώσεις παράνομες. Κάποιοι δικηγόροι έχουν μπει σε μια ιστορία να προσβάλλουν νομικά την εγκυρότητα τέτοιων αποφάσεων.

Τί θα κάνει η Εξουσία; Θα επιτεθεί για να εκκενώσει την κεντρική πλατεία της Βαρκελώνης και τις κατελλειμένες πλατείες στις άλλες ισπανικές πόλεις; Στην Μαδρίτη (όπου να σημειώσουμε, στη πορεία έναρξης της κατάληψης ένα κομμάτι συγκρούστηκε και οι μπάτσοι έχουν ήδη εκκενώσει μια φορά την πλατεία αλλά ο κόσμος την επανεκατέλαβε) η αστυνομία επέβαλλε χθες ελέγχους σε όσους στη πρόσβαση όσων ήθελαν να κατέβουν στην πλατεία (ταυτότητες, ελέγχους στα σακίδια κτλ.). Στην Βαρκελώνη δεν έχει συμβεί μεχρι στιγμής κάτι τέτοιο.

Οπότε αναμένουμε τις επόμενες μέρες ή ώρες. Μια βίαιη εκκένωση τις πλατείας θα ήταν χοντρό γεγονός, δεδομένου ότι ο χαρακτήρας της συγκέντρωσης δεν είναι ιδιαίτερα ριζοσπαστικός. Πολλοί συγκεντρωμένοι επιμένουν στον ειρηνικό της χαρακτήρα. Βέβαια υπάρχει ένα αφηρημένα αντικαπιταλιστικό λεξιλόγιο (για τις τράπεζες, εναντια στην κατανάλωση κτλ) που όμως θυμίζει συνασπισμό, στα ελληνικά δεδομένα. Το σίγουρο είναι ότι η ιστορία επειδή ακριβως είναι πολύ "χύμα" μπορεί να εκτονωθεί, μπορεί όμως και να οδηγήσει οπουδήποτε.

Σαν υστερόγραφο να πω , ότι είναι τελείως μα τελείως ελεύθερη η παρουσία των δημοσιογράφων και των καμερων στη πλατεία. Δηλαδή ότι κάνεις και λες κυκλοφορει στο γιουτιουμπ, στην ασφάλεια,στο γείτονα σου, οπουδήποτε στο σύμπαν. Ενας ακόμα λογος για να επικρατεί η λογική του "είμαστε καλά παιδια".

Αλλά, επαναλαμβάνω, αν ο κόσμος δεν θέλει τη σύγκρουση, μπορεί να τη θελήσουν τα αφεντικά. Αναμένουμε εξελίξεις.

ομορφα

Πότε θα καθίσει η νεολαία της Κύπρου μαζί στους δρόμους; μακριά από κόμματα και εθνικιστικές ιδεολογίες, αυτοοργανωμένα για ενα κοινό σκοπό, ενάντια στα πραγματικά μας προβλήματα. Σκευτείται πόσο όμορφα θα'ταν να είμαστε καθημερινά στο δρομό με χιλιάδες "γειτόνους" μας και να μοιραζόμαστε τις ιδέες και ανυσηχίες μας για το μέλλον. Απλά να τα παρατήσουμε όλα και να βγούμε στους δρόμους κάνοντας κατάληψη το κέντρο μέχρι να αλλάξει κάτι. Θα 'ταν όμορφα, όπως το είπες. Αυτά τα πράγματα πάνε κύμα, κάποιο ρεύμα θα περάσει κι από 'δω.

apo email:

Epha ksana popse alla monos mou. Parapanw kosmos sthn annoixth sinelefsi touthn thn fora, jai pio organwmena me hxo, kioskia ktl. Ws jai live metafrastes se nohmatikh eixasin. O kosmos en xeirokrota sxedon katholou, aman symfwnoun me kapoio sikwnnoun ta xeria tous jai souzoun ta, kapote souzoun ta oulloi aman symfwnoun polla me ton omiliti, miloumen gia kamia thkyo shiliaes toulaxiston mono sthn syneleush pou kathounte stauropodi giro pou tous omilites. En katalabw tous omilites ti laloun omws. ypotithete mporei na fkei opiosdipote alla en ekatalaba thn diadikasia. Me bash tes llies koubentes pou ekopsa popse jai kapia fylladia pou eida, politika ta pramata fenounte mou 'light' jai gennika llion aorista. Symbola miden sta pano, oute alfarka, oute sfirodrepana. Emilisa me 2 kalamaroues pou hbra jame tyxaia jai h mia htan enthousiasmeni oti mporei na ksanaemfanistei o manu chao. OK. Gennika polloi neoi, polloi me look pou thimizei faneromeni. Alla eshei pou oullous pou pio fitito-kirille-enallaxtikous se pio xima axristous, an jai en na laloun oti oi polla kafroi typou athinas san na apexoun. Pollis kosmos en apla jame san happening xwris na symmetexei stes synelefsis jai touta, kathounte giro giro jai pinnoun mpires jai koinwnikopiounte. En exw idea pou en na paei to praman. Pantos h anergeia twra en pas to 20% jai gia neous akousa en sxedon 40. Eshei pollous dame pou zoun telia allospws, faia pou ta skoupithkia, mikroklopes pou yperagores, katalipsi steghs, kompines. Px egnwrisa enan pou epianen laxanika jai psomia pou ta petassan oi yperagores epeidi taxa htan xalasmena jai ekamne sandwich jai poulan ta se foitites gia 1 h 2 euro to ena, 'afou en eshei douleies' lalei mou. Eshei kopellouthkia pou eginen tous defterh fysh na thwroun synexeia ta skoupithkia jai na synaoun otidipote, rouxa, petamena epipla. Allospws. Alla gia thn katalipsi ths plateias gennika mporw na pw eimai apaisiodoskos.

Pou varkeloni genika en polla fkainei tipote na katalavoume ti ginete. Pantos emilisa me atoma madriti jie en arketa pio sovara jie mazika ta pramata. Idan to 8etika. Twra na doumen, exoun ekloges tin kyriaki.

Δεν μας εκπροσωπούν..

Πληροφοριες/Θεσεις απο Μαδριτη

Θελοντας να μεταφερω το κλιμα και καποια χαρακτηριστικα απο αυτο που συμβαινει στην μαδριτη


Πως ξεκίνησε

Την Κυριακή 15-5 είχε καλεστεί πορεία από την πλατφόρμα "Πραγματική Δημοκρατία Τώρα" στην oποια υπήρχε μεγάλη συμμετοχή του κόσμου (10.000-15.000?). Στο τέλος της πορείας ένα κομμάτι του κόσμου έκλεισε 2 κεντρικούς δρόμους της πόλης και με αφορμή αυτό έγιναν και κάποια ελάχιστα επεισόδια (κάηκαν λίγοι κάδοι και πετάχτηκαν κάποια κουτάκια μπύρας και ελάχιστες πέτρες)-σε ένα ποσοστό τους από ασφαλίτες, όπως φάνηκε από τις συλλήψεις που ακλουθήσανε. Συνελήφθηκαν 24 άτομα, τα οποία αφέθησαν ελεύθερα με ελαφρές κατηγορίες (διατάραξη κοινής ειρήνης).
Την δευτέρα στις 20.00 είχε καλεστεί ανοιχτή συνέλευση-συγκέντρωση στην πλατεία sol (η κεντρική πλατεία της πόλης) στην οποία συμμετείχε πάρα πολύς κόσμος (15.000?) και η οποία κατέληξε (χωρίς προφανώς να προηγηθεί συζήτηση) στο να παραμείνει ο κόσμος στην πλατεία μέχρι την Κυριακή 22-5 (ημέρα τοπικών εκλογών). Το επόμενο πρωί στις 5 η αστυνομία διέλυσε τον κόσμο που παρέμενε και αντανακλαστικά καλέστηκε νέα συνέλευση για το ίδιο απόγευμα όπου με ακόμα περισσότερο κόσμο ξαναστήθηκαν σκηνές. Η αστυνομία απαγόρευσε τη συγκέντρωση (στην Ισπανία οποιαδήποτε συνάθροιση κόσμου χρειάζεται την άδεια της αστυνομίας) ενώ την επομένη μέρα η εκλογική επιτροπή της Μαδρίτης την έβγαλε παράνομη. Ωστόσο η αστυνομία-αν και παρούσα με μεγάλο αριθμό ΜΑΤ-κρατάει πολύ διακριτική στάση και λόγο του αριθμού του κόσμου και του πολιτικού κλίματος θεωρώ απίθανο να κάνει οποιαδήποτε κίνηση. Μέχρι και αυτή τη στιγμή συνεχίζεται η κατάληψη της πλατείας με όλο και περισσότερο κόσμο να συμμετέχει (από τις συνελεύσεις μέχρι τη μπυροποσία)


Η δομή και η λειτουργία

Θεωρητικά (αυτήν την ώρα στην πλατεία βρίσκεται περισσότερο από 20.000 κόσμου και προφανώς η ντουντούκα δεν ακούγεται) κάθε μέρα στις 20.00 γίνεται συνέλευση στην οποία αποφασίζονται ψηφίζοντας δια της οχλοβοής κάποιες βασικές αποφάσεις που έχουν προκύψει από τις ομάδες εργασίας. Κάθε μεσημέρι επίσης υπάρχει γενική συνέλευση όπου οι συνθήκες επιτρέπουν τη συζήτηση. Από σήμερα αποφασίστηκε ο διάλογος να γίνεται πάνω σε θεματικές και κάθε συνέλευση να είναι καταληκτική για την κάθε θεματική. (πως αποφασίζονται οι θεματικές: υπάρχει ένα κουτί παράπονων στο οποίο ο κόσμος ρίχνει χαρτάκια με παράπονα/ιδέες. Σύμφωνα με αυτό και τις ιδέες/προτεραιότητες του κόσμου της συνέλευσης αποφασίζονται οι θεματικές.) Παράλληλα συγκροτούνται ομάδες εργασίας οι οποίες συγκεκριμενοποιούν τις αποφάσεις της συνέλευσης, παίρνουν αποφάσεις και παρουσιάζουν θέσεις στη συνέλευση. Στην ουσία, οι ομάδες εργασίας έχουν χαρακτήρα μικρής αυτόνομης συνέλευσης

Και τι στο καλό κουβεντιάζεται? Και πολιτικά πως χαρακτηρίζεται αυτό το πράγμα?

