Η αναταραχή στον αραβικό κόσμο

Xρονολόγιο των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο, απ' την αρχή της χρονιάς μέχρι 20 Φεβρουαρίου 2011.

Εστίες ταραχών και τόποι όπου εκδηλώθηκαν διαδηλώσεις ή άλλα συμβάντα επιρρεασμένα απ' την εξέγερση


Ένα χρονολόγιο των εξεγέρσεων στον “αραβικό κόσμο”, οσοδήποτε αναλυτικό, δεν είναι δυνατόν να καλύπτει την πορεία των ανατρεπτικών γεγονότων και κάθε όψη τους, ωστόσο μια τέτοια καταγραφή ενέχει τη φιλοδοξία ενός βασικού εργαλείου, χρήσιμου για την ανάλυση της τρέχουσας φάσης.

Το παρόν βασίστηκε στο blog σύγχρονης ανθρωπολογίας του Alain Bertho και στο Le Jura Libertaire. Περισσότερες πληροφορίες στα ελληνικά μπορούν να βρεθούν στα “Διεθνή Νέα” του αθηναϊκού indymedia, στο L’ Enfant de la Haute Mer και στο ContraInfo. Επίσης, στα αγγλικά, στο Occupied London (http://www.occupiedlondon.org/cairo/).

Τυχόν διορθώσεις και περισσότερες πληροφορίες θα προστεθούν τις επόμενες μέρες, με επισήμανση της ημερομηνίας τελευταίας ενημέρωσης στην αρχή της δημοσίευσης.

~

“Φαίνεται πως η εξέγερση έπρεπε να διαθέτει μια γερή βάση, απρόσβλητη όχι μόνο απ’ τις επιθέσεις, αλλά κυρίως απ’ τον φόβο των επιθέσεων” – T. E. Lawrence

20/2
Λιβύη: “Εκτός ελέγχου” η κατάσταση στη Βεγγάζη, πάνω από 200 νεκροί από πυρά των δυνάμεων ασφαλείας. Σαμποτάζ και σε πετρελαιοπηγές και συμπλοκές εργατών με φύλακες, ένα κτίριο παραδίδεται στις φλόγες.

Αίγυπτος: Τέλος της απεργίας στην Misr Filature, την πιο μεγάλη βιομηχανία της χώρας, μετά από αύξηση 25% των μισθών. Επαναλειτουργία των τραπεζών σ’ όλη τη χώρα, με απώλειες ύψους 17%. Οι τράπεζες και κρατικές υπηρεσίες και ταμεία είχαν κλείσει από το καθεστώς ήδη από τις πρώτες μέρες της εξέγερσης, ώς μέσο τρομοκράτησης του πληθυσμού, μέτρο που άσκησε ιδιαίτερη οικονομική πίεση σε μεγάλο μέρος του κόσμου της εξέγερσης που παράλληλα απεργούσε και βρισκόταν όλη μέρα στους δρόμους. Αν κι ο κόσμος της εξέγερσης δεν ήταν αμειγώς εργατικός, κι όπου ήταν (Σουέζ, Mahalla, Kafr el-Dawwar, Ισμαηλία κλπ), εμφανιζόταν περισσότερο ως “διαδηλωτές”, παρά ως “εργάτες”. Ωστόσο, η αλλαγή συσχετισμών που επέβαλε η εξέγερση, μεταφράστηκε μεταξύ άλλων και σε έκρηξη των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων σ’ όλη τη χώρα. Εντωμεταξύ, το κράτος κινητοποιεί τον μηχανισμό καθαριότητας για να σβήσει απ’ τους τοίχους (και την κοινωνική μνήμη) τα εκατοντάδες γκραφίτι της εξέγερσης. Πάνω από 365 οι νεκροί, τουλάχιστον 1.000 αγνοούμενοι.

Κίνα: συλλήψεις ακτιβιστών που οργάνωναν πορείες αλληλεγγύης στις αραβικές εξεγέρσεις, και προειδοποιήσεις εναντίον όσων σκέφτονται να διαδηλώσουν.

19/2
Αλγερία: Συγκρούσεις στο Αλγέρι μεταξύ διαδηλωτών και υποστηρικτών του προέδρου Bouteflika, κι απώθηση των διαδηλωτών από δυνάμεις της αστυνομίας προς τη συνοικία Belcourt. Κάποιοι κάτοικοι πετούν πέτρες και διώχνουν τους διαδηλωτές, ενθαρρυμένοι απ’ την ανοχή της αστυνομίας, φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του προέδρου και του πρωθυπουργού.Πάνω από 1.000 συλλήψεις στο Αλγέρι, τις τελευταίες μέρες.

Λιβύη: Άγριες διαδηλώσεις στη Βεγγάζη. Χρήση πραγματικών πυρών απ’ την αστυνομία. Τουλάχιστον 20 νεκροί στην Al-Beydha. Η Βεγγάζη αποτελεί πραγματικό προπύργιο της εξέγερσης, όπως το Sidi Bouzid στην Τυνησία, το Σουέζ στο ξεκίνημα της αιγυπτιακής εξέγερσης κλπ. Το καθεστώς Καντάφι παραληρεί για “πράκτορες ξένων εθνικοτήτων -τυνησιακών, αιγυπτιακών-σουδανικών-συριακών-παλαιστηνιακών και τουρκικών- επιφορτισμένων να σαμποτάρουν τη σταθερότητα της Λιβύης, υποκινώντας σε πράξεις λεηλασίας, σαμποτάζ κι εμπρησμών τραπεζών, δικαστηρίων, φυλακών, αστυνομικών τμημάτων, στρατώνων και νοσοκομείων”. Στρατιωτικό απόσπασμα φτάνει στη Βεγγάζη μόνο και μόνο για να συνοδεύσει τον γιό του Καντάφι που κρύβεται σε καταφύγιο.
Βίντεο: https://berthoalain.wordpress.com/2011/02/19/affrontements-a-benghazi-et-al-bayda-fevrier-2011-videos/

Μπαχρέιν: συνεχίζεται η αναταραχή στο μικρό σιιτικής πλειοψηφίας και σουνίτικης μοναρχίας βασίλειο, που χρησιμεύει ως ναύσταθμος του πέμπτου αμερικανικού στόλου. Απόσυρση των τεθωρακισμένων του στρατού.

Αλγερία: Απόπειρες διαδήλωσης εκατοντάδων ανθρώπων καταστέλλονται εν τη γεννέσει. Επαναλαμβάνονται συχνά με επιτυχία μέθοδοι που είδαμε στα γαλλικά προάστεια: επιλογή της χωροταξίας της σύγκρουσης απ’ τους ίδιους τους εξεγερμένους, με ενέδρες που μετατρέπουν τα φτωχά προάστια και τις παραγκουπόλεις σε προνομιακό πεδίο μάχης με την αστυνομία.

Μαυριτανία: Διαδηλώσεις ενάντια στη λειψυδρία και την ακρίβεια στη Vassala (νοτιοανατολικά).

