Δεν υποστηρίζεις το ΜΑΖ για ποιο λόγο; του Steven Best

«Ο κόσμος προχωράει μόνο εξ αιτίας αυτών που αντιτίθενται σε αυτόν.»
Goethe

Υποστηρίζω το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων (Animal Liberation Front - ALF). Υποστηρίζω την καταστροφή ιδιοκτησίας εναντίον εταιριών οι οποίες κατακρεουργούν ζώα και βιάζουν τον πλανήτη. Από πότε τα εργαλεία του θανάτου και της καταστροφής βγαίνουν έξω από την εμβέλεια της νόμιμης επίθεσης; Δεν πιστεύω ότι η καταστροφή ιδιοκτησίας αποτελεί βία, αλλά ακόμα και να είναι, η βία είναι υπερασπίσιμη σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και πάντα θα υπερασπίζομαι τη μικρότερη βία απέναντι στη μεγαλύτερη.


Η Προέλευση και η Φιλοσοφία του ΜΑΖ

«Είμαστε μια μη βίαιη αντάρτικη οργάνωση, αφοσιωμένη στην απελευθέρωση των ζώων από κάθε είδους κακομεταχείριση και κατατρεγμό από τα χέρια της ανθρωπότητας.»
Ronnie Lee, Ιδρυτής του ALF

«Το να μη βλάπτουμε τους ταπεινούς αδερφούς μας είναι η πρώτη υποχρέωσή μας προς αυτούς, αλλά το να σταματήσουμε εκεί δεν είναι αρκετό. Έχουμε μια ανώτερη αποστολή — να τους υπηρετούμε όποτε το έχουν ανάγκη.»
Αγ. Φραγκίσκος της Ασίζης

Το ΜΑΖ γεννήθηκε μέσα από το κίνημα του κυνηγετικού σαμποτάζ στην Αγγλία τη δεκαετία του 1970. Οι ακτιβιστές από τις νόμιμες τακτικές διατάραξης του κυνηγιού στράφηκαν στην παράνομη τακτική του σαμποτάζ όταν κουράστηκαν από τις επιθέσεις εναντίον τους και τις φυλακίσεις και αναζήτησαν πιο αποτελεσματικές τακτικές. Μια ομάδα σαμποτέρ κυνηγιού γνωστή ως Band of Mercy διεύρυνε το ενδιαφέρον της και σε άλλες βιομηχανίες εκμετάλλευσης όπως η ζωοτομία και ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τον εμπρησμό ως ένα δραστικό εργαλείο καταστροφής ιδιοκτησίας. Δύο από τα ηγετικά μέλη της ομάδας συνελήφθησαν το 1974 και αφέθηκαν ελεύθερα ένα χρόνο αργότερα. Ο ένας έγινε χαφιές και άφησε το κίνημα, ο άλλος, ο Ronnie Lee, αύξησε τις καταδίκες του και ξεκίνησε μια νέα υπερμαχητική ομάδα που την ονόμασε Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων, η οποία θα άλλαζε για πάντα το πρόσωπο του αγώνα της άμεσης δράσης. Το ΜΑΖ μετανάστευσε στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και τώρα είναι ένα παγκόσμιο κίνημα με παρουσία σε πάνω από είκοσι χώρες.

Το ΜΑΖ είναι μια συλλογή από πυρήνες – χαλαρά συνδεδεμένων μεταξύ τους – ανθρώπων οι οποίοι δρουν υπογείως και παραβιάζουν το νόμο εκ μέρους των ζώων. Εισβάλλουν σε χώρους φυλακών (που ευφημιστικά αποκαλούνται «ερευνητικά εργαστήρια» και τα σχετικά) για να διασώσουν ζώα, και επίσης καταστρέφουν ιδιοκτησίες με σκοπό να αποτρέψουν την επιπλέον κακομεταχείριση στα ζώα και να αποδυναμώσουν οικονομικά τις βιομηχανίες εκμετάλλευσης. Οι επίσημες αρχές του ΜΑΖ είναι: (1) η απελευθέρωση ζώων από μέρη κακοποίησης· (2) η πρόκληση οικονομικής καταστροφής σε βιομηχανίες που αποκομίζουν κέρδος από την εκμετάλλευση ζώων· (3) η αποκάλυψη της φρίκης και της κτηνωδίας που διαπράττεται στα ζώα πίσω από κλειδωμένες πόρτες, και (4) η λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων προφύλαξης ώστε να μη προκληθεί κακό σε ανθρώπινα ή μη ανθρώπινα ζώα. Οποιοσδήποτε ακολουθεί αυτές τις αρχές – και είναι βίγκαν – ανήκει στο ΜΑΖ.

Παρά την ενοχοποίηση του από τις βιομηχανίες εκμετάλλευσης ζώων, από το κράτος και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το ΜΑΖ δεν είναι μια τρομοκρατική οργάνωση· αντίθετα είναι μια αντιτρομοκρατική ομάδα και η νέα μορφή των μαχητών της ελευθερίας. Γίνονται καλύτερα κατανοητοί όχι συγκρίνοντάς τους με την Αλ Κάιντα ή τη Δημοκρατική Φρουρά1 του Saddam Hussein, αλλά με το κίνημα του Υπόγειου Σιδηρόδρομου, τους μαχητές της εβραϊκής αντιναζιστικής αντίστασης, ή τα σύγχρονα κινήματα ειρήνης και δικαιοσύνης. Παρέχοντας κτηνιατρική φροντίδα και σπίτια σε πολλά από τα ζώα που απελευθερώνουν (σε αντίθεση με ζώα όπως τα μινκ που απελευθερώνονται από τα κλουβιά τους στην άγρια φύση), το ΜΑΖ έχει ως πρότυπο το κίνημα του Υπόγειου Σιδηρόδρομου στις ΗΠΑ το οποίο βοηθούσε τους σκλάβους δραπέτες να φτάσουν σε ελεύθερες πολιτείες και στον Καναδά. Τα μέλη του ΜΑΖ μιμούνται τις δράσεις των μαχητών ελευθερίας στη Ναζιστική Γερμανία οι οποίοι απελευθέρωναν φυλακισμένους πολέμου και θύματα του Ολοκαυτώματος και κατέστρεφαν τους φούρνους τους οποίους χρησιμοποιούσαν οι Ναζί για να βασανίσουν και να σκοτώσουν τα θύματά τους. Παρόμοια, το ΜΑΖ έχει σημαντικές ομοιότητες με κάποιους από τους σημαντικότερους μαχητές της ελευθερίας των δύο προηγούμενων αιώνων, και συγγενεύει με σύγχρονα κινήματα ειρήνης και δικαιοσύνης με σκοπό να τερματιστεί η αιματοχυσία και η βία εναντίον της ζωής και να επέλθει η δικαιοσύνη σε όλα τα είδη.