Κάποια βασικά χαρακτηριστικά που για μένα καθορίζουν το χαρακτήρα της κίνησης αυτής.


1. Είμαστε όλοι μαζί. Προφανώς και στρεφόμαστε απέναντι στους πολιτικούς, τραπεζίτες και λιγότερο στα ΜΜΕ αλλά εμείς δεν είμαστε ούτε αριστεροί, ούτε δεξιοί, κυρίως αυτοχαρακτηριζόμαστε ως πολίτες, ανεξάρτητοι, δεν έχουμε καμιά σημαία (χαρακτηριστικά, χτες που σε κάποια στιγμή ανέβηκε μια ισπανική σημαία γιουχαΐστηκε με το "δεν θέλουμε καμία σημαία". Επίσης, σε όλη την πλατεία με χιλιάδες κόσμου, δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σύμβολο ταυτότητος)
2. Απέναντι στη βία. Από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίστηκε. Ότι γίνεται είναι ειρηνικό, δεν αποδεχόμαστε καμιά βίαιη ενέργεια. Χωρίς προφανώς να είναι διακηρυγμένη θέση της συνέλευσης, ο περισσότερος κόσμος θεωρεί τους μπάτσους παραστρατημένα αδέλφια μας (αν και τους γιουχάρει όταν φεύγουν), ονομάζει την κίνηση των ημερών ειρηνική επανάσταση και την θεωρεί σαν αδελφή κίνηση της ισλανδικής, βρετανικής και της τυνήσιας. (Προφανώς και ακούγεται και το παράδειγμα της Ελλάδας η της Αργεντινής αλλά το σημείο αναφοράς είναι η Ισλανδία, η Βρετανία και η Τυνησία)
3. Είμαστε απέναντι στο σύστημα ή θέλουμε να βελτιώσουμε της συνθήκες? Και τα δυο (μαζί, την ίδια στιγμή και από τους ίδιους ανθρώπους). Διαβάζοντας και ακούοντας τα συνθήματα καταλαβαίνει κάνεις τις αντιθετικότητες. Εναντία στη δικτατορία των τραπεζών, αλλαγή του εκλογικού νόμου, το λένε δημοκρατία αλλά δεν είναι, δεν θέλουμε διεφθαρμένους πολιτικούς, βία είναι τα 600ευ το μήνα, ελευθερία έκφρασης, ενάντια στον δικομματισμό είναι μερικά από τα συνθήματα που ακούγονται. Το ενδιαφέρον είναι ότι ακούγονται όλα από όλους.


Κράτος, κόμματα, εκλογές. Ο χώρος

Το πολιτικό background των ημερών είναι το εξής. Σε λιγότερο από μια εβδομάδα τοπικές εκλογές με ιδιαίτερο πολιτικό ειδικό βάρος (λόγο κρίσης) όπου αναμένεται σαρωτική νίκη του Partido Popular (δεξιά προς τα πολύ δεξιά). Της πρώτες ημέρες το κράτος προσπάθησε να το χτυπήσει. Προβοκάτσιες, συλλήψεις, απαγορεύσεις πορειών, αδιαφορία απο τα ΜΜΕ. Δεν το κατάφεραν και τώρα έχουμε την κυβέρνηση (σοσιαλδημοκράτες) να προσπαθούν να "ακούσουν τη νεολαία" και να "προβληματίζονται από τις ανησυχίες των νέων". Η αντιπολίτευση στάση αναμονής. Τα ΜΜΕ να το αποδέχονται (αποκρύβοντας τα όποια ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά έχει) και να το χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης προς διάφορες κατευθύνσεις. Η ενωμένη αριστερά (το μόνο κοινοβουλευτικό αριστερό κόμμα-στα δεξιά του ελληνικού συνασπισμού η προσωπική μου άποψη) να το στηρίζει (σαν μάνα ουρανού τους έκατσε εν όψη εκλογών).
Όσον αφορά το "χώρο". Από την πρώτη πορεία της Κυριακής κράτησε μια κριτική επαφή με αυτό που συμβαίνει. Ένα κομμάτι (το μικρότερο) του απέχει ονομάζοντάς το στην ολότητα του ρεφορμιστικό, ένα κομμάτι του το στηρίζει πολιτικά χωρίς να συμμετέχει ιδιαιτέρως και άλλο ένα κομμάτι συμμετέχει ενεργά. Το τελευταίο είναι και αυτό που μέσα κυρίως από τις ομάδες εργασίας δίνει (η προσπαθεί να δώσει) κάποια σχετικώς πιο ριζοσπαστικά πολιτικά χαρακτηριστικά και κάποια σχετική εμπειρία οργανωτικού τύπου


Και κλείνοντας

Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Μαδρίτη (και στην υπόλοιπη Ισπανία) είναι καταρχάς κάτι πρωτόγνωρο. Στους ανθρώπους της πλατειάς βλέπω αυτό που ένιωθα και εγώ το δεκεμβρη του 08. Οτι γίνεται κάτι κοσμοϊστορικό. Η ρουτίνα και η ροη της πραγματικότητας στην πλατεία (και μόνο εκεί γιατί στην υπόλοιπη πόλη η ζωή συνεχίζεται κανονικά) έχει σπάσει, ο κόσμος κοινωνικοποιείται διαφορετικά και διαφορετικά χαρακτηριστικά (συντροφικότητα, συμμετοχή, αλληλεγγύη κτλ) αναδύονται. Ιστορικά η πόλη της Μαδρίτης είχε πάρα πάρα πολλά χρόνια να βγάλει κάτι αντίστοιχο.
Οι κοινωνικές δομές?

Η πλατφόρμα "πραγματική δημοκρατία τώρα" που είναι και βασική συνιστώσα και από αυτήν άρχισε, είναι ένα συνονθύλευμα ατόμων, NGOs, blogs, σελίδων του facebook, οργανώσεων και συλλογικοτήτων καλλιτεχνικού/ανθρωπιστικού/πολιτικού χαρακτήρα. Στην κατάληψη δεν συμμετέχει καμιά οργανωμένη συλλογικότητα και ούτε κάτι τέτοιο είναι αποδεκτό. Από τα βασικά χαρακτηριστικά είναι η ανυπαρξία σχέσεων αλληλοτροφοδοτησης με τους κοινωνικούς χώρους. Με τη μοναδική εξαίρεση της σχολής φιλοσοφίας που είναι σε κατάληψη, σε κανένα σχολείο, σε καμιά σχολή, σε κανένα εργοστάσιο, σε καμία γειτονιά, σε κανένα νοσοκομείο δεν έχουν γίνει συνελεύσεις/κινήσεις/καταλήψεις. Αντίστοιχα, αν και υπάρχει ομάδα εργασίας σχετικά με αυτό, πουθενά στην πόλη δεν υπάρχουν αφίσες/συνθήματα/πανό. Ωστόσο στους χώρους δουλειάς και στο δρόμο είναι από τα βασικά θέματα συζήτησης. Διαφορετική είναι η κατάσταση στο internet μέσω του οποίου γίνεται η διάχυση της πληροφορίας και ο όποιος με τα όποια χαρακτηριστικά πολιτικός διάλογος. Τα κύρια μέσα που χρησιμοποιούνται είναι το twitter, το facebook και διάφορα blogs ενώ τα κινηματικά μέσα ( indymedia, nodo50, kaosenlared κτλ) δεν έχουν κάποιο σημαντικό ρόλο.


Η εξέλιξη του?

Αν και ήδη έχουν φανεί τα κυρίαρχα πολιτικά χαρακτηριστικά, ακόμα βρίσκεται σε μια φάση ρευστότητας η οποία μαζί με τη μαζικότητα και τα οργανωτικά χαρακτηριστικά αυτοργανωσης και αμεσοδημοκρατιας δεν μπορούν να αποκλείσουν καμία πιθανή εξέλιξη στις επόμενες ημέρες. Από τη ριζοσπαστικοποίησή του έως τη μετατροπή του στο μεγαλύτερο botellón (γιορτή με πολύ αλκοόλ σε πλατεία) που γνώρισε η ανθρωπότητα. Σήμερα για παράδειγμα, την ίδια στιγμή που στη μεσημεριανή συνέλευση το πρώτο θέμα (και αίτημα) ήταν η αλλαγή του εκλογικού νόμου, από την άλλη φάνηκαν τα πρώτα δείγματα απαγκίστρωσης από τις εκλογές αφού ακουστήκαν απόψεις να συνεχιστεί η κατάληψη και μετά τις εκλογές.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1293113

"NOTENEMOSMIEDO" (δε φοβόμαστε) - Το Μανιφέστο των Ισπανών- .."είμαι εξοργισμένος, νομίζω οτι μπορούμε να το αλλάξουμε!!"..


Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να
σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και
φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να
προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.

Κάποιοι από εμάς είναι
προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν
έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι. Ολοι
μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι από τις πολιτικές, οικονομικές και
κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των
επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται
αβοήθητοι.

Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά. Ομως αν
ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας
καλύτερης κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι:

-Προτεραιότητα για κάθε
προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η
ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την
ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.

-Υπάρχουν βασικά
δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη
στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική
συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το
δικαίωμα για μια υγειή και ευτυχισμένη ζωή.

-Με τον τρόπο που λειτουργούν
σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν
αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των
ανθρώπων.

-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος =
κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το
πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να
είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να
διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να
λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που
ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων
οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την
κομματοκρατία.

-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει
ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς
την απορρίπτουμε.Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της
κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι
και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός
σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της
αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.

-Η σπατάλη πόρων
οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές
πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να
εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.