Τζιμπουτί: ένας διαδηλωτής κι ένας αστυνομικός νεκροί σε συγκρούσεις μετά από αντικυβερνητική διαδήλωση που κάλεσε η αντιπολίτευση, τρεις ηγέτες της οποία συνελήφθησαν τις προηγούμενες μέρες.

18/2
Μαρόκο: Άγριες διαδηλώσεις στα βόρεια ενάντια στην ακρίβεια στην ηλεκτροδότηση και στο νερό, επίθεση στο αστυνομικό τμήμα και σε γραφεία γαλλικών επιχειρήσεων στο Tanger.

Λιβύη: Οι αρχές μπλοκάρουν την πρόσβαση στο διαδίκτυο, σ’ ολόκληρη τη χώρα. Η ομάδα για μια “Μέρα της Οργής” αριθμούσε πάνω από 10.000 φίλους, σε σύνολο 300.000 χρηστών του ίντερνετ στη Λιβύη.

Τυνησία: Από μια απλή διαμάχη μεταξύ κατοίκων της Sned και της Alim, αναπτύσσονται ταραχές που γρήγορα ξεσπούν σε εμπορικά καταστήματα και αυτοκίνητα στη Sned κι εναντίον αστυνομικών.

Μπαχρέιν: Ο στρατός ανοίγει πυρ κατά των συγκεντρωμένων στην κεντρική πλατεία Μαργαριταριού της Μανάμα τραυματίζοντας 26 άτομα. Κυριαρχούν συνθήματα για πτώτη της μοναρχίας, κι επίσης αδελφοσύνης σιιτών και σουνιτών.

Αίγυπτος: συγκέντρωση χιλιάδων στην πλατεία Ταχρίρ, για να γιορταστεί η φυγή του Μουμπάρακ, ενός απ’ τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου (με 70 εκ δολλάρια προσωπική περιουσία) και συντρόφου του Μπεν Αλή, Νετανιάχου, Παπανδρέου και άλλων στη Σοσιαλιστική Διεθνή, και προκειμένου να ασκηθεί πίεση στον στρατό για απελευθέρωση των συλληφθέντων.

17/2
Λιβύη: Ημέρα της Οργής και ταραχές σε έξι τουλάχιστον πόλεις (Τρίπολη, Βεγγάζη, Ajdabia, Zentan, Darna, Chabi), με 13 νεκρούς (σύμφωνα με το καθεστώς. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητες πηγές), μετά από κάλεσμα για μια Ημέρα της Οργής, εμπνευσμένης απ’ τις αντίστοιχες σε Τυνησία και Αίγυπτο. Εκατοντάδες καθεστωτικοί συγκεντρώνονται στα σημεία των διαδηλώσεων πριν τους διαδηλωτές και προκαλούν συγκρούσεις. Κυκλοφόρησε μάλιστα κι ένα κάλεσμα-πρόκληση των υποστηριχτών του Καντάφι, μέσω κινητών τηλεφώνων, πριν τις συγκεντρώσεις: “Κάθε νέος Λίβυος που έχει το θράσσος να περάσει τις τέσσερις κόκκινες γραμμές, ας έρθει να τα βάλει με μας στους δρόμους της αγαπημένης μας πατρίδας”. Οι τέσσερις κόκκινες γραμμές αναφέρονται σ’ έναν λόγο του Σαϊφ ελ-Ισλάμ, γιού του Καντάφι, που περιέγραψε τα θεμέλια της πατρίδας του ως τον Ισλαμικό Νόμο, το Κοράνι, τα σώματα ασφαλείας και τον πατέρα του. Στην Beydha οι διαδηλωτές είναι ισχυρότεροι, παραδίδουν στις φλόγες ένα όχημα της αστυνομίας. Τραγουδούν “η Μπεϊντά δε φοβάται τίποτα, ο Καντάφι να την φοβάται”. Βίντεο: http://translate.googleusercontent.com/translate_c?hl=el&ie=UTF-8&sl=fr&tl=el&u=http://juralibertaire.over-blog.com/article-jour-de-colere-reprime-dans-le-sang-en-libye-17-fevrier-67436662.html&prev=_t&rurl=translate.google.com&usg=ALkJrhhVuVfYduUanabXLoSqUjxelfpq5Q
Διαδραστικός χάρτης: http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&msa=0&msid=215454646984933465708.00049c59184ae1136341a

Ιράκ: Ταραχές σε Κιρκούκ, Μπάσρα, Σουλεϊμανία και Κουτ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται απλά για άοπλους -ή έστω με καμμιά πέτρα- διαδηλωτές που φωνάζουν συνθήματα για καλύτερες υπηρεσίες, ηλεκτρισμό, ύδρευση, και πυροβολούνται στο ψαχνό από κάποια απ’ τις διάφορες ιδιωτικές εταιρίες ασφαλείας που λυμαίνονται την περιοχή. Στην Σουλεϊμανία, οι διαδηλωτές επετέθηκαν στα γραφεία του Πατριωτικού Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν. Οι φρουροί άνοιξαν πυρ. Στο Κουτ, πόλη 850.000, πάνω από 1.000 άνθρωποι διαδήλωσαν ζητώντας την απελευθέρωση 45 συμπολιτών τους που βρίσκονται προφυλακισμένοι μετά από συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας την προηγούμενη μέρα, οπότε είχαν πυρποληθεί τα τοπικά κυβερνητικά γραφεία και η κατοικία του τοπικού διοικητή μετά την υπεξαίρεση χρημάτων που προορίζονταν για την ηλεκτροδότηση της περιοχής, απαιτώντας την παραίτησή του. Οι δυνάμεις ασφαλείας είχαν ανοίξει ξανά πυρ, σκοτώνοντας τρεις ανθρώπους και τραυματίζοντας τουλάχιστον 27. “Θα μείνουμε στους δρόμους μέχρι να φύγει ο διοικητής” λέει ο Mahdi al-Yasiry, ένας 37χρονος άνεργος μηχανικός “τα πάντα εδώ είναι άσχημα. Ούτε χορτάρι δεν έχει, ούτε ηλεκτρισμό, ούτε δουλειές, τίποτα”.

Αίγυπτος: επιστρέφουν στη δουλειά οι 24.000 εργαζόμενοι της Mahalla, που βρίσκονταν σε απεργία επ’ αόριστον. Συνεχίζονται πολλές απεργίες στις εργατουπόλεις Σουέζ και Kafr el-Dawwar.



16/2

Ιράν: Συγκρούσεις στην Τεχεράνη, μετά τη κηδεία του νεκρού διαδηλωτή της 14/2. Το καθεστώς οργανώνει αντιδιαδήλωση, καλώντας τον κόσμο να εκφράσει το “μίσος” του για την αντιπολίτευση.

Αίγυπτος: Οργισμένοι απεργοί επιτίθενται στο υπουργείο γεωργίας, συμπλοκές με τις στρατιωτικές δυνάμεις. Γενική απεργία κι έκρηξη των εργατικών διεκδικήσεων (150 ευρώ κατώτατος μισθός σε πολλούς κλάδους, καταβολή υπερωριών, αποχώρηση ευνοουμένων του Μουμπάρακ από κρατικές βιομηχανίες και υπουργεία κλπ).

