ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

Λευκωσία 30 του Γενάρη ως 5 του Φεβράρη 2010

Η Κυπριακή Ταινιοθήκη σε συνεργασία με το πολιτιστικό κέντρο Side Streets οργανώνει από τις

30 του Γενάρη ως τις 5 του Φεβράρη

το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ.

Είναι προφανές ότι το Φεστιβάλ μας θέλει να δώσει ένα μήνυμα:

Σε μια πόλη που είναι χωρισμένη στα δυο με ένα ιδιόμορφο τείχος, που είναι ένα ζωντανό μνημείο διαίρεσης, βίας και πολέμου, οι ταινίες μας θα μιλήσουν για την ανθρωπιά, την ειρήνη και τη συμφιλίωση. Η εκδήλωσή μας θα είναι συνέχεια των Συναντήσεων Φιλίας μέσα από ταινίες που φτιάξαμε στις αρχές της δεκαετίες του ’80 με τη συμμετοχή Κυπρίων, Ελλήνων και Τούρκων κινηματογραφιστών. Τώρα κοντά τους θα είναι και ταινίες από άλλες χώρες, που θα τονίζουν την οικουμενική αξία της ανθρωπισμού.

Το Φεστιβάλ ξεκινά το Σάββατο, 30 του Γενάρη, με τη βραβευμένη στο Φεστιβάλ Βενετίας 2009 ταινία του Φατίχ Ακίν SOUL KITCHEN. Στην πρεμιέρα θα παρευρεθεί ο Έλληνας στην καταγωγή πρωταγωνιστής της ταινίας Αδάμ Μπουσδούκος. Η προβολή θα γίνει στον κινηματογράφο ΠΑΝΘΕΟΝ στη Λευκωσία σε συνεργασία με το Κέντρο Γκαίτε της Λευκωσίας. Πριν την έναρξη της ταινίας θα πραγματοποιηθεί κόκτεϊλ, που είναι προσφορά της Γερμανικής Πρεσβείας. Γίνονται προκρατήσεις στο Τηλέφωνο 99 434923.

Θα προβληθούν στη συνέχεια οι ακόλουθες 6 ταινίες στο Goethe (πράσινη γραμμή) και το Side Streets (βόρεια Λευκωσία):
Κυρ. 31.01 Side Streets ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ, του Σταύρου Ιωάννου

Δευ. 01.02 Goethe ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ, της Deborah Hoffman και Frances Reid

Tρ. 02.02 Side Streets ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, του Πανίκκου Χρυσάνθου

Τετ. 03.02 Goethe ΤΟΥΜΠΕΣ ΣΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ, του Dervis Zaim

Πεμ. 04.02 Side Streets ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ, της Yesim Ustaoglu

Παρ. 05.02 Goethe ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ, του Μανου Ζαχαρία

Στις προβολές θα παρευρεθούν σκηνοθέτες ή συντελεστές των ταινιών.

Όλες οι προβολές ξεκινούν στις 8 μ.μ.

Το Goethe βρίσκεται ακριβώς δίπλα από το ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας, αμέσως μετά το φυλάκιο της αστυνομίας στα αριστερά.

Το Πολιτιστικό κέντρο Side Streets βρίσκεται στον οδό Mahkemeler Önü 22, στην τούρκικη συνοικία της Λευκωσίας, ακριβώς απέναντι από τα παλιά δικαστήρια.