Υπάρχουν πράγματι αληθινοί τρομοκράτες στον κόσμο του σήμερα, αλλά αυτοί δεν είναι το ΜΑΖ. Οι πιο βίαιοι και επικίνδυνοι εγκληματίες κατέχουν τις κορυφαίες θέσεις στις εταιρίες και στο κράτος των ΗΠΑ· είναι οι κατ’ εξοχήν υπεύθυνοι για την εκμετάλλευση των ανθρώπων, το σφαγιασμό των ζώων και το βιασμό του πλανήτη.


Μια Ιστορία Δύο Συστημάτων

«Η εξουσία δεν παραχωρεί τίποτα χωρίς κάποια απαίτηση. Ποτέ δεν το έκανε και ποτέ δεν θα το κάνει.»
Frederick Douglass

«Ακόμη και η ψήφος για το σωστό πράγμα δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό. Είναι απλά μια ασθενική έκφραση της επιθυμίας σας στους ανθρώπους ότι αυτό θα έπρεπε να επικρατήσει. Ένας σοφός άνθρωπος δεν θα αφήσει το σωστό στο έλεος της τύχης, ούτε θα ευχηθεί να επικρατήσει μέσω της δύναμης της πλειοψηφίας.»
Henry David Thoreau

Η αμερικανική ιστορία έχει δύο κύριες πολιτικές παραδόσεις. Πρώτον, είναι το «έμμεσο» σύστημα της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» όπου οι πολίτες εκφράζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους σε εκλεγμένους τοπικούς και κρατικούς λειτουργούς των οποίων η μοναδική λειτουργία είναι να τους «αντιπροσωπεύουν» στο πολιτικό και νομικό σύστημα. Το «προϊόν» του συστήματος – οι νόμοι – αντικατοπτρίζει την «πρώτη ύλη» – τις επιθυμίες και τα συμφέροντα του κόσμου. Αυτή η γελοιογραφία της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία έχει αναπαραχθεί πιστά από τη μια γενιά βιβλίων στην άλλη και στη διατριβή των απολογητών του συστήματος και στα ΜΜΕ, παραποιείται από το γεγονός ότι οι πολιτικά και οικονομικά ισχυρές δυνάμεις επιλέγουν τους εκλεγμένους λειτουργούς που θα αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των πιο ισχυρών έναντι των αδύναμων.

Από τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι το κράτος είναι μετά βίας ένας ουδέτερος κριτής των ανταγωνιστικών συμφερόντων και ότι αντίθετα υπάρχει για να προωθεί τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, και ότι η «πλουραλιστική δημοκρατία» είναι το καλύτερο σύστημα που μπορεί να αγοράσει το χρήμα, έχει αναδυθεί μια δεύτερη πολιτική παράδοση, αυτή της άμεσης δράσης.

Οι υπέρμαχοι της άμεσης δράσης υποστηρίζουν ότι το έμμεσο σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι ανεπανόρθωτα διεφθαρμένο από το χρήμα, την εξουσία, τα ρουσφέτια και τα προνόμια. Επικαλούμενοι μαθήματα της ιστορίας, οι ακτιβιστές επιμένουν πως δεν είναι δυνατό να κερδηθεί ένας απελευθερωτικός αγώνας μόνο με την εκπαίδευση, την ηθική πειθώ, τις πολιτικές εκστρατείες, τις διαδηλώσεις, ή οποιαδήποτε μορφή έννομης, ή συνηθισμένης δράσης. Τα κινήματα άμεσης δράσης επομένως προσπερνούν τις προσπάθειες να επηρεάσουν το κράτος, έχοντας ως σκοπό να αντιμετωπίσουν άμεσα τις μορφές κοινωνικής εξουσίας και καταπίεσης που αντιμάχονται.

Οι τακτικές της άμεσης δράσης ποικίλουν ευρέως, από καταλήψεις διαμαρτυρίας, απεργίες, μποϋκοτάζ και καταλήψεις δέντρων, έως hacking ιστοσελίδων, απειλητικά e-mail και τηλεφωνήματα, διαμαρτυρίες έξω από σπίτια και εμπρησμούς. Η άμεση δράση μπορεί να είναι νόμιμη όπως στην περίπτωση μια διαμαρτυρίας έξω από το σπίτι ενός ζωοτόμου, ή παράνομη, όπως οι τακτικές πολιτικής ανυπακοής των Mohandas Gandhi και Dr. Martin Luther King Jr. Η παράνομη άμεση δράση, επιπλέον, μπορεί να είναι μη βίαιη ή βίαιη, μπορεί να σεβαστεί την ιδιωτική περιουσία ή να την καταστρέψει.

Ενώ ή έμμεση δράση προωθεί την παθητικότητα και την εξάρτηση από άλλους για την αλλαγή, η άμεση δράση τείνει να είναι πιο συμμετοχική και αδιαμεσολάβητη. Σύμφωνα με έναν αναρχικό του 19ου αιώνα, τον Voltairine de Cleyre, «Το κακό της αγκίστρωσης της πίστης στην έμμεση δράση είναι πολύ μεγαλύτερο από οποιαδήποτε μικροποτελέσματα. Το κυριότερο κακό είναι ότι καταστρέφει την πρωτοβουλία, σβήνει το επαναστατικό πνεύμα του ατόμου, και διδάσκει στους ανθρώπους να εξαρτώνται από κάποιον άλλο για να κάνει γι’ αυτούς ό,τι θα έπρεπε αυτοί να κάνουν για τον εαυτό τους. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ότι η εξουσία δεν βρίσκεται στη δύναμη της ψήφου τους, αλλά στην ικανότητά τους να σταματήσουν την παραγωγή.»