-Είμαστε
ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε
τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές
αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις
καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται
μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια
αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι
μπορώ να το αλλάξουμε.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί
μπορούμε.
Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας.

apo indymedia athinas

Δημοκρατικη Επανασταση στην Ισπανια
από to long than to have 9:14μμ, Σάββατο 21 Μαΐου 2011
(Τροποποιήθηκε 9:58μμ, Σάββατο 21 Μαΐου 2011)

Βαρκελωνη, Τεταρτη βραδυ:
"Aquí comença la revolució!"

http://anarchistnews.org/?q=node/14628

Η επανασταση ξεκινα εδω, κραυγαζει το πληθος στην PlaçaCatalunya. Βρισκονται ισως πεντε χιλιαδες, δεκα χιλιαδες, οι περισσοτεροι αγνωστοι, οι περισσοτεροι νεοι, καθως και αρκετοι μεγαλυτεροι, χωρις μια μοναδικη αισθητικη ή πολιτικη γραμμη. Η plaça ειναιγεματη. Την αποκαλουν "η δικια μας Τahrir," και ως τωρα, δεν ειναι εντελως λανθασμενοι σε αυτον τον ισχυρισμο. Σε 60 ακομη πολεις σε ολη την Ισπανικη επικρατεια, οι ανθρωποι συγκεντρωνονται στην κεντρικη πλατεια, με ανετα περισσοτερους απο εκατο χιλιαδες ανθρωπους να συμμετεχουν συνολικα, και δεν ειναι παρα η τριτη βραδια. Στην Μαδριτη η αστυνομια εκκενωσε το πληθος απο το την PlazadelSol την Τριτη. Νομιζαν οτι ειχαν μαθει κατι απο τις προσφατες γενικες απεργιες, του Σεπτεμβρη και του Ιανουαριου, με το να αφηνουν εναν δημοσιο χωρο να παραμενει κατειλημενος ωστε να εξυπηρετησει ως βαση αγωνα. Αλλα κατα καποιον τροπο η επιστημη του ελεγχου παντα καταρεει, μιας και ειναι αποτελεσματικη μονο αναδρομικα. Την φορα αυτη, εριξαν ενα πυροτεχνημα στο καζανι, και το πληθος επεστρεψε κατα 30.000 μεγαλυτερο, διαδηλωνοντας επισης και εξω απο τις φυλακες, με αναρχικα πανο, απαιτωντας την απελευθερωση των συλληφθεντων. Εκτοτε, η αστυνομια αδυνατει να ελεγξει την κατασταση. Ολα αυτα ξεκινησαν οταν μια διαμαρτυρια στο Twitter εμφανιστηκε σε ολοκληρη την Ισπανικη επικρατεια την Κυριακη, στις 15 Μαϊου, απαιτωντας "democraciarealya!" Δεν πηγα γιατι γινονταν συζητηση, επειδη ο δημοκρατικος διαλογος με αηδιαζει. Η διαμαρτυρια καθεαυτη δεν ηταν κατι συνταρακτικο, αλλα το γεγονος οτι συνεβαινε ταυτοχρονα σε ολη την χωρα εκανε τους ανθρωπους να διψανε περισσοτερο. Προταθηκαν κεντρικες κατασκηνωσεις, και το βραδυ της Δευτερας μια μικρη ομαδα ανθρωπων κατασκηνωσε στην PlaçaCatalunya της Βαρκελωνης και σε λιγες ακομη πολεις. Μου εκανε εντυπωση ποσο σωστη ηταν η λαθος ιδεα στην καταλληλη χρονικη στιγμη. Ειπα σε εναν φιλο, "90% πως προκειται για μια παραπλανημενη κοινωνικη κριτικη βασισμενη στην επαναοικειοποιηση των φιλελευθερων αξιων που δεν εχουν που αλλου να πανε. 10% πως προκειται για παραπλανημενη κοινωνικη κριτικη βασισμενη στην επαναοικειοποιηση των φιλελευθερων αξιων που θα εκραγουν ως την επανασταση." Την περασμενη χρονια, η Βαρκελωνη εχει εκτραπει σε δυο γενικες απεργιες, μια που ανθησε σε ημερησια εξεγερση, και την πλεον μαχητικη, εκδικητικη Πρωτομαγια της τελευταιας δεκαετιας. Οι εκλογες, κοινοβουλευτικες και δημοτικες, γινονται την Κυριακη. Απαγορευεται αυστηρα η διεξαγωγη οποιασδηποτε συγκεντρωσης την ημερα των εκλογων ή την προηγουμενη. Οι διαδηλωτες στην PlaçaCatalunya καλουν ηδη σε κατασκηνωση μεχρι "εστω" την Κυριακη, και για πορεια διαμαρτυριας κατα την διαρκεια της ημερας των εκλογων. Η αστυνομια εχει ηδη χαρακτηρισει τις κατασκηνωσεις παρανομες, αλλα προκειμενου να διατηρησουν την συνταγματικη ταξη της χωρας πρακτικα ειναι υποχρεωμενοι να εκκενωσουν πριν το Σαββατο. Ο πασιφισμος εχει καταφερει ανατριχιαστικα κερδη στην Ισπανικη επικρατεια μετα την αφιξη της δημοκρατιας, και ηδη αποδειχτηκε ικανος να ηττησει το εξισου μαζικο φοιτητικο κινημα εναντια στην συνθηκη της Μπολωνια το 2009, το οποιο η αστυνομια ευκολα και κτηνωδως εκκενωσε απο τα κατειλημενα πανεπιστημια και στην συνεχεια απο τους δρομους. Αλλα μετα το δευτερο μισο του 2010, οι ανθρωποι φαινονται περισσοτερο μπουχτισμενοι, λιγο περισσοτερο αγανακτισμενοι αλλα και αγανακτισμενοι με τον πασιφισμο, και μαζικες καταστασεις τεινουν προς την βια. Οι κατασκηνωσεις δεν εχουν οργανωθει απο την DemocraciaRealYa, ουτε και προκειται για καποια μονιμη οργανωση, αλλα η συγκεντρωση εχει εναν αποφασιστικα δημοκρατικο χαρακτηρα, χωρις να διαθετει καποια οργανωτικη δομη βασισμενη σε ξεχωριστεςς επιτροπες οι προτασεις των οποιων σφραγιζονται απο καποια νυκτερινη κεντρικη επιτροπη οπου καποιος – συχνα ενας κρυφο-Τροτσκιστης πουζει τις πιο αγριες φαντασιωσεις του—τις διαβαζει μεσω μικροφωνου και περιοδικα θυμαται να ζητα απο το πληθος να χειροκροτα και να κουνα τα χερια του ως σε ενα ειδος εγκρισης.
Κατα την διαρκεια της συνελευσης το βραδυ της Τεταρτης, ενας αναρχικος σηκωθηκε φωναζοντας την κριτικη του εναντια στην συγκεντρωτικη μορφη της οργανωσης, στιγμη στην οποια ο Τροτσκιστης αμεσως αρπαξε το μικροφωνο απο την γυναικα που διαβαζε την προταση της επιτροπης της για να εξηγησει, και να καταπνιξει, τον αδαη αναρχικο οτι "δεν ειναι ενα τελειο συστημα" αλλα το καλυτερο που διαθετουμε, και οτι ηταν "απολυτα αναγκαιο να οργανωθουμε." (Λιγο μετα εμφανιστηκε ενα αρθρο στο lahaine.org αναφερομενο στην αναγκη της οργανωσης για την επιτευξη την μακροπροθεσμη "συσσωρευση δυναμεων," την δοκιμασμενη και εγκυρη Μαρξιστικη στρατηγικη). Αρκετοι αναρχικοι αποχωρησαν απο την συνελευση αλλα εμειναν συζητωντας και διαφωνοντας στην πλατεια. Φαινεται οτι η θεση μας, οπως παντα, βρισκεται στο περιθωριο, ανατρεποντας το κεντρο, αγνοωντας την ενοποιημενη συνελευση, πολλαπλασιαζοντας τις συζητησεις και τις συγκεντρωσεις, διαβεβαιωνοντας οτι τα περιθωρια παραμενουν περισσοτερο ενδιαφεροντα και δημιουργικοτερα απο την Μια Μεγαλη Συνελευση. Ενω οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν φανηκαν να καταλαβαινουν την κριτικη που εκφραστηκε κατα την διαρκεια της συνελευσης (ή εστω και να την ακουσουν), ηταν φανερο οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι ενοιωθαν περισσοτερο δυνατοι και χαρουμενοι στις χαοτικες στιγμες του πληθους απο οσο στην γενικη συνελευση, οπου απλα ακουγαν και παθητικα ενεκριναν. Πριν την συνελευση, οι αναρχικοι που μοιραζαν εντυπα –συμπεριλαμβανομενων και κριτικων στην δημοκρατια—αγκαλιαστηκαν απο ανθρωπους που ζητουσαν περισσοτερα, που αναζητουσαν νεες ιδεες και κατευθυνσεις που δεν ειχαν προτινος αναλογιστει. Η αυτοοργανωση στην plaça και ο πολλαπλασιασμος των συζητησεων και των διαφωνιων θα συνεχιστει, και παραμενει να ειδωθει αν οι κεντρικοι οργανωτες θα καταφερουν να πετυχουν την πραγματικη τους δημοκρατια και θα επιχειρησουν να μας αποβαλλουν αν δεν περασουμε απο τις επιτροπες τους, ή αν η αστυνομια δεν μας εκκενωσει προτου η συγκρουση προλαβει να ωριμασει. Αυτο που ειναι σημαντικο ειναι οτι βρισκομαστε εδω, στην πρωτη γραμμη της κοινωνικης συγκρουσης, και εχουμε παρει σαφως θεσεις, και αναζητουμε συμμαχους, χωρις να ειμαστε (υπερβολικα) αλαζονες με εκεινους που θεωρουμε εχθρους. Επειδη σε αυτη την φαση υφισταται ακομη μια διαφορα μεταξυ εκεινων που αναπαραγουν εκεινα που ξερουν αλλα ενεργουν ακομη παθιασμενα, και εκεινοι που πληρωνονται για να το κανουν, μια διαφορα μεταξυ των πολιτικων (ή των ψηφοφορων) του αυριο, και εκεινων του σημερα. Ο κοινωνικος πολεμος ειναι η κοινωνια εναντια στο Κρατος, οχι εμεις εναντια στην κοινωνια. Ειμαστε εδω, στην επανασταση μας, και ειναι ενα σκατενιο, αρομαντικο πραγμα, αλλα το ξεραμε ηδη οτι αυτος ηταν ο κοσμος στον οποιο ζουσαμε. Αν μη τι αλλο συνιστα μια καθοριστικη ρηξη στην καθημερινη απομονωση, και αυτο ειναι πολυ περισσοτερα απο ενα αφετηριακο σημειο. Το σημαντικοτερο πραγμα ειναι οτι βρισκομαστε εδω, ετοιμοι να αγωνιστουμε και ετοιμοι να μαθουμε, αγωνιζομενοι για ολικη ελευθερια, φανερωνοντας τον συμβιβασμο οπου και αν αυτος εμφανιζεται. Συνδεσμος για δυο αναρχικα κειμενα που μοιραστηκαν στην πλατεια, για οσους διαβαζουν καταλανικα: http://barcelona.indymedia.org/newswire/display/420985/index.php

http://defiancev.blogspot.com/2011/05/blog-post_21.html

Οι "Αγανακτισμένοι"