Για πληροφορίες: Πανίκκος Χρυσάνθου: 99 434923

_______________________________________________________________

Συνόψεις Ταινιών

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ

Περιλήψεις των ταινιών και βιογραφικά των σκηνοθετών



SOUL KITCHEN, του Fatih Akin (Γερμανία 2009) / 30 Γεν. Πάνθεον 8 μ.μ. (γερ. με αγγλ. & ελλ. υποτ.) Ο Ζήνος, νεαρός ιδιοκτήτης του εστιατόριου, του «Soul Kitchen», υφίσταται το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Η φίλη του Ναντίν μετακόμισε στη Σαγκάη, οι πελάτες του μαγαζιού του σνομπάρουν τις γκουρμέ συνταγές του καινούριου σεφ και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υποφέρει κι από λουμπάγκο. Τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται όταν η μοδάτη πελατεία αρχίζει να τιμά τη νέα γαστρονομική άποψη του μαγαζιού, όμως αυτό δε γιατρεύει την πληγωμένη καρδιά του Ζήνου. Αποφασίζει να πάει στην Κίνα για να βρει τη Ναντίν και αφήνει το εστιατόριο στα χέρια τού εντελώς αναξιόπιστου, πρόσφατα αποφυλακισμένου αδελφού του, Ηλία. Και οι δύο αυτές αποφάσεις καταλήγουν σε φιάσκο: ο Ηλίας χάνει το εστιατόριο από σ’ έναν ύποπτο μεσίτη και η Ναντίν έχει βρει καινούργιο εραστή! Παρ’ όλα αυτά, τα δύο αδέλφια ίσως έχουν μια τελευταία ευκαιρία να πάρουν πίσω το «Soul Kitchen». Πρέπει όμως να σταματήσουν να τσακώνονται και να δουλέψουν με ομαδικό πνεύμα.

O Fatih Akin γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1973 από Tούρκους γονείς. Είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Οι ταινίες του έχουν διακριθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Το 2003, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής Corazón International. Το 2004, η ταινία του Μαζί ποτέ μονοπώλησε τα Γερμανικά Κρατικά Βραβεία Κινηματογράφου, και κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και το Βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας στα Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία. Η ταινία του Ο ήχος της πόλης προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2005. Η ταινία Η άκρη του ουρανού ήταν υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα και απέσπασε τα βραβεία Καλύτερου Σεναρίου και Οικουμενικής Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών το 2007.
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ, ΤΟΥ Σταύρου Ιωάννου (Ελλάδα 2009) / 31 Γεν. Side Streets, 8 μ.μ. (ελλ. με αγγλ. & τουρκ. υποτ.)

Πρωτοχρονιά του 1996. Τα Βαλκάνια, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων, συγκλονίζονται από εθνικιστικούς πολέμους που έχουν ως συνέπεια την οικονομική κρίση και τις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Τρεις γυναίκες, άγνωστες μεταξύ τους, προερχόμενες από τρεις διαφορετικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, συναντώνται σε παραμεθόρια πόλη της Βουλγαρίας προκειμένου να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα. Χωρίς περιθώριο επιλογής, έχουν αναγκαστεί να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σ’ έναν ανησυχητικό συνοδό λαθρομεταναστών, που τις οδηγεί προς το «Ελληνικό τους όνειρο» μέσα από δύσβατα ορεινά μονοπάτια. Στην ερημιά των βουνών, οι τρεις γυναίκες θα γίνουν έρμαιο στα χέρια του. Η απελπισμένη τους προσπάθεια ν’ αλλάξουν τη μοίρα τους θα καταλήξει, μετά από δραματικές κι οριακές περιπέτειες, σε τραγωδία… (Το σενάριο βασίζεται σε αληθινές ιστορίες.)

Ο Σταύρος Ιωάννου γεννήθηκε στην Εύβοια και σπούδασε στην Αθήνα κινηματογράφο στην Σχολή Σταυράκου. Το1984 ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών Filmode την οποία διευθύνει μέχρι σή- μερα. Έχει σκηνοθετήσει δεκάδες ντοκιμαντέρ για τη Δημόσια Τηλεόραση (ΕΤ), το Υπουργείο Πολιτισμού και άλλους οργανισμούς. Έχει συνεργαστεί με τηλεοπτικά δίκτυα του εξωτερικού και σημαντικές ταινίες του έχουν βραβευτεί σε Διεθνή Φεστιβάλ και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ταινία του μυθοπλασίας Κλειστοί δρόμοι συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Βερολίνου (2001) και βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2000) και στο Διεθνές Φεστιβάλ της Γενεύης (2001).
ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ, της Deborah Hoffman και Frances Reid (USA 2000) / 1 Φεβ. Goethe 8 μ.μ. (αγγλ. με ελλ. υποτ.)