Λιβύη: ελεύθεροι σκοπευτές σκοτώνουν τρεις ανθρώπους στην Al Beida, μαρτυρίες για πυροβολισμούς από ελικόπτερα. 13 οι νεκροί τελικά. Ταραχές στη Βεγγάζη. Μεταφορά “Φρουρών της Επανάστασης” με οπλισμό στην Al Beida και μαρτυρίες για “ανθρωποσφαγή”.



15/12

Λιβύη: 10 αστυνομικοί και 3 “σαμποτέρ” τραυματίες, σύμφωνα με τον τύπο της Λιβύης σε ταραχές στη Βεγγάζη, μετά τη σύλληψη ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στο έργο της αστυνομίας συμπαρίστανται και καθεστωτικοί “οπαδοί του Καντάφι”, ενώ την επόμενη μέρα οργανώνονται απ’ το καθεστώς συγκεντρώσεις υπέρ του, τις οποίες προβάλλει η κρατική τηλεόραση. Οι 3 στασιαστές πεθαίνουν. Το καθεστώς του Μουαμμάρ Καντάφι μετράει 41 χρόνια στην εξουσία.

Αλγερία: Ταραχές στην κοινότητα Chorfa (Bouira), μετά τον άγριο ξυλοδαρμό τριών παιδιών από όργανα της εθνικής χωροφυλακής (το ένα οδηγήθηκε στο νοσοκομείο σε κώμα, μετά από ξυλοδαρμό από μπάτσους επειδή άναψε τσιγάρο στα κρατητήρια). Οι κάτοικοι κάλεσαν έκτακτη συνέλευση στην οποία ανταποκρίθηκαν δεκάδες άνθρωποι και βάδισαν προς το τοπικό τμήμα. Σύμφωνα με τους κατοίκους ήταν μόνο ένα περιστατικό απ’ τα δεκάδες, αστυνομικής βίας και προκλήσεων.

Μπαχρέιν: Ημέρα της οργής στην πρωτεύουσα Μανάμα του νησιωτικού κρατιδίου στον αραβικό κόλπο. Ένας νεκρός και 25 τραυματίες μετά από επέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας του καθεστώτος. Μικρές συγκεντρώσεις καταστέλλονται βίαια απ’ την αστυνομία στα προάστια.

Αίγυπτος: εργατικές διαδηλώσεις, καθηστικές διαμαρτυρίες και καταλήψεις σ’ ολόκληρη τη χώρα (κυρίως μεταφορές, υγεία, υφαντουργία, εκπαίδευση, βαριά βιομηχανία, υπηρεσίες), σφήνα και μια συγκέντρωση 300αριά μπάτσων στο υπουργείο εσωτερικών: “αδυνατούμε να ξαναγυρίσουμε στη δουλειά μας όσο ο κόσμος μας μισεί” γράφει μια πικέτα. Όπως και στο Sidi Bouzid μετά το φευγιό του Μπεν Αλή, κι εδώ η αστυνομία προσπαθεί να οργανώσει διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα την αποποίηση κάθε ευθύνης εκ μέρους της για την καταστολή (διαταγές εκτελούσε), την απόδοση της κακής εικόνας της σε παρεξηγήσεις που υπερέβαλλαν τα ΜΜΕ, και την οικειοποίηση συνθημάτων και χώρων των εξεγερμένων. Στο μεταξύ το υπουργείο εσωτερικών ανακοινώνει πως κατά τις ταραχές έξι αξιωματικοί, έντεκα αστυνομικοί και δεκαπέντε βοηθοί έχασαν τη ζωή τους, ενώ 342, 167 και 570 αντίστοιχα τραυματίστηκαν. 99 αστυνομικά τμήματα πυρπολήθηκαν, έξι φυλακές και αμέτρητα αστυνομικά οχήματα.



14/2

Αλγερία: Αιφνίδιες συγκρούσεις στο Akbou μεταξύ νεολαίων και αστυνομίας. Το ίδιο απόγευμα ξανά στο Akbou, συγκρούσεις ξέσπασαν όταν η αστυνομία επιτέθηκε σε καταλήψεις αδιάθετων “εργατικών κατοικιών”.

Ιράν: Αντικυβερνητική διαδήλωση σε αλληλεγγύη με της εξεγέρσεις σε Αίγυπτο και Τυνησία καταστέλλεται βίαια. Ένας νεκρός διαδηλωτής. Ακολουθούν συγκρούσεις με την αστυνομία.

Αίγυπτος: Άγρια διαδήλωση εκατοντάδων εργατών ενάντια στην κρατικά ελεγχόμενη Γενική Συνομοσπονδία Αιγυπτίων Εργαζομένων, εμποδίζεται απ’ τη στρατιωτική αστυνομία λίγο πριν τα γραφεία της ΓΣΑΕ, ενώ συλλαμβάνεται κι ένα στέλεχός της για να εξευμενιστεί το πλήθος. Άγριες απεργίες σε διαφορετικούς τομείς της οικονομίας (χαλουβουργία, υφαντουργία, ΜΜΕ, πετρελαιοβιομηχανία, τράπεζες και δημόσιο), με κύριο αίτημα την αύξηση στους μισθούς. Ενδεικτικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν γύρω στα 40 ευρώ τον μήνα, όταν ένα κιλό κρέας έχει φτάσει να πουλιέται 9 ευρώ! Ο στρατός ζητά την ανάκληση όλων των απεργιών και την επιστροφή στην ομαλότητα. Σε μια χώρα που το 40% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από 2 δολλάρια την ημέρα, η πλειοψηφία του κόσμου της εξέγερσης ήδη έχει φτάσει οικονομικά στα όριά της.



13/2

Αλγερία: Ταραχές στις παραγκουπόλεις του Oued Ouchayeh, μετά από αστυνομικές επιχειρήσεις εκκένωσεις κατειλημένων “εργατικών κατοικιών” που είχαν μείνει αδιάθετες και διάλυσης παραπηγμάτων. Η εξέγερση γενικεύεται στις παραγκουπόλεις του Αλγεριού. Ταραχές και στην Annaba, όπου 3.000 νέοι άνεργοι πολιόρκησαν επί ώρες τα γραφεία του αλγερινού ΟΑΕΔ, μετά την εξαγγελία 7.000 νέων θέσεων εργασίας στην περιοχή που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Συγκρούσεις στην κωμόπολη Tadmaït (Tizi Ouzou) κατά την νύχτα, όπου οργισμένοι νέοι φωνάζοντας αντικυβερνητικά συνθήματα επιτέθηκαν σε αστυνομικούς με πέτρες και μολότωφ. Οι συγκρούσεις κράτησαν ως το πρωί, όπου και οι εξεγερμένοι διαλύθηκαν, υπό συνεχή ρίψη δακρυγόνων απ’ την μεριά της αστυνομίας.