Κάτι αλλάσσει στον κόσμο. Οι επαναστάσεις στη Μέση Ανατολή τζαι Βόρεια Αφρική (στημένες τζαι μη) φαίνεται ότι εκαταφέραν να περάσουν τη Μεσόγειο. Τζαι μάλιστα εν καιρώ εκλογών. Τα πρώτα ανησυχητικά νέα για το πολιτικό status quo ήρταν που την Ισπανία. Ο κόσμος ενεκάτσιασε τους πολιτικούς, τους χειρισμούς τους, την άνιση συγκέντρωση πλούτου τζαι τες λιτότητες που επιβάλλουν. Κρίση, κρίση, αλλά για αντιμετώπιση της διούν λεφτά του κράτους στες τράπεζες που επροκαλέσαν την κρίση τζαι ποσφίγγουν τον απλό κόσμο όπως τα λεμόνια. Στη χώρα, η ανεργία επέρασε το 20% τζαι στες τάξεις των νέων έφτασε το 40%, ενώ οι πολιτικοί εκρατήσαν τες θέσεις τους τζαι οι τραπεζίτες τες περιουσίες τους.
Η ιστορία εξεκίνησε στες 15 Μάη, οι λεγόμενοι "Αγανακτισμένοι" (Los Indignados) εκαλέσαν τον κόσμο να φκει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί. Εζητήσαν εργασία, καλλύτερες συνθήκες ζωής τζαι ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος στην Ισπανία, το οποίο χαρακτηρίζουν διεφθαρμένο, ταγμένο στην υπηρεσία των τραπεζών τζαι του κεφαλαίου τζαι φτιαγμένο ώστε να ευνοεί μόνο θκυο μεγάλα κόμματα. Με λλία λόγια, έναν τυπικό δυτικό σύστημα. Οι "Αγανακτισμένοι", νέοι, άνεργοι, νοικοκυρές τζαι συνταξιούχοι, εξεκινήσαν με κατάληψη της πλατείας Puerta Del Sol στη Μαδρίτη. Σιγά σιγά, εξαπλωθήκαν σε 50 πόλεις της χώρας.
Όσον εκοντέφκαν οι αυριανές εκλογές και οι συγκεντρώσεις εμετατραπήκαν σε κατασκηνώσεις, οι πολιτικοί αρκέψαν να ανησυχούν. Τζαι αν πάει να ψηφίσει λλιότερο που 50%; Ποιαν αξία έννα έχουν οι εκλογές; Μέσω της εκλογικής επιτροπής, επροσπαθήσαν να απαγορεύσουν τες συγκεντρώσεις των "Αγανακτισμένων". Εχαρακτηρίσαν τες συγκεντρώσεις πολιτικές τζαι εντάξαν τες μέσα στην προεκλογική εκστρατεία, τζαι με βάση του ότι απαγορεύουνται οι προεκλογικές μια μέρα πριν τες εκλογές, εζητήσαν τους να σταματήσουν. "Δεν συμμετέχουμε σε προεκλογικές εκστρατείες, ούτε ζητάμε ψήφους", ήταν η απάντηση των "Αγανακτισμένων", που αρνήθηκαν να τους κάμουν τη χάρη.
Το πρόβλημα για τους πολιτικούς εν ότι οι διαδηλώσεις εν ειρηνικές τζαι εν έχουν αφορμή να χρησιμο- ποιήσουν βία. "Όταν πλησίασε η αστυνομία, τους είπαμε ότι τα αιτήματά μας αφορούν κι εκείνους γιατί κι εκείνοι έχουν χαμηλούς μισθούς και δάνεια που πασχίζουν να ξεχρεώσουν», είπε ο Κάρλος Παρέδες, εκπρόσωπος του κινήματος. Η αστυνομία, που την πλευρά της, λαλεί ότι εν πρόκειται να τους δυαλύσει βίαια. Φυσικά, συνήθως σε έτσι περιπτώσεις μπαίνουν στο παιχνίδι προβοκάτσια για να αποδείξουν ότι εν βίαιη κινητοποίηση τζαι να ξεκινήσει καταστολή.
Εκπρόσωποι της ισπανικής κυβέρνησης τζαι κομματικοί ηγέτες εκάλεσαν τους διαδηλωτές να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους με την ψήφο τους τζαι όι με την αποχή τους. Οι "Αγανακτισμένοι" όμως ούλλον τζαι πολλυνίσκουν. Το κίνημα εκατάφερε να περάσει τζαι στη διπλανή Πορτογαλία, που οι πολιτικοί θέλουν να την βάλουν στο ΔΝΤ χωρίς την αποδοχή των πολιτών, τζαι εξεκινήσαν οι διαδηλώσεις. Το τι έννα γίνει, έννα δείξει αύριο.
Το κίνημα πάντως διχάζει. Κάποιοι λαλούν ότι έννεν κάτι σημαντικό, ότι εν απλά μια εκτόνωση. Αλλά τζαι η γαλλική επανάσταση εν έτσι που εξεκίνησε, σαν εκτόνωση, τζαι η Αντουανέτα τζαι ο Λουδοβίκος φαντάζουμαι διαφωνούν ότι "εν ήταν κάτι σημαντικό". Άλλοι συγκρίνουν το με τες λαϊκές εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο τζαι τα κοινωνικά κινήματα όπως ο Μάης του 1968 στη Γαλλία. «Γινόμαστε μάρτυρες της γέννησης ενός νέου τύπου κοινωνικού κινήματος, ανεξάρτητου από κόμματα και συνδικάτα», είπε ο καθηγητής κοινωνιολογίας Χάιμε Παστόρ. Αμήν!

Όχι στα ιδεολογήματα που μπαίνουν εμπόδιο στον Ισπανικό Μάη
Julien Chaulieu – 22/05/2011

http://j.mp/jF48bN

Με κύριο τους αίτημα μια πιο συμμετοχική δημοκρατία, αγώνας για ένα πολιτικό σύστημα που δεν θα ελέγχεται από την παγκόσμια πλουτοκρατία, χιλιάδες Ισπανοί κατέλαβαν πλατείες και δρόμους μεγάλων πόλεων διεκδικώντας το αυτονόητο… μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Όπως ακριβώς καλεί και το μανιφέστο του συνδέσμου “Πραγματική Δημοκρατία Τώρα”, οι συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις κατάφεραν να περιορίσουν νεκρούς διαχωρισμούς και ενώθηκαν κάτω από έναν κοινό σκοπό, απαιτώντας μόλις λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές μεγαλύτερη συμμετοχή των ίδιων στις αποφάσεις που επηρεάζουν την πολιτική ζωή του τόπου, αντί απλώς να ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια έναν δικτάτορα. Αν τελικώς επιτύχουν στα σχέδιά τους, ίσως τότε να μπορούμε να μιλάμε για την δημιουργία μιας σταθερής πλατφόρμας επιδίωξης φιλολαϊκότερων πολιτικών.

Με μια πρώτη ματιά, αυτό που θα μπορούσε να πει κανείς, είναι πως το κίνημα του «Ισπανικού Μάη» παρουσιάζει αρκετές ελλείψεις. Είναι αλήθεια, άλλωστε, πως δεν εκπροσωπεί κάποια ιδιαίτερα ώριμη πολιτική σκέψη, (σε αντίθεση με τον Μάη του 68) κυρίως σε ότι αφορά την αμφισβήτηση των θεσμισμένων κοινωνικών αναγκών και κανόνων ηθικής. Κυριαρχεί μια τελείως αφηρημένη αντίληψη πάνω στον όρο δημοκρατία, καθώς και οι περισσότεροι συμμετέχοντες αδυνατούν να κατανοήσουν πως αυτού του είδους το καθεστώς της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» όχι μόνο δεν μπορεί να προσφέρει κάτι περισσότερο, αλλά πλέον, οι ίδιες οι συνθήκες του επιβάλουν να στραφεί σε πιο αυταρχικές μεθόδους καταστολής και επιβολής νόμων που ευνοούν τους λίγους ολιγάρχες. Άλλωστε, η αστική δημοκρατία αποτελεί το κομμάτι ενός παζλ που επικρατεί βάσει σιδερένιων κανόνων, γραπτών ή άγραφων. Ωστόσο όμως, αυτό που μέσα σ’ όλα ξεχωρίζει, είναι η έντονη αμφισβήτηση του σάπιου αυτού πολιτικού κατεστημένου από απλούς καθημερινούς ανθρώπους, από άτομα που ίσως προηγουμένως να μην είχαν ασχοληθεί καθόλου με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