Για περισσότερα από 40 χρόνια η Νότια Αφρική κυβερνήθηκε από την πιο περίφημο ρατσιστικό καθεστώς που εμφανίστηκε στη γη μετά τον ναζισμό στη Γερμανία. Όταν τελικά το καθεστώς κατέρρευσε, αυτοί που εφάρμοσαν την εξουσία του απαρτχάιτ επεδίωκαν αμνηστία για τα εγκλήματά τους. Τα θύματά τους επεδίωκαν δικαιοσύνη. Η Επιτροπή της Αλήθειας και της Συμφιλίωσης δημιουργήθηκε για να συμβιβάσει αυτές τις δυο επιδιώξεις. Τώρα, καθώς ερευνά τα εγκλήματα του απαρτχάιτ, η Επιτροπή φέρνει μαζί θύματα και θύτες για να ξαναζήσουν την κτηνώδη ιστορία της Νότιας Αφρικής. Με την αποκάλυψη του παρελθόντος αντί του θαψίματός του, η Επιτροπή της Αλήθειας και της Συμφιλίωσης ελπίζει να ανοίξει το δρόμο ενός ειρηνικού μέλλοντος. Το Μακρύ Νυχτερινό Ταξίδι για τη Μέρα παρακολουθεί για περισσότερο από δυο χρόνια κάποιες περιπτώσεις που εξετάζει η Επιτροπή. Οι ιστορίες της ταινίας θέτουν τα πανανθρώπινα θέματα της σύγκρουσης, της συγχώρεσης και της ανανέωσης. Ένας λευκός αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων, βαθιά μεταμελημένος για τα εγκλήματα που έκαμε, αγωνίζεται να συμφιλιωθεί με την πικραμένη σύζυγο ενός μαύρου ακτιβιστή, που σκότωσε πριν 14 χρόνια. Μια ομάδα από μανάδες, αφού ανέκτηκαν για χρόνια την παραπληροφόρηση και τις διαψεύσεις των αρχών, μαθαίνουν τώρα την αλήθεια και το πώς οι γιοι τους ξεγελάστηκαν, προδόθηκαν και σκοτώθηκαν μέσα από μια διεστραμμένη αστυνομική συνομωσία. Ένας μαύρος ακτιβιστής αναγκάζεται ν’ αναγνωρίσει την οδύνη που προκάλεσε σκοτώνοντας μια λευκή φοιτήτρια από την Καλιφόρνια κατά τη διάρκεια οργανωμένων ταραχών, όταν οι γονιοί της ξεπερνούν τον πόνο τους για να δεχτούν τη νέα, πολυφυλετική Νότια Αφρική.

Η Deborah Hoffmann γεννήθηκε το 1947 στη Νέα Υόρκη. Σκηνοθέτης και μοντέρ σημαντικών ντοκυμανταίρ. Σκηνοθετεί από το 1994: Παράπονα μιας υπεύθυνης κόρης (1995). Η Frances Reid γεννήθηκε το 1944 στο Oakland. Σκηνοθέτης, παραγωγός και διευθύντρια φωτογραφίας ταινιών ντοκυμανταίρ. Σκηνοθετεί από το 1971. Skin Deep (1996), Όλα τα παιδιά του Θεού (1996).
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, του Πανίκκου Χρυσάνθου (Κύπρος 1987) / 2 Φεβ. Side Streets, 8 μ.μ. (ελλ. με αγγλ. & τουρκ. υποτ.)

Μια γυναίκα επισκέπτεται με το κοριτσάκι της ένα εγκαταλειμμένο, ερημωμένο χωριό στο μέση του κυπριακού κάμπου. Η παρουσία τους ελκύει τους πρώην κατοίκους του χωριού, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, που έρχονται μέσα στα ερείπια κι ο καθένας τους αφηγείται μια προσωπική ιστορία του πολέμου. Η σύγκρουση, που έγινε το 1964 σ’ αυτό το χώρο, μετάτρεψε το ειρηνικό, μεικτό χωριό σε μια ερημωμένη περιοχή, όπου μόνο τα απομεινάρια της ζωής μαρτυρούν ένα κόσμο που έφυγε για πάντα.