Αίγυπτος: λυντσάρισμα του διευθυντή της κρατικής τηλεόρασης, σώζεται την τελευταία στιγμή χάρη στον στρατό. Εκκένωση της Ταχρίρ απ’ τους διαδηλωτές, κι απόδοσή της στην κυκλοφορία απ’ τον στρατό. Μαζική καθαριότητα στην πλατεία Ταχρίρ από διαδηλωτές: “Το σπίτι σας, μπορείτε να το καθαρίσετε, σωστά; Ε λοιπόν, η Αίγυπτος είναι το σπίτι μας” δηλώνει στο reuters ο Abdelrahman Atta, πατέρας έξι κορών στην εξέγερση.



12/2

Αλγερία: Συγκρούσεις στην Naciria, μετά από διαδηλώσεις νέων ανέργων που καταστέλλονται απ’ την αστυνομία. Γίνεται επίθεση με πέτρες και μολότωφ στο αστυνομικό τμήμα της πόλης. Το ίδιο σκηνικό στο Bordj-Menaiel. Στην Αλγερία, ο αριθμός των εξεγερμένων είναι παντού σχετικά μικρός, 5-10.000 άνθρωποι ανά διαδήλωση. Στο Αλγέρι (πλατεία πρωτομαγιάς) και στο Οράν, η αστυνομία καταλαμβάνει τις πλατείες πριν τους διαδηλωτές και συλλαμβάνει όσους προσέρχονται. Σύμφωνα με αναφορές στο twitter, η αστυνομία παντού συλλαμβάνει κατά προτεραιότητα γυναίκες. Το κράτος κινητοποίησε 25.000 ένστολους και 5.000 μπάτσους με πολιτικά.

Αίγυπτος: Αποχώρηση του Μουμπάρακ. Πανηγυρισμοί και λαϊκή γιορτή στην πλατεία Ταχρίρ. Μαζικές απεργίες στο Σουέζ και στο Δέλτα του Νείλου. Ο στρατός αναλαμβάνει τη διοίκηση της χώρας, ζητώντας απ’ τον κόσμο να επιστρέψει στα σπίτια και στις εργασίες του και να μπει ένα τέλος στις απεργίες. Πανεπιστημιακοί σχηματίζουν εικοσαμελή επιτροπή για να συνδιαλλεχθεί με το ανώτατο συμβούλιο των ενόπλων δυνάμεων για την μεταβατική φάση, και ζητά απ’ τους διαδηλωτές να αποχωρήσουν απ’ την Ταχρίρ. Χιλιάδες κόσμου παραμένουν στην πλατεία, καχύποπτοι προς τις εγγυήσεις του στρατού, ενώ αρκετοί είναι και αυτοί που δε συμμετείχαν στις ταραχές αλλά τώρα έρχονται να αποτίσουν φόρο τιμής στους νεκρούς και να βρουν συγγενείς και φίλους τους. Εξέγερση στις φυλακές του Marg στο Κάιρο, πάνω από 600 κρατούμενοι καταφέρνουν να δραπετεύσουν.



11/2

Αίγυπτος: Άγριες διαδηλώσεις στο Σινά: Τουλάχιστον 1000 διαδηλώνουν άνθρωποι στη Ράφα, ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών. Ένας νεκρός διαδηλωτής. Η διαδήλωση κατευθύνεται προς το αστυνομικό τμήμα που πυρπολείται με μολότωφ. Στο El Arish, εκατοντάδες άνθρωποι επιτίθενται στο αστυνομικό σμήμα με μολότωφ, προσπαθώντας να απελευθερώσουν συλληφθέντες του καθεστώτος Μουμπάρακ. 3 αστυνομικοί νεκροί, αλλά και τουλάχιστον 10 διαδηλωτές και 43 τραυματίες. Στο El Arish, η αστυνομία αντικαθίσταται από ένοπλες πολιτοφυλακές κατοίκων, καθώς οι μπάτσοι εγκαταλείπουν την περιοχή. Ανακοινώνεται η αποχώρηση του Μουμπάρακ απ’ την προεδρία, απ’ τον αντιπρόεδρο Ομάρ Σουλεϊμάν. Μετά από λίγο γίνεται αντιληπτή και η εξαφάνιση των ασφαλιτών και των παρακρατικών της Μπαλταγκία απ’ τους δρόμους, και οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν πολλά κυβερνητικά κτίρια, κυρίως στο Σουέζ. Εξαπλώνονται οι απεργίες στην υφαντουργία, τις πετρελαϊκές, το γκάζι, την μεταλλουργία, τη διώρυγα του Σουέζ και τις συναφείς δραστηριότητες, τους σιδηροδρόμους, τα αεροδρόμια, τα ταχυδρομεία, στο εμπόριο, τον ηλεκτρισμό, τις τηλεπικοινωνίες και το δημόσιο. Εκκενώνονται οι έδρες πολυεθνικών στο “Smart Village”, την μικρή Silicon Valley προς την Αλεξάνδρεια (Vodafone, IBM κα). Οι υφαντουργοί της Mahalla (26.000 εργάτες) σε πολιτική απεργία ως ένδειξη αλληλεγγύης στους διαδηλωτές της Ταχρίρ. Η εργατούπολη Mahalla στο Δέλτα του Νείλου έχει μια σχετική παράδοση εργατικών αγώνων και συνείδησης, καθώς η μαχητική απεργία του 2006 έδρασε σαν πυροκροτητής για διάσπαρτες απεργίες και κινητοποιήσεις τα επόμενα χρόνια.

Αλγερία: Ταραχές στο Akbou. Εκατοντάδες νέοι με πέτρες παίρνουν στο κυνήγι διμοιρίες Αλγερινών ΜΑΤ. Ευρεία χρήση δακρυγόνων. Η κυβέρνηση αναβάλλει όλα τα δρομολόγια προς το Αλγέρι, από φόβο οργισμένων διαδηλώσεων.



10/2

Τυνησία: αυτοπυρπόληση μιας Τυνήσιας ο σύζυγός της οποίας αδυνατούσε να καταβάλει τα έξοδα για εγχείριση καρκίνου απ’ το ταμείο του.

Ισπανία: οι λεωφοριοδηγοί της Βαρκελώνης (CGT) σε πολιτική απεργία αλληλεγγύης στους συναδέλφους τους και τους εργάτες του Καίρου.

Αίγυπτος: Γενική απεργία σε πολλούς τομείς της οικονομίας (μεταφορές, υπηρεσίες, εμπόριο κλπ). Συγκρούσεις στη Kharga μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών με πέντε νεκρούς διαδηλωτές. Επίθεση και καταστροφή της αστυνομικής διεύθυνσης του Πορτ-Σάιδ.



9/2

Αίγυπτος: Απεργίες, διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τραυματίες στο Σουέζ, στην Αλεξάνδρεια, το Κάιρο, την Mahalla, Kafr el-Zaiat (νοσοκόμοι), Menoufeia (εργάτες Schweppes) και το Ασσιούτ, Λούξορ και Beni Shouqeir (Άνω Αίγυπτος). Απεργία στους σιδηροδρόμους και στη διώρυγα του Σουέζ, και κατάληψη εταιρικών γραφείων.