Για πρώτη φορά, λοιπόν, στην σύγχρονη Ευρώπη, βλέπουμε να αναπτύσσεται ένα πραγματικά ανεξάρτητο κίνημα, μέσα από το οποίο αναδύονται συμμετοχικοί τρόποι ρύθμισης των καταστάσεων, κάτι που αποτελεί πηγή έμπνευσης για την γέννηση νέων προταγμάτων. Όπως αναφέρθηκε και στο άρθρο Η Ισπανία στους ρυθμούς της εξέγερσης:

Ο κόσμος μαζεύεται, μιλάει, οργανώνει συνελεύσεις, σε γενικές γραμμές ανθεί ένας χώρος συλλογικής έκφρασης και ελευθερίας, ένας πραγματικά δημόσιος χώρος. [...] Κάθε μέρα στις 20.00 γίνεται συνέλευση, στην οποία αποφασίζονται και ψηφίζοντας δια της οχλοβοής κάποιες βασικές αποφάσεις που έχουν προκύψει από τις ομάδες εργασίας. Κάθε μεσημέρι επίσης υπάρχει γενική συνέλευση όπου οι συνθήκες επιτρέπουν τη συζήτηση. Υπάρχει επίσης ένα κουτί παράπονων στο οποίο ο κόσμος ρίχνει χαρτάκια με παράπονα/ιδέες. Σύμφωνα με αυτό και τις ιδέες/προτεραιότητες του κόσμου της συνέλευσης αποφασίζονται οι θεματικές. Παράλληλα συγκροτούνται ομάδες εργασίας οι οποίες συγκεκριμενοποιούν τις αποφάσεις της συνέλευσης, παίρνουν αποφάσεις και παρουσιάζουν θέσεις στη συνέλευση. Στην ουσία, οι ομάδες εργασίας έχουν χαρακτήρα μικρής αυτόνομης συνέλευσης.

Δυστυχώς όμως, για μια ακόμη φορά, η στάση της αριστεράς αποτελεί ένα μεγάλο ζήτημα. Ας δούμε τι δημοσίευσε το Ριζοσπάστης, «όχι στο «κίνημα» που μπαίνει εμπόδιο στην ταξική πάλη»:

Με τη χειροτέρευση της καθημερινής ζωής της εργατικής τάξης, άλλων στρωμάτων και της νεολαίας και λαμβάνοντας υπόψη τις ανεπάρκειες του επαναστατικού υποκειμενικού στοιχείου, βρίσκουν διέξοδο από τη δυσαρέσκειά τους μέσω ρεφορμιστικών και μικροαστικών εκφράσεων, ενώ γίνονται ευάλωτοι στη χειραγώγησή τους από το σύστημα ώστε να αποτραπεί το ανέβασμα συνείδησης (…) Μια τέτοια ρεφορμιστική προσέγγιση δεν αμφισβητεί καθόλου το καπιταλιστικό σύστημα, απλά επιχειρεί να το μεταρρυθμίσει ώστε να λειτουργήσει καλύτερα. Σε τέτοιες ρεφορμιστικές θέσεις, που περιγράφονται από την Ενωμένη Αριστερά και το ΚΚ της Ισπανίας στη λογική της πορείας προς έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, συμπεριλαμβάνονται και μια σειρά θέσεις που ανοιχτά αποτελούν επίθεση στις μορφές οργάνωσης του εργατικού κινήματος, το Κόμμα και τα Σωματεία (…) Εκμεταλλευόμενο το αρνητικό προσωπείο των αστικών κομμάτων και των βασικών συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών, (το κίνημα αυτό) εμφανίζεται ως “απολιτικό” και ενάντια στη συνδικαλιστική δράση και υποτίθεται οργανώνεται μέσω της “κοινωνικής δικτύωσης”, που σ’ αυτή την περίπτωση αποτελεί παραπλανητικό στοιχείο σε ό,τι αφορά ορισμένες μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης

Με βάση λοιπόν την δογματική αυτή σκοπιά, θα έπρεπε οι πολίτες της Ισπανίας να περιμένουν την «δευτέρα παρουσία» μιας νέας Οκτωβριανής «Επανάστασης», προκειμένου να κατέβουν στους δρόμους; Προφανώς, για τα Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα επανάσταση δεν σημαίνει μαζική διαμαρτυρία ή εξέγερση, αλλά μια ομάδα ατόμων που μια νύχτα θα καταλάβει τα χειμερινά ανάκτορα και θα μετατρέψει μια χώρα ολόκληρη σε φυλακή. Είναι ολοφάνερο άλλωστε πως το κίνημα των Ισπανών, κατόρθωσε να αγγίξει το Zeitgeist, ξεπέρασε τις νεκρές παλαιοκομμουνιστικές προσεγγίσεις, καταφέρνοντας έτσι να δώσει νέα εξεγερσιακή πνοή στην μουδιασμένη Ισπανική νεολαία.

Την ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης μετατρέπεται σε καζίνο, την στιγμή που ο Δυτικός άνθρωπος βρίσκεται απομονωμένος στην ιδιωτική του σφαίρα, αποκομμένος από την φύση, βυθισμένος στην μανία του καταναλωτισμού, στην ασημαντότητα της ηθικής της εργασίας, κουρασμένος από το να δέχεται συνεχώς στείρες αναλύσεις και ερμηνείες επί ερμηνειών, η Ισπανία δείχνει να αποτελεί φάρο ελπίδας. Αυτό που αξίζει να παρατηρήσει κανείς, τόσο από τον Ισπανικό Μάη, όσο και από τα προτάγματα/κινήματα ενάντια στις περικοπές και μέτρα λιτότητας που αναπτύσσονται αυτήν την στιγμή στην Βρετανία και σε όλη την Ευρώπη, είναι πως όλα αυτά έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, την αυτο-οργάνωση, και την έλλειψη ιεραρχίας, όπως για παράδειγμα το Βρετανικό UK-uncut. Όπως στην Ισπανία, έτσι και στην περίπτωση του UKuncut, οι αποφάσεις λαμβάνονται κατευθείαν μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και από διαδικασίες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αμεσοδημοκρατικές. Εν ολίγοις, το κίνημα του Ισπανικού Μάη, καταφέρνει και αμφισβητεί το υπάρχον οικονομικό σύστημα, δίχως να ακολουθεί κάποια αυστηρή προκαθορισμένη πορεία, ή να βυθίζεται σε στείρες ντετερμινιστικού τύπου προσεγγίσεις, καταφέρνοντας έτσι να πάρει με το μέρος του ένα μεγάλο κομμάτι της Ισπανικής νεολαίας.

Μπορεί ο Ισπανικός Μάης να μην αποτελεί το ριζοσπαστικότερο κίνημα που εμφανίστηκε ποτέ σ’ αυτήν την χώρα, ωστόσο όμως, όπως όλα δείχνουν, κάτω από αυτές τις συνθήκες τίποτα καλύτερο δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. 40 χρόνια μετά τον θάνατο του στυγνού δικτάτορα Φρανθίθκο Φράνκο και το πέρασμα από τον απόλυτο ολοκληρωτισμό στην αστική δημοκρατία, άνθρωποι φασιστικών αντιλήψεων, αρχιβασανιστές, πληρωμένοι καθεστωτικοί δολοφόνοι δεν έχουν απομακρυνθεί από τον κρατικό μηχανισμό, ενώ όλες οι προσπάθειες για εξακρίβωση των θυμάτων της Φρανκικής δικτατορίας βούλιαξαν μέσα στον βούρκο της Ισπανικής γραφειοκρατίας. 40 χρόνια μετά, λοιπόν, και ο Ισπανικός λαός, όχι μόνο εξακολουθεί να δείχνει φοβισμένος και εξαντλημένος, αντιμέτωπος με μια απόλυτα κατασταλτική κρατική μηχανή που δεν θα διστάσει να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να αποσιωπήσει κάθε φωνή αμφισβήτησης, αλλά αυτό που συμπληρώνει την εικόνα του παζλ είναι και οι εσωτερικές συγκρούσεις που προκαλούν διάφορα ανόητα «κινήματα» ανεξαρτησίας (όπως αυτό της Καταλονίας και των Βάσκων) και δημιουργούν ακόμη περισσότερες εντάσεις και διαμάχες σε μια ήδη πολύπαθη χώρα. Από την άλλη, τα Ισπανικά Μέσα Ενημέρωσης κάνουν τα πάντα προκειμένου να κρατήσουν τους νέους ανθρώπους μακριά από την πολιτικοποίηση. Τα επιτεύγματα της Ισπανικής Επανάστασης του 1936, οι σφαγές και τα εγκλήματα του στρατηγού Φράνκο παραμένουν άγνωστα για πολλούς Ισπανούς που δεν είχαν την τύχει να ζήσουν τα χρόνια αυτά, και συνεπώς δεν έχουν μνήμες από τις ταραγμένες αυτές εποχές.