Ο Πανίκκος Χρυσάνθου γεννήθηκε το 1951 στην Κυθρέα. Σκηνοθέτησε ντοκυμανταίρ και ταινίες με υπόθεση, που ταξίδεψαν εκτός Κύπρου. Το πρώτο του ντοκυμανταίρ, η Λεπτομέρεια στην Κύπρο, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου (Πανόραμα 1987). Σκηνοθέτησε το Τείχος μας (1993) για τη γερμανική τηλεόραση (ZDF) και τα Παράλληλα ταξίδια (2003) για το UNDP. Η ταινία Ακάμας (2006) παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Βενετίας (Ορίζοντες 2006).
ΤΟΥΜΠΕΣ ΣΤΟ ΦΕΡΕΤΡΟ, του Dervis Zaim (Τουρκία 1996) / 3 Φεβ. Goethe, 8 μ.μ. (τουρ. με αγγλ. & ελλ. υποτ.)

Όταν μπορεί να βρει δουλειά στη βάρκα του Reis, ο Mahsun τα καταφέρνει να έχει λίγα χρήματα για το φαϊ και το τσάι του, αλλά κι αυτό δεν του λύνει το πρόβλημα μιας στέγης για τη νύχτα. Οι χειμώνες στην Κωνσταντινούπολη μπορεί να είναι πολύ κρύοι. Ένας από τους φίλους του Mahsun, που ζούσε μια παρόμοια κατάσταση με τη δική του, πέθανε ένα τέτοιο χειμώνα από το κρύο. Ζώντας μια κωμικοτραγική κατάσταση το κλεφτρόνι ο Mahsun δε μπορεί ούτε στη φυλακή να κλειστεί, πράγμα που θα έλυνε το πρόβλημα της στέγασής του. Γι αυτό κλέβει αυτοκίνητα τα βράδια για να γλυτώσει από την παγωνιά και να έχει ένα τόπο να κοιμηθεί. Η αστυνομία όμως, αντί να τον συλλάβει κάθε φορά που τον πιάνει να κλέβει, απλώς τον ξυλοκοπά άγρια. Ο ιδιοκτήτης του καφενείου, που του κέρασε ως τώρα εκατοντάδες τσάγια, τον προσλαμβάνει για να καθαρίζει τις τουαλέτες του μαγαζιού και του δίνει μάλιστα την άδεια να κοιμάται εκεί μέσα. Παρόλο που ο Mahsun βρίσκει επιτέλους μια ασφάλεια στη ζωή του, δε μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία μιας όμορφης ναρκομανούς, που παίρνει τη δόση της στις τουαλέτες, και για χάρη της χάνει και τη δουλειά και το δωμάτιο.

Ο Dervis Zaim γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1964. Αποφοίτησε απ’ το Πανεπιστήμιο Warwick της Αγγλίας και σπούδασε κινηματογραφική παραγωγή στο Λονδίνο. Το 1995, το πρώτο του μυθιστόρημα, Ares in Wonderland, κέρδισε το αναγνωρισμένου κύρους λογοτεχνικό βραβείο Yunus Nadi στην Τουρκία. Ένα χρόνο αργότερα έκανε ελπιδοφόρο ξεκίνημα ως σκηνοθέτης με την ταινία Tούμπες στο φέρετρο, η οποία κέρδισε πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Χρυσού Αλέξανδρου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1997, the San Francisco International Film Festival 1998 (Best Film), του D’Annonay International Film Festival 1998 (Best Film), του Ouvres International Film Festival 1998 (Best Film, Best Actor), του Turin International Film Festival 1997 (Special Jury Award, Public Award). Οι επόμενές του ταινίες, το Ελέφαντες και γρασίδι (2000), Λάσπη (2003), Παράλληλα ταξίδια (ντοκυμανταίρ, συν-σκηνοθετημένο με τον Πανίκκο Χρυσάνθου, 2003) Περιμένοντας για τον Ουρανό (2006) and Τελεία (2008), έχουν λάβει τιμητικές διακρίσεις και βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο.
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ,της Yesim Ustaoglu (Τιουρκία 2008) / 4 Φεβ. Side Streets, 8 μ.μ. (τουρ. με αγγλ. υποτ.)