Όποιος αποδοκιμάζει με ευκολία τις τακτικές του ΜΑΖ χρειάζεται ένα μάθημα ιστορίας και έναν έλεγχο της λογικής του συνέπειας. Όπως σημειώνει ο συγγραφέας James Goodman, «Ολόκληρο το οικοδόμημα της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας – από τα δημοκρατικά δικαιώματα, ως το αντιπροσωπευτικό κοινοβούλιο, ως την ελευθερία του λόγου – στηρίζεται σε προηγούμενες δράσεις πολιτικής ανυπακοής. Οι Αμερικανοί πολέμιοι της αποικιοκρατίας τη δεκαετία του 1770 που διεκδικούσαν “καμία φορολόγηση χωρίς αντιπροσώπευση”, οι Γάλλοι επαναστάτες τη δεκαετία του 1780 που απαιτούσαν “ελευθερία ισότητα αδελφοσύνη”· οι Άγγλοι Χαρτιστές τη δεκαετία του 1830 που απαιτούσαν τη “Χάρτα του Λαού”· οι Σουφραζέτες στα 1900 που απαιτούσαν “ψήφους για τις γυναίκες”· το κίνημα ανυπακοής του Gandhi στα 1920 που καλούσε για “Swaraj/αυτοδιακυβέρνηση”· όλα αυτά ήταν κινήματα πολιτικής ανυπακοής και έχουν διαμορφώσει τις πολιτικές παραδόσεις που ζούμε σήμερα.»

Από το Boston Tea Party μέχρι τον Υπόγειο Σιδηρόδρομο, από τις Σουφραζέτες μέχρι το Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων, από την αντίσταση στον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι τη Μάχη του Σιάτλ, σημαντικοί αγώνες και κινήματα στην ιστορία των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν παράνομες τακτικές άμεσης δράσης για να προωθήσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Από το να είναι μία ρήξη σε κάποια βουκολική παράδοση του Φυσικού Νόμου που οδηγεί το Λόγο των μοντέρνων αντρών και γυναικών στο Καλό και φέρνει τη Δικαιοσύνη πίσω στη Γη σε ένα ειρηνικό και σταδιακό ψιχάλισμα, τα σύγχρονα κινήματα απελευθέρωσης των ζώων και της Γης είναι μια συνέχεια των Αμερικανικών παραδόσεων των δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, της πολιτικής ανυπακοής και της άμεσης δράσης, καθώς επεκτείνουν τον αγώνα σε μια πολύ ευρύτερη περιφέρεια.

Η ηθική πρόοδος δεν λειτουργεί μόνο μέσω ήπιων ωθήσεων και ηθικής πειθούς. Η κοινωνία είναι εγγενώς συντηρητική και η αλλαγή εμποδίζεται είτε από τη διαφθορά των ισχυρών είτε από την απάθεια των αδύναμων. Κάποιες φορές η κοινωνία πρέπει να ωθηθεί στο μέλλον, και η δικαιοσύνη πρέπει να εξαναγκαστεί να ξεπεράσει τα φράγματα της άγνοιας και του εφησυχασμού από τους πιο διαφωτισμένους ανθρώπους της εποχής. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η άμεση δράση και η πολιτική ανυπακοή είναι καταλύτες-κλειδιά της προοδευτικής αλλαγής.


Το Σκεπτικό της Αντίστασης

«Το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης αντιλαμβάνεται πως το κίνητρο του κέρδους που δημιουργείται και ενδυναμώνεται από την καπιταλιστική κοινωνία καταστρέφει όλες τις μορφές ζωής σε αυτό τον πλανήτη. Ο μόνος τρόπος, αυτή τη δεδομένη στιγμή, να σταματήσει αυτή η συνεχιζόμενη καταστροφή της ζωής είναι να αφαιρέσουμε με κάθε μέσο το κίνητρο του κέρδους απ’ τη δολοφονία.»
Από την ιστοσελίδα του ELF

«Είμαστε πολύ επικίνδυνοι φιλοσοφικά. Μέρος του κινδύνου είναι ότι δεν πέφτουμε στην παγίδα ότι η ιδιοκτησία αξίζει περισσότερο απ’ ότι η ζωή. Φέρνουμε αυτή την τρελή προτεραιότητα στο φως, το οποίο είναι κάτι που το σύστημα δεν μπορεί να αντέξει.»
David Barbarash, πρώην εκπρόσωπος τύπου του ALF

Ο Dr. Martin Luther King Jr. αναφέρθηκε στην άμεση δράση ως «θαυμαστή νέα μαχητικότητα» του κινήματος των κοινωνικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ. Στη διάσημη ομιλία του «Έχω ένα Όνειρο» το 1963, αποδοκίμασε έντονα το «ηρεμιστικό φάρμακο του προοδευτισμού» και παρότρυνε την άμεση χρονικά και δυναμική μη βίαιη άμεση δράση. Έχοντας δεχθεί επίθεση τόσες φορές αποκαλούμενος ως «εξτρεμιστής», ο King έμαθε να χρησιμοποιεί τον τίτλο αυτό τιμητικά, αντιστρέφοντας την κατάσταση προς τους κατηγόρους του και ανακηρύσσοντας τον εαυτό του ως εξτρεμιστή της αγάπης και του πάθους για δικαιοσύνη.

Η υπερασπιστική γραμμή της άμεσης δράσης και της κοινωνικής ανυπακοής βρίσκεται στο διαχωρισμό μεταξύ του τι είναι νόμιμο και τι είναι ηθικό, μεταξύ του Νόμου και του Δικαίου. Υπάρχουν περιπτώσεις νομικών κειμένων όπου οι νόμοι παραβιάζουν την ηθική και τη δικαιοσύνη: Ναζιστική Γερμανία, σκλαβιά στις ΗΠΑ, απαρτχάιντ στην Νότια Αφρική. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι μόνο νόμιμη η παραβίαση του νόμου, αλλά είναι και υποχρεωτική. Όπως είπε ο Dr. King, «είμαι πεπεισμένος ότι η μη συνεργασία με το κακό είναι τόσο μια ηθική υποχρέωση όσο η συνεργασία με το καλό».