Μέχρι και το 2008, η Ισπανία ήταν μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες χώρες, μέσω της αγοράς ακινήτων. Κτηματομεσιτικές εταιρείες στην Βρετανία, την Ιρλανδία και σχεδόν σε όλες τις χώρες του Βορρά, όπου η Ισπανία αποτελεί βασικό τουριστικό προορισμό, αναρτούσαν καθημερινά, δεκάδες αγγελίες σπιτιών προς πώληση στις παραθαλάσσιες περιοχές της χώρας. Η έλλειψη οραμάτων, η ανεργία (που αγγίζει το 21% συνολικά) και η εξαθλίωση που ακολούθησε μετά το ξέσπασμα της κρίσης και την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων, οδηγεί μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στην αγανάκτηση. H Ισπανική νεολαία αναζητά διεξόδους από την κρίση, και ίσως για πρώτη φορά μετά το 1936 αυτο-οργανώνεται μαζικά και αντιπροτείνει λύσεις που μπορεί να μην είναι οι βιωσημότερες, όμως καταφέρνει να προσφέρει μια τελείως διαφορετική κατανόηση του κόσμου αλλά και των τρόπων και των σκοπών μιας αλλαγής. Ναι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το κίνημα του Ισπανικού Μάη ως ρεφορμιστικό. Σκοπός του, όμως, δεν είναι να αλλάξει το πολιτικό, οικονομικό ή πολιτειακό σύστημα έτσι απλά μέσα σε δυο βδομάδες. Σκοπός του είναι να αλλάξει την νοοτροπία που αλλοιώνει την πραγματική έννοια της δημοκρατίας και την μετατρέπει σε φιλελεύθερη ολιγαρχία, αυτό, δηλαδή, που τα Κομμουνιστικά κόμματα, τα συνδικάτα και ένα μεγάλο κομμάτι της Ισπανικής αριστεράς απέτυχαν να προσφέρουν. Όπως αναφέρουν οι Tomás Herreros και Emmanuel Rodríguez (κείμενο όπως δημοσιεύθηκε στο Athens Indymedia):

Το κίνημα 15η Μαΐου αποκαλύπτει ότι – σε αντίθεση με την παθητικότητα που τους καταλογίζουν πολλοί αναλυτές – οι πολίτες κατόρθωσαν να αυτό-οργανωθούν στη μέση μιας βαθιάς κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης και θεσμικής εγκατάλειψης. Οι νέες γενιές έχουν μάθει να διαμορφώνουν το διαδίκτυο, δημιουργώντας νέους τρόπους συναναστροφής, χωρίς την προσφυγή σε ιδεολογικές κοινοτοπίες, οπλισμένοι με έναν έξυπνο ρεαλισμό, ξεφεύγοντας από προ-σχεδιασμένες πολιτικές κατηγορίες και γραφειοκρατικές δομές. [...] Τέλος, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το Κίνημα 15ης Μαΐου συνδέεται με ένα ευρύτερο ρεύμα Ευρωπαϊκών διαμαρτυριών που προκλήθηκε ως αντίδραση στα λεγόμενα «μέτρα λιτότητας». Οι διαδηλώσεις αυτές ταρακουνούν την έρημο του πραγματικού, αφήνοντας πίσω την εικόνα μιας άμορφης και σιωπηλής μάζας των ευρωπαίων πολιτών που ταιριάζει τόσο στα συμφέροντα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αναφερόμαστε σε καμπάνιες όπως η βρετανική UKUncut εναντίον της πολιτικής του Cameron, στις μαζικές κινητοποιήσεις του Geraçao ένα Rasca στην Πορτογαλία, ή ακόμη και αυτό που συνέβη στην Ισλανδία όταν ο λαός αποφάσισε να μην διασώσει τους τραπεζίτες. Και, φυσικά, έμπνευση βρίσκεται πάνω απ ‘όλα στην αραβική εξέγερση, τις δημοκρατικές επαναστάσεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία που κατάφεραν να νικήσουν τους διεφθαρμένους ηγέτες τους.

Οι Ισπανοί, λοιπόν, κατάφεραν και ένωσαν τις φωνές τους με τρόπο δημιουργικό, παίζοντας μουσική, τραγουδώντας, ζωγραφίζοντας, οργανώνοντας οποιαδήποτε άλλη μορφή τέχνης στον δρόμο. Σε αυτό το κλίμα, δε φέρνουν μόνο το αίσθημα της αγανάκτησης, αλλά και ένα μήνυμα αισιοδοξίας και αλληλεγγύης. Βγήκαν να διαδηλώσουν με χαρά και σεβασμό προς όλους τους συνανθρώπους τους, απομακρύνοντας από μέσα τους κάθε αίσθημα μισαλλοδοξίας. Κατά πόσο θα ήταν εφικτή μια τέτοια προσπάθεια στην Ελλάδα, σε μια χώρα όπου πολιτικά κόμματα και διεφθαρμένα/ξεπουλημένα συνδικάτα καπηλεύονται κάθε αγώνα και με τον τρόπο που λειτουργούν αποδυναμώνουν εκ των έσω κάθε κίνημα; Κατά πόσο σε μια χώρα όπου ο εθνικισμός, ο σωβινισμός και κάθε είδους ανορθολογικό ιδεολόγημα ανθεί, ένα τόσο ανεξάρτητο κάλεσμα δεν θα καταντούσε μάζωξη πατριδολάγνων προγονόπληκτων;

Σε κάθε κινητοποίηση, αυτό που παίζει τον σημαντικότερο ρόλο είναι η μαζικότητα. Όχι η μαζικότητα σε μια πανεργατική απεργία μιας μέρας, όπου μετά την λήξη της όλα θα είναι και πάλι όπως πριν, αλλά η αυθόρμητη μαζικότητα του ανθρώπου που αρνείται να επιστρέψει στην κανονικότητα, και παραμένει στην πλατεία, μέσα σε ένα κλήμα συντροφικότητας και αλληλεγγύης!

Τέλος, το βασικό δίδαγμα όλης αυτής της ιστορίας, είναι πως θα πρέπει επιτέλους να ξεφορτωθούμε τις ιδεολογικές μας παρωπίδες, όποιες και αν είναι αυτές. Ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι να κατανοήσουμε πως ο καπιταλισμός δεν ανατρέπεται. Απλά ξεπερνιέται…

http://aristerok.wordpress.com/2011/05/22/los-indignados-%CE%B9%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/

Η καλή φίλη Αμαλία Ζωβόϊλη είναι στο Alicante της Ισπανίας και μας ενημερώνει για το κίνημα των «εξοργισμένων».

Ο φετινός Μάιος ήταν ένας περίεργος μήνας για την Ισπανία. Συνηθισμένοι σε ανοιξιάτικο-σχεδόν καλοκαιρινό-καιρό, ξυπνούσαμε σχεδόν κάθε πρωί κάτω από έναν ουρανό καλυμένο με βαριά σύννεφα και μουντάδα. Η ερώτηση ήταν κοινή στα χείλη όλων μας: «Μα πού είναι επιτέλους η άνοιξη»; Η απάντηση, αυτή τη φορά δεν ήρθε από τον ουρανό, αλλά από τις πλατείες!
Το Αλικάντε είναι μια μικρή, παραθαλάσσια πόλη στα νοτιοανατολικά της Ισπανίας. Με ελληνικά δεδομένα, έχει το μέγεθος της Πάτρας. Αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κοινότητας της Βαλένθια, όπου ο δείκτης ανεργίας στους νέους κάτω των 25 ετών ξεπερνάει το 50%. Η περιφέρεια του Αλικάντε, το 2009, παρουσίαζε το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών αναλογικά με τον πληθυσμό της, σε ολόκληρη την Ισπανία.
Την πρώτη μέρα που αποφάσισα να επισκεφτώ την πλατεία, δεν ήξερα τι να περιμένω.

Άλλωστε, οι Ισπανοί φημίζονταν για την απάθεια και την προτίμηση τους στη fiesta, αντί των «εξεγέρσεων». Οι indignados (indignado=αυτός που είναι εξοργισμένος με κάτι που θεωρεί άδικο), ήρθαν να δείξουν πως και οι Ισπανοί έχουν ψυχή! Βάδιζα προς την πλατεία, έχοντας στο μυαλό μου μια ομάδα ατόμων να την έχουν καταλάβει, κάτω από τα βλέμματα ενός ισχυρού αστυνομικού κλοιού. Κι ορίστε τι αντίκρισα, στην Αλικαντινή «εξέγερση».

Το πρώτο που έκαναν οι ευρισκόμενοι στην πλατεία, ήταν να απλώσουν σε όλο το δάπεδο χαρτιά, για να μπορεί ο καθένας να γράψει την άποψη, σκέψη, ιδέα του. Τις πρώτες μέρες, προσπαθούσαμε να μην πατήσουμε τα χαρτιά και τα καταστρέψουμε. Από χτες το βράδυ, προσπαθούμε να θυμηθούμε πώς έμοιαζε το δάπεδο της πλατείας πριν ξεδιπλωθούν οι πάπυροι! Κι ο κόσμος ακόμη γράφει και, το κυριότερο, διαβάζει.

Το δεύτερο βήμα, ήταν η σύσταση ομάδων , η καθεμιά επιφορτισμένη με μια διαφορετική εργασία. Υπάρχουν ομάδες που ασχολούνται με τις προμήθειες, αναρτώντας καρτελάκια, τι έχουμε και τι χρειαζόμαστε, ομάδα που ασχολείται με τη συλλογή αποκομμάτων από τον ημερήσιο τύπο και την ανάρτηση τους στην πλατεία, ομάδα καθαριότητας, η οποία μάλιστα ανακυκλώνει και άλλα όμορφα.
Στην πλατεία, άνθρωποι όλων των ηλικιών και κοινωνικών τάξεων περπατάνε, τρώνε, διαβάζουν στο γρασίδι, συζητάνε, κοινώς, κάνουν όλα όσα θα έκαναν οι άνθρωποι σε μια πλατεία, μόνο που, στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχουν άπειρα φυλλάδια, εφημερίδες, κείμενα, τροφή για σκέψη. Οι «καταληψίες», δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν πως, η συγκέντρωση αυτή είναι ειρηνική και απαιτούν να παραμείνει έτσι. Το πιο εντυπωσιακό, είναι η ανταπόκριση των ανθρώπων σε αυτό το αίτημα. Στο τέλος των 2 Γενικών Συνελεύσεων που γίνονται κάθε μέρα (μεσημέρι και βράδυ) και όπου μαζεύεται πλήθος κόσμου, δεν μένει ούτε σκουπιδάκι στην πλατεία. Άλλωστε, το πανό στο βάθος το λέει ξεκάθαρα: «Η συγκέντρωση αυτή, είναι η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω. Ας μην δώσουμε αφορές σε κανέναν». Και δεν δίνουν, είναι η αλήθεια.

Τι έχουν όμως να μας πουν οι ίδιοι οι indignados, για όσα συμβαίνουν; Μιλάμε με τον Cristobal, ο οποίος ανήκει στην Ομάδα Τύπου της κατασκήνωσης, μαζί με τον Miguel, που εμφανίζεται λίγο αργότερα. Με ρωτάνε για το που σκοπεύω να δημοσιεύσω τα όσα θα πουν, ενώ προσφέρονται να μου δώσουν κάμερα και κασετοφωνάκι για να καταγράψω τη συνομιλία. Κανονικό Γραφείο Τύπου. Ο Cristobal είναι 22 ετών, σπουδάζει δημοσιογραφία, ενώ παράλληλα εργάζεται.