Όταν τρία αδέλφια γύρω στα σαράντα που μένουν στην Κωνσταντινούπολη ειδοποιούνται μια νύχτα ότι η ηλικιωμένη μητέρα τους εξαφανίστηκε απ’το σπίτι της στη δυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας, ξεκινούν να πάνε να τη βρουν, βάζοντας για λίγο στην άκρη τα προβλήματά τους. Όταν τελικά τα τρία αδέλφια βρεθούν μαζί, το κουτί της Πανδώρας ανοίγει και η μεταξύ τους ένταση βγαίνει στην επιφάνεια. Συνειδητοποιούν ότι γνωρίζουν ελάχιστα ο ένας τον άλλο κι ότι τώρα καλούνται να αναλογιστούν τα μειονεκτήματά τους.
Η Yesim Ustaoglu γεννήθηκε στο Σαρικαμίς της ανατολικής Τουρκίας, το 1960. Αφού έκανε αρκετές ταινίες μικρού μήκους, σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, “The Trace”, η οποία προβλήθηκε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Η δεύτερη μεγάλη μήκους ταινία της, “Ταξίδι στον ήλιο”, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ευρωπαϊκής Ταινίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης 1999. Το “Περιμένοντας τα σύννεφα” κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και το Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2004.
ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ, του Μάνου Ζαχαρία (Σοβιετική Ένωση 1968) / 5 Φεβ. Goethe, 8 μ.μ. (ρωσ. με ελλ. & αγγλ. υποτ.)

Μετά το πραξικόπημα της χούντας, ένας νεαρός οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ένας στρατιώτης θ’αρνηθεί να πάρει μέρος στην εκτέλεση και θα μπει φυλακή. Μετά την εκτέλεση οι στρατιώτες παίρνουν άδεια μετά θεαμάτων. Την τύχη ενός απ’ αυτούς θα παρακολουθήσουμε. Με τους φίλους του, το κορίτσι του, τους συγγενείς του, όλο το δρόμο που θα κάνει ώσπου να κατανοήσει το πραγματικό νόημα της πράξης του.

Ο Μάνος Ζαχαρίας γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θέατρο στη Σχολή Ρώτα-Σαραντίδη. Το Δεκέμβριο του 1945, παίρνει υποτροφία από το Γαλλικό Ινστιτούτο για σπουδές στο Παρίσι. Εκεί παρακολουθεί μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στη Σορβόννη και τελειώνει το Ινστιτούτο Ανώτερων Κινηματογραφικών Σπουδών (IDHEC) του Παρισιού. Το 1948-49 παίρνει μέρος στον Εμφύλιο όπου οργανώνει το κινηματογραφικό συνεργείο του Δημοκρατικού Στρατού. Μετά την ήττα βρίσκεται πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη όπου τελειώνει την Σχολή Σκηνοθεσίας του Θεατρικού Ινστιτούτου της πόλης και διδάσκει υποκριτική για δύο χρόνια. Το 1956 παρακολουθεί την Ανώτατη Σχολή Μετεκπαίδευσης Σκηνοθετών Κινηματογράφου της Μοσφίλμ στηΜόσχα. Στα στούντιο της Μοσφίλμ γυρίζει στη συνέχεια 10 ταινίες. Το 1979 επιστρέφει στην Ελλάδα. Έχει διατελέσει Σύμβουλος Κινηματογραφίας της Υπουργού Μελίνας Μερκούρη, Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και επικεφαλής του Γραφείου παρακολούθησης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων της ΕΡΤ.