8/2

Αίγυπτος: όσον αφορά τους αριθμούς, στην πλατεία Ταχρίρ εναλλάσσονται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, 50.000 στην Αλεξάνδρεια, ενώ στις άλλες πόλεις, οι διαδηλώσεις συγκεντρώνουν 5.000 με 20.000 ανθρώπους. Εξαγγελία αυξήσεων 15% στους δημοσίους υπαλλήλους και στις κρατικές συντάξεις από την 1η Απρίλη, απ’ τον Ομάρ Σουλεϊμάν. Με τιμές ήρωα υποδέχονται οι συγκεντρωμένοι στη Ταχρίρ τον W. Gonem, στέλεχος της Google που είχε απηχθεί για 12 μέρες απ’ τις υπηρεσίες ασφαλείας. Για την Κομμούνα της Ταχρίρ: από τις πρώτες κιόλας μέρες στήθηκαν οδοφράγματα στους γύρω δρόμους (περιμετρικά πιο σταθερά, από κάγκελα και λίθους, ενώ υπάρχουν και κινούμενα από μέσα, από λαμαρίνες), ενώ, οι γυναίκες κυρίως, έφτιαξαν τα ιδιόμορφα “καπέλα” αποτελούμενα από μαλακά (εσωτερικά) και σκληρά (εξωτερικά) υλικά, για προστασία από θραύσματα, πέτρες κλπ. Το μικρό τζαμί στο διπλανό δρομάκι έχει μετατραπεί σε κέντρο πρώτων βοηθειών, ενώ οι εθελοντές ιατροί βρίσκονται όλη μέρα στην πλατεία παρέχοντας πρώτες βοήθειες. Έξω απ’ το τζαμί, έχουν διαμορφωθεί με στρώμματα και καράκλες χώροι για τους τραυματίες, ενώ εθελοντικά βοηθούν και φοιτητές ιατρικής και ακτιβιστές. Ανάλογο σκηνικό και στο Αιγυπτιακό Μουσείο. Παντού είναι ορατό ένα κυνήγι αστυνομικών με πολιτικά, ενώ τα λάφυρα (ταυτότητες, μαχαίρια, βομβίδες, φυσίγγια) εκτίθενται σ’ έναν ξεχωριστό χώρο. Ωστόσο αυτό δεν αποθαρρύνει τον κόσμο απ’ το να καταφτάνει συνέχεια. Οι επιθέσεις των παρακρατικών, καθώς αντιμετωπίζονται συλλογικά και συγκροτημένα, δεν αποθαρρύνουν τους διαδηλωτές αλλά αντίθετα αυξάνουν την αποφασιστικότά τους. Υπάρχει μικροφωνική και ηχεία εγκατεστημένα μέρα νύχτα, για την ενημέρωση και τη χαλάρωση του κόσμου. Ακούγονται τόσο οι κασσέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, όπου ο στίχος “Ο Αλλάχ είναι μεγάλος” επαναλαμβάνεται κάθε 2 στροφές, όσο και ροκ μουσική. Οι συγκεντρωμένοι κοιμούνται με βάρδιες κανονισμένες εκείνη τη στιγμή, φύρδην μίγδην στο πάτωμα (αρκετοί έχουν φέρει χαλιά για όλους), τυλιγμένοι με κουβέρτες. Υπάρχει χώρος με ανοιχτές εφημερίδες για διάβασμα, χώρος για φόρτιση των κινητών, χώρος όπου εκτίθενται φωτογραφίες των μαρτύρων-νεκρών της εξέγερσης. Υπάρχει κόσμος απ’ όλες τις ηλικίες, αν και κυριαρχούν οι νέοι, και απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις. Υπάρχει επίσης κέντρο αντιπληροφόρησης, με υπολογιστές, κινητά, βιντεοκάμερες που έχουν συγκεντρώσει αιγύπτιοι και διεθνείς υποστηρικτές κι ένα μοίρασμα των δουλειών (σκούπισμα, καθάρισμα, σκοπιές, περιφρούρηση-περιπολίες-έλεγχος αυτοκινήτων, μεταφορά “πολεμοφοδίων”, τροφίμων κλπ) που φαίνεται να γίνεται βάσει πρωτοβουλιών και συνεννοήσεων της στιγμής.



Πλατεία Ταχρίρ: η αυτοοργάνωση στη βασική εστία της αιγυπτιακής εξέγερσης

Αλγερία: Ταραχές σε διάφορα μέρη της χώρας. Στην Naciria (Bouira) οδοφράγματα και συγκρούσεις με την αστυνομία από νέους ανέργους. Στο El Harrouch (Skikda) συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών καταληψιών στέγης και αστυνομίας με 13 αστυνομικούς και 3 κατοίκους τραυματίες. Στο Sidi Amar (Annaba) εκατοντάδες άνεργοι κλείνουν τους δρόμους και αντιμετωπίζουν την αστυνομική καταστολή. Στο Bordj Menaïel (Boumerdes), 200 άνεργοι μπλοκάρουν την εθνική οδό προς το Αλγέρι, ζητώντας σταθερές θέσεις εργασίας και καταστέλλονται απ’ την αστυνομία. Στο Tazmalt (Bejaïa), οι εργάτες της γαλακτοβιομηχανίας la Vallée, μπλοκάρουν την εθνική οδό προς το Αλγέρι διαμαρτυρόμενοι ενάντια στις περικοπές θέσεων εργασίας (40 απολύσεις είχε εξαγγείλει η συγκεκριμένη εταιρία).

Τυνησία: Νέες κινητοποιήσεις, λυτσάρισμα του κυβερνήτη της περιοχής Sousse (νότια) κι εξαναγκασμός του να αποχωρήσει απ’ τη θέση του, όπου βρισκόταν και με το κόμμα του Μπεν Αλή, το ίδιο σκηνικό και σε Monastir, Medenine, Gafsa. Άγριες διαδηλώσεις με ανάλογα αιτήματα σε Bizerta, Kairouan, Gabes, Kebili, Manouba, Zaghouan, Siliana, Tozeur, Medenine, Beza. Το κράτος κινητοποιεί τους εφέδρους για προστασία των κυβερνητικών κτιρίων. Συνολικά 14 δικαστήρια, αρκετές φυλακές και δεκάδες κυβερνητικά κτίρια έχουν καεί στη διάρκεια των ταραχών.



7/2

Αίγυπτος: Τρεις νεκροί κι εκατοντάδες σε συγκρούσεις με την αστυνομία στην περιοχή της El-Kharga, στα νοτιοδυτικά της χώρας.

Σομαλία: Αιφνίδια ταραχή στο Las Anod της Σομαλιλάνδης, μετά από αυθόρμητη αντικυβερνητική διαδήλωση, με αφορμή την έντονη καταστολή και τις προφυλακίσεις των δασκάλων της πόλης.

Αλγερία: Εκατοντάδες κάτοικοι του χωριού Toumiate, κοντά στη Skikda, στήνουν οδοφράγματα κι αντιπαρατίθενται στην αστυνομία στην εθνική οδό που ενώνει την Κωνσταντίνη με την Annaba, μετά τον θάνατο τεσσάρων παιδιών του χωριού από μολυσμένο νερό. Σύμφωνα με το αλγερινό Radio Kalima, αργά την νύχτα ελλιμενίστηκαν δυο φορτηγά πλοία μεταφέροντας δακρυγόνα και εξοπλισμό αντιμετώπισης διαδηλώσεων.