Οι πραγματικές δυνάμεις της ηθικής και της δικαιοσύνης οδηγούν άτομα και ομάδες όπως η Εβραϊκή Αντίσταση, η Harriet Tubman και ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος, ο Gandhi και το κίνημα της Ινδικής Ανεξαρτησίας, οι Σουφραζέτες, η Rosa Parks και ο Martin Luther King και το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων, ο Nelson Mandela και το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο. Όλοι αυτοί παραβίασαν το νόμο, κατέστρεψαν ιδιοκτησίες του εχθρού, ή άσκησαν βία, και από την άλλη χτυπήθηκαν, φυλακίστηκαν, δολοφονήθηκαν και καταγγέλθηκαν ως εξτρεμιστές ή κάτι σαν τρομοκράτες.

Ωστόσο ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι οι ενέργειές τους ήταν λανθασμένες; Σήμερα ο Nelson Mandela έχει αναδειχθεί ως μεγάλος ήρωας, αλλά αυτός και το κόμμα Ε.Α.Κ. χρησιμοποίησαν βία για να κερδίσουν την ελευθερία τους. Ο κόσμος ξεχνάει ότι οι ξακουστές Σουφραζέτες στην Αγγλία και στις ΗΠΑ χρησιμοποίησαν βόμβες και εμπρησμούς με σκοπό να κερδίσουν τη χειραφέτηση των γυναικών. Κανένα κίνημα κοινωνικής αλλαγής δεν έχει πετύχει το σκοπό του χωρίς ριζοσπαστικές ενέργειες, χωρίς πολιτική ανυπακοή, καταστροφή ιδιοκτησίας, ακόμα και βία – γιατί λοιπόν να περιμένει κάποιος ο αγώνας για την απελευθέρωση των ζώων να είναι διαφορετικός;

Ακολουθώντας τη μη βίαιη φιλοσοφία του Gandhi και του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, το ΜΑΖ πιστεύει ότι υπάρχει ένας ανώτερος νόμος από αυτούς που έχουν δημιουργηθεί από και για το σύμπλεγμα κράτος-εταιρίες, ένας ηθικός νόμος που υπερβαίνει τα διεφθαρμένα και προϊδεασμένα αγάλματα του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ. Όταν ο νόμος είναι λανθασμένος, το σωστό είναι να παραβιαστεί. Αυτό συμβαίνει συχνά όταν υπάρχει ηθική πρόοδος στην ιστορία, από την εναντίωση στην Αμερικανική σκλαβιά και τον αντισημιτισμό του Χίτλερ μέχρι τις καταλήψεις σε εστιατόρια «μόνο για λευκούς» στην Αλαμπάμα. Καταστρέφοντας την ιδιοκτησία αυτών που καταπιέζουν ζώα, το ΜΑΖ βοηθάει στην πρόληψη της καταστροφής της ζωής στο μέλλον καθώς αποδυναμώνει – και σε μερικές περιπτώσεις εξοντώνει – βιομηχανίες κάνοντας πιο δαπανηρό το αιματοκύλισμά τους.

Οι πολέμιοι της άμεσης δράσης, συνήθως αυτοί με έννομο συμφέρον στο καθεστώς, πιστεύουν ότι οι παράνομες δράσεις υπονομεύουν το νόμο και βλέπουν την πολιτική ανυπακοή ως μια απειλή για την κοινωνική ηρεμία και τάξη. Μεταξύ άλλων, αυτή η αντίληψη προϋποθέτει ότι το υπό εξέταση σύστημα είναι νόμιμο ή ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί περαιτέρω. Επίσης διαστρεβλώνει την εικόνα των ακτιβιστών της άμεσης δράσης ως ανθρώπους που δεν σέβονται το νόμο, όταν εύλογα οι ακτιβιστές έχουν μεγαλύτερο σεβασμό για το πνεύμα του νόμου και τη σχέση του με τη δικαιοσύνη, από ότι αυτοί που φετιχοποιούν την πολιτική τάξη για χάρη τους. Οι υπερασπιστές της άμεσης δράσης απαρνούνται την άκριτη υποταγή στο νομικό σύστημα. Παραφράζοντας τον Karl Marx, ο νόμος είναι το όπιο του λαού, και η τυφλή υποταγή στους νόμους και την κοινωνική ευπρέπεια οδήγησε εκατομμύρια Γερμανών Εβραίων στο θάνατο με σχεδόν μηδενική αντίσταση. Πολύ συχνά, το νομικό σύστημα είναι μια δομή που απορροφάει την αντίδραση και προκαλεί καθυστέρηση και παράλυση.

Έτσι, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η άμεση δράση δεν είναι μια carte blanche για την πολιτική «αναρχία» στην στερεοτυπική εικόνα της πλήρους ανομίας και αταξίας. Το ρητό του Thoreau ότι ο καθένας πρέπει να υπακούει στη συνείδησή του παρά σε έναν άδικο νόμο είναι μια καλή αρχή προς την κριτική σκέψη και την αυτονομία, αλλά μπορεί επίσης να ωθήσει στη βία και τη δίκαιη δολοφονία για κάποιο σκοπό. Το ΜΑΖ καθοδηγείται από την πίστη ότι όσο δίκαιος και να είναι ο θυμός τους, κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν πρέπει να πάθει κακό στον αγώνα της απελευθέρωσης των άλλων· αλλά αντίθετα, μόνο η ιδιοκτησία μπορεί να καταστραφεί ως αναγκαίο μέσο για την απελευθέρωση των ζώων. Παρ’ όλο το ζήλο στον αγώνα του, το ΜΑΖ είναι αρκετά διαφοροποιημένο από τους ριζοσπαστικούς πολέμιους των εκτρώσεων που σκοτώνουν τους αντιπάλους τους και οι διαφορές αυτές δεν θα πρέπει ποτέ να συγχωνευτούν.

