Απεργία πείνας Ιρανών πολιτικών προσφύγων (ελλαδα)

Κάποια πράγματα από την προσωπική εμπειρία του ενός από τους απεργούς πείνας, που τα έγραψε ο ίδιος χειρόγραφα στα Προπύλαια πριν μερικές μέρες.




«Γεια σας! Να σας συστηθώ. Είμαι ο Μαχμούντ, ένας από τους Ιρανούς πολιτικούς πρόσφυγες που η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες έχει ήδη αναγνωρίσει ως πολιτικούς πρόσφυγες το 2006. Αλλά, δυστυχώς, από όταν μπήκαμε στην Ελλάδα και κάναμε αίτηση για άσυλο, περίπου 2 χρόνια πριν, δεν έχουμε πάρει καμία απάντηση ακόμα. Αυτός είναι ο λόγος που από τις 19 Οκτώβρη έχουμε ξεκινήσει απεργία πείνας. Αυτή είναι μία ειρηνική διαμαρτυρία για να τους δείξουμε ότι θέλουμε τα δικαιώματα μας. Μας έδωσαν μόνο ροζ κάρτα αλλά ξέρετε ότι η ροζ κάρτα δεν είναι τίποτα και πως όποτε θέλουν μπορούν να μην σου την ανανεώσουν.
Όταν πηγαίνουμε στην Πέτρου Ράλλη, οι αστυνομικοί μας προσβάλλουν συνεχώς και ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Η Ελλάδα είναι πολύ διαφορετική από τις άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης, ειδικότερα στο πώς φέρονται στους μετανάστες και στους πρόσφυγες. Οι περισσότεροι από τους φίλους μας με την ίδια υπόθεση που πήγαν στη Γερμανία, στην Ελβετία, στην Αγγλία και στη Γαλλία, αναγνωρίστηκαν ως πολιτικοί πρόσφυγες και τους πήγαν σε κέντρα με όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και τους δίνουν 300 ευρώ το μήνα και μπορούν να κάνουν μαθήματα για να μάθουν τη γλώσσα τα χώρας. Στην Ελλάδα όλα είναι διαφορετικά.

Για παράδειγμα, εάν μπούμε σε αυτήν τη χώρα από ένα νησί όπως π.χ. η Σάμος, μας στέλνουν σε ένα κέντρο υποδοχής που στην πραγματικότητα είναι φυλακή και αν είσαι Ιρανός, πρέπει να μείνεις εκεί από 1 ως 2 μήνες και αν είσαι Αφγανός από 1 βδομάδα ως 10 μέρες. Εξαρτάται από το πόσα χρήματα πληρώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα για τους πρόσφυγες από κάθε χώρα και τις σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της χώρας του πρόσφυγα. Στη συνέχεια, αφού μας βγάζουν φωτογραφίες και μας παίρνουν δαχτυλικά αποτυπώματα, μας δίνουν ένα χαρτί που γράφει ότι πρέπει να φύγουμε από τη χώρα μέσα σε ένα μήνα. Αλλά, ξέρετε, σύμφωνα με τη συνθήκη του Δουβλίνου, αν πάρουν τα αποτυπώματά σου σε μία χώρα της Ε.Ε., είσαι υποχρεωμένος να μείνεις σε αυτήν τη χώρα και αν σε πιάσουν σε άλλη χώρα της Ε.Ε., σε στέλνουν πίσω στην πρώτη.

Ως αποτέλεσμα, δε μπορούμε να μείνουμε στην Ελλάδα, δε μπορούμε να φύγουμε νόμιμα σε άλλη χώρα της Ε.Ε. και ταυτόχρονα δε μπορούμε ούτε να γυρίσουμε στο Ιράν γιατί θεωρούμαστε προδότες του έθνους και αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο φυλάκισης ή εκτέλεσης.

Μετά από αυτά, μας έδωσαν ροζ κάρτα και αυτό ήταν όλο. Έχω μάθει πως η ελληνική κυβέρνηση παίρνει πολλά λεφτά από την Ε.Ε. ΓΙΑ τους πρόσφυγες αλλά ποτέ δεν έδωσαν τίποτα σε εμάς. Επιπλέον, η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. δε μας έστειλε σε κάποια χώρα με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και έτσι έπρεπε να πληρώσω 1000$ σε ένα λαθρέμπορο για να με πάει από το Ιράκ στην Τουρκία και 1200$ σε έναν άλλον για να έρθω από την Τουρκία στην Ελλάδα. Αυτά τα λεφτά α δανείστηκα από την οικογένεια μου στο Ιράν.