6/2

Αλγερία: Συγκρούσεις στο Haï Chahid Mahmoud και στο Misserghine, όταν η αστυνομία επιχείρησε να εκκενώσει κατοικίες που είχαν καταληφθεί από άστεγους και φτωχούς κατοίκους της περιοχής (γύρω στις 100 οικογένειες). Ένας καταληψίας προσπαθεί να αυτοπυρποληθεί αλλά τον προλαβαίνουν άλλοι. Σύμφωνα με μαρτυρίες καταληψιών, η αστυνομία είναι ιδιαίτερα βίαιη στις επιθέσεις της εναντίον των κατειλημένων σπιτιών.

Τυνησία: Ταραχές στο Kef με τέσσερεις νεκρούς διαδηλωτές από τις δυνάμεις καταστολής. Συνολικά 10 οι νεκροί στα βόρεια της χώρας από αστυνομικά πυρά. Πυρπόληση ενός αστυνομικού τμήματος με μολότωφ. Πάνω από 50 οι τραυματίες της ημέρας.

Αίγυπτος: Έκρηξη αγωγού γκαζιού προς την Ιορδανία στο Σινά. Διαιρέσεις στους κόλπους του στρατού (μεταξύ υψηλόβαθμων τα συμφέροντα των οποίων είναι συνδεδεμένα με το καθεστώς και μεσαίων στελεχών), και της αστυνομίας.

Αίγυπτος: Σκληρή καταστολή σ’ ολόκληρη τη χώρα και δεκάδες νεκροί. Στους δρόμους της Αλεξάνδρειας, αστυνομικοί χτυπούν μέχρι τελευταίας πνοής τον νεαρό Blogger Khaled Said που θα γίνει σύμβολο της εξέγερσης της πόλης.



5/2

Τυνησία: Δυο νεκροί από την αστυνομική καταστολή διαδήλωσης στο Kef. Συγκρούσεις και στην Gafsa. Η πόλη αυτή το 2008 είδε μια σειρά από άγριες διαδηλώσεις εργατών στα τοπικά ορυχεία.



4/2

Αίγυπτος: Γενικευμένες ταραχές σε Αλεξάνδρεια, κάιρο και Ασσουάν. Συγκρούσεις με παρακρατικούς των δυνάμεων ασφαλείας και του κόμματος του Μουμπάρακ. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στην κεντρική πλατεία Ταχρίρ του Καίρου.

Με την ευκαιρία, ας ρίξουμε μια ματιά στις αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας: υπάρχει η αστυνομία (al-shurta) που διοικείται απ’ το υπουργείο εσωτερικών που έχει στενές σχέσεις αλληλοεξάρτησης με τον Μουμπάρακ, αν και τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα απολαμβάνουν ευρεία αυτονομία κινήσεων. Έτσι πολλά απ’ αυτά έχουν μετατραπεί σε βιτρίνες δικτύων διακίνησης ναρκωτικών ή μαφιόζικης “προστασίας”, κάτι που έχει γονατίσει πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και άλλα σε εκκολαπτήρια φανατικών “φορέων της ηθικής” που συχνά ξεσπούν πάνω σε πιο αποκλεισμένα στρώματα της αιγυπτιακής κοινωνίας. Απ’ τη δεκαετία του 1980, η αστυνομική επιχειρηματικότητα ήρθε αντιμέτωπη με τις Μπαλταγκίες, άτυπα δίκτυα συμμοριών του δρόμου, που αποκτούσαν τον έλεγχο της παράνομης οικονομίας αρχικά των παραγκουπόλεων και στη συνέχεια των φτωχότερων συνοικιών του Καίρου. Για τους ξένους και την αιγυπτιακή αστική τάξη, η μπαλταγκία αποτελείται από φανατικούς ισλαμιστές, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει κάποια ιδεολογία. Στις αρχές του 1990, ο υπουργός εσωτερικών αποφάσισε ότι “αν δεν μπορείς να τους νικήσεις, μπορείς να τους προσλάβεις” και άρχισε να μισθώνει τις υπηρεσίες τους, κυρίως τραμπουκισμούς, σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς, που επιστρατεύτηκαν εναντίον γυναικών διαδηλωτριών και ανδρών σε κρατητήρια κλπ. Την ίδια περίοδο, η κρατική ασφάλεια (mabahith amn al-dawla) μετατράπηκε σ’ ένα τρομακτικό άνδρο “ανακρίσεων”: βιασμών, βασανιστηρίων και “σοφρωνισμού” αντικαθεστωτικών. Η κεντρική ασφάλεια (amn al-markazi) είναι μια αυτόνομη απ’ το υπουργείο εσωτερικών δομή. Πρόκειται για τους μαυροφορεμένους κρανοφόρους που συχνά αναφέρονται στα ΜΜΕ ως “η αστυνομία”. Στην πραγματικότητα είναι ο προσωπικός στρατός του Μουμπάρακ, ανάλογος των Μπασιτζί, των “φρουρών της επαναστατικής ηθικής” του Ιράν, αλλά αντίθετα μ’ αυτούς είναι μη-ιδεολόγοι και γενικά κακοπληρωμένοι, εξ’ ού και το βλέμμα απογοητευμένης παραίτησης στα μάτια τους, καθώς διαδηλωτές και διαδηλώτριες τους φιλούσαν και τους αποσπούσαν τα όπλα. Η στιγμή αυτή, καθώς οι ίδιοι χάνονταν μέσα στο μπούγιο και δε ξαναγυρνούσαν στη θέση τους, σηματοδοτούσε και το σημείο καμπής για το καθεστώς Μουμπάρακ. Οι ένοπλες δυνάμεις είναι εντελώς διακριτές απ’ τις παραπάνω δομές, και αποτελούν το υποστήλωμα του καθεστώτος ήδη απ’ το πραξικόπημα που έφερε τους στρατιωτικούς στην εξουσία τη δεκαετία του ’50. Ωστόσο, απ’ το 1977 και την ειρήνευση με το Ισραήλ, ο στρατός έχει περιθωριοποιηθεί, και οι ανώτεροι στρατιωτικοί αποσύρθηκαν με γενναίες αποζημιώσεις από τις ΗΠΑ. Απ’ αυτές τις εξαγορές γεννήθηκε κι ένας κερδοφόρος τομέας επιχειρηματικότητας πρώην στρατιωτικών που αποτελεί καθαρή εισαγωγή κεφαλαίου από τις ΗΠΑ, με αντάλλαγμα τη στήριξη του καθεστώτος. Αυτό το (εθνικιστικό-στρατοκρατικό) κομμάτι της αιγυπτιακής αστικής τάξης, βλέπει τον εαυτό του “ευνουχισμένο” και ταπεινωμένο απ’ την υποταγή του στο αμερικανικό κεφάλαιο και την κυριαρχία των μπαλταγκίων και των διεφθαρμένων αστυνομικών στην καθημερινή ζωή, ενώ καλοβλέπει μια εθνικοποίηση του πλούτου της χώρας και τον άμεσο έλεγχό του. Έτσι, βρίσκεται σε σύγκρουση με τους νεοφιλελεύθερους αστούς γύρω απ’ το περιβάλλον του γιού και υποψηφίου διαδόχου του Μουμπάρακ, Γκαμάλ, που ιδιωτικοποιούν κάθε τί όπου μπορούν ν’ απλώσουν τα χέρια τους και ξεπουλούν τον πλούτο της χώρας στην Κίνα, τις ΗΠΑ και στις πετρελαιομοναρχίες του αραβικού κόλπου. Εντός του στρατού, υπάρχουν σώματα όπως η προεδρική φρουρά και η αεροπορία που είναι πιο κοντινά στο περιβάλλον του Μουμπάρακ, έτσι εξηγείται και το πώς ο γενικός αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, έκανε βόλτες και χαιρετούρες με διαδηλωτές, ενώ ο αρχηγός της αεροπορίας ορίστηκε απ’ τον Μουμπάρακ νέος πρωθυπουργός, αλλά και η στάση της προεδρικής φρουράς εναντίον των διαδηλωτών, στην υπεράσπιση του κτιρίου της ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Ο αντιπρόεδρος Ομάρ Σουλεϊμάν, ήταν πρώην επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών (al-mukhabarat), που υπάγονται στον στρατό (κι όχι στην αστυνομία), προσανατολισμένες στην καταστολή και τα βασανιστήρια κυρίως μη-Αιγυπτίων, γι’ αυτό και ο Σουλεϊμάν δεν ήταν τόσο μισητό πρόσωπο όσο οι υπόλοιποι του προεδρικού περιβάλλοντος. Η υπηρεσίες πληροφοριών, αν και δεν έχουν ιδιαίτερη εκτίμηση στον Μουμπάρακ και ειδικά στο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον του γιου του, έχουν στενές σχέσεις με τη CIA και τον αμερικανικό στρατό και είναι υπέρ του “νόμου και της τάξης” με κάθε τίμημα. Κάτι που έχει σημασία: απ’ τη Δευτέρα 31 Γενάρη, ο Naguib Sawiris, ίσως ο πλουσιότερος επιχειρηματίας στην Αίγυπτο και σήμα κατατεθέν της φράξιας του αναπτυξιακού εθνικιστικού κεφαλαίου, με ριζώματα στην κοινωνία και τη γη της Αιγύπτου, κατέβηκε στις διαδηλώσεις ζητώντας την αποχώρηση του Μουμπάρακ. Τις τελευταίες δεκαετίες, ο Sawiris και οι σύμμαχοί του απειλήθηκαν πολλές φορές απ’ την εύνοια του Μουμπάρακ και του γιού του προς τους νεοφιλελεύθερους δυτικούς και κινέζους επενδυτές. Ωστόσο, μαζί με την επιστροφή ενός “εθνικού” κεφαλαίου συνδεδεμένου με τον στρατό και οργισμένου απέναντι στην αστυνομία και το νεοφιλελεύθερο καθεστώς, μια διαδικασία που θυμίζει το αντιβρετανικό εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα του 1930-50, (αλλά και τις καρικατούρες τύπου “Σπίθα” στην Ελλάδα), ήρθε στο προσκήνιο και μια έκρηξη του εργατικού κινήματος, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων εργαζομένων.