Ας είμαστε ειλικρινείς: αυτοί που πραγματικά παραβιάζουν το νόμο είναι εταιρίες όπως η Enron και η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία όχι μόνο παραβιάζει συγκεκριμένους νόμους, αλλά είναι τώρα στη διαδικασία τεμαχισμού του ίδιου του Συντάγματος στο όνομα της Εθνικής Ασφάλειας. Γι’ αυτούς που ψάχνουν να αποκαλύψουν το σύγχρονο ρεύμα του αντιαμερικανισμού, ας αποστραφούν από το ΜΑΖ και ας κοιτάξουν προς αυτούς που παραβιάζουν περισσότερο το νόμο στον τόπο – το Γενικό Εισαγγελέα John Ashcroft και τον Πρόεδρο George W. Bush.


Απελευθερωμένα ζώα από δράσεις του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων.



H Άμεση Δράση και το ΜΑΖ

«Η αντλία δεν λειτουργεί γιατί οι βάνδαλοι πήραν τα χερούλια.»
Bob Dylan, Subterranean Homesick Blues

Οι ακτιβιστές του ΜΑΖ και του ΜΑΓ επεκτείνουν τις μεγαλόψυχες παραδόσεις της άμεσης δράσης και της καταστροφής ιδιοκτησίας που είχαν οι αγώνες για ελευθερία και δημοκρατία στις ΗΠΑ. Μαζί με τις δυνάμεις κατά της παγκοσμιοποίησης, οι πιο θερμές μάχες σήμερα δίνονται για την πολιτική του φυσικού κόσμου. Υπάρχει μια νέα κοινωνική αναταραχή στις ΗΠΑ γιατί τα κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων και τα περιβαλλοντικά κινήματα έχουν βρει τη δική τους «θαυμαστή νέα μαχητικότητα».

Τα νέα κινήματα άμεσης δράσης έχουν αναδυθεί εξ αιτίας μιας ολοένα επιδεινούμενης κατάστασης για τα ζώα και τη Γη, σε συνδυασμό με τη δυναμική του αυξανόμενου ριζοσπαστισμού μέσα στα κινήματα υπέρ των ζώων και τα περιβαλλοντικά κινήματα. Στην κοινότητα της υπεράσπισης των ζώων, βλέπει κανείς μια μετακίνηση από την ευημερία προς τα δικαιώματα και το ΜΑΖ· ομοίως στα περιβαλλοντικά κινήματα, υπάρχει μια διαδρομή από το ρεφορμισμό στην ριζοσπαστική οικολογία και στο ΜΑΓ. Επιπλέον, νέες κλίκες αναπτύσσονται σε κάθε κίνημα που ανοιχτά πλέον υπερασπίζεται τη βία, όπως είδαμε στις βομβιστικές επιθέσεις το 2003 στις εταιρίες Chiron και Shaklee από τους Επαναστατικούς Πυρήνες [Revolutionary Cells] που προειδοποίησαν ότι «αυτό είναι το τέλος του παιχνιδιού για τους δολοφόνους των ζώων, δεν θα δείξουμε άλλο έλεος, δεν θα λάβουμε άλλα ημίμετρα».

Είμαστε μάρτυρες της αυγής ενός νέου εμφυλίου πολέμου μεταξύ αυτών που θα σκοτώσουν και το τελευταίο ζωντανό πλάσμα για εξουσία και κέρδος, και αυτών που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν με όλη τους τη δύναμη αυτούς τους μανιακούς καταστροφείς. Είναι ένας ανταρτοπόλεμος, που πραγματοποιείται από τους οικομαχητές που δρουν υπόγεια, φορούν μάσκες και κουκούλες, δρουν τη νύχτα και χτυπούν σαμποτάροντας. Όπως φάνηκε και από τον πόλεμο του Βιετνάμ και τον τωρινό πόλεμο στο Ιράκ, δεν είναι ένας πόλεμος που η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξέρει πως να πολεμήσει και ίσως δεν είναι ένας πόλεμος που μπορεί να τον κερδίσει. Μέσω του ανταρτοπόλεμου, ο Δαβίδ μπορεί να κατατροπώσει τον Γολιάθ.

Το ΜΑΖ υποστηρίζει ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα, και τα δικαιώματα αυτά είναι ανώτερα των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Επομένως, το ΜΑΖ δεν «κλέβει» ζώα από τα εργαστήρια γιατί ποτέ δεν ανήκαν σε κάποιον. Η πραγματική ληστεία συμβαίνει όταν οι εκμεταλλευτές κλέβουν την ελευθερία και τις ζωές, ενώ το ΜΑΖ σώζει, αποκαθιστά και απελευθερώνει. Το ΜΑΖ δεν διαπράττει κάποιο λάθος· διορθώνει ένα λάθος εναντίον της ζωής. Για το ΜΑΖ, κάθε στιγμή που η ιδιοκτησία χρησιμοποιείται για την κακοποίηση ή την αφαίρεση μιας ζωής, είναι νόμιμο να καταστραφεί η ιδιοκτησία αυτή με σκοπό να προστατευτεί η ζωή. Αυτό δεν είναι ούτε βανδαλισμός ούτε χουλιγκανισμός γιατί έχει υψηλότερο ηθικό σκοπό – είναι ηθικό σαμποτάζ.

Για το ΜΑΖ, η ζωή έχει μεγαλύτερη αξία από την ιδιοκτησία, αντίθετα από την καπιταλιστική κοσμοθεωρία όπου η ιδιοκτησία είναι ιερή και η ζωή αναλώσιμη. Οι βιομηχανίες εκμετάλλευσης των Ζώων και της Γης μπορούν να σφάξουν δισεκατομμύρια ζώα και να καταστρέψουν τροπικά δάση ως σεβαστοί επιχειρηματίες, ενώ οποιοσδήποτε αντιμάχεται το δικαίωμα τους να το κάνουν αυτό διασύρεται ως τρομοκράτης. Σε όλη τη χώρα, νέοι νόμοι δημιουργούνται οι οποίοι καθιστούν παράνομη ως κακούργημα τη βιντεοσκόπηση κακοποίησης ζώων σε εργαστήρια ή βιομηχανικά εκτροφεία, αλλά οι νομοθέτες βρίσκουν απολύτως αποδεκτή τη βάρβαρη κακομεταχείριση των ζώων και υπερασπίζονται το δικαίωμα των εταιριών να βασανίζουν και να δολοφονούν τη ζωντανή τους «ιδιοκτησία».