Μετά τα τόσα χρήματα που πλήρωσα και όλα αυτά που υπέφερα, ήμουν πολύ χαρούμενος όταν είδα τη σημαία της Ε.Ε. στο πρώτο νησί που έφτασα στην Ελλάδα. Πίστεψα ότι τα βάσανα μου τελείωσαν και θα μπορέσω να ζήσω με ασφάλεια και αξιοπρέπεια. Είπα στην ελληνική επιτροπή για τους πρόσφυγες ότι χρειάζομαι καταφύγιο για το χειμώνα που έρχεται αλλά με αγνόησαν.

Έτσι έμεινα σε ένα παλιό κτίριο κοντά στην Ομόνοια, στο Εφετείο, όπου οι συνθήκες ήταν πολύ άσχημες. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό, ούτε νερό και χρησιμοποιούσαμε ένα μικρό παράθυρο για να μπούμε και να βγούμε επειδή η κεντρική πόρτα ήταν κλειδωμένη. Το κτίριο ήταν πολύ βρώμικο γιατί το χρησιμοποιούσαν ως δημόσιες τουαλέτες διάφοροι άνθρωποι. Και το χειμώνα, αρρωστήσαμε από το κρύο. Μερικές φορές, άλλοι μετανάστες, μας επιτίθονταν και μας έκλεβαν.

Βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες από το Εφετείο και τις στείλαμε στα μέσα ενημέρωσης και τότε η αστυνομία ήρθε, μας χτύπησαν και εκκένωσαν βίαια το κτίριο. Τώρα, το κτίριο είναι σφραγισμένο και φρουρείται από αστυνομικούς. Μετά από αυτό, έπρεπε να κοιμηθούμε στα πάρκα και στο δρόμο. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει φτιάξει καμία εγκατάσταση που να μπορούμε να μάθουμε ελληνικά και γι’αυτό δε μπορούμε να βρούμε δουλειά.

Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να μας δώσουν άσυλο και να ζήσουμε σε αυτήν τη χώρα σαν όλους τους άλλους ανθρώπους…»
iranianrefugeesfromtipf.blogspot.com/

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Είμαστε πολιτικοί πρόσφυγες από το Ιράν, προστατευόμενοι από το ειδικό καθεστώς της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ Για τους Πρόσφυγες. Δε μπορούμε να επιστρέψουμε στο Ιράν καθώς κινδυνεύουμε με φυλάκιση, ούτε να φύγουμε νόμιμα σε άλλη χώρα.

Παρά την αναγνώριση μας ως πολιτικούς πρόσφυγες, το ελληνικό κράτος αρνείται να μας αποδώσει τα νόμιμα δικαιώματά μας ενώ ταυτόχρονα εισπράττει ευρωπαικά κονδύλια χωρίς όμως να διοχετεύει τα χρήματα σε εμάς.
Απαιτούμε να εφαρμοστούν οι διεθνείς συνθήκες για τους πρόσφυγες και το ελληνικό κράτος να μας παρέχει όλα τα απαραίτητα έγγραφα (λευκή κάρτα, ταξιδιωτικά έγγραφα).

Ζητούμε τη βοήθεια και την υποστήριξη ατόμων και οργανώσεων στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες ευρωπαικές χώρες.

Ξεκινάμε απεργία πείνας από το Δευτέρα 19 Οκτωβρίου, στα Προπύλαια, διαμαρτυρόμενοι ειρηνικά μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας.


HUNGER STRIKE UNTIL WE ARE FREE!

We are political refugees from Iran, protected by the special status from the United Nations High Commissioner for Refugees. We cannot return to Iran because we face the danger of imprisonment nor can we go legally to another country.

Although we are re recognised as political refugees, the Greek state refuses to give us our legal rights and at the same time gets funds from the European Union without using this money to support the refugees.

We demand the international regulations to be implemented and the Greek state give us all the required papers (white card, travel documents).

We request the help and the support of individuals and organisations in Greece and all other european countries.

We go on a hunger strike on Monday 19 October, in Propylaia, Athens protesting peacefully until the satisfaction of our demands.



Υ.Γ. Εκτός από την αλληλεγγύη μας και τη βοήθεια μας, οι άνθρωποι ζητούν από εμάς βοήθεια για κουβέρτες-σκεπάσματα, νερό και τσιγάρα. Οπότε όποιος μπορεί και θέλει, ας περάσει να τους αφήσει κάποια από αυτά τα πράγματα. Έχουν πραγματικά ανάγκη.

sxetiki enimerosi:


http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1098213


http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1102239


http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1103243


http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1105809

http://iranianrefugeesfromtipf.blogspot.com/

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ



http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1107034