Οι πόλεις και οι τοποθεσίες της εξέγερσης του 2011, είναι συχνά τα μέρη που εμφανίστηκαν εργατικοί αγώνες και καταστάλθηκαν το 2008-9. Στον απόηχο αυτών των κινητοποιήσεων (κυρίως καθηστικές διαμαρτυρίες, αλλά και άγριες απεργίες όπως στην Mahalla) συγκροτήθηκαν τα πρώτα ανεξάρτητα συνδικάτα, ενώ στις 30/1/2011 σχηματίστηκε η πρώτη ανεξάρτητη συνδικαλιστική ομοσπονδία. Σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις πρωταγωνιστούν κόμματα της αριστεράς που χωρίς να συνδέονται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα που έχει μείνει στο περιθώριο, ή με την παλιά φρουρά του Νασσερισμού, δεν κριτικάρουν ανοιχτά το Ισλάμ, και συχνά συμπαρατάσσονται με το “εθνικό κεφάλαιο”, απαιτώντας κρατικές επενδύσεις στην εθνική αναπτυξιακή οικονομία και στις μικρές επιχειρήσεις.



3/2

Τυνησία: Άγρια διαδήλωση εκατοντάδων ανθρώπων στο Sidi Bouzid μετά τον θάνατο δυο νέων σε αστυνομικό τμήμα.

Αλγερία: Δεκάδες νεαροί πολιορκούν κι επιχειρούν να πυρπολήσουν το τοπικό κοινοβούλιο της Amizour στην Καμπύλη. Εκτεταμένη χρήση χημικών και βία απ’ την μεριά της αστυνομίας.
Βίντεο από Αλγερία: https://berthoalain.wordpress.com/2011/01/06/emeutes-en-algerie-5-janvier-2011-videos/

Αίγυπτος: Γενικευμένες ταραχές σε Κάιρο και Αλεξάνδρεια. Τουλάχιστον τρεις νεκροί διαδηλωτές σε συγκρούσεις γύρω απ’ την Ταχρίρ με χιλιάδες ασφαλίτες και παρακρατικούς του Μουμπάρακ. Στην αρχή της ημέρας, η τρομοκρατία του καθεστώτος κερδίζει έδαφος και οι διαδηλωτές υποχωρούν, καθώς δέχονται τις μολότωφ και τα πυρά των παρακρατικών από γέφυρες, ψηλά κτίρια και οχήματα, αλλά μετά την πολύωρη αντίσταση των διαδηλωτών και την αποτελεσματική άμυνά τους (αυτοσχέδιες ασπίδες και σχηματισμοί “λεγεώνας”, οδοφράγματα, αυτοοργανωμένες πρώτες βοήθειες κλπ) υποχωρούν. Αφήνουν πίσω τους τουλάχιστον 500 τραυματίες. Περιορισμένες προσπάθειες απ’ τον στρατό να χωρίσει τις δυο πλευρές, αρκετοί φαντάροι φωνάζουν “είμαστε όλοι Αιγύπτιοι”. Αργά το βράδυ ο στρατός καλεί τους διαδηλωτές να επιστρέψουν στα σπίτια και στις εργασίες τους.