Σύμφωνα με τον ορισμό του FBI, «Η οικοτρομοκρατία είναι ένα έγκλημα που διαπράττεται για τη διάσωση της φύσης». Αυτό μιλάει ξεκάθαρα για την καπιταλιστική κοινωνία και την κυρίαρχη σκέψη της πως ενέργειες «διάσωσης της φύσης» κατηγοριοποιούνται ως παράνομες ενέργειες ενώ αυτές που καταστρέφουν τη φύση καθαγιάζονται από το Θεό και τη Σημαία.

Με βάση τη λογική ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα και τα δικαιώματα αυτά υπερισχύουν των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, υποστηρίζω ότι το ΜΑΖ δεν είναι είναι τρομοκράτες που έχουν δαιμονοποιηθεί από τις βιομηχανίες εκμετάλλευσης ζώων, το κράτος και τα ΜΜΕ, αλλά αντίθετα είναι αντι-τρομοκράτες και η νέα μορφή των μαχητών της ελευθερίας. Όπως το κίνημα της αντίστασης κατά των Ναζί, καταστρέφουν εξοπλισμό που χρησιμοποιείται για βασανισμούς και δολοφονίες, όπως ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος, διασώζουν σκλάβους και τους μεταφέρουν στην ελευθερία. Όπως κάθε σύγχρονος αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αναζητούν ειρήνη και δικαιοσύνη.

Όπως οι λευκοί υπέρμαχοι της κατάργησης της δουλείας ξεπέρασαν τα φυλετικά σύνορα με συμπάθεια και αλληλεγγύη, έτσι και το ΜΑΖ ξεπερνάει τα σύνορα μεταξύ των ζωικών ειδών. Εξ αιτίας των εδραιωμένων θεσμών εκμετάλλευσης και του σπισισμού, αυτός θα είναι ο πιο δύσκολος απελευθερωτικός αγώνας που έχει δοθεί ποτέ. Αλλά είναι δίχως ερώτημα ο πιο σημαντικός γιατί υπερβαίνει τα όρια των συμφερόντων συγκεκριμένων ομάδων ώστε να αφορά όλα τα ζωικά είδη και το μέλλον της ζωής στον πλανήτη αυτό.


Ολοσχερώς κατεστραμμένο σφαγείο στη Σουηδία - Ιούλιος 2008


Για τη Βία και την Τρομοκρατία

«Είναι ένα περίεργο είδος τρομοκρατικής οργάνωσης που δεν έχει σκοτώσει ποτέ κανέναν.»
The Observer

«Ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα με το όνομά τους θα περνάει με δυσκολία τους δρόμους χωρίς να του επιτεθούν σαν έναν κοινό εχθρό.»
George Savile, πρώτος Μαρκήσιος του Halifax

Δεν είναι όμως το ΜΑΖ μια βίαιη οργάνωση; Δεν διαιωνίζει την τρομοκρατία; Οι όροι «βία» και «τρομοκρατία» σχεδόν ποτέ δεν ορίζονται από τους επικριτές του ΜΑΖ και όταν αναφέρουν το νόημά τους σε οποιοδήποτε βαθμό, οι ορισμοί είναι κατάφωρα προσανατολισμένοι και αυτο-σκοπούμενοι, έτσι ώστε η πραγματική βία και η πραγματική τρομοκρατία – ενέργειες που διαπράττονται και υποστηρίζονται από το σύμπλεγμα κράτος-εταιρίες – να εξαιρούνται από το να ληφθούν υπόψιν με άθλια εννοιολογικά τεχνάσματα.

Αν η βία είναι η εσκεμμένη πρόκληση σωματικής βλάβης εναντίον κάποιου άλλου ατόμου, τότε πως πως μπορεί κάποιος να «βλάψει», να «κακομεταχειριστεί», ή να «τραυματίσει» ένα μη αισθανόμενο πράγμα που δεν νιώθει πόνο και ούτε έχει αντίληψη του οτιδήποτε; Πως είναι δυνατόν κάποιος να είναι «βίαιος» σε ένα φορτηγό ή να είναι «τρομοκράτης» απέναντι σε τούβλα και ασβέστη; Πως γίνεται κάποιος να βλάψει ή να τρομοκρατήσει ένα εργαστήριο ή εκτροφείο γουνοφόρων ζώων με μπογιές ή μια βόμβα;

Αυτό απλά δεν είναι δυνατόν – εκτός εάν κάποιος που του ανήκει ή συσχετίζεται με την ιδιοκτησία επηρεάζεται δυσμενώς. Οι άνθρωποι που τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, ή τα γραφεία τους καταστρέφονται, φοβούνται αγχώνονται και τραυματίζονται ψυχικά. Η επιχείρηση, η ζωή, η έρευνα, ή η καριέρα τους μπορεί να καταστραφεί και αυτοί βλάπτονται ψυχολογικά, οικονομικά, επαγγελματικά, αλλά και σε άλλους τομείς.

Κατά κοινή ομολογία, κανένα από αυτά δεν είναι καλό από την οπτική κάποιου θύματος του ΜΑΖ όπως ένας ζωοτόμος, ένας αρχιμάγειρας φουά-γκρα, ή ένας εκτροφέας γουνοφόρων ζώων. Είναι σωστό όμως να αποκαλούμε το σαμποτάζ «βία»; Ίσως είναι, αν κάποιος βασιστεί σε ένα γενικό ψυχολογικό ορισμό που περιλαμβάνει κάτι σαν το «ψυχικό τραύμα», αλλά μπορεί κάποιος επίσης να υποστηρίξει ότι το σαμποτάζ είναι η λιγότερη βία συγκρινόμενη με αυτό που προσπαθεί να αποτρέψει, το οποίο απλώς δεν είναι βία, ή ότι αυτή βία, που περιλαμβάνει φυσικές επιθέσεις εναντίον ανθρώπων, είναι αποδεκτή και νόμιμη σε ένα πόλεμο εναντίον των πολεμοκάπηλων.

Αν οποιοσδήποτε ορισμός της βίας αιτιολογηθεί, θα πρέπει να γίνει με τη δική μας αντίληψη για το «άτομο» – οποιοδήποτε πλάσμα αισθάνεται και είναι «υποκείμενο ζωής». Από τη στιγμή που τα ζώα δεν είναι μόνο αισθανόμενα, αλλά επίσης ψυχολογικά και κοινωνικά πολύπλοκα πλάσματα, είναι υποκείμενα με κάθε σημαντικό τρόπο είναι και τα ανθρώπινα πλάσματα. Έτσι, κάθε τραυματισμός ζώου θα πρέπει να θεωρείται τραυματισμός ατόμου, και επομένως βία.

Όπως ο όρος «κομμουνισμός» τη δεκαετία του 1950, έτσι και η «τρομοκρατία» είναι ένας όρος που έχει καταχραστεί υπερβολικά στο λεξιλόγιο σήμερα. Την εποχή του Πατριωτικού Νόμου όπου όλες οι μορφές διαφωνίας καταγγέλλονται ως τρομοκρατία, και η τρομοκρατία ορίζεται ως μια προσπάθεια εκφοβισμού ή επιρροής της κυβέρνησης, ο όρος κινδυνεύει να χάσει εντελώς το νόημά του. Ορισμένη αντικειμενικά, η τρομοκρατία περιλαμβάνει τρεις συνθήκες-κλειδιά· αυτές είναι: (1) μια εσκεμμένη πράξη φυσικής βίας (2) κατευθυνόμενη κατά αθώων πολιτών, άμαχων, ή «ατόμων» (ανθρώπινων και μη ανθρώπινων) (3) για ιδεολογικούς, πολιτικούς, ή οικονομικούς σκοπούς.

Τυπικά, αυτοί που διασύρουν τους σαμποτέρ ως «βίαιους» οδηγούνται απευθείας στο συμπέρασμα ότι είναι «τρομοκράτες», αποτυγχάνοντας να αντιληφθούν ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά δεδομένου ότι κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει βία με νόμιμους ηθικά τρόπους σε περιπτώσεις που κυμαίνονται από την αυτοάμυνα μέχρι ένα «δίκαιο πόλεμο». Το ΜΑΖ δεν είναι μια τρομοκρατική οργάνωση γιατί (1) ποτέ δεν προκαλούν φυσικό τραυματισμό ατόμων, και (2) ποτέ δεν στοχεύουν οποιονδήποτε που δεν είναι άμεσα αναμεμειγμένος στον πόλεμο κατά των ζώων.

Για να πούμε την αλήθεια, κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει βία με νόμιμους ηθικά τρόπους σε περιπτώσεις που κυμαίνονται από την αυτοάμυνα μέχρι ένα «δίκαιο πόλεμο». Θα μπορούσε να συμφωνήσει κάποιος εύλογα ότι τα μέλη του ΜΑΖ προστατεύουν τους απροστάτευτους, ότι είναι μαχητές σε ένα δίκαιο πόλεμο και ότι οι εκμεταλλευτές των ζώων είναι νόμιμοι πολεμικοί στόχοι. Η φιλειρηνική επιχειρηματολογία υποθέτει ότι οι μη βίαιες μέθοδοι αντίστασης μπορούν να επιλύσουν όλες τις κύριες κοινωνικές συγκρούσεις (δεν μπορούν) και ότι η ανθρώπινη ζωή έχει απόλυτη αξία (δεν έχει). Μιλώντας φιλοσοφικά, πρέπει να απορεί κάποιος για το είδος της απόλυτης αξίας που έχει η ζωή ενός μοχθηρού δολοφόνου όπως ένα μέλος του διαβόητου Safari Club που κερδίζει βραβεία για να κυνηγάει είδη προς εξαφάνιση, σε σχέση με τη ζωή των σπάνιων ελεφάντων, λιονταριών και γοριλών που σκοτώνουν αυτοί οι μπάσταρδοι. Γιατί θα πρέπει να προστατευτεί το ανθρώπινο «δικαίωμα» στη δολοφονία περισσότερο από το δικαίωμα ενός ζώου να ζήσει σε ένα σύνολο κανόνων μη βίας;

Παρ’ όλα αυτά, το σύμπλεγμα κράτος-εταιρίες χρησιμοποιεί όρους όπως «βία» και «τρομοκράτες» με τρόπο που αποκρύπτει την πραγματική βία και τρομοκρατία που ασκείται από τα επιτελεία τους και νομιμοποιεί τον πόλεμο τους απέναντι στην εναντίωση. Από τη στιγμή που το κράτος εγκλωβίζει το στόχο του στο εννοιολογικό στόχαστρο, μπορεί να τραβήξει τη σκανδάλη της πολιτικής καταστολής.



Κατά της Υποκρισίας

«Στις μέρες μας, ο πολιτικός προφορικός και γραπτός λόγος είναι σε μεγάλο βαθμό η υπεράσπιση των ευάλωτων.»
George Orwell

«Η ερώτηση δεν είναι αν θα είμαστε εξτρεμιστές, αλλά τι είδους εξτρεμιστές θα είμαστε. Το έθνος και ο κόσμος βρίσκονται σε τρομερή ανάγκη δημιουργικών εξτρεμιστών.»
Dr. Martin Luther King Jr.

Εγκλήματα τεράστιου βαθμού διαπράττονται κατά των ζώων τα οποία το νομικό σύστημα αγνοεί και μέσω της εκπαίδευσης και της νομοθεσίας λίγα είναι αυτά που μπορούν να επιτευχθούν. Το ΜΑΖ υπάρχει γιατί ο ειρηνικός διάλογος από μόνος του δεν λειτουργεί ώστε να επιφέρει την απαραίτητη κοινωνική αλλαγή· είναι άνθρωποι που δυσπιστούν απέναντι στο σύστημα, που πληγώνονται όταν πληγώνεται η ζωή και που νιώθουν την πίεση του χρόνου της κρίσης και θέλουν άμεσο αποτέλεσμα και αλλαγή.

Θα ήσουν ικανοποιημένος με το να γράφεις γράμματα σε ένα βουλευτή ή μια εφημερίδα αν τα μέλη της οικογένειάς σου ήταν κλειδωμένα και βασανίζονταν σε έναν εργαστήριο; Δεν θα εισέβαλες μέσα να τους απελευθερώσεις αν μπορούσες και δεν θα κατέστρεφες την ιδιοκτησία έτσι ώστε να μην βασανιστούν άλλοι; Δεν θα απελευθέρωνες το σκύλο του γείτονά σου αν τον κακοποιούσαν και η τοπική αστυνομία αδιαφορούσε; Δεν θα αφαιρούσες και δεν θα κατέστρεφες παγίδες κάποιου ντόπιου σαδιστή που σκότωνε γάτες για ευχαρίστηση; Είσαι πραγματικά αντίθετος στην καταστροφή από τον Paul Watson χιλιομέτρων διχτυών αφρόψαρων που σκοτώνουν οτιδήποτε βρίσκεται στη θάλασσα συμπεριλαμβανομένων των δελφινιών;

Θες να βρεις κάποιο ψεγάδι στους Εβραίους μαχητές της ελευθερίας που σκότωναν τους Ναζί και κατέστρεφαν όσους φούρνους μπορούσαν; Αν υποστηρίζεις αυτό το είδος αγώνα και καταστροφής ιδιοκτησίας, γιατί δεν υποστηρίζεις το ΜΑΖ; Μήπως γιατί εκείνα γινόντουσαν στα 1940 και αυτό γίνεται τώρα; Ή είναι γιατί εκείνα ήταν στη Γερμανία κι εμείς είμαστε στις ΗΠΑ; Ή μήπως είναι γιατί αυτές οι ενέργειες υπερασπιζόντουσαν ανθρώπους ενώ το ΜΑΖ υπερασπίζεται μη ανθρώπινα άτομα; Είναι γιατί είσαι ένας σπισιστής που θεωρεί ανώτερο το συμφέρον των ανθρώπων έναντι των μη ανθρώπων χωρίς κάποια λογική βάση γι’ αυτό; Είναι οι τακτικές που διαφωνείς – ή το είδος που υπερασπίζεται;

Ακριβώς όπως οι σαρκοφάγοι πληρώνουν τους εργάτες των σφαγείων για να κάνουν τη βρωμοδουλειά τους γι’ αυτούς, έτσι και οι ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων έχουν το ΜΑΖ να κάνει τη δύσκολη δουλειά γι’ αυτούς. Πρέπει να σεβόμαστε και να εκτιμούμε το ΜΑΖ για τους γενναίους στρατιώτες που είναι.

Μια κοινωνική αλλαγή με νόημα δεν θα είναι αποτέλεσμα μίας ή κάποιων μόνο τακτικών – όλες οι στρατηγικές και οι τακτικές είναι απαραίτητες. Το κίνημα υπεράσπισης των ζώων χρειάζεται ανθρώπους να γράφουν γράμματα, να δουλεύουν με τοπικούς και κυβερνητικούς «αντιπροσώπους», να μορφώνουν τους φοιτητές, να διαδίδουν στον κόσμο τη χορτοφαγία, να κάνουν πορείες και διαμαρτυρίες και πολλά άλλα. Και επίσης χρειάζεται υπόγεια άμεση δράση.

Αν νοιάζεσαι για τα ζώα· αν νοιάζεσαι για τις αξίες της ειρήνης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης· αν νοιάζεσαι για την ανθρώπινη ηθική πρόοδο, αν έχει αξία για σένα η συνέπεια της λογικής, θα πρέπει να υποστηρίζεις το ΜΑΖ.

Εγω παντως θεωρω τους ανθρωπους προτεραιοτητα, θεωρω την ανυσηχια για τα ζωα πολυτελεια.

Το μελλον μου, και των παιδιων μου, θελω να ειναι ελευθεριακο, να συμμετεχουμε στην ανθρωπινη κοινωνια ισοτιμα με ολη την εννοια αυτης της λεξης. Ο αναρχισμος δεν ειναι μεταφυσικο προταγμα, ομως το ΑLF, μου δινει την εντυπωση οτι ειναι.

ερωτηση προς τους φιλους του ALF: οι κατσαριδες ειναι ζωα; να μην τα σκοτωνουμε; τα μικροβια; να μην περνουμε αντιβιωτικα; οι ιοι;

"i anthropotita prepei na topotheti ton skopo tis pera apo ton eauto ths, oxi s' ena kosmo planis, ma mesa stin idia tin sunexia tou eautou tis"

zaratoustra

Fr nitse

salagos wrote:

"i anthropotita prepei na topotheti ton skopo tis pera apo ton eauto ths, oxi s' ena kosmo planis, ma mesa stin idia tin sunexia tou eautou tis"

zaratoustra

Fr nitse

αν δεχεσαι αδιακριτα οτι λεει ο καθε ηρωας σου, σπαταλας τον ευατο σου.

Κερτ κομπεην (δεν το ειπε ακριβως ετσι, εγινε εικαστικη τροποποιηση για να ταιριαζει)

αν δεχεσαι αδιακριτα οτι λεει ο καθε ηρωας σου, σπαταλας τον ευατο σου.

Κερτ κομπεην (δεν το ειπε ακριβως ετσι, εγινε εικαστικη τροποποιηση για να ταιριαζει)

an ine etsi re file esu ti kaneis den anaparageis ena iroa sou tora, ton dexese adiakrita, spatalas to eauto sou?

gia mena den uparxi iroas ma uparxi skepsi, ke an xriasti auti i skepsi na anaparxthi tote tha tin anaparago sunidita ke oxi fetixistika, den pistevo se kanena iroa oute theo oute patrona oute ke sustima

llios allilosevasmos en vlafti


kali sunexia

ug: ekama kapies mikroalages