Η πρώτη ερώτηση που του κάνω είναι: «πού ήταν οι Ισπανοί εως τώρα, που δεν φώναζαν ποτέ και απέκτησαν έτσι τη φήμη των παθητικών ανθρώπων»; Με απόλυτη ειλικρίνεια μου απαντάει πως, όντως, «υπήρχε μια παθητικότητα, πως ο κόσμος δεν είχε βγει ως τώρα στους δρόμους γιατί δεν υπήρχε ανάγκη. Κατά κάποιο τρόπο, ήταν όλοι βολεμένοι με το επίδομα ανεργίας ή τους ήταν πιο εύκολο να βρουν δουλειά. Μόλις η κατάσταση δυσκόλεψε, ο κόσμος εξεγέρθηκε. Φαίνεται δειλό να λέμε πως, αρχίσαμε να φωνάζουμε όταν παρουσιάστηκε η ανάγκη να το κάνουμε, αλλά από την άλλη, κάλλιο αργά παρά ποτέ». Δικαίως λοιπόν οι νέοι Ισπανοί είχαν τη φήμη «πολύ φιέστα και καθόλου αγώνας»; «Δυστυχώς ναι, ο κόσμος συνηθίζει να λέει πως στην Ισπανία, οι 5 μέρες της εβδομάδας από τις 7, είναι γιορτή. Μαζί με όλα αυτά, υπήρχε η κουλτούρα του να βγω έξω όχι για να περάσω καλά, αλλά για να μεθύσω, να πάρω ναρκωτικά. Η νυχτερινή έξοδος, ήταν ταυτισμένη σχεδόν αποκλειστικά με το μεθύσι της επόμενης ημέρας, μέθοδος που έγινε της μόδας και αποτελούσε και έναν τρόπο να αποσπώνται οι νέοι από τις πραγματικές ανησυχίες και τα προβλήματα τους. Ο κοινωνικός προβληματισμός υπήρχε, αλλά έμενε μέσα μας, σχεδόν κανείς δεν συζητούσε για πολιτική με τους φίλους του, φαινόταν παράξενο, οι σκέψεις δεν εκφράζονταν δημοσίως και δεν μοιράζονταν».

«Το μόνο λοιπόν που άλλαξε, είναι πως τώρα υπάρχει ανάγκη για ξεσηκωμό; Αν, υποθετικά, αύριο γινόντουσαν όλα όπως πριν, θα σταματούσε και η αγανάκτηση»; «Δεν νομίζω πως μόνο η ανάγκη είναι αυτή που μας έβγαλε στο δρόμο, αλλά και η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί γύρω μας. Ειδικά στα νοτιοανατολικά της Ισπανίας, υπάρχουν πάρα πολλά άλλα προβλήματα, όπως το ότι ένας νέος δυσκολεύεται να ξεκινήσει μια αυτόνομη ζωή, να βρει σπίτι να μείνει μόνος του, να νιώσει πως προχωράει στη ζωή του. Υπάρχει ένα γενικότερο κλίμα ανασφάλειας, οι νέοι νιώθουμε πως είμαστε αναλώσιμοι, πως η ζωή μας δεν είναι σίγουρη, πως το μέλλον είναι αβέβαιο».

«Τι ακριβώς είναι αυτό που επιδιώκετε μέσα από αυτή την εξέγερση; Υπάρχει ξεκάθαρος στόχος»; «Το κίνημα αυτό, ξεκίνησε σαν μια φωνή αντίδρασης ενάντια στο δικομματισμό, που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή στην Ισπανία. Ο αρχικός μας στόχος ήταν, να δημιουργήσουμε χώρους σκέψης και συλλογικής ανταλλαγής απόψεων, για να δείξουμε στον κόσμο ότι ο τρόπος που είναι φτιαγμένος ο εκλογικός νόμος, αδικεί τις πιο αδύναμες φωνές, ευνοεί μόνο τα μεγάλα κόμματα. Ο μακροπρόθεσμος στόχος μας, είναι να αλλάξει ο εκλογικός νόμος, να δοθεί η ευκαρία και σε μικρότερες φωνές να μπουν στο Κοινοβούλιο. Ξέρουμε πως αυτό δεν θα αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά κάνουμε τα πρώτα βήματα. Ο εκλογικός νόμος στην Ισπανία είναι τόσο περίπλοκος, που κανείς δεν τον ξέρει ή δεν τον κατανοεί πλήρως. Εμείς, αρχικά, θέλαμε να δώσουμε στον κόσμο την ευκαιρία να μάθει, να ενημερωθεί, να κατανοήσει την αδικία. Για το λόγο αυτό, ζητάμε και αλλαγή του τρόπου που απονέμεται η δικαιοσύνη, θέλουμε οι πολιτικοί που διαπράτουν απάτες, επιτέλους, να τιμωρούνται, ζητάμε μια κοινωνία με περισσότερη δικαιοσύνη, μια πραγματική Δημοκρατία».

«Και μετά από εδώ, τι? Δεν μπορείτε να κατασκηνώσετε μια ζωή» «Ο στόχος μας είναι να κρατήσουμε τα πνεύμα και τα διδάγματα αυτής της κίνησης και να συνεχίσουμε. Σκεφτόμαστε ήδη δράσεις που θα μπορούσαμε να αναλάβουμε. Ο στόχος μας θα είναι να ενημερώνουμε τον κόσμο και να τον ευαισθητοποιούμε, απέναντι σε ζητήματα όπως αυτά για τα οποία συζητάμε. Θέλουμε ο καθένας να μάθει να σκέφτεται για λογαριασμό του και όχι όπως του λέει η τηλεόραση ή οι πολιτικοί. Σκεφτόμαστε να καθιερώσουμε συγκεντρώσεις μια φορά το μήνα ή κάθε 15 ημέρες, όπου θα μπορούμε να ξαναβρισκόμαστε και να συζητάμε για την πορεία και την εξέλιξη όλου αυτού που συνέβη, προτείνοντας και περαιτέρω δράσεις» .

«Πώς καταφέρνετε και συντονίζεστε με τις άλλες κατασκηνώσεις. Δεν φοβάστε πως, με τόσο κόσμο, θα χαθεί ο έλεγχος»; «Ευτυχώς ζούμε στην εποχή του ίντερνετ, που μας βοήθησε σε απίστευτο βαθμό να οργανώσουμε και όλο αυτό. Σε κάθε κατασκήνωση υπάρχει ένας εκπρόσωπος, που είναι υπεύθυνος να μεταφέρει και τη γνώμη της ομάδας προς τα έξω. Ο ατομισμός θα μπορούσε να είναι ένα πρόβλημα, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις, με χιλιάδες κόσμου, πρέπει να λειτουργούμε και λίγο αυτόνομα για να καταφέρουμε να συντονιστούμε στο τέλος. Το μεγαλύτερο θέμα για μένα, δεν είναι η δυσκολία του συντονισμού μεταξύ των κατασκηνώσεων, αλλά πως, μέσα στην ίδια την πόλη του καθενός, μέσα στην ίδια συγκέντρωση, δεν είχαμε μάθει εως τώρα να ακούμε, να σεβόμαστε τη γνώμη του άλλου, θέλαμε μόνο να μιλάμε, να λέμε τα δικά μας. Αυτό είναι που προσπαθούμε να μάθουμε. Σε κάθε περίπτωση, η Μαδρίτη είναι αυτή που δίνει το βήμα, σαν η πιο πολυάριθμη». «Νιώθετε λίγο παραγκωνισμένοι, λίγο στη σκιά της πρωτεύουσας, γι’αυτό το λόγο»; «Όχι, αφού όντως στη Μαδρίτη ξεκίνησαν όλα. Έτσι είναι, η πρωτεύουσα δίνει πάντα το σύνθημα».

«Προβλήματα υπάρχουν ή τα πάντα κυλάνε τόσο ομαλά; Υπάρχει κάτι που δεν σου αρέσει;» «Θες να σου πω ειλικρινά; Φυσικά και υπάρχει. Υπάρχουν αρκετοί που βλέπουν την κατάσταση αυτή ως μια ευκαιρία να φανούν οι ίδιοι προς τα έξω, επιδιώκουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, θέλουν να επωμιστούν τη δόξα. Κάποιοι άλλοι το βλέπουν σαν διακοπές, σαν μια ευκαιρία να έρθουν να φάνε και να πιουν δωρεάν και να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους. Επίσης, σαν συνέπεια των όσων είπαμε πριν, πως ο κόσμος δεν έχει μάθει να κάνει διάλογο, στις συνελεύσεις μας είναι δύσκολο να επικεντρωθούμε στο θέμα, ο καθένας θέλει να διηγηθεί το πρόβλημά του και χάνουμε το στόχο».

«Λέτε πως είστε εδώ με απόλυτα ειρηνικές προθέσεις. Αν η αστυνομία έχει αντίθετη γνώμη από εσάς, τι σκοπό έχετε;» «Είμαστε κατά της βίας, αυτή είναι μια απόλυτα ειρηνική συγκέντρωση και θέλουμε να παραμείνει έτσι. Εάν η αστυνομία επέμβει, έχουμε ήδη αρχίσει να ψάχνουμε εναλλακτικούς τρόπους αντίστασης, όπως το να ξαπλώσουμε στο πάτωμα και να πρέπει να μας μετακινήσουν αυτοί για να μας απομακρύνουν. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είμαστε βίαιοι. Κοίτα γύρω σου, το μέρος είναι γεμάτο με παιδιά, ποιόν θα ωφελούσε η βία; Θα χάναμε όλοι και περισσότερο εμείς. Επίσης, ακόμη κι όσοι θα ήθελαν τη βία, ξέρουν πως ο κόσμος εδώ θα τους αποδοκιμάσει, αν κάνουν την κίνηση να καλύψουν το πρόσωπό τους ή διανοηθούν να χρησιμοποιήσουν βία. Με τη βία δεν κερδίζει κανείς τελικά».

«Ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ συγκρίνουν την εξέγερση σας με εκείνη των αραβικών χωρών». «Μπορεί η μέθοδος μας να είναι ίδια, π.χ. συγκέντρωση σε μια πλατεία, αλλά το κίνητρο είναι εντελώς διαφορετικό. Εκείνοι είχαν δικτατορία και πάλευαν για την ελευθερία τους. Εμείς θέλουμε να μιλήσουμε και να ακουστούμε, δεν θέλουμε να κάνουμε επανάσταση».

«Τι ξέρεις για την Ελλάδα και τις συνθήκες εκεί»; «Γνωρίζω τα Εξάρχεια και πως, το κίνημα των αναρχικών στην Ελλάδα είναι πολύ ισχυρό, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει αποδυναμωθεί. Από την άλλη, η εικόνα που έχουμε οι έξω για το κίνημα εκεί, είναι πως γίνεται υπέρογκη χρήση βιας και πως το κλίμα γενικά είναι κάθε άλλο παρά ειρηνικό».
«Θα ήθελες να σχολιάσεις κάτι πάνω σε αυτό ή να πεις κάτι στους Έλληνες που θα σε διαβάσουν»; «Θέλω να πω πως, ο καθένας είναι ελεύθερος να συνεχίσει το δρόμο της αντίστασης που έχει διαλέξει και μόνο ο χρόνος θα δείξει ποιος ήταν ο πιο αποτελεσματικός. Άλλος με τη βία και άλλος χωρίς. Για εμένα το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει ανταλλαγή ιδεών και συνεργασία ανάμεσα σε όλα τα ευρωπαϊκά κινήματα, να παίρνουμε ιδέες και πρακτικές ο ένας από τον άλλον και να εξελισσόμαστε, βρίσκοντας νέους τρόπους να αλλάξουμε τα πράγματα που δεν μας αρέσουν. Πολύ σημαντικό επίσης, είναι να αναζητούμε πληροφόρηση και ειδήσεις εκτός των εμπορικών, καθεστωτικών ΜΜΕ, που διαστρεβλώνουν τα γεγονότα προς όφελός τους».

Τελειώνοντας, ο Cristobal μου αφήνει το φυλλάδιο μιας πρωτοβουλίας στην οποία συμμετέχει. Ονομάζεται www.juventudsinfuturo.net (νεολαία χωρίς μέλλον) και κεντρικό της σύνθημα είναι «χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς σύνταξη, χωρίς φόβο». Όπως ο ίδιος λέει, αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, όπως δράσεις έξω από τράπεζες, ενημέρωση στο δρόμο κτλ. Για το τέλος, ένα σύνθημα από τα πολλά της «εξέγερσης». «Αν δεν μας αφήνετε να ονειρευτούμε, δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε».

Πανοραμική φωτογραφία: http://especiales.lainformacion.com/panoramicas/manifestacion-acampada-sol/

δε ξέρω και πολλά για μαδρίτη πάντως εδώ στη βαρκελώνη στην πλατεία συμμετέχουν καθημερινά σύντροφοι από τις καταλήψεις, αναρχικοί, ελευθεριακοί, αντιφασίστες...

Συμμετέχουν στις ομάδες εργασίας και στις μικρές συνελεύσεις (όπως και στην κεντρική συνέλευση που γίνεται κάθε βράδυ) και προσπαθούν να συνδιαμορφώσουν και να ριζοσπαστικοποιήσουν το κίνημα...

φυσικά και η συμμετοχή είναι κριτική, αλλά είναι συμμετοχή και νιώθουν μέρος όλου αυτού...

το πιο σημαντικό απ'ολα για μένα είναι η αυτοοργάνωση που αποδεικνύεται στην πράξη από χιλιάδες κόσμου... καθημερινά λειτουργούν δεκάδες ομάδες εργασίας (αντιπληροφόρησης, συλλογικής κουζίνας, δράσεων, καθαριότητας, κλπ), οι αποφάσεις παίρνονται αμεσοδημοκρατικά και το βράδυ πραγματοποιείται η κεντρική γενική συνέλευση, στην οποία συμμετέχουν χιλιάδες άτομα, όπου οι ομάδες εργασίας κι οι μικρότερες συνελεύσεις προτείνουν δράσεις/απόψεις/αποφάσεις/πλάνα που συζητιούνται και εγκρίνονται απ'την ολομέλεια...

αναρχικές και αυτοοργανωμενες διαδικασίες στην πράξη, χωρίς ειδικούς και επαγγελματίες της πολιτικής, χωρίς πολιτικά μικρομάγαζα και ιδεολογικές ταμπέλες, ακηδεμόνευτα και αδιαμεσολάβητα, όπου οι από κάτω βρίσκουν ξανά τη φωνή τους, μια φωνή συλλογική που σπάει τους εξατομικευμένους φόβους και την αδράνεια...

και ναι ακούγονται και ρεφορμιστικές απόψεις, υπάρχει και κόσμος που δεν έχει πολιτική εμπειρία, που δε θέλει τη βία ή τη σύγκρουση.. ναι συμμετέχει και κόσμος με διαφορετικές πολιτικές καταβολές (αριστεροί, δημοκράτες, κομμουνιστές, αναρχικοί... απολιτίκ) αλλά το θέμα δεν η βία ή μη βία, ούτε από που κρατάει η σκούφια του καθενός... αλλά ότι στην πλατεία έχουν έρθει χωρίς κομματικές ταμπέλες και παρωπίδες, αυτοργανώνονται στην πράξη από τα κάτω, ζημώνονται πολιτικά και συνδιαμορφώνουν τις δράσεις τους, αντιδρούν και πάνε ένα βήμα παραπέρα παίρνοντας τις ζωές τους στα χέρια τους...

δεν είναι τυχαίο ότι ενώ αρχικά η κινητοποίηση φάνηκε να μένει μόνο στις πλατείες μετά από μια βδομάδα αγώνα, φεύγει απ'την πλατεία πάει στο δρόμο και στις γειτονιές... ήδη κανονίζονται πορείες για τον Ιούνη, μια κατάληψη σε κεντρικό κτίριο της πόλης για να χρησιμοποιηθεί σαν χώρος αντιπληροφόρησης και συνελεύσεις γειτονιάς που θα αλληλοτροφοδοτούνται με την κεντρική συνέλευση της πλατείας...


comment apo to athens indymedia

Φωτογραφίες από την κατάληψη της πλατείας Καταλονίας στην Βαρκελώνη:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1295289

Εκκένωση της πλατείας Καταλονία στη Βαρκελώνη:
(μετάφραση από google)

Σε επτά τέταρτα έχει αρχίσει έξωση δημιουργώντας έναν κλοιό γύρω από την πλατεία δεν επιτρέπεται να αναχωρεί ή να εισέρχεται ο λαός. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 70 άνθρωποι συγκεντρώνονται στην έξοδο της πλατείας.
[8:20]
BCN φορτηγά Cleaner έφθασαν και το ίδιο οι εργαζόμενοι καθαρισμού του τόπου όλα τα φορτηγά υλικό και φόρτωσης. Όταν έχετε δοκιμάσει κάποια από τα φορτηγά, έχουν εμποδίσει ocncentrades unstalked παράγει περίπου φορτηγά. Οι αστυνομικές Καταλανικά Προσπάθησε δύο φορές να άρει τους ανθρώπους που εμποδίζει τη διέλευση των φορτηγών, αλλά λαμβάνουν escridassada φαίνεται ότι τραβά πίσω. Τέλος, υπήρξε μια μικρή φορτία να αφήσει έξω. Υπάρχουν 70 άνθρωποι συγκεντρώνονται σε κάθε γωνιά της πλατείας να φωνάζει: Η πλατεία είναι γεμάτη από ενόπλους! Η ελευθερία της έκφρασης, της αστυνομίας ΟΧΙ! Αγγίζουμε ένα, αφής όλους μας!
Από την πρώτη φορά που ένα ελικόπτερο πετάει πάνω από το Plaza Καταλονίας, η συσκευή πρέπει trete γκαλά.
Είμαστε εκμετάλλευση ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ στη νέα θέση στην Καταλονία

[7:40]
Υπάρχουν περισσότερα από τριάντα αποτελεσματικό για την αστυνομία, συμπεριλαμβανομένων των φορτηγών και των αυτοκινήτων που περιβάλλουν την πλατεία Plaza Καταλονίας, ενώ έναν κλοιό περικυκλώνει ταραχή την πλατεία εμποδίζουν τη διέλευση οποιουδήποτε προσώπου και αποφεύγοντας επίσης την προβολή των ανθρώπων που εντός της πλατείας. Από αυτά θα πρέπει να θεωρηθεί ότι βρίσκονται μαζί στην μέση της πλατείας και τη διατήρηση μιας συνέλευσης.
Αν και υπάρχουν ομάδες περίπου 50 ατόμων από διάφορες εισόδους στο Plaza Καταλονίας υποστήριξη εκείνων που έχουν μέσα στο κορδόνι των υπαλλήλων, σταδιακά φθάνοντας πολλούς ανθρώπους.

Καλούμε για την κινητοποίηση των ανθρώπων για να Plaza Καταλονίας. Στις 9:00 κρατιέται σε μια υψηλή συγκέντρωση στην πλατεία Plaza Καταλονίας.

[6:30]
Λος Αστυνομία Αυτόνομη είναι αποβολή Plaza Καταλονίας, estaba τόπος siendo όπου το στρατόπεδο στη Βαρκελώνη. Είναι απαραίτητο η gente movilice vayan y ένα τετράγωνο.

Όσον αφορά tengamos περισσότερες πληροφορίες, actualizaremos την είδηση.
Δείτε επίσης:
http://lahaine.org

http://www.tv3.cat/3alacarta/#/videos/3547910

video - via apo kaulompatsous