2/2

Αίγυπτος: επιθέσεις παρακρατικών και ασφαλιτών στους συγκεντρωμένους στην πλατεία Ταχρίρι στο Κάιρο. Οι παρακρατικοί επιδράμουν με άλογα, καμήλες και αυτοκίνητα παρασέρνοντας κόσμο. Τουλάχιστον 3 νεκροί διαδηλωτές από πυροβολισμούς παρακρατικών. Ο κόσμος δεν υποχωρεί. Οι κόπτες χριστιανοί διαδηλωτές σχηματίζουν αλυσίδες προστατεύοντας του μουσουλμάνους διαδηλωτές την ώρα της προσευχής. Αρκετοί παρακρατικοί “συλλαμβάνονται” απ’ τους διαδηλωτές και βρίσκονται πάνω τους αστυνομικές ταυτότητες, προφανώς τις κουβαλούσαν ώστε σε περίπτωση σύλληψης να αποφύγουν τα βασανιστήρια της ανάκρισης. Παραδίδονται στη συνέχεια σε μονάδες του στρατού που παίζει έναν ρόλο τοποτηρητή.



1/2

Αίγυπτος: Συγκρούσεις μεταξύ εξεγερμένων και παρακρατικών στην Αλεξάνδρεια. Μονάδες του στρατού ρίχνουν προειδοποιητικά πυρά στον αέρα. Τυφλά πυρά και από αστυνομικούς κι ασφαλίτες εναντίον διαδηλωτών, χωρίς νεκρούς. Εκατομμύρια παραμένουν στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων ζητώντας την παραίτηση του Μουμπάρακ. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπ. Ομπάμα ζητάει μια “ασφαλή μετάβαση” με την εγγύηση του στρατού.

Αλγερία: Απεργία στην υγεία και στην εκπαίδευση διεκδικώντας καλύτερους μισθούς.

Τυνησία: Βίαιες συγκρούσεις και επιθέσεις σε κρατικά κτίρια στην Kasserine.



31/1

Αίγυπτος: Επιστροφή της αστυνομίας στους δρόμους και νέες επιθέσεις προς τους συγκεντρωμένους της Ταχρίρ. Ο ΟΠΕΚ ανακοινώνει πως υπάρχει κίνδυνος έλλειψης πετρελαίου. Γενική απεργία κηρύσσεται στην Αίγυπτο. Νέα κυβέρνηση σχηματίζει ο διορισμένος πρωθυπουργός, ενώ ο στρατός ανακοινώνει πως δε θα χρησιμοποιήσει βία ενάντια στους διαδηλωτές αλλά θα συλλάβει τους “αλήτες, τους κλέφτες και τους σαμποτέρ”. Πάνω από 250.000 διαδηλωτές στο Σουέζ, 100.000 στην Αλεξάνδρεια και 1.000.000 στο Κάιρο. Μαζικές εξακριβώσεις στοιχείων από στρατό και αστυνομία στην Ταχρίρ, και “προσπάθεια αποφυγής των ακροτήτων” από τους διαδηλωτές. Στο Ισραήλ, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου δηλώνει πως “η χώρα του θέλει να διατηρήσει την ειρήνη με την Αίγυπτο, την μόνη αραβική χώρα μαζί με την Ιορδανία, που διατηρούν καλές σχέσεις με το Ισραήλ”.

Τυνησία: Συγκέντρωση νεαρών διαλύεται βίαια στην Τύνιδα. Γενική απεργία στην Kasserine. Η UGTT καλεί επίσημα στη γενική απεργία που είχε διαδοθεί ήδη “από τα κάτω”.



30/1

Αίγυπτος: Εξέγερση και μαζική απόδραση πάνω από 1.000 κρατουμένων απ’ το Wadi Natroun, φυλακές μεταξύ Αλεξάνδρειας-Καίρου, ανάλογο σκηνικό σ’ ακόμη έξι φυλακές. Αεροπλάνα κι ελικόπτερα πάνω απ’ την Ταχρίρ.

Σουδάν: Άγριες διαδηλώσεις φοιτητών και νεολαίων στο Χαρτούμ, το El-Obeid και το Omdourman, στα πλαίσια μιας εθνικής εμβέλειας κινητοποίησης ενάντια στην κυβέρνηση. Η ημέρα, ορισμένη αρκετό καιρό πριν, συνέπεσε με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος απόσχισης του νοτίου Σουδάν, και με την έκτη ημέρα της εξέγερση στην Αίγυπτο. Πάνω από 1.000 φοιτητές συγκρούστηκαν με την αστυνομία με πέτρες και μικροαντικείμενα, ενώ φοιτητές-μέλη του κυβερνόντος κόμματος, ενώθηκαν με την αστυνομία.

Τυνησία: Ταραχές στην Τύνιδα κι εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων στη λεωφόρο Habib-Bourguiba, σύμβολο του αγώνα για την ελευθερία, ιδιαίτερα μετά το “καραβάνι για την ελευθερία” που κατασκήνωσε στην Casbah, μπροστά στο πρωθυπουργικό μέγαρο. Ο πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης Mohammed el Ghannouchi ανακοινώνει πως “οι ανησυχίες για τη σύνθεση της παρούσας κυβέρνησης είναι υπερβολικές από κάθε μεριά”.

Λιβύη: το καθεστώς ακυρώνει ποδοσφαιρικό αγώνα από φόβο επεισοδίων.

Υεμένη: Συγκρούσεις σε αντικυβερνητική διαδήλωση στο Άντεν. Στην Υεμένη, σιγοβράζει επίσης ένα αποσχιστικό κίνημα στον Νότο της χώρας ενάντια στον σιιτικό Βορρά, με ψυχροπολεμική καταγωγή, όταν Βορράς και Νότος υπάχθηκαν σε διαφορετικές ζώνες επιρροής (ΕΣΣΔ-ΗΠΑ).

Μαρόκο: Διαδήλωση στη Φες και στη Ταγγέρη, μετά από κάλεσμα της Attac Μαρόκου ενάντια στην ακρίβεια και σε αλληλεγγύη με τον αιγυπτιακό και τυνησιακό λαό.

Συρία: συγκέντρωση μπροστά στην αιγυπτιακή πρεσβεία στο Damas, παρεμποδίζεται απ’ τις αστυνομικές δυνάμεις.



29/1

Αίγυπτος: Πέμπτη μέρα της εξέγερσης κι εκατοντάδες χιλιάδες σπάνε την απαγόρευση συνάθροισης. Τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα των μεγάλων πόλεων είναι καμμένα(60% σε Κάιρο, Ράφα, Ισμαηλία, Μπενί Σουέιφ, σύμφωνα με τις αρχές). 73 νεκροί τις δυο τελευταίες μέρες από τις δυνάμεις ασφαλείας. 50.000 άνθρωποι στην Ταχρίρ. Περιορισμένες λεηλασίες στο Κάιρο, σύμφωνα με τις αρχές από δραπέτες της φυλακής Abou Zaabal. Ο αιγυπτιακός στρατός αντικαθιστά την αστυνομία στη φύλαξη θέσεων-κλειδιά για το κράτος και την οικονομία (τράπεζες, προξενεία, οικείες κυβερνητικών στελεχών κλπ). Ο Μουμπάρακ ορίζει τον Ομάρ Σουλεϊμάν αντιπρόεδρο και ανακοινώνει ότι θα αποχωρήσει απ’ την προεδρία τον Σεπτέμβρη, παραμένοντας στη χώρα. Έκκληση της ΕΕ για “κατάπαυση της